Chapter 1477 หายนะพื้นที่ต้องห้าม
ป่าเถี่ยมู่.
การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงได้มาถึงบทสรุปแล้ว ทว่าความเสียหายที่มากมายนั้นไม่สามารถคืนกลับได้อีกแล้ว เขตแดนต้องห้ามเวลานี้ได้กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว.
“พี่ชาย!”
กู่เจ้าซีเอ่ยเสียงดัง “ราชรถจินเหยา(ทองคำรุ่งโรจน์)!”
“หืม?”
จุนซ่างเซียวที่พบว่าจินเห่าได้ทิ้งราชรถทองคำจินเหยาเอาไว้ ก็เผยยิ้มพราย “เจ้านี่ส่งสุดยอดของวิเศษที่ไม่เลวเอาไว้ทีเดียว.”
กู่เจ้าซีเอ่ย “พี่ชาย ราชรถจินเหยาคุณภาพไม่เลว กล่าวได้ว่าความเร็วไม่ได้ด้อยกว่าเรือรบตงกู่เลย!”
“จริงรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวเดินเข้าไป ส่งจิตสำนึกผสานเข้าไป.
ที่ด้านในไม่มีจิตวิญญาณเทียม ทว่ามีลวดลายอักขระที่ซับซ้อนอยู่.
ราชรถจินเหยาเป็นอุปกรณ์ระดับสูง เพียงแค่ลบตราวิญญาณออกไป ก็สามารถนำมาใช้ได้แล้ว.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
อีกฝั่งหนึ่ง เสียงการต่อสู้ที่ยังดังขึ้น.
จุนซ่างเซียวที่เก็บราชรถทองคำเข้าไปในแหวน พร้อมกับนำกู่เจ้าซีมุ่งหน้าไปทันที.
พวกหลี่ชิงหยางที่ยังคงต่อสู้กับราชาอสูรอย่างรุนแรง ทว่าเวลานี้พวกเขาได้เปรียบ เหนือกว่าอีกฝ่ายจนไม่ต้องเข้าไปช่วยแต่อย่างใด.
ขณะนั้น โกวเซิ่งจึงได้นำราชรถทองคำออกมา ส่งจิตสำนึกเข้าไป .....
เดี๋ยวก่อน!
จู่ ๆ ทำไมตราวิญญาณหายไปล่ะ?
เขาตรวจสอบก่อนหน้านี้ ยังเห็นตราวิญญาณจินเหยาอยู่เลย ตอนนี้กับหายไป ทำให้จุนซ่างเซียวกลายเป็นเซ่อไปเหมือนกัน.
พอรู้ว่าสมบัติอยู่ในมือของคนอื่นยากที่จะปกป้อง เลยลบออกเองรึ?
“เป็นคนดีจริง ๆ!”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวอย่างซาบซึ้งในใจ.
“ตูมมมมม!”
ในเวลานั้น ราชาอสูรโลหะ ยากจะทนได้ในที่สุด มันถูกรุมทึ้งโจมตีจากคนทั้งห้าอย่างรุนแรงและถูกสะบั้นศีรษะไปในที่สุด.
แม้นว่าพื้นที่ต่อสู้ ความเสียหายจะเทียบไม่ได้กว่าอีกฝั่ง ทว่าป่าเถี่ยมู่ก็เสียหายอย่างหนักแล้ว.
พื้นดินที่กลายเป็นหลุมไปทั่ว พื้นดินแตกแยกเป็นแอ่ง พลังปฐพีที่หายไปทั้งหมด.
เขตแดนลับชั้นสามนั้นเหมาะสำหรับระดับสะบั้นมิติและหมุนแกนขั้นต้นเท่านั้น จะทนการต่อสู้ที่หนักมากกว่านั้นได้อย่างไร.
“เก็บกรวดสนามรบ.”
“รับทราบ!”
ทุกคนที่เริ่มเก็บชิ้นส่วนโลหะทั้งสัตว์ร้ายและต้นไม้ที่ยังคงเหลืออยู่เข้าไปในแหวน ซึ่งรวมทั้งราชาสัตว์อสูรที่ถูกสังหารไปด้วย ก่อนที่จะตามเจ้านิกายออกจากป่าเถี่ยมู่.
ก่อนมา อุดมสมบูรณ์.
หลังจากจากไป กลายเป็นซากปรักหักพัง.
สถานที่แห่งนี้ก็เหมือนกับถูกหายนะวิ่งผ่าน.
นิกายนิรันดรที่ผ่านมายังสถานที่แห่งนี้ สมบัติทั้งหมดก็หายไปจนเกลี้ยงราบเรียบ.
“ไม่มี......”
“ป่าเถี่ยมู่ไม่มีอีกแล้ว......”
หลังจากจุนซ่างเซียวนำศิษย์จากไป กลุ่มผู้ฝึกยุทธ์ก็ปรากฏขึ้น จ้องมองพื้นที่รอบ ๆ ที่เสียหายอย่างหนัก แทบทรุดไปตาม ๆ กัน ใบหน้าของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความเศร้าเป็นอย่างมาก.
เพราะเขตแดนต้องห้ามชั้นสาม ระดับหมุนแกนชั้นสูงหรือค้นหาความจริงนั้นเหยียดหยันที่จะเข้ามา สถานที่แห่งนี้เป็นพื้นที่เก็บเกี่ยวของผู้ฝึกยุทธ์ระดับต่ำ ป่าเถี่ยมู่ถูกทำลายยับ ก็เท่ากับสูญเสียสถานที่เก็บประสบการณ์และหารายได้ของพวกเขาไปแล้วนั่นเอง.
“เฮ้อ.”
ผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัดที่กล่าวพลางถอนหายใจ“พวกเราไปผาเมฆอัคคีที่อยู่ใกล้ ๆ แทนแล้วกัน.”
ผาเมฆอัคคีเป็นเขตแดนต้องห้ามชั้นสาม เหมือนกับชื่อของมันสถานที่แห่งนี้เกี่ยวข้องกับเปลวเพลิง ด้านในมีศิลาเพลิงอัคคีมากมาย สามารถนำไปหลอมเป็นอาวุธและชุดเกราะได้.
“ไป!”
ป่าเถี่ยมู่ที่พังทลาย ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว มีแต่ต้องเปลี่ยนที่ ทว่าขณะเมื่อพวกเขาไปถึงก็พบว่าพื้นที่รอบ ๆ ผู้คนกำลังรวมกลุ่มกันอยู่ ดังนั้นจึงเข้าไปถามด้วยความสงสัย“ทำไมไม่เข้าไปด้านในล่ะ?”
“พื้นที่แห่งนี้ถูกนิกายนิรันดรปิดกั้นเอาไว้แล้ว!”
“อะไรนะ?!”
ก่อนหน้าที่เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัดจะตามมา จุนซ่างเซียวก็มาก่อนแล้ว เขาที่ก้าวเข้าไปในผาเมฆอัคคี เพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายต่อพวกเขา จึงปรารถนาดีปิดกั้นพื้นที่เอาไว้.
เขตแดนต้องห้าม สถานที่แสวงหาความร่ำรวย ขอบคุณเหลือหลาย!
“ท่านพ่อ! ที่นี่มีพลังธาตุเพลิงไม่เลว ข้าดูดซับได้ไหม?”
“ตกลง.”
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
ด้วยเหตุนี้เสี่ยวฮั่วที่ดูดซับพลังธาตุเพลิงทั้งหมด เหมือนกับสัตว์ร้ายที่กำลังหิวกระหายธาตุเพลิงบริสุทธิ์ที่นี่.
เหล่าสัตว์อสูรในพื้นที่ต้องห้าม ซ่อนตัวอยู่ตัวสั่นงันงก.
ตัวตนของจิตวิญญาณภูติเพลิงนั้นทรงพลังมาก พวกมันก็ไม่ต่างจากอาหารว่างให้เคี้ยวเล่นเท่านั้น.
พลังธาตุเพลิงในผาเมฆาอัคคีนั้นแข็งแกร่งมาก ดังนั้นยิ่งลึกเข้าไปยิ่งมีอุณหภูมิสูง ทว่าพริบตาเดียวที่เสี่ยวฮั่วดูดซับธาตุเพลิง พื้นที่ทุกแห่งก็เย็นลง หลี่ชิงหยางและพรรคพวกก็บุกเข้าไป เก็บเกี่ยวศิลาเมฆาอัคคีทั้งหมดออกมา.
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม.
ค่ายกลปิดแยกก็หายไป.
จุนซ่างเซียวนำศิษย์ของเขาจากไปท่ามกลางสายตาของผู้ชมมากมายที่จับจ้อง.
หลังจากพวกเขาจากไปแล้ว เหล่าผู้ฝึกตนไร้สักกัดก็ก้าวเข้าไปข้างในผาเมฆาอัคคีทันที ทว่าพวกเขากับไม่สามารถสัมผัสความร้อนใด ๆ ได้เลย จนทำให้ร้องโหยหวนออกมา “เขตแดนลับไม่มีแล้ว!”
“ใช่แล้ว!”
“พวกเรายังไปทะเลสาบสุ่ยเซียนได้!”
ขณะพวกเขาเร่งรีบตามไป ก็พบว่าพื้นที่หลายร้อยลี้ เขตแดนลับชั้นสาม หายไปทั้งหมด ไม่มี....แม้แต่น้ำหยดเดียว!
“เป็นไปได้ว่า......”
ขณะที่พวกเขาคาดเดา ทันใดนั้นพื้นที่ไกลลิบ ๆ เห็นหลังไว ๆ ที่คุ้นเคย “เป็นพวกเขาจริง ๆ ด้วย!”
......
ป่าเถี่ยมู่ ผาเพลิงเมฆา ทะเลสาบสุ่ยเซียน.
กลุ่มของจุนซ่างเซียวที่แวะเวียนไปเพียงในระยะเวลาสั้น ๆ ท้ายที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกฉกกวาดไปทั้งหมด.
แม้นว่าบางแห่งจะยังคงเหลือสภาพแวดล้อมเอาไว้ ทว่าพลังธาตุด้านในได้หายไปทั้งหมดแล้ว จากพื้นที่ลับก็กลายเป็นพื้นที่ธรรมดาทั่วไป.
พิภพเบื้องบนที่แทบระเบิดขึ้นอีกครั้ง!
ผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัดมากมายที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว!
จุนซ่างเซียวแวะเวียนไปที่ใหน สถานที่แห่งนั้นไม่เหลือแม้แต่หญ้า เป็นคนที่ทำลายระบบนิเวศอย่างรุนแรง หากไม่มีอะไรเหลือ แล้วพวกเขาจะมีสถานที่หาเงินสร้างรายได้ ได้ที่ใหนกัน!
“ดูจากการเดินทาง เขาคงจะแวะเขตแดนลับทุกแห่งก่อนที่จะไปถึงเทือกเขาเซียนเฟิงฉี เขตแดนลับด้านหน้าพวกเราต้องรีบไปป้องกันเขาเอาไว้ เร็วเข้า!”
ด้วยเหตุนี้ ผู้ฝึกตนไร้สังกัดจำนวนมากที่มารวมตัวกัน เพื่อที่จะไปหยุดพวกจุนซ่างเซียวเอาไว้ ป้องกันการทำลายสภาพแวดล้อม ไม่ให้อีกฝ่ายทำลายทุกอย่างจนสิ้น จนพวกเขาไม่สามารถเก็บเกี่ยวอะไรได้.
“เจ้านิกายจุน!”
ชายชราคนหนึ่งเอ่ยอย่างจริงจัง “พื้นที่ต้องห้าม แม้นว่าจะอันตราย ทว่าก็เต็มไปด้วยสมบัติ เจ้าเข้าไปทำลายพื้นที่ดังกล่าวซ้ำแล้วซ้ำแล้ว จากนี้พวกเราจะพัฒนากันอย่างไร!”
“นั่นปัญหาพวกเจ้า ไม่ใช่ปัญหาของข้า.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
เขตแดนลับไม่ใช่พื้นที่ส่วนบุคคลซะหน่อย ใครมือยาวสาวได้สาวเอา พวกเจ้ายังเก็บเกี่ยวได้ แล้วทำไมข้าเก็บเกี่ยวไม่ได้กัน?
พื้นที่หวงห้าม เหล่ากลุ่มอิทธิพลใหญ่เห็นแก่ประวัติศาสตร์พิภพเบื้องบนจึงได้เหลือไว้ ทว่ายังไม่มีใครรู้ว่าเวลานี้ได้มีหลายแห่งได้หายไปแล้ว.
“เจ้านิกายจุน!”
ชายวัยกลางคนที่ชี้ออกไป เอ่ยออกมาว่า“ที่ด้านหน้าห่างออกไปสองสามพันลี้นั้นมีหุบเขาซางฮุน เป็นเขตแดนลับระดับสอง ด้านในมีสมบัติฟ้าดินมากมายนับไม่ถ้วน ท่านโปรดปล่อยเขตแดนลับชั้นสามไว้เถอะ เหลือไว้ให้พวกเราได้ทำมาหากินบ้าง!”
“ใช่ ๆ!”
หลายคนที่กล่าวเห็นด้วย.
การที่จุนซ่างเซียวเข้าไปยังเขตแดนลับชั้นสาม พวกเขาย่อมไม่สามารถห้ามได้ ทว่าเจ้ากินเนื้อควรจะเหลือซุบไว้ให้พวกเราได้กินบ้าง ไม่ใช่รึ?!
“หุบเขาซางฮุ่น?”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา เอ่ยออกไปว่า“เขตแดนลับชั้นสองอย่างงั้นรึ?”
“พี่ชาย.”
กู่เจ้าซีเอ่ย “สมบัติฟ้าดินในหุบเขาซางฮุ่นนั้นมีระดับสูงกว่าเขตแดนลับชั้นสามลิบลับเลย.”
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวดีดนิ้ว เอ่ยออกมาว่า“เปิ่นจั้วจะไปที่นั่น!”
ด้วยเหตุนี้ เหล่ากลุ่มผู้ฝึกตนไร้สังกัดก็สามารถห้ามการขุดลากถอนโคนเขตแดนลับชั้นสามของโกวเซิ่งเอาไว้ได้ เวลานี้พวกเขากำลังเดินทางไปยังเขตแดนลับชั้นสองหุบเขาซางฮุ่นแทน.
“ฟู่!”
หลายคนที่พ่นลมหายใจยาว.
อย่างไรก็ตาม นิกายนิรันดรยังไปไม่ถึงนิกายระดับเสวียน กล้าไปยังเขตแดนลับชั้นสอง นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายรึ?
หากแต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องเป็นกังวล.
สิ่งสำคัญคือรักษาเขตแดนลับชั้นสามสถานที่เก็บเกี่ยวของพวกเขาเอาไว้ก็พอแล้ว!
หากหุบเขาซ่างฮุ่นมีความคิด คงตะโกนลั่นแล้ว เจ้าพวกสารเลวบัดซบ พวกเจ้าควรจะรักษาทุกสถานที่ลับสิ ทำไมถึงได้ผลักนรกมาให้กับข้า หากบิดาเป็นสิ่งมีชีวิตจริง ๆ ไม่ปล่อยพวกเจ้าเอาไว้แน่ ๆ!