Chapter 1479 เทพ หรือ เซียน อสูร หรือ อสุรกาย
จุนซ่างเซียวที่แผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา ทำให้กู่เจ้าซีตื่นตะลึงตาค้าง.
ในเวลานั้นมีดปลอกผลไม้ ทันใดนั้นก็กลายเป็นดาบโค้งสีทอง สร้างความตื่นตะลึงให้กับกู่เจ้าซีเป็นอย่างมาก.
รู้แล้ว!
ไม่แปลกใจเลยว่าต่อหน้าสัตว์อสูรวิญญาณตาแดงหลายพัน พี่ชายยังใจเย็นอยู่ได้ แท้จริงแล้วก็ซ่อนไม้ตายเอาไว้นี่เอง.
ที่ป่าเถี่ยมู่เขานำไม้เท้าสายฟ้าออกมา โจมตีจินเห่าเก้าแกนจนหนีหัวซุกหัวซุน ตอนนี้นำดาบที่มีกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา สร้างความอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก.
“โฮกกก!”
“โฮกกก!”
อสูรวิญญาณตาแดงที่รับรู้ได้ถึงอันตรายไม่ชอบมาพากลขึ้นมา เวลานี้ได้คำรามขู่ออกมา.
“วันนี้.”
จุนซ่างเซียวที่ชี้ดาบไปด้านหน้า เอ่ยออกไปว่า “ข้าจะสังเวยพวกเจ้าบูชาสวรรค์!”
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมมมมม!”
พลังสะกดข่มที่ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง กดทับลงมาจากทุกทิศทุกทาง.
“นี่มัน......”
กู่เจ้าซีที่ตื่นตระหนกตกใจ “พลังอำนาจมิติ!”
โอ้วสวรรค์!”
ดาบโค้งสีทอง ที่ปลดปล่อยอำนาจมิติออกมาอย่างคาดไม่ถึง นี่ต้องเป็นอาวุธเทวะระดับเซียนแน่ ๆ!
เห็นพลังอำนาจที่ปะทุขึ้นมาแล้ว กู่เจ้าซีถึงกับร้องเสียงดัง “พี่ชาย! ท่านคือพี่น้องร่วมสาบานร่วมเป็นร่วมตายของข้า!”
อุปกรณ์ระดับเซียน นี่คืออุปกรณ์ที่สูงที่สุดในพิภพเบื้องบน นี่คือความฝันของเหล่าผู้ฝึกยุทธ์มาตั้งแต่โบราณแล้ว.
“ฟู่ ฟู่!”
พลังที่มากล้นแผ่แรงกดดันจนอากาศบิดเบือนดังกึกก้อง ห้วงมิติที่บิดเบี้ยวสั่นเป็นระลอกคลื่น.
อำนาจสะกดข่มที่รุนแรงมาก.
กู่เจ้าซีได้แต่ลอบคิดในใจ“พี่ชายมีดาบเล่มนั้นในมือ สามารถจะไปที่ใหนก็ได้ในพิภพเบื้องบน!”
“โฮกกกกก!”
“โฮกกกกก!”
อสูรวิญญาณตาแดงที่รับรู้อันตรายอย่างรุนแรง มันที่ร้องคำรามไม่หยุด ก่อนที่จะขยับร่างเตรียมวิ่งหนี.
“คิดหนีรึ?”
จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาเล็กน้อย.“คิดว่าจะหนีทันอย่างงั้นรึ?”
เมื่อเขาใช้ไม้ตายชิ้นนี้แล้ว ก็เหมือนกับว่าทุกอย่างที่พื้นที่รอบ ๆ ถูกปิดกั้นไม่ให้ไปใหนได้ กลายเป็นลูกแกะบนเขียงให้เชือดเพียงอย่างเดียว.
อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่คาดไม่ถึงพลังสะกดข่มนั้นดูเหมือนว่าจะใช้ไม่ได้เหมือนเช่นในอดีต อสูรวิญญาณตาแดงที่วิ่งหนีออกไปได้อย่างง่ายดาย ไม่ถูกหยุดสะกดอยู่กับที่แต่อย่างใด.
“ตึง ตึง ตึง!”
“ตึง ตึง ตึง!”
เหล่าสัตว์ร้ายมากมายที่สามารถขยับไปมาได้.
เดี๋ยวนะ!
พลังสะกดหายไปใหนหมด ทำไมถึงยังวิ่งอยู่ได้อีก?
ตึง!
ทันใดนั้นสัตว์อสูรวิญญาณตาแดงที่สะบัดหลุดจากอำนาจสะกดได้อย่างง่ายดาย พลังสะกดที่ไม่เพียงพอ มันได้กระตุ้นให้พวกมันโกรธมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมอีก ดวงตาสีแดงที่จับจ้องมองไปยังมนุษย์ที่ถือดาบเขม็ง ดวงตาแดงซ่านจิตสังหารที่ปะทุขึ้นมา.
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่ถอนหายใจ.
“พี่ชาย!”
กู่เจ้าซีเอ่ย “เกิดอะไรขึ้น?”
จุนซ่างเซียวถือดาบ จ้องมองชั่วครู่ ก่อนที่จะหันหลังโกยแน่บ พร้อมกับตะโกนออกมา“น้องชาย รีบหนีเร็วเข้า!”
ใบหน้าของกู่เจ้าซีถึงกับแข็งค้างขึ้นมาในทันที.
สัด!!
เมื่อสักครู่นี้ถึงกับทำให้เขาตะลึงตาค้าง สุดท้ายแล้วพี่ชายวิ่งเร็วยิ่งกว่ากระต่ายอีก!
“โฮกกกก! โฮกกกก!”
ในเวลานั้น เหล่าสัตว์อสูรวิญญาณตาแดงที่กำลังไล่หลังมา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ต้องการขย้ำบดมนุษย์ทั้งสองใต้ตกตายแหลกสลายไม่เหลือซาก.
“ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่!”
เขาที่ใช้ทุกพลัง วิ่งหนีโดยไม่สนภาพพจน์กันเลยทีเดียว เวลานี้ลิ้นห้อยเป็นหมาบ้าไล่ตามจุนซ่างเซียวไป.
“พี่ชาย!”
“รอข้าด้วย!”
......
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
ภายในหุบเขาซางฮุ่นที่เกิดระเบิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกหลี่ชิงหยางที่อยู่ด้านในขมวดคิ้วครุ่นคิดไปมา.
ในความเห็นของพวกเขา ขอเพียงแค่เจ้านิกายลงมือ ถึงสัตว์อสูรจะร้ายกาจก็ไม่ต่างจากเนื้อบนเขียงให้สับ.
ความเป็นจริง.
จุนซ่างเซียวและกู่เจ้าซีที่วิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง สัตว์อสูรวิญญาณตาแดงที่วิ่งไล่อย่างบ้าคลั่ง จนพวกเขาไม่เหลือมาดยอดฝีมือเลยแม้แต่น้อย.
สิ่งที่เหล่าศิษย์ของเขาคิดและความเป็นจริงแตกต่างราวกับฝ่ามือและหลังมือ.
“พี่ชาย พวกเราหนีออกไปก่อน!”
“ต้องฆ่าให้ได้สักร้อยตัวก่อน!”
“หะ?”
เพราะภารกิจสนับสนุน ถึงแม้นว่าอสูรวิญญาณตาแดงจะมีมาก ถึงแม้นว่าจุนซ่างเซียวที่ได้แต่หนีอย่างเดียว ก็คิดหาโอกาสตอบโต้กลับให้ได้เช่นกัน.
แม้นว่ากู่เจ้าซีจะแทบทรุด ทว่าในเมื่อพี่ชายตัดสินใจแล้ว พวกเขาก็ทำได้แค่วิ่งหูตั้งและคอยหาโอกาสโจมตีกลับเท่านั้น!
“พรึด ซี่!”
สัตว์อสูรวิญญาณตาแดงที่ถูกดาบทองคำสังหารไปอีกสองตัว.
คอยจัดการทีละตัวสองตัว เวลานี้จุนซ่างเซียวสามารถสังหารไปได้หลายสิบตัวแล้ว.
หมาป่าตาแดงที่เข้าเข้ามาไม่กี่ตัว เขาและกู่เจ้าซีย่อมไม่มีปัญหาในการรับมือ ทว่าหลายพันตัวนี่ เกรงว่าคงต้องบาดเจ็บอย่างหนักแน่.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
ภายในหุบเขาซางฮุ่น เสียงระเบิดที่ดังกึกก้อง.
สัตว์อสูรวิญญาณตาแดงหลายสิบตนที่มีพลังแปดแกน กำลังไล่ล่าเข้ามาใกล้ กู่เจ้าซีที่ตะโกนดัง “พี่ชาย พวกเราใช้พลังไปมากแล้ว รีบถอยกันเถอะ!”
“น่ารังเกียจ!”
จุนซ่างเซียวที่ใช้ท่าเท้าที่ร้ายกาจหลบการโจมตี ภายในใจที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
สามสิบนาทีสังหารไปได้ไม่กี่สิบตัว หากต้องการสำเร็จภารกิจคงต้องใช้เวลาสองสามชั่วยามเป็นแน่ เกรงว่าเขาคงหมดแรงตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
“โฮกกกกก!”
ในเวลานั้น เสียงคำรามที่ดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหว ราชาอสูรวิญญาณตาแดงที่กำลังก้าวออกมา เงยหน้าคำรามดังสนั่น.
“พี่ชาย!”
“หากไม่หนีตอนนี้ ก็หนีไม่ได้แล้วนะ!”
ราชาอสูรตัวใหญ่ยักษ์ พลังความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยกว่าเก้าแกนหมุนเลย เวลานี้มันกำลังจับจ้องมองมายังพวกเขา.
ไม่ต้องบอกเลยว่าสำหรับเขตต้องห้ามชั้นสองการมีสัตว์อสูรระดับนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด!
“เจ้าไปก่อน!”
จุนซ่างเซียวที่จ้องมองไปยังด้านหลัง แววตาที่ดูจริงจัง “ข้าจะป้องกันหลังเอง!”
“ไม่!”
กู่เจ้าซีที่ร่อนลงด้านข้าง เอ่ยออกไปว่า”ข้าจะป้องกันหลัง ท่านไปก่อน.
สถานการณ์ที่เลวร้ายตอนนี้ เขาที่มีจิตวิญญาณสังสารวัฏจึงไม่หวาดกลัวความตาย ไม่ว่าอย่างไรก็สามารถจุติกลับมาใหม่ ทว่าพี่ชายนั้นแตกต่างกัน ตายแล้วตายเลย หากให้เขารั้งหลัง ก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าอีกฝ่ายจะรอด.
“นี่เป็นคำสั่งเจ้านิกาย!”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
ทั้งสองที่เป็นพี่น้องร่วมสาบาน ทว่าจุนซ่างเซียวก็มีสถานะเจ้านิกายด้วยจึงเอ่ยสั่งอย่างเคร่งขรึม ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าอีกฝ่ายเคยตายเพื่อเขามาครั้งหนึ่งแล้ว เขาจะยอมให้น้องชายร่วมสามารถคนนี้เอาชีวิตมาเสี่ยงเสียสละให้เขาอีกครั้งได้อย่างไร.
ข้าจุนซ่างเซียว มีหลักการเป็นของตัวเอง ไม่มีทางที่จะผลักความยากลำบากของตัวเองให้คนอื่นรับแทน.
เพราะว่ามันคือ.
หลักการของข้าไงล่ะ!
“เจ้าหนู.”
ในเวลานั้น เสียง ๆ หนึ่งที่ดังขึ้น“เรียกข้าสิ!”
“มหาปราชญ์!”
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น ทั่วร่างของจุนซ่างเซียวราวกับเกิดการปะทุของภูเขาไฟ ทั่วร่างที่หุ้มด้วยเกราะรบแสบตา.
“ฟิ้ว!”
มือขวาของเขาที่สะบัดเล็กน้อย เปลวเพลิงที่ลุกโชนขึ้นมาปกคลุมเป็นผ้าคลุม.
“นี่มัน.....”
กู่เจ้าซีที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต เกราะและผ้าคลุมของพี่ชายถูกคลุมด้วยเปลวเพลิง.
“แก๊ก!”
เสียงที่ดังขึ้นในหูของเขา ก่อนที่พลองทองสมใจนึกถูกชักออกมาและขยายใหญ่ขึ้น “ข้าจะให้ทุกคนไปคารวะองค์ยูไล!”
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมมมมม!”
ในเวลานั้นเปลวเพลิงที่ลุกโชนนับพันจั้งคลุมพลองสมใจนึกและถูกฟาดกวาดม้วนออกไปรอบ ๆ!
“ติ๊ง! ล่าสังหารสัตว์วิญญาณตาแดง 21/100”
“ติ๊ง! ล่าสังหารสัตว์วิญญาณตาแดง 22/100”
...
“ติ๊ง! ล่าสังหารสัตว์วิญญาณตาแดง 100/100”
“......”
“ฟิ้ว!”
ที่ด้านนอกเขตแดนลับ แสงที่สว่างเจิดจ้าปกคลุมท้องฟ้า มองเข้าไปเห็นเป็นริ้วแสงเหมือนกับหางนกยูง.
“ครืนนนนนนนนนน!”
ผืนปฐพีที่สั่นไหวไปมาทันที.
พวกหลี่ชิงหยางแทบไม่สามารถยืนตรงได้ ภายในใจที่ตื่นตะลึงอย่างหนัก “ด้านในเกิดอะไรขึ้น!”
ในเวลาต่อมา.
แสงที่สว่างเจิดจ้าปกคลุมทั่วท้องฟ้า ก็ค่อย ๆ สงบลง.
หุบเขาซางฮุ่น บรรยากาศที่มืดมน เวลานี้ถูกแสงสว่างส่องส่องดูสว่างเข้ามาแทนที เผยให้เห็นพื้นที่ ที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้น.
“พรึด โครม!!!”
กู่เจ้าซีที่หล่นลงพื้น ใบหน้ากลายเป็นเหรอหราขึ้นมาทันที.
ในครรลองสายตาของเขา สัตว์อสูรวิญญาณตาแดงหลายพันตนไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียว พื้นที่รอบ ๆ เต็มไปด้วยแกนผลึกมากมายที่ส่องแสงระยิบระยับ.
ตายหมดแล้ว!
ตายหมดเพียงแค่กระบวนท่าเดียว!
“อึก อึก!”กู่เจ้าซีที่กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก จ้องมองจุนซ่างเซียวที่ยืนเด่นอย่างอหังการ พร้อมกับกล่าวในใจ“นี่เทพหรือเซียนกัน อสูรหรืออสุรกายกัน!”
