Chapter 1472 สถานะของจุนซ่างเซียว?
บนป่าเขาลำเนาไพรที่งดงาม จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ บนศิลาก้อนหนึ่ง ท่าทางเหมือนกับชายชราที่ใกล้ตาย.
แต้มล้ำค่าสามอย่างหายไป มันได้ทำร้ายจิตใจของเขาเป็นอย่างมาก.
เขาออกมาจากเมืองโม่หยวนมาหลายวันแล้ว ทว่าจิตวิญญาณที่ห่อเหี่ยวเศร้าสร้อยของเขาก็ยังไม่คืนกลับมา.
หลายปีมานี้การหาแต้มเหล่านี้ไม่ง่ายเลย เพราะการใช้งานโหมดคลายวิกฤติ ทำให้เขากลายเป็นยาจกในทันที โกวเซิ่งเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนัก.
“ศิษย์พี่รอง.”
เหยาเมิ่งหยิงที่กำลังเคี้ยวขาไก่ย่างอยู่ พร้อมกับเช็ดปากที่มันแผล็บเอ่ยออกไปว่า“เจ้านิกายไม่กินไม่ดื่มมาหลายวัน คิดอะไรจนไม่หิวเลยรึ?”
“ไปถามดูไหม?”ซูเซียวโม่เอ่ย.
“เจ้าไปถามสิ?”
“ตกลง.”
ซูเซียวโม่ที่เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง ทว่ายังไม่มีเวลาเอ่ยปากด้วยซ้ำ ก็เห็นจุนซ่างเซียวลุกขึ้น บีบคอตัวเองอีกครั้ง “บิดาบอกให้เจ้าออกมา!”
ถูกผีสิงแล้ว!
“เจ้า...เจ้านิกาย....ข้า......”
ซูเซียวโม่ทีเงียบไปในทันที ทว่ายังตะลึงไม่หาย อีกฝ่ายที่กระโดดพุ่งชนก้อนหิน ร้องออกมาเสียงดัง“แต้มของข้า เอาแต้มข้าคืนมา!”
“เฮ้อ.”
ระบบถอนหายใจ“หากรู้ว่าโฮสน์ต้องการตายดีกว่า ข้าคงไม่เปิดโหมดคลายวิกฤติ!”
“อย่าเอ่ยโหมดนั่นต่อหน้าข้าอีก!”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นกุมหน้าอก “หัวใจข้ามันเจ็บ!”
ระบบเอ่ย “ถึงแต้มทั้งสามจะหายไป ทว่าโฮสน์ก็ได้กำไรมากมาย.”
“ผายลม!”
จุนซ่างเซียวที่ตะโกนดัง “แต้มสนับสนุนและแต้มความสำเร็จมากมาย ข้าไม่เห็นได้อะไรเลย เพียงแค่มีชีวิตเท่านั้น!”
“บอกข้าสิ!”
“สิ่งที่ข้าได้มามันคุ้มค่าตรงใหน!”
เหตุผลของโกวเซิงที่เศร้าซึม แต้มมากมายที่หายไปเขาได้อะไรกลับมาล่ะ มีเพียงเมิ่งหยิงหยิงได้รับกายาต้นกำเนิดมารศักดิ์สิทธิ์ เสี่ยวฮั่วและเสี่ยวเซี่ยวิวัฒนาการเป็นเด็กโต น้อยเกินไป มันน้อยจนเขาไม่สามารถทนได้.
กล่าวตามจริง.
หากเขาใช้แต้มซื้อสินค้าในร้านค้า เขาจะสามารถได้ประโยชน์มากมายมหาศาลกว่านั้นมาก.
“ในความเห็นของข้า.”
ระบบเอ่ย “ชีวิตของโฮสน์และศิษย์ ไม่มีรางวัลใดเทียบได้หรอก.”
“......”
คำพูดดังกล่าวทำให้จุนซ่างเซียวเถียงไม่ออก.
เพื่อความปลอดภัย ในเวลานั้นเขาก็อาจจะตัดสินใจใช้แต้มทั้งสามด้วยเหมือนกัน.
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวถอนหายใจ เอ่ยออกมาว่า“บางที มันคงวิกฤติจริง ๆ นั่นล่ะ.”
“อีกอย่าง.”
ระบบเอ่ย “โฮสน์สามารถปลุกพลังสายโลหิตเผ่าศิลาได้โดยบังเอิญ.”
เอ่ยถึงเผ่าศิลา จุนซ่างเซียวก็กลายมาเป็นจริงจัง กล่าวออกไปว่า“นี่ข้ามีสายโลหิตเผ่าศิลาจริง ๆ รึ? หรือว่าเจ้าของร่างเดิมจะมีสถานะลับอยู่จริง?”
แม้นว่าจะไม่รู้อะไรนัก ทว่าโกวเซิ่งก็เป็นมนุษย์จริง ๆ.
การปลุกสายโลหิตเผ่าศิลาในดินแดนโม่หยวน เป็นเรื่องที่เกินกว่าความเข้าใจ เกินสามัญสำนึกอย่างแท้จริง.
เว้นแต่......
เจ้าของร่างเดิมแท้จริงไม่ใช่มนุษย์ตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว.
“ข้ารู้แล้ว!”
จุนซ่างเซียวที่โพลงออกมาทันที “ที่จริงแล้วร่างนี้ก็คือองค์ชายน้อยที่เผ่าศิลาปล่อยออกมาผจญด้านนอก รอคอยให้ข้าคืนกลับไปนั่งบัลลังก์อยู่!”
“......”
ระบบแทบทรุด เอ่ยออกมาว่า”สมองโฮสน์นี่มันกลวงจริง ๆ.
ก่อนหน้านี้จุนซ่างเซียว เคยเพ้อเจ้อเอ่ยว่าบิดาและมารดาตัวเองเป็นราชันย์สวรรค์ ซึ่งพลัดพรากจากกันขณะเดินทาง ตอนนี้เมื่อปลุกสายโลหิตเผ่าศิลาขึ้นมา แม้นว่าจะเป็นเรื่องราวที่ไร้สาระ ก็นำมาปะติดปะต่อกันจนมันดูเข้าเค้าขึ้นมาบ้างแล้ว.
“เพ่ย!”
ระบบที่ทนไม่ไหวเร่งรีบสาดน้ำเย็นเข้าใจ.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้าคิดว่าข้าพร่ำเพ้อ ทว่าจะอธิบายเรื่องการปลุกสายโลหิตของข้าได้อย่างไร?”
“ง่าย ๆ.”
ระบบเอ่ย “ภายใต้ปราณมารกัดกร่อน ทำให้รูปปั้นศิลาลอยออกมาหลอมรวมเข้ากับร่างโฮสน์ ทำให้โฮสน์ปลุกสายโลหิตเผ่าศิลาขึ้นมาได้ ดังนั้นหากจะให้วิเคราะห์แล้ว เหตุผลทั้งหมดทั้งมวลก็เพราะรูปปั้นศิลาที่ผสานเข้าไปในร่างของโฮสน์นั่นล่ะ.”
“รูปปั้นศิลา?”
จุนซ่างเซียวที่เร่งรีบตรวจสอบภายในแหวนมิติ พบว่ารูปปั้นปิศาจนั่นได้หายไปแล้ว!
ระบบเอ่ย “หากข้าเดาไม่ผิด รูปปั้นศิลานั่นควรจะบรรจุสายโลหิตเผ่าศิลาเอาไว้ และมันหลอมรวมเข้าไปในร่างของโฮสน์เพราะการที่ข้าเปิดโหมดคลายวิกฤตินั่นเอง.”
“หมายความว่าอย่างไร?”
“ใช่ แม้นว่าตอนนี้โฮสน์จะมีสายโลหิตเผ่าศิลา แต่ก็ไม่ใช่เผ่าศิลาที่แท้จริง ยิ่งการเป็นผู้สืบทอดอะไรนั้น เพ้อเจ้อหนักมาก.”
“......”
ด้วยหลักฐานและข้อมูลของระบบ ทำให้จุนซ่างเซียวเงียบไปในทันที.
“เฮ้อ.”
เขาถอนหายใจ เอ่ยออกมาว่า“นึกว่าจะมีพื้นหลังที่ร้ายกาจ ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว.”
......
ภายใต้การเกลี้ยกล่อมปลอบโยนของระบบ และการพูดคุยเรื่องเผ่าศิลา อารมณ์ของจุนซ่างเซียวก็เปลี่ยนมาดีขึ้น.
ที่จริงการผลาญแต้มทั้งสาม ได้รับสายโลหิตเผ่าศิลามา ก็ถือว่าเป็นกำไรใหญ่ ต้องไม่ลืมว่าสายโลหิตพิเศษนั้นไม่ใช่ใครจะสามารถรับสืบทอดกันได้ง่าย ๆ.
อีกอย่าง ทุกครั้งที่เขาใช้พลังรูปปั้น มักจะทำให้ตัวเองควบคุมตัวเองไม่ได้ เสียสติไปทุกครั้ง ตอนนี้มันกลายเป็นหนึ่งในสายโลหิตของเขาไปแล้ว แม้นว่าเมื่อใช้งานจะทำให้ดุร้ายขึ้น อย่างน้อยก็สามารถควบคุมความคิด แยกมิตรและศัตรูได้.
“มันจะกลายเป็นไม้ตายของข้า”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“เพียงแค่กระตุ้นสายโลหิต ข้าก็สามารถหุ้มเกราะที่ร้ายกาจทั่วร่างได้แล้ว!”
“คุ้มยัง?”
“ไม่คุ้ม แต่ถือว่าได้กำไรมาก!”
“แก๊ก!”
จุนซ่างเซียวที่กระโดดลงมาจากก้อนศิลา ก่อนที่จะดีดนิ้ว กล่าวเสียงใส “เด็ก ๆ กลับนิกาย!”
หลังจากที่คิดตกแล้ว ก็กลับมาสดชื่นอีกครั้ง!
เห็นเจ้านิกายกลับมาเป็นปรกติแล้ว หลี่ชิงหยางก็ผ่อนคลายลง.
“พี่ชาย!”
“ระหว่างทางกลับนิกาย พวกเราแวะเขตแดนต้องห้ามดีไหม!”
“แวะไปดูหน่อยก็ดี!”
หลี่ชิงหยาง และพวกเซียวจุ้ยจื่อ ดวงตาเป็นประกาย หากมีเจ้านิกายเข้าไปในเขตแดนต้องห้ามด้วย จะต้องสามารถเก็บเกี่ยวทรัพยากรได้อย่างมากมายแน่นอน.
พอได้ยินว่าจะแวะเขตแดนต้องห้าม ก็ทำให้พวกเขาตื่นเต้นไม่น้อย.
......
เมื่อเหยาเมิ่งหยิงได้รับกายาต้นกำเนิดมารศักดิ์สิทธิ์ บ่อโลหิตในแท่นบูชาโบราณกำลังเดือนปุด ๆ ฟองอากาศมากมายที่ผุดโผล่ส่องแสงสว่างเจิดจ้า จากนั้นก็ปรากฏเงาขนาดใหญ่บนกำแพงขึ้นอีกครั้ง.
“แม้นว่าแผนการคืนชีพในดินแดนโม่หยวนจะล้มเหลวก็ตาม!”
แววตาของชายชราชุดดำที่นั่งอยู่ทิศตะวันออกเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น.
“เมื่อพวกเขานำดวงวิญญาณนายท่านกลับมาปลอดภัย บ่อโลหิตแห่งนี้ก็จะสามารถคืนชีพท่านได้ใหม่อีกครั้ง พิภพเบื้องบน เตรียมรับฝันร้ายได้เลย!”
ชายชราชุดดำอีกสามทิศก็ตื่นเต้นขึ้นเช่นกัน วาดฝันถึงอนาคตที่ยอดเยี่ยมขึ้นมาได้.
“.”
ชายชราชุดดำทิศตะวันออกที่กลายเป็นจริงจัง “พวกเราจะต้องหาเส้นทางเข้าไปยังดินแดนโม่หวังให้เร็วที่สุด กองทัพเผ่าโม่หวังนับล้านเมื่อถูกปลดผนึก จะสามารถช่วยบรรพชนมารที่คืนชีพกลับมา นำความยิ่งใหญ่ให้กับพวกเราได้อีกครั้ง!”
“ต้องมีใครบางคนรับรู้เกี่ยวกับกฎการผนึกในโถงพิภพ รีบแจ้งจินเห่าสืบสวนให้เร็วขึ้น เลิกถ่วงเวลาได้แล้ว.”
“เจ้าเด็กนั่นกำลังสืบสวนเรื่องกู่เจ้าซีอยู่ มันคิดว่าตัวเองเป็นคนของโถงพิภพจริง ๆ รึ?”
“แฝงตัวเข้าไปนานเกินไป อยากลายเป็นคนดีรึอย่างไร?”
“ถ่ายทอดคำสั่งออกไป ให้เขาหาวิธีทะลวงผนึกดินแดนโม่หวังให้ได้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้น....ก็ให้นำศีรษะกลับมา.”
......
บนยอดเขาสูง บุรุษเกราะสีทองนั่งอยู่บนราชรถสีทอง ภายในใจรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก “หากวิธีปลดผนึกมันหาได้ง่ายขนาดนั้น ข้าจะแฝงตัวเข้ามานานขนาดนี้ทำไมกัน!”
“กวี๊กกกก ๆ!”
ในเวลานั้น ที่ไกลออกไปได้ยินเสียงวิหคที่แหลมแปลกประหลาดดังขึ้น
จินเห่าที่รับสารมา เผยยิ้มอย่างเย็นชา“เจ้านั่นคาดไม่ถึงว่าจะกล้าเข้าไปในเขตแดนลับ ไม่กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุตกตายรึอย่างไร?”
“ฟิ้ว!”
ราชรถสีทองที่พุ่งขึ้นท้องฟ้าทันที.
ภายในเขตแดนต้องห้าม จุนซ่างเซียวกำลังนำศิษย์เข้าไปด้านใน.
