เล่มที่ 1: ถิ่นทุรกันดาร – บทที่ 23: เย็น [อ่านฟรี]

ทั่วทั้งป่าถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน พื้นดินปกคลุมไปด้วยหิมะที่สูงเกือบหนึ่งเมตร และต้นไม้ก็กลายเป็นเงาของน้ำแข็งและหิมะ

เข้าสู่ช่วงสูงสุดของฤดูหนาวอย่างเป็นทางการ

ผ่านมากว่าสี่เดือนแล้วนับตั้งแต่อเล็กซ์มาถึงโลกนี้ ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวัน แต่ด้วยพายุหิมะรุนแรงพัดเข้ามาทั่วป่าทำให้แสงจากดวงอาทิตย์แทบจะส่องผ่านเข้ามาไม่ถึง

พายุหิมะนี้เกิดขึ้นมาเป็นเวลานานแล้ว สังเกตได้จากแท่งน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนต้นไม้ตลอดแนว

ครืด! ครืด!

จู่ ๆ ก็มีบางอย่างผลักหิมะที่กองอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ตายแล้วไปด้านข้าง การทำเช่นนี้เผยให้เห็นประตูบานหนึ่งที่นำไปสู่พื้นที่เล็ก ๆ ที่อบอุ่นใต้ต้นไม้ที่หิมะเข้าไม่ถึง

ร่างที่สวมชุดคลุมสีดำก้าวออกจากจุดนั้น ทั่วทั้งร่างนี้ถูกซ่อนไว้ใต้เสื้อหนังที่มีขนสีดำ รวมถึงส่วนศีรษะของร่างนั้นด้วย เหมือนกับร่างที่ไร้เงาใบหน้าแต่มีขน

นี่คืออเล็กซ์ เขาสร้างกระท่อมเสร็จทันเวลา แต่มันไม่สามารถต้านทานพายุในฤดูหนาวได้ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้กระท่อมพังลงมา

ตอนนี้อเล็กซ์อาศัยอยู่ใน "ห้อง" เล็ก ๆ ที่ด้านล่างของต้นไม้ที่ตายแล้วต้นนั้น มีเพียงไม้กั้นแนวทแยงเท่านั้นที่ปกป้องเขาจากหิมะที่หนาวเย็น นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ในสถานการณ์เช่นนี้ โชคดีที่มันมีประสิทธิภาพเพียงพอ

ตอนนี้อุณหภูมิต่ำถึงลบสี่สิบองศาเซลเซียส ซึ่งเป็นเรื่องที่อันตรายมากสำหรับคนที่อาศัยอยู่นอกที่พัก อย่างไรก็ตาม อเล็กซ์กลับไม่รู้สึกหนาวเลย มีบางอย่างช่วยให้ร่างกายเขาอบอุ่นแม้ในขณะที่เดินทางผ่านป่า

อเล็กซ์ค่อย ๆ เดินเข้าไปในป่า เขาต้องเดินฝ่าพายุหิมะลูกนี้ไปเพราะไม่มีทางเลือกอื่น อาหารของเขาหมดไปเมื่อหลายวันก่อน และใจจริงอยากจะรอให้พายุหิมะลูกนี้ผ่านพ้นไปก่อน แต่มันไม่ใช่อย่างที่หวัง

ร่างที่อยู่ใต้เสื้อคลุมขนสีดำมองได้ชัดเจนท่ามกลางป่าที่เต็มไปด้วยหิมะ มันช่างเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด

'ฉันต้องการอาหาร' อเล็กซ์คิด 'ทันทีที่ได้อาหาร ก็จะจะฝึกต่อได้'

อเล็กซ์ได้อัญเชิญเจ้าป่ามาหลายครั้งแล้ว และเริ่มคุ้นเคยกับประสบการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวที่ตามมาบ้าง นอกจากนี้ ทักษะดาบของเขายังเพิ่มขึ้นอย่างมากอีกด้วย ไม่มีการฝึกดาบแบบมีคำแนะนำช่วยสอน แต่ฝึกฝนจากการโจมตีและการเคลื่อนไหวประเภทต่าง ๆ ที่เขาสามารถทำได้อย่างต่อเนื่อง ตราบใดที่การเคลื่อนไหวของเขาลื่นไหล เร็วขึ้น และมีพลังมากขึ้น พลังการต่อสู้ของเขาก็ควรจะเพิ่มขึ้น

อเล็กซ์ไม่รู้ว่าเขามีจุดอ่อนในการเคลื่อนไหวของเขาหรือไม่ แต่ถึงแม้จะมี ก็ไม่มีทางแก้ไข พวกสัตว์ไม่ฉลาดพอที่จะสังเกตเห็นช่องโหว่ในการเคลื่อนไหวของเขา

อเล็กซ์ยังคงเดินฝ่าหิมะด้วยท่าทางที่เอนเอียงไปมา หิมะก่อตัวสูงขึ้นมาก เขาจึงใช้หิมะเป็นที่กำบัง ด้วยเหตุนี้เขาจึงเดินแบบก้มตัวต่ำลงโดยไม่แสดงตัวให้เห็น เขาจะเงยหน้าขึ้นเหนือหิมะเป็นครั้งคราวเพื่อคอยสอดส่องเหยื่อ

อเล็กซ์มักจะเดินทางผ่านป่าในตอนกลางคืนเสมอ เพื่อไม่ให้เหยื่อที่กำลังถูกเขาล่าไหวตัวได้ทัน ในตอนกลางวัน พวกมันมักจะเห็นเขาจากระยะไกลแล้ววิ่งหนีไป แต่ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ร่างกายของอเล็กซ์มีพลังจนน่าสะพรึงกลัว และไม่มีปัญหาในการเร่งความเร็วในช่วงห้าถึงหกสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงแม้จะใช้อาวุธทั้งหมดก็ตาม ตอนนี้แสงสว่างของช่วงกลางวันกลายเป็นข้อได้เปรียบแทนที่จะเป็นข้อเสียสำหรับเขา

อย่างไรก็ตาม มีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้อเล็กซ์ไม่เดินทางระหว่างวัน

นักล่าที่ทรงพลัง

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับช่วงเวลาของวันอย่างไร?

ผู้ล่าส่วนใหญ่ล่าในเวลากลางคืน

ด้วยเหตุผลเดียวกับที่อเล็กซ์ออกล่าในเวลากลางคืน พวกเขาต้องการการใช้ความมืดเป็นตัวช่วยเพื่อจับเหยื่อและวิ่งหนี

แล้วผู้ล่าที่ล่าในตอนกลางวันล่ะ?

เราเพียงแค่ต้องคิดย้อนกลับไปตอนอยู่บนโลกและคิดถึงสิ่งที่นักล่าออกหากินในตอนกลางคืนและผู้ล่าชนิดใดที่ออกหากินในตอนกลางวัน ในแถบอเมริกาเหนือ สัตว์นักล่าที่ออกหากินในเวลากลางคืนส่วนใหญ่เป็นสัตว์ขนาดเล็ก เช่น วีเซิล เป็นต้น แต่หมีก็ยังเคลื่อนไหวในระหว่างวัน

มีผู้ล่าส่วนน้อยที่ออกหากินในช่วงกลางวัน แต่พวกที่ออกมาล่าส่วนใหญ่จะมีพลังสูงมาก นอกจากนี้ พวกนักล่าที่อ่อนแอที่ออกหากินในช่วงกลางวัน ก็มีโอกาสสูงที่พวกมันจะถูกนักล่าที่แกร่งกว่าจับเอาได้ พวกที่ต้องหลบซ่อนก็ออกมาในตอนกลางคืน ส่วนพวกที่ไม่จำเป็นต้องซ่อนก็จะออกล่าในช่วงกลางวัน

ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาอเล็กซ์ได้ฆ่าสตอล์กเกอร์ไปอีกสองตัว และยังฆ่าอนาคอนด้าขนาดยักษ์อีกด้วย มันมีพลังเหนือกว่าสตอล์กเกอร์ทั่วไปเล็กน้อย

อนาคอนด้ายิงกระสุนน้ำแข็งใส่อเล็กซ์ ซึ่งเขาสามารถป้องกันได้ด้วยเสื้อคลุมใหม่ อย่างน้อยก็ในระดับหนึ่ง กระสุนยังคงยิงทะลุเสื้อคลุมของอเล็กซ์ แต่มันไม่ได้ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น

กระสุนน้ำแข็งยังเป็นสิ่งที่ช่วยอธิบายด้วยว่าเหตุใดสัตว์เขตร้อนอย่างอนาคอนดาจึงอาศัยอยู่ในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้

ตั้งแต่นั้นมา อเล็กซ์ก็ไม่รู้สึกถูกท้าทายอีกเลย นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่อเล็กซ์ออกมาตอนกลางวันแทนที่จะเป็นกลางคืน

พระเจ้าบอกอเล็กซ์ว่าการเอาตัวเข้าไปเสี่ยงภัยจะทำให้เขามีพลังเพิ่มมากขึ้น ตอนนี้ ตราบใดที่อเล็กซ์ซ่อนตัวในช่วงกลางวัน เขาก็จะไม่ตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป นี่เพียงพอที่จะเอาชีวิตรอดแต่ไม่เพียงพอที่จะเข้าถึงพลังที่แท้จริง

อเล็กซ์รู้ดีว่าเขาต้องกดดันตัวเองขึ้นอีก แต่นี่ไม่ใช่โอกาสสำคัญสำหรับเขางั้นเหรอ? พายุหิมะที่รุนแรงเช่นนี้จะทำให้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เคลื่อนที่ได้ยากขึ้น นอกจากนี้ พายุหิมะยังรบกวนดวงตา จมูก และหูของสิ่งมีชีวิตอีกด้วย

อเล็กซ์มีแผ่นหนังบาง ๆ เกือบโปร่งใสปิดไว้บริเวณดวงตา สิ่งนี้ช่วยปกป้องดวงตาของเขาจากพายุหิมะ เขาเดินทางผ่านป่าที่เต็มไปด้วยหิมะเป็นเวลาเกือบสามสิบนาที โดยทิ้งรอยแยกไว้ในหิมะปกคลุมพื้น จนถึงตอนนี้ระหว่างทางเขาพบเพียงกระต่ายขาวประมาณสองตัว แต่ไม่ได้สนใจพวกมัน เขาต้องการเหยื่อที่ใหญ่กว่า

ไม่นานอเล็กซ์ก็มาถึงหน้าทะเลสาบ นี่คือทะเลสาบที่อยู่กลางป่า เขาตั้งใจมาที่นี่เนื่องจากไม่ค่อยมีต้นไม้เข้ามาขวางทาง หากมีพวกสัตว์เดินข้ามทะเลสาบน้ำแข็งเขาก็จะมองเห็นมันได้ทันที

ทะเลสาบกว้างประมาณหนึ่งกิโลเมตร ซึ่งไม่เล็กไม่ใหญ่ แต่ยิ่งเขาเข้าใกล้ทะเลสาบมากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกหนาวมากขึ้นเท่านั้น

'อุณหภูมิลดลงหรือเปล่า?' อเล็กซ์คิด

เมื่อเข้าไปถึงขอบทะเลสาบมากขึ้น ก็ยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนอุณหภูมิลดลงอีกถึงยี่สิบองศา

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมที่นี่ถึงหนาวขนาดนี้?

ขณะที่อเล็กซ์มองไปที่ทะเลสาบ และก็ได้รับคำตอบ เขาหรี่ตาลงขณะที่เขาเห็นบางสิ่งอยู่กลางทะเลสาบ

สิ่งหนึ่งที่ยากจะอธิบายก็คือ มันเป็นพลังบางอย่าง มีอากาศสีขาวบางส่วนออกมาจากทะเลสาบเป็นรูปยอดแหลมสูงประมาณสองเมตร มันเกือบจะดูเป็นภาพลวงตา ดูเหมือนน้ำแข็งงอกและมีเศษน้ำแข็งหลายชิ้นลอยอยู่รอบ ๆ ยอดแหลมสีขาวลวงตานั่น

'นี่คือสิ่งที่ทำให้เกิดความเย็นยะเยือกขนาดนี้สินะ และแน่ใจว่าสิ่งนี้เพิ่งเกิดขึ้นที่นี่' อเล็กซ์คิด จากนั้นอเล็กซ์ก็มองไปที่อีกสิ่งหนึ่ง 'แล้วก็นั่นด้วย'

หมีไอซ์แบร์

ตัวใหญ่

ตัวใหญ่มาก

มันน่าจะสูงเกือบสามเมตร ซึ่งมันบ้าไปแล้ว นั่นมันสูงเท่าช้างเลยนะ! มันน่าจะหนักหลายตัน!

ตอนนี้อเล็กซ์ได้ปลูกฝังความรู้สึกของสัตว์และสิ่งมีชีวิตบ้างแล้ว

สิ่งมีชีวิตนี้จะมีพลังมากขนาดไหนกัน? แข็งแกร่งกว่าสตอล์กเกอร์มาก มีพลังมากกว่าอนาคอนด้าน้ำแข็ง อาจจะอ่อนแอกว่ากิ้งก่ายักษ์ที่อเล็กซ์พบบนภูเขาในวันแรกเล็กน้อย อ่อนแอกว่าผู้มีอำนาจ (เม่นยักษ์)

มันกำลังนอนอยู่ข้างยอดน้ำแข็งแหลม

'ยอดน้ำแข็งแหลมนี้อาจปลดปล่อยบางสิ่งที่ทำให้สิ่งมีชีวิตที่มีธาตุน้ำแข็งได้รับพลังเพิ่มขึ้น ไม่รู้ว่ามีมานามีแบ่งเป็นประเภทหรือเปล่า แต่ถ้ามี นี่คงจะเป็นมานาน้ำแข็งเข้มข้น'

อเล็กซ์กวาดสายตามองดูรอบ ๆ และพบโครงกระดูกเกลื่อนกลาดอยู่รอบ ๆ ทะเลสาบ

'คิดว่าสัตว์เกือบทั้งหมดที่มีความสัมพันธ์กับน้ำแข็งมักถูกดึงดูดมาที่ยอดน้ำแข็งแหลมนี่ แต่หมีตัวนี้คงชนะการต่อสู้ที่นองเลือดไปแล้ว'

อเล็กซ์จำกิ้งก่ายักษ์ที่เขาเห็นในวันแรกได้

'กิ้งก่าไม่กล้าเข้าไปลุ่มน้ำ แต่หมีตัวนี้กล้า แต่รู้สึกเหมือนกับหมีตัวนี้จะอ่อนแอกว่ากิ้งก่าตัวนั้นอีกนะ'

‘นี่อาจหมายความว่าหมีตัวนี้เป็นตัวแทนของพลังสูงสุดที่ผู้มีอำนาจอนุญาตให้มันเข้ามา เมื่อพิจารณาจากความกลัวของกิ้งก่าต่อผู้มีอำนาจ อะไรก็ตามที่มีพลังมากกว่าหมีตัวนี้ก็คงจะถูกผู้มีอำนาจฆ่าทิ้งหมด ฉันไม่รู้ว่าเม่นทำอย่างนั้นได้ยังไง แต่นั่นเป็นคำอธิบายเดียวที่ฉันคิดได้’

อเล็กซ์หรี่ตาลงและกัดฟัน

‘มันเสี่ยงมาก แต่คงต้องขอลอง ไม่มีความรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองจะชนะได้เช่นกัน มันคือการเดิมพัน’

หมัดของอเล็กซ์สั่นด้วยความขัดแย้ง แต่ในที่สุดมันก็ผ่อนคลายลง

‘ถ้าฉันหันหลังกลับไปตอนนี้ ยังไงก็ต้องกลับมาอีก จะยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้!’

อเล็กซ์เตรียมดาบของเขาและตบด้านข้างลำตัวเล็กน้อยเพื่อตรวจสอบอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็เดินไปที่ทะเลสาบ