Chapter 1457 คนชั่วต้องถูกจัดการด้วยคนชั่ว
ก่อนหน้านี้ครึ่งชั่วยาม.
กู่เจ้าซีที่ชะโงกหน้ามองออกมาทางหน้าต่างพบว่าถนนนั้นว่างเปล่า ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครออกมาเลยแม้แต่คนเดียว.
อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นที่หน้าประตูเมืองเขาได้เห็นผู้คนฝูงใหญ่ที่กำลังเดินขบวนเข้ามา แต่ละคนสวมชุดคลุมสีดำ จนยากจะมองเห็นใบหน้า.
เหมือนกับพวกจุนซ่างเซียวที่ชอบสวมชุดสีดำเป็นหลักเพื่อไม่ให้คนรู้ว่าพวกเขาเป็นใครเหมือนกัน.
หากแต่คนกลุ่มนี้ต่างออกไป พวกเขาก้มหน้าก้มตาปกปิดตัวเองมิดชิด ทำให้ดูลึกลับเป็นอย่างมาก.
“คนใหญ่คนโต.”กู่เจ้าซีที่กระซิบในใจ.
เพราะว่าถูกจุนซ่างเซียววิจารณ์กับการกระทำของเขา ทำให้เขาไม่ออกไปรีดไถตรง ๆ ทว่าวางแผนการให้ลึกล้ำกว่านั้น.
“ฮี่ ๆ!”
เสียงม้าที่ดังลั่น คนกลุ่มดังกล่าวที่หยุดลงทันที.
ผู้นำที่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เผยใบหน้าท่าทางมืดครึ้มออกมา “ไปให้พ้น.”
พวกเขาที่ดูไร้อารมณ์ เคร่งขรึมเงียบงันเหมือนกับมือสังหารที่ถูกฝึกมาอย่างดี.
ในเวลานี้หากเป็นคนอื่น ๆ ในเมืองจะต้องเร่งรีบหลบอย่างแน่นอน เพราะว่าเจ้าคนที่ยืนขวางม้าอยู่ก็คือ กู่เจ้าซี.
เขาที่เลิกล้มความคิดที่จะออกไปหาเรื่องคนอื่น แต่เปลี่ยนเป็นรอให้คนอื่นเข้ามาหาเรื่องแทนต่างหาก“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”
“ไปให้พ้น.”
“ตูมมม ----”
กู่เจ้าซีที่ก้าวไปด้านหน้า พลังจิตวิญญาณแท้ที่ถูกปล่อยออกมาอาบไปที่แขน พร้อมกับผลักม้าตัวใหญ่ให้หงายหลังลอยกระเด็นออกไป.
การที่สามารถผลักม้าตัวใหญ่กระเด็นออกไป เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.
“กึก ครืนนนนน!”
ชาวยุทธ์ในชุดคลุมดำที่หล่นลงพื้นกระโดดออกพร้อมลากครูดไปกับพื้นก่อนจะตั้งหลักได้ พลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย “แท้จริงแล้วเป็นยอดฝีมือ.”
“พี่ชายบอกข้าไม่ให้ออกไปรีดไถเงิน จะต้องทำด้วยหนทางที่ถูกต้อง เจ้าดูแคลนข้าเมื่อครู่ ดังนั้นจะต้องชดเชยให้ข้าหนึ่งล้านศิลาเสวียน!”กู่เจ้าซีเอ่ยออกมาเล็กน้อย.
กลุ่มชายชุดดำที่มีสถานะไม่ธรรมดา มีรึที่จะหวาดกลัว?
“รีดไถเงินอย่างงั้นรึ?”
ชายชุดดำที่เอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“เจ้าแส่หาความตาย!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
พริบตานั้น เหล่าคนชุดดำบนม้าหลายสิบคนที่บินร่อนลงบนพื้น เข้าล้อมกรอบกู่เจ้าซีอย่างรวดเร็ว.
คนเหล่านี้มีใบหน้าขาวซีด ราวกับไม่เคยต้องแสงแดดมานาน ดวงตาดูไร้อารมณ์ใด ๆ ทว่ากับมีประกายจิตสังหารที่รุนแรง.
ไม่ต้องสงสัย พวกเขาคือผู้ฝึกยุทธ์มาร.
ที่จริงเมืองโม่หยวนนั้นมีผู้ฝึกยุทธ์วิธีมารที่น่ากลัวจำนวนมาก ทว่าความแข็งแกร่งเช่นนี้นั้น หาได้ยากมาก.
“มีปัญหาอะไร?”
กู่เจ้าซีเอ่ย “คิดจะใช้จำนวนเข้าข่มรึ? ก็ดี ข้าคิดหัวล่ะหนึ่งล้าน!”
ภายใต้การแนะนำของโกวเซิ่ง จะต้องให้คนอื่นมาหาเรื่องด้วยตัวเอง จากนั้นค่อยจับมารีดเงิน.
“ตั้งค่ายกล!”
ชายชุดดำที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“จับมัน!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ขยับเคลื่อนที่เป็นรูปแบบ ก่อนที่จะวาดมือบนอากาศไปมา ด้วยท่าทางที่ซับซ้อน.
“ชิ.”
กู่เจ้าซีแค่นเสียง.
“หวึ่ง หวึ่ง หวึ่ง!”
ในเวลาต่อมา พลังของแต่ละคนที่เหมือนกับโซ่ที่ถักสาน ก่อรูปเป็นม่านพลังปกคลุมล้อมกรอบเขาเอาไว้.
ผู้ฝึกยุทธ์ที่ซ่อนตัวอยู่มองลอดหน้าต่างออกมา ลอบคิดในใจ“นั่นมันยอดฝีมือแน่นอน!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
“เจ้าสารเลวน้อยชอบรีดไถนั่น ท้ายที่สุดก็เตะเข้ากับแผ่นเหล็กแล้วสินะ!”
เหล่าผู้คนที่ซ่อนอยู่เผยท่าทางมีความสุข เห็นกู่เจ้าซีถูกกักไว้ในค่ายกล แทบจะออกมาเต้นกันด้วยความรู้สึกสาแก่ใจ!
“เป็นปัญหาแล้ว!”
หลี่ชิงหยางที่อยู่อีกมุมถนนเร่งรีบส่งเสียงผ่านวิญญาณออกไป“เจ้านิกาย ซิซูกำลังต่อสู้กับคนอื่นแล้ว!”
“ชิ.”
กู่เจ้าซีที่ยกมุมปากเผยท่าทางเหยียดหยัน คิดจะใช้ม่านพลังกักขังข้าไว้อย่างงั้นรึ? จากนั้นเขาก็แผ่พลังจิตวิญญาณแท้อาบไปทั่วหมัด ก่อนที่จะต่อยไปยังม่านพลัง ทว่าม่านพลังที่เหมือนกับยางยืดที่บุบยืดซับพลังของเขาเอาไว้.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
แม้นว่าเขาจะโจมตีอย่างบ้าคลั่ง ทว่ากับไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับม่านพลังได้เลย.
“!”
กู่เจ้าซีที่เผยแววตาโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
ก่อนหน้านี้เคยถูกจักรพรรดินิหลิงเหยาใช้ทักษะเทวะพิเศษ สร้างม่านพลังขังเขาเอาไว้คราหนึ่งแล้ว ตอนนี้ถูกคนเหล่านี้ใช้ม่านพลังขังเขาอีก ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก.
“เจ้าหนู.”
ชายชุดดำที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย “ไม่ว่าเจ้าจะใช้พลังอะไรโจมตี ก็ไม่มีทางทะลวงค่ายกลเก้าหยินได้หรอก.”
“ค่ายกลเก้าหยิน?”
กู่เจ้าซีที่เผยแววตาตื่นตะลึง.
ค่ายกลนี้เขาเคยได้ยินมาก่อน มันคือค่ายกลเมื่อหลายหมื่นปี เหล่ายอดฝีมือวิถีมารเคยใช้ ทว่าตั้งแต่ที่พวกเขาตกตายไปค่ายกลนี้ก็หายไปจากพิภพเบื้องบน.
“พวกเจ้าเป็นใคร?”
หลังจากโจมตีม่านพลังอยู่นาน กู่เจ้าซีก็บอกได้ทันทีว่า คนเหล่านี้ไม่ธรรมดา บางทีคงเป็นนิกายมารที่มีชื่อเสียงแน่ ๆ.
ผู้นำกลุ่มชายชุดดำที่ไม่สนใจจะเสวนากับเขาอีก เอ่ยออกมาว่า“ผูกรัดค่ายกล.”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
มือของพวกเขาที่วาดประสานไปด้านหน้าด้วยทิศทางที่แตกต่างกัน ก่อนที่ม่านพลังนั้นจะบีบแคบเข้าไปที่ใจกลาง ช่องว่างที่น้อยลงเรื่อย ๆ มากขึ้นและมากขึ้น.
แน่นอนว่ากู่เจ้าซีไม่สามารถรอความตายได้ รวมพลังพร้อมกับโจมตีออกไปรุนแรงกว่าเดิม ทว่าก็ยังคงไร้ผล.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ม่านพลังที่บีบแคบมากขึ้นและก็มากขึ้น.
ไร้ซึ่งหนทาง!
กู่เจ้าซีที่เงยหน้าตะโกนเสียงดัง “พี่ชาย ช่วยข้าเร็วเข้า!”
“ฟิ้ว!”
สิ้นเสียง พริบตานั้น ริ้วแสงเจ็ดสีที่ตัดผ่านอากาศ พุ่งออกมาด้วยความเร็ว.
“ระวังตัว!”
“ตูมมม!”
พริบตานั้นพลังโจมตีจากภายนอกที่ส่งผลต่อม่านพลังเป็นอย่างมาก เพียงการโจมตีเดียวก็ทำให้ม่านพลังดังกล่าวนั้นพังทลายลงแล้ว.
“ครืนนนนนน!”
เหล่าคนชุดดำที่ถูกพลังสะท้อนกระเด็นออกไปคนละทิศ ก่อนที่จะตั้งหลักได้ พวกเขาที่จับจ้องมองไปยังอีกฝั่งของถนน.
“กึก!”
“กึก!”
ริ้วแสงเจ็ดสีที่ร่อนลงบนพื้น จุนซ่างเซียวพร้อมกับศิษย์ห้าคนที่ยืนจังก้า โดยมีเย่ซิงเฉินที่แบกเครื่องเสียงเอาไว้บนบ่า.
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น กู่เจ้าซีที่วิ่งออกมาจากหมอกควันที่คละคลุ้งจากการระเบิดของค่ายกล ดวงตาที่แดงซ่าน พร้อมกับพุ่งเข้าหาผู้นำของคนชุดดำ ตะโกนดังลั่น“คิดจะฉีกหน้าต้าเหรินอย่างงั้นรึ?”
“ตูมมมม ----”
ด้วยความโกรธ หมัดของเขาที่อาบไล้ด้วยพลังจิตวิญญาณแท้ ต่อยไปยังท้องฝ่ายตรงข้าม ทำให้อีกฝ่ายตัวงอเป็นกุ้ง ดวงตาถลนแทบหลุดจากเบ้า.
“ตูมมมม!”
ผ้าคลุมสีดำที่ฉีกขาด พลังที่ส่ายสาดเป็นระลอกจนทำให้สายลมโบกสะบัดพัดกวาดออกไปราวกับพายุพัดโกรกไปทั่วทั้งเมือง.
หมัดของกู่เจ้าซีนั้นรุนแรงมาก แม้นว่าชายชุดดำจะไม่ได้กระเด็นลอยไป ทว่าก็บาดเจ็บไปถึงอภัยวะภายในทั้งห้าอย่างรุนแรง เขาถึงกับกระอักโลหิตออกมาในทันที.
“เจ้าสาขา!”
คนชุดดำกว่าสิบคนที่อุทานด้วยความตกใจ พร้อมกับปะทุพลังพร้อมกับเตรียมวิ่งเข้ามา.
อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาเตรียมจะลงมือ ไม่รู้ว่าจุนซ่างเซียวปรากฏตัวขึ้นมาตอนใหนอยู่ด้านหน้ากู่เจ้าซี ในมือของเขาถือปืนพกอินทรีย์ทะเลทราย หันปากกระบอกปืนไปยังศีรษะผู้นำชายชุดดำ พร้อมกับเผยยิ้มอย่างนุ่มนวล“ทุกท่าน มีอะไรก็พูดกันดี ๆ.”
แม้นว่าจะไม่รู้สิ่งที่อยู่ในมืออีกฝ่ายคืออะไร ทว่าก็บอกได้ว่ามันคือของวิเศษที่สามารถทำร้ายเจ้าสาขาพวกเขาได้แน่ ๆ ทำให้พวกเขาไม่สามารถใจร้อนบุกเข้าไปได้.
ในเวลานั้น กู่เจ้าซีที่ดวงตาแหลมคมจ้องมองไปยังบางสิ่งที่เอวชายชรา ก่อนที่จะอุทานออกมาทันที“พี่ชาย พวกเขาเป็นคนของวังจางเยว่!”