Chapter 1446 น้องชาย ชาติหน้าพวกเราจะเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายกันอีก
กู่เจ้าซีที่เผยรอยสัก ท้ายที่สุดก็สามารถพิสูจน์ตัวตนของเขาได้.
กล่าวได้ว่าเสื้อของเขาคุณภาพดีเป็นอย่างมาก สามารถทนแส้ได้ถึงสามสิบวัน เกรงว่าจากนี้อาจจากคุกเขาอาจไม่สวมเสื้อผ้าเหมือนกับถางจู่จื่อแล้ว.
“อ้ายยา!”
จุนซ่างเซียวเร่งรีบเอ่ยออกไป “รีบนำลงมาเร็วเข้า!”
“ฟิ้ว!”
เชือกที่คลายออก กู่เจ้าซีที่หล่นลงพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด.
“น้องชาย!”
จุนซ่างเซียวเร่งรีบวิ่งเข้าไป ช่วยอีกฝ่ายพร้อมกับเข้าไปกอดอย่างจริงใจ“ทำไมไม่เอ่ยก่อนหน้านี้เล่า!”
“......”
กู่เจ้าซีที่แทบกระอักโลหิต.
ข้าต้องการจะพูดหลายครั้งแล้วแต่เจ้าไม่ให้โอกาสข้าเลย!
“อ่า!! จำได้แล้ว!”
อ้ายยาที่ยกมือขึ้นตบหน้าผาก “ชายลายสักที่ต้องการจะฆ่าตัวตายในอดีตนี่เอง!”
“ใช่ ๆ!”
เจาโตวโตวที่ปรบมือ เอ่ยออกมาว่า“ข้าก็นึกได้แล้ว!”
ทั้งสองที่ท้ายที่สุดก็จำชายลายสักได้ ทว่าเหมือนจะสายไปแล้ว เพราะกู่เจ้าซีที่หมดสภาพ ตอนนี้ได้หมดสติในอ้อมกอดของโกวเซิ่งเรียบร้อย.
“น้องชาย!”
จุนซ่างเซียวที่ตะโกนด้วยความเศร้าเสียงดัง.
หัวเหม่ยกุ้ยที่เข้ามาเห็นเข้า ลอบคิดในใจ“ทำไมสามีถึงเป็นห่วงชายคนนี้มากจัง?”
......
โถงยา.
ซุนปู่กงที่เป็นหมอตรวจสอบรักษาอีกฝ่าย ก่อนที่จะก้าวออกมานอกห้องส่ายหน้าไปมา.
“รักษาไม่ได้อย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ใบหน้าเปลี่ยนสี ขณะรอคอยอยู่ด้านนอก.
ซุนปู่กงเอ่ย “ร่างกายและวิญญาณได้รับบาดเจ็บหนัก ถึงแม้นว่าโชคดีรอดชีวิต หลังจากนี้คงยากจะบ่มเพาะ แม้แต่....อาจจะหลับไปตลอดกาล.”
คำพูดดังกล่าวทำให้จุนซ่างเซียวชะงักงัน.
เขาที่คิดถึงน้องชายร่วมเป็นร่วมตาย เดิมทีหวังว่าอีกฝ่ายจะมาเป็นผู้ช่วยเขา ซึ่งจะทำให้นิกายแข็งแกร่งทรงพลังขึ้นด้วย ทว่าสุดท้ายกับต้องนอนกลายเป็นผักไปซะอย่างงั้นรึ!
“โทษข้า!”
“ต้องโทษข้าแล้ว!”
จุนซ่างเซียวที่เศร้าใจ แม้แต่กล่าวโทษตัวเอง “หากข้าคิดออกก่อนหน้านี้ คงไม่เป็นแบบนี้!”
“เจ้านิกาย.”
ซุนปู่กงเอ่ย “จะให้รักษาต่อไหม?”
เพราะว่าต้องการถามความเห็นอีกฝ่าย ว่าควรจะปล่อยให้อีกฝ่ายไปสบายดีหรือไม่?
จุนซ่างเซียวไม่ได้ตอบ ทว่าก้าวไปยังเตียง กู่เจ้าซีที่เวลานี้กำลังสวมหน้ากากให้ออกซิเจนอยู่ เขาเอ่ยออกมาด้วยความเศร้า“น้องชาย พี่ชายไม่ดีต่อเจ้า!”
ไม่ต้องเอ่ยว่าอุปกรณ์ทางการแพทย์นั้น เขาซื้อมาจากระบบนั่นเอง.
......
หนึ่งเดือนของการทรมาน กู่เจ้าซีถึงกับหมดสติจนยากจะฟื้นคืน.
จุนซ่างเซียวที่ครุ่นคิด เขาที่รับรู้ว่าน้องชายมีจิตวิญญาณสังสารวัฏ ตายแล้วเกิดใหม่ได้ ปล่อยให้ตายดีกว่าอยู่อย่างทรมานแน่นอน.
“น้องชาย.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่หน้าเตียง พร้อมกับนำดาบมังกรเขียวออกมา พร้อมกับปลอกแอปเปิ้ลวางไว้ด้านหน้า เพื่อสักการะอีกฝ่าย“หวังว่าชาติหน้าจะได้พบเจ้าอีกครั้ง ตอนนี้คงทำได้แค่กล่าวลาเจ้า.”
“ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือปาดน้ำตา เอ่ยออกมาว่า“เริ่มได้.”
ซุนปู่กงที่ถอดหน้ากากออกซิเจน พร้อมกับนำเข็มฉีดยา ที่มีพิษร้ายแรงมา.
นี่คือยาพิษที่เหมียวไซเฟิงพัฒนาขึ้นมา มีชื่อว่าหมิงซานเฉียน เป็นพิษร้ายที่สร้างจากพิษสามพันชนิดเป็นจ้าวแห่งพิษ.
เพราะตัดสินใจที่จะให้กู่เจ้าซีไปสบาย ดังนั้นจึงได้วางยาพิษให้อีกฝ่ายตายอย่างสบาย.
“เจ้านิกาย.”
ซุนปู่กงเตรียมฉีดพิษเข้าไปเอ่ย “มีอะไรจะสั่งเสียอีกใหม?”
จุนซ่างเซียวก้าวมาด้านข้างเอ่ยเสียงสั่น“น้องชาย ชาติหน้าพวกเราจะเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายกันอีก!”
เพียงแค่พบโกวเซิ่งก็ตายแล้ว นี่สิถึงเรียกว่าพี่น้องร่วมเป็นร่วมตาย!
เจ็บเพียงชั่วครู ดีกว่าทรมานเป็นเวลานาน!
จุนซ่างเซียวพ่นลมหายใจยาว กล่าวออกมาว่า“จัดการ!”
ระบบ “จัดการอย่างงั้นรึ???”
“ฟิ้ว!”
ซุนปู่กงที่ฉีดพิษเข้าที่ก้นของกู่เจ้าซี เพราะว่าอีกฝ่ายบาดเจ็บทั้งกายและวิญญาณ ดังนั้นจึงสามารถฉีดพิษเข้าไปได้ง่าย.
“ฟู่ ฟู่!”
พิษหมิงซานเฉียนที่เข้าไปในร่างกายอย่างรวดเร็ว.
“อ๊ากก!”
“อ๊ากก!”
กู่เจ้าซีที่หมดสติอยู่ถึงกับร้องเจ็บปวดทรมาน ร่างกายชักกระตุก ผิวกายเป็นสีแดงสีดำ ดูน่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก!
“กึก ซี่!”
ในเวลาต่อมา เจียงเซี่ยผลักประตูเข้ามา ตะโกนออกไปอย่างรวดเร็ว “เจ้านิกายในเมื่อวิญญาณของเขาเสียหาย ทำไมไม่ใช้เม็ดยาชำระจิตเก้าโคจรดูล่ะ!”
เขาพูดดังกล่าวที่ราวกับปลุกเขาขึ้นมาทันที.
“ติ๊ง! โฮสน์ใช้ 10000 แต้ม ได้รับ เม็ดยาชำระจิตเก้าโคจร 1 ถูกส่งเข้าไปในแหวนมิติแล้ว.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน : 643800.”
“ปัง!”
จุนซ่างเซียวที่พุ่งเข้าไป กระแทกซุนปู่กงลอยออกไป กระเด็นออกจากห้องทันที.
น้องชาย!
ข้าจะช่วยเจ้า!
มีชีวิต จงมีชีวิต!
จุนซ่างเซียวที่ใส่ยาเข้าไปในปากกู่เจ้าซี พร้อมกับตบหลังให้เม็ดยาลงไปในลำคอ.
พริบตาเดียวที่เม็ดยาลงคอไป พลังมากมายที่ไหลบ่าอาบไปทั่วร่าง ท่วมจิตสำนึกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับหล่อเลี้ยงฟื้นฟูดวงวิญญาณ.
เม็ดยาดังกล่าวดูเหมือนว่าจะได้ผลชะงัก.
“ฟู่ ฟู่!”
ร่างกายของกู่เจ้าซีที่ได้เปล่งแสง วิญญาณที่เสียหายฟื้นฟู่อย่างรวดเร็ว เขาที่หมดสติอยู่ก็คืนสติกลับมา.
อย่างไรก็ตาม เขาที่เวลานี้กับหล่นตุบ ชักกระตุกไปมา.
“อ๊ากกก!”
“อ๊ากกก!”
ดวงวิญญาณฟื้นคืนแล้ว แต่เขาก็กลิ้งไปมาหล่นลงจากเตียง ร้องเจ็บปวดโหยหวน ผิวกายที่ซีดดำเขียวไม่ต่างจากศพ.
ใช่แล้ว.
ดวงวิญญาณฟื้นคืน เขาไม่ได้เป็นผักอีกแล้ว!
แต่ว่า....ในร่างกายของเขาถูกพิษหมิงซานเฉียนอยู่นั่นเอง.
“ถางจู่เหมียว!”
จุนซ่างเซียวที่ตะโกนเสียงดัง “ยาแก้พิษ! ยาแก้พิษเร็วเข้า!”
เหมียวไซเฟิงที่ปรากฏพลางส่ายหน้าไปมา “พิษนี่ไม่มียาแก้พิษ ทว่าสามารถชำระล้างได้ด้วยพลังธาตุบริสุทธ์.”
พลังธาตุบริสุทธ์?
จุนซ่างเซียวที่เรียกเสี่ยวฮัวออกมา “เร็วเข้า! ช่วยเขาชำระล้างพิษในร่างกาย!”
“ได้เลย!”
เสี่ยวฮัวที่ประทับด้านหลัง ส่งเพลิงอาบไล้ไปทั่วร่างอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว.
“อ๊ากกก!”
“อ๊ากกก!---”
เสียงร้องเจ็บปวดทรมานดังก้องไปทั่วนิกาย เหล่าศิษย์ที่ได้ยินถึงกับหนังหัวชาหนึบขึ้นมาทันที.
......
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม.
กู่เจ้าซีที่นอนกลิ้งไปบนพื้น เผ้าผมผิวกายถูกไหม้ไปหมด.
เวลานี้ไม่ต่างจากก้อนถ่านหนึ่งก้อน.
“พรึด!”
อีกฝ่ายที่น้ำลายฟูมปาก แขนขาทั้งสี่กระตุกเป็นระยะ ๆ เล็กน้อย.
“เจ้านิกาย!”
ซุนปู่คงที่ทำการพันผ้าพันแผลไปทั่วร่างกู่เจ้าซี เอ่ยอย่างดีใจ“วิญญาณฟื้นฟูแล้ว ร่างกายก็ถูกถอนพิษแล้ว เพียงแค่พักก็ควรจะหายดี!”
“ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่วางใจ พ่นลมหายใจเผยยิ้มพราย.
ข้า
ช่วยชีวิตน้องชายได้แล้ว!
