บทที่ 32 สมเป็นหลานชายของหยางหมิงผู้นี้
เมื่อเฉินหยวนมาถึงเขาก็มองไปทางหยางเสี่ยวเทียน ผู้ยืนอยู่บนสนามประลองก่อนเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มลำพองใจ “เจ้าเด็กเหลือขอ ข้ายังจำวาจาของเจ้าที่กล่าวในตอนนั้นได้ หากเมื่อใดศิษย์ข้ากลับมาเจ้าจะเอาชนะเขาได้ในกระบวนท่าเดียวใช่หรือไม่ ตอนนี้ เจ้าคงต้องทุ่มกำลังทั้งหมดที่มี ไม่เช่นนั้นจะเป็นเรื่องน่าอายยิ่ง ห...
