Chapter 1447 ซิซู
หลังจากการช่วยเหลืออย่างทุกลักทุเลของจุนซ่างเซียว กู่เจ้าซีก็กลับมาชีวิตอีกครั้ง ทว่าทั่วร่างยังถูกพันด้วยผ้าพันแผล เขาที่นอนบนเตียงสายตาจ้องมองเพดานนิ่งงัน
หนึ่งเดือนแห่งการถูกทรมาน ซ้ำยังถูกพิษหมิงซานเฉียนจากนั้นก็ถูกเพลิงบริสุทธ์เผาทั่วร่าง ประสบการณ์ที่เขาได้รับ มันยิ่งกว่าตายทั้งเป็นจริง ๆ!
“น้องชาย.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ข้างเตียงพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่าย“มีชีวิตก็ดีแล้ว พี่น้องได้พบกัน เป็นความจริงที่ต้องฉลอง ไม่จำเป็นต้องร้องไห้หรอก.”
กู่เจ้าซีที่ยกแขนที่อ่อนแรง ชี้ออกไป กล่าวเสียงแหบเครือ “ให้...ข้า อยู่เงียบ ๆ.....”
“เจ้าอยากอยู่เงียบ ๆ รึ?”
“......”
สวรรค์ โปรดช่วยข้าด้วย!
แม้นว่ากู่เจ้าซีจะเจ็บปวดทั้งกายและใจ ทว่าด้วยความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา เพียงแค่ครึ่งเดือนก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว.
เพราะว่าไม่ตาย และถูกทรมานเกือบตายทั้งเป็น ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวความตายเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะความฝันที่ถูกอ้ายยาทรมาน ทำให้เขาต้องสะดุ้งตื่นตอนกลางดึกเป็นประจำ.
ฝันร้ายที่รุนแรงนี้เกิดขึ้นหลายวัน ก่อนที่จะค่อย ๆ ดีขึ้นทีละน้อย ๆ.
“น้องชาย.”
ในวันหนึ่ง จุนซ่างเซียวที่จัดงานเลี้ยงให้เขาโดยเฉพาะ “พวกเราจากกันสิบปีกว่าที่พิภพเบื้องล่าง วันนี้ไม่เมาไม่เลิก!”
“ตกลง!”
กู่เจ้าซีที่กล่าวตอบรับเสียงใส.
“อาหนิว.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “นั่ง ๆ.”
“รับทราบ.”
เย่ซิงเฉินที่นั่งลง แววตาเผยความภาคภูมิ.
เวลานี้เจ้านิกายที่จัดงานเลี้ยง ตอนรับแขก เขาที่สามารถดื่มสุราได้อย่างหนำใจ!
จุนซ่างเซียวยกแก้วสุราขึ้น “การพบเจอกันถือเป็นพรหมลิขิต พวกเรามาชนแก้ว!”
“มา ๆ!”
กู่เจ้าซีที่ยกแก้วขึ้นชน พร้อมกับยกสุราขึ้นดื่ม เอ่ยกล่าวชมไม่ขาดปาก “สุราดี!”
“น้องชายเป็นผู้เชี่ยวชาญจริง ๆ.”
“ก็พอได้ พอได้.”
“ศิษย์ของข้านั้นถือว่าเป็นสุดยอดวิถีสุรา เจ้าสามารถดวลสุรากับเขาได้.”
“โอ้ว?”
แววตากู่เจ้าซีที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เย่ซิงเฉินที่ยืนขึ้น นำไหสุราออกมา “ต้องการดวลเป็นไห หรือว่าแก้วก็ได้.”
“เรื่องนี้....”
กู่เจ้าซีเอ่ยกล่าวด้วยท่าทางอักอ่วน.
“แน่นอน.”
เย่ซิงเฉินที่กล่าวเพิ่ม “ท่านเป็นแขก สามารถเลือกได้!”
จากนั้น เขาที่ยกสุราขึ้นกระดกดื่มหมดทั้งไหอย่างง่าย ๆ สบาย ๆ.
“ร้ายกาจมาก!”กู่เจ้าซีอุทาน.
“ปัง!”
ไหสุราที่วางไหสุรายื่นมาให้อีกฝ่าย.
เย่ซิงเฉินที่ยกยิ้มเล็กน้อย คล้ายจะบอกว่า ข้าสู้ท่านไม่ได้ แต่เรื่องสุราเจ้าสู้ข้าได้รึ?
อาหนิว ร้ายกาจมาก.
“มา!”
ในเวลาเดียวกัน กู่เจ้าซีที่ยกไหสุราขึ้น ดื่มรวดเร็วอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
จุนซ่างเซียวที่กลายเป็นเซ่อไปเลย.
นี่คือสุราเมามายา ที่ถูกพัฒนาโดยหลานกังหลายครั้ง แม้แต่มารสุราก็ไม่สามารถทนได้ ตอนนี้น้องชายของเขายกซดจนหมด ไม่มีท่าทางเมาแม้แต่น้อย.
ผู้เชี่ยวชาญ!
เย่ซิงเฉินที่ขมวดคิ้ว.
“ปัง! ปัง!”
สุราสองไห่ที่วางบนโต๊ะ.“มา!”
“เชิญ!”
กู่เจ้าซีที่ก้าวขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ พร้อมกับโบกมือให้ไหสุราสองไหลอยขึ้นไปบนอากาศ พร้อมกับปล่อยเทลงมาเหมือนกับน้ำตก อ้าปากซดจนเกลี้ยงสองไหพร้อมกัน.
ใบหน้าของเย่ซิงเฉินถึงกับงงงวยเล็กน้อย.
นี่มัน โคตรผู้เชี่ยวชาญนินา!
......
หลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม.
กู่เจ้าซีก็ก้าวออกมาจากห้องโถง พร้อมกับจัดระเบียบร่างกายใหม่.
ชะโงกเข้าไปด้านใน อาหนิวที่ฟุบบนโต๊ะ มือข้างหนึ่งกอดไหสุรา กล่าวงัวเงีย“ข้า...ข้ายังดื่มได้...ข้าไม่มาววว....”
ห้องโถงเดิม สถานที่เดิม ก่อนหน้านี้นายน้อยหยวนน๊อคเจ้าโถงไป่ วันนี้เป็นกู่เจ้าซีน๊อคเย่ซิงเฉิน!
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวออกมาเช่นกัน พลางส่ายหน้าไปมา “ขายหน้านัก.”
พ่ายแพ้ราบคาบ ดื่มต่อไม่ไหวแล้ว.
อาหนิวพ่ายแพ้ในที่สุดจากนั้นก็เริ่มละเมอ.
หลังจากแข่งขันจิบ เขาที่ยังคงพยายามยืนขึ้นเดินเซไปมา ก้าวออกจากยอดเขาเศียรมังกร ปากบ่นพึมพำไปมา “ข้า...ข้าไม่เมา..ข้า...ข้าไม่มาววววว...”
“หืม?”
ห้องโถงยอดเขาสัตว์วิญญาณ ราชาสัตว์จื่อหลินที่กำลังพูดคุยกับคนอื่น ๆ ก่อนที่จะจ้องมองไปยังประตู เห็นเงาของใครสักคน.
“แย่แล้ว!”
เหลาหนิวถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสีเอ่ยด้วยความตกใจ“มาแล้ว เขาคนนั้นกลับมาแล้ว!”
“แจ้งเตือนภัยทุกคน!”
“ไม่! ให้ทุกคนมาหยุดเขาให้เร็วที่สุด!”
......
หลังจากดื่มสุรา ความชอกช้ำทางจิตใจของกู่เจ้าซีก็ค่อย ๆ หายไป.
เช้าวันถัดมา เขาที่ไปพบกับจุนซ่างเซียว เอ่ยเป็นการเป็นงาน“พี่ชาย เจ้ากับจักรพรรดินิหลิงเหยามีความแค้นกันรึ?”
“มีความแค้นกัน!”
เขาไม่ได้เอ่ยเรื่องเย่ซิงเฉินไป ทว่าได้เอ่ยเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพิภพสงคราม ซึ่งพอจะสรุปความเป็นปฏิปักษ์กันได้.
“เป็นเช่นนี้นะเอง!”
กู่เจ้าซีที่ตบหน้าผากเอ่ยออกมาว่า“ไม่แปลกใจเลยว่าสตรีนางนี้ให้ข้าเข้ามาเป็นสายลับในนิกายของเจ้า!”
“สายลับอย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “หมายความว่าอย่างไรกัน?”
กู่เจ้าซีที่เล่าถึงข้อตกลงของเขากับจักรพรรดินิหลิงเหยาออกมาทันที.
เขาไม่ได้สนใจสัญญาวิญญาณอะไรนัก แน่นอนว่าเขาเอ่ยตามความจริง ไม่ได้ปิดบังใด ๆ ต้องไม่ลืมว่านี่คือพี่น้องร่วมเป็นตายของเขา.
หลังจากเข้าใจเรื่องราว แววตาของจุนซ่างเซียวที่กลายเป็นมืดครึ้มเย็นชา.
เพราะว่ามีพลังระบบที่ป้องกันความลับเปิดเผย ดังนั้นเขาจึงไม่หวั่นเกรงว่าใครจะมีแผนร้ายแฝงตัวเข้ามาในนิกายของเขา.
เดี๋ยวนะ!
สตรีนางนี้เป็นคนของโถงพิภพ ค่ายกลที่ป่าหมอกปิศาจเป็นคนของโถงพิภพจัดเตรียมไว้ ราชาปิศาจที่ถูกปลดผนึก หรือว่าเกี่ยวข้องกับนางกัน?
ระบบเอ่ย “มีโอกาสเป็นไปได้สูง.”
“รู้แล้ว!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “จักรพรรดินิหลิงเหยาและอาหนิวมีความแค้นกัน ดังนั้นจึงใช้โอกาสนี้ปลดผนึกเพื่อสังหารเขา!”
“มารดาเถอะ!”
“ต้องเป็นฝีมือของนางแน่ ๆ!”
“น้องชาย.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “แล้วเจ้ากับนางมีความสัมพันธ์อะไรกันรึ?”
กู่เจ้าซีที่ส่ายหน้าไปมา เอ่ยออกไปว่า“นางให้ข้ามาเข้าร่วมเป็นศิษย์นิกายนิรันดร.”
“ง่าย ๆ แค่นี้เลยรึ?”
“อืม.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่กลายเป็นเงียบไปในทันที.
ระบบเอ่ย “แผนการของนาง คิดว่าจะบอกกล่าวกับพี่น้องของเจ้ารึไง ตอนนี้อาจจะยังไม่เอ่ย บางทีอาจจะมีจุดมุ่งหมายภายหลังก็ได้.”
“ไม่ผิด.”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา “ในเมื่อนางให้อีกฝ่ายเข้ามา เช่นนั้นก็ต้องให้นางสมหวัง!”
“น้องชาย.”
“เจ้ายินดีที่จะกลายเป็นหนึ่งในนิกายนิรันดรหรือไม่?”
กู่เจ้าซีก่อนหน้านี้ เขาที่ต้องการเข้าร่วมจริง ตอนนี้ความทรงจำคืนแล้ว รู้ว่านี่คือนิกายของพีชาย ดังนั้นจึงไม่คิดจะเข้าร่วมแต่อย่างใด.
เขาที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม“พี่ชาย ข้าคือกบฏ หากเข้าร่วมนิกายของเจ้า จะต้องนำปัญหามาไม่รู้จักจบ.”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวไปตบไหล่ของเขา เอ่ยออกมาว่า“น้องชายลืมไปแล้วรึ? ที่คุกนรกเก้าชั้นนั้น ข้าบอกเจ้าว่าอย่างไร?”
บอกอะไรอย่างงั้นรึ?”
กู่เจ้าซีคิดอย่างจริงจัง ก่อนที่จะนึกขึ้นมาได้ “ใช่แล้ว เจ้าเองก็เป็นกบฏ!”
“ดังนั้น.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้าเข้าร่วมนิกายข้า พวกเราสองพี่น้องร่วมมือกัน จะทำให้พิภพเบื้องบนปฐพีสะท้าน สวรรค์สะเทือน โถงพิภพจะไม่สงบสุขอีกต่อไป!”
“ตกลง!”
กู่เจ้าซีที่เอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น.
จุนซ่างเซียวที่ให้อีกฝ่ายกรอกข้อมูล พร้อมกับประทับตรานิกาย.
นับจากนี้ นิกายนิรันดรจะมียอดฝีมือเพิ่มอีกคน นอกจากนี้ยังเป็นน้องชายร่วมเป็นร่วมตายของเขา ที่จะร่วมมือสร้างปัญหาให้กับโถงพิภพในอนาคต ล้างคอรอไว้ได้เลย.
เช้าวันถัดมา.
จุนซ่างเซียวที่เรียกศิษย์ทุกคนมา พร้อมกับแนะนำกู่เจ้าซีให้ทุกคนได้รู้จัก.
แท้จริงแล้วก็คือซีซู(น้องชายอาจารย์ พี่น้องร่วมสาบานอาจารย์)นี่เอง ศิษย์ทุกคนที่ตะโกนเสียงดัง“คารวะซีซู!”
เสียงที่ดังกึกก้อง เรียกซีซู เต็มไปด้วยความเคารพนับถือ ทำให้กู่เจ้าซีตื่นตะลึงไปเหมือนกัน.
ที่จริงกล่าวได้ว่ายักษ์ดำและยักษ์ขาวก็คือซีซูเหมือนกัน แต่เพราะว่าพวกเขาได้ตำแหน่งผู้พิทักษ์แล้ว ดังนั้นศิษย์ทุกคนจึงได้เรียกชื่อตำแหน่งแทน.
......
“น้องชาย ตอนนี้เจ้ามีพลังระดับใด?”
“หมุนแกนขั้นแปด.”
“เช่นนั้น นิกายมีภารกิจมากมาย คงต้องรบกวนเจ้าช่วยผู้พิทักษ์ดำและขาวทำให้สำเร็จแล้ว.”
“ตกลง!”
