ตอนที่ 8 ขอร้องล่ะอย่าไปบอกใครนะ!

ตอนที่ 8 ขอร้องล่ะอย่าไปบอกใครนะ!

ในช่วงเวลาเช้าตรู่ แสงแดดส่องผ่านทางหน้าต่างลงไปกระทบกับใบหน้าของเอมิกะ จนเธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

“อื้มม~ เช้าแล้วเหรอเนี่ย สดชื่นจังเลย”

เช้านี้เอมิกะตื่นขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ เพราะโดยปกติหลังจากเธอดื่มหนัก ในวันรุ่งขึ้นเธอมักจะตื่นขึ้นมาในสภาพปวดหัวและไม่สบายตัว

แต่ไม่ใช่กับเช้านี้ที่เอมิกะตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นสุดๆ พร้อมกับอารมณ์ที่เบิกบานอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ในขณะที่เธอลุกขึ้นนั่งพร้อมยืดตัวบิดขี้เกียจอยู่นั่นเอง ก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่นอนอยู่ข้างๆ ตัว

เอมิกะจึงได้ดึงผ้าห่มออก และวินาทีนั้นเองเธอก็ได้เห็นเด็กหนุ่มผมสีดำนอนหลับอยู่ข้างตัวเธอ ด้วยสภาพเปลือยกายไม่ต่างอะไรกับเธอ

เอมิกะได้สะดุ้งตกใจ จนตัวเองพลัดตกลงจากเตียงนอน

“ว้าย!”

การกระทำของเธอนั้นได้ปลุกให้เด็กหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ นั้นตื่นขึ้นมา..

เพราะอยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดังจนทำให้ผมตื่นขึ้นมา ผมได้ลุกขึ้นนั่งพร้อมมองดูไปรอบๆ ด้วยเปลือกตาที่ยังไม่เปิดสนิท

ก่อนจะหันไปเจอกับอาจารย์ประจำชั้น ที่แสดงสีหน้าตกใจมองมาที่ผมราวกับว่าตัวเองกำลังเจอผีอยู่

“อรุณสวัสดิ์ครับ อื้มมม~” พูดแล้วผมก็บิดตัวอย่างขี้เกียจ

“ทะ ทะ! ทำไม!! เธอถึงมาอยู่ในห้องของฉันได้ล่ะ! เดี๋ยวนะ เธอมัน เด็กนักเรียนในห้องของฉันนี่!”

แม้จะยังตกใจแต่พอได้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มชัดๆ ก็จำได้ว่าเขาเป็นเด็กนักเรียนในห้องของเธอเอง

“อื้มม ก่อนอื่นก็ใจเย็นๆ แล้วใส่เสื้อผ้าเสียก่อนดีไหมครับอาจารย์” ผมพูดเตือนเอมิกะ ในขณะที่สายตาก็ยังคงจ้องมองไปที่สัดส่วนลามกของเธอ

เมื่อได้ยินคำพูดของผม เอมิกะก็เพิ่งได้สติรู้ตัวว่าตัวเองมันกำลังโป๊อยู่

“กรี๊ด!!” เอมิกะได้ร้องออกมาอย่างเขินอาย พร้อมกับใบหน้าที่แดงขึ้นไม่ต่างกับมะเขือเทศ ก่อนที่เธอจะรีบลุกขึ้นและหาอะไรมาสวมใส่

‘ตื่นมาก็ได้ดูของดีเลยแฮะ โชคดีจัง...’

ผ่านมาอีกสักพักใหญ่ เอมิกะเริ่มใจเย็นลงบ้าง ผมกับเธอจึงได้มานั่งจ้องตากันด้วยสภาพที่ได้เสื้อผ้าสวมใส่แล้ว

เอมิกะได้จ้องเขม่งมาที่ผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจพร้อมกับได้หยิบขวดน้ำชาในห้องขึ้นมาดิ

“อธิบายมานะ!”

“เรื่องไรครับ?”

“ก็ทุกเรื่องนั่นแหละ!! ทำไมเธอถึงมาอยู่ในห้องฉัน แถมมานอนเตียงเดียวกับฉัน ด้วยสภาพที่ไม่สวมใส่อะไรอีก! อธิบายมาให้หมดนะ ไม่งั้นฉันโทรเรียกตำรวจมาแน่!” เอมิกะตั้งท่าจับมือถือพร้อมจะโทรหาตำรวจได้ตลอดเวลา

“ดูเหมือนอาจารย์จะยังไม่หายเมานะครับ ลองตั้งสติคิดถึงเรื่องเมื่อคืนดูสิ”

“เรื่องเมื่อคืน?”

และเพียงไม่นานหลังจากที่ผมพูดอย่างนั้น เหมือนความทรงจำของเอมิกะจะค่อยๆ กลับมา

จนสีหน้าโกรธในตอนแรกได้หายไป เปลี่ยนเป็นสีหน้าตกใจและตื่นตระหนกแทน

“ให้ผมเรียกตำรวจไหม?” ผมหยิบมือถือออกมาแสดงท่าทางเหมือนเธอเมื่อกี้

“ไม่!! หยุดนะ ขอร้องล่ะ!” เอมิกะรีบเข้ามาประชิดตัวผม และจับไปที่มือผมที่ถือมือถืออยู่

สีหน้าของเอมิกะในตอนนี้ดูตกใจ และตื่นตระหนกอย่างสุดๆ

“กะ ก็ฉันคิดว่านั่นมันคือความฝันนี่นา แถมอีกอย่างนึง เดี๋ยวนะ! ไม่สิ แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ในห้องฉันได้ล่ะ?” เอมิกะถามอย่างไม่เข้าใจ

“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่หลังจากเที่ยวเสร็จตอนที่ผมกำลังเดินกลับบ้าน ก็เจออาจารย์นอนอยู่ข้างถนนคนเดียว คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง พาส่งกลับอพาร์ทเม้นท์แท้ๆ แต่ผมกลับโดนจับกดซะอย่างนั้น”

“...” เอมิกะเธอถึงกับพูดไม่ออก จากตอนแรกที่คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ดันกลายเป็นว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดซะเอง

“ไม่เชื่อเหรอครับ? งั้นดูนี่นะ” พูดแล้วผมก็หยิบมือถือเปิดวีดีโอที่ผมถ่ายไว้เมื่อคืนให้เธอดู

“อ๊าา อ๊าาา เสียวจัง เสียงจัง อ๊าาาา!” เสียงครางได้ดังออกมาจากมือถือ พร้อมกับภาพที่เธอกำลังขย่มผมอย่างเมามัน

เมื่อได้เห็นสภาพอันน่าอับอายของตัวเองในมือถือผม เอมิกะก็พยายามเข้ามาแย่งมือถือจากผม ด้วยอาการร้อนรน แต่ผมก็ได้ขยับตัวหลบออกอย่างชำนาญ

“ไม่ ไม่ ไม่! ขอล่ะลบมันทีเถอะ!” เมื่อแย่งไม่สำเร็จเอมิกะเธอก็เปลี่ยนไปเป็นการขอร้องแทน

“ไม่ได้ ไม่ได้ ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เกิดอาจารย์ไปแจ้งตำรวจหาว่าผมเป็นฝ่ายกระทำ ผมก็แย่สิ เพราะงั้นผมต้องเก็บมันไว้เป็นหลักฐานเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของตัวเองนะ”

“ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอกนะ เพราะฉะนั้นขอร้องล่ะลบวีดีโอนั้นออกทีเถอะ!” เอมิกะพูดอย่างสิ้นหวัง พร้อมทำท่าเหมือนจะร้องไห้

ผมได้เห็นท่าทีของเอมิกะ ก็รู้สึกผิดขึ้นมานิดหน่อยก่อนจะเข้าไปปลอบเธอ

“เอาน่าอาจารย์ ผมไม่เอาคลิปนี้ไปปล่อยหรอก แถมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนผมจะเก็บเอาไว้มิด และจะไม่บอกใครเลย” ผมพูดพร้อมกับลูบหัวเธอไปด้วย

“จริงนะ?”

“จริงครับ”

เมื่อได้ฟังอย่างนั้นเหมือนเอมิกะจะเริ่มใจเย็นลง

“ฉันขอโทษนะ เรื่องเมื่อคืน ทั้งที่เธออุตส่าห์ช่วยไว้แท้ๆ แต่ฉันกลับทำเรื่องแบบนั้นลงไปซะได้” เอมิกะพูดอย่างสำนึกผิด

เอาจริงๆ เธอไม่ได้ผิดอะไรหรอก แต่ทุกอย่างมันเป็นเพราะแผนการของผมกับเอมิ ที่จัดฉากทำให้เธอเหมือนเป็นฝ่ายผิด

ผมค่อนข้างรู้สึกแย่กับการกระทำของตัวเอง แต่ก็เก็บสีหน้าและพูดกับเอมิกะด้วยรอยยิ้ม

“เอาน่าอย่าคิดมากเลยอาจารย์ ใครๆ ก็ผิดพลาดกันได้ทั้งนั้นแหละ แถมอีกอย่างหนึ่ง..”ผมเงียบไปสักพักก่อนจะขยับปากเข้าไปกระซิบข้างหูเธอ

“ผมก็ไม่รังเกียจหรอกนะ ที่ได้ทำกับคนสวยๆ แบบอาจารย์น่ะ”

เอมิกะสีหน้าแดงขึ้นในทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น

“หยุดแซวเถอะน่า อ้อ! แล้วอีกอย่างหนึ่ง สัญญานะ อย่าเอาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไปบอกใคร” สีหน้าของเอมิกะในตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับสีหน้าของลูกแมวตอนมาอ้อนขออาหาร

‘น่ารักแฮะ’

“แน่นอนครับ ผมไม่เอาไปบอกใครหรอก แต่ว่านะ..”

ผมพูดพร้อมกับยื่นมือข้างหนึ่งไปขยำหน้าอกของเธอ และใช้ริมฝีปากจูบไปที่แก้มของเธอเบาๆ

“อาจารย์ผิดเองนะ ที่ทำให้ผมกลายเป็นเด็กลามกขึ้นมา เพราะแบบนั้นถ้าผมจะขอค่าปิดปากสักหน่อย คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม”

“อื้ออ ถะ ถ้า ไม่เกินเลยล่ะก็..”

เอมิกะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อน ขณะที่ปล่อยให้ผมเริ่มลวนลามร่างกายของตัวเธอโดยไม่ขัดขืน

ถึงเอมิกะจะรู้ว่าการทำแบบนี้มันผิด แต่เธอก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว เมื่อตัวเองได้ทำผิดพลาดลงไป ที่เผลอไปทำให้ชายหนุ่มกลายเป็นเด็กใจแตก เธอก็พร้อมที่จะรับผิดชอบ

เพราะแบบนั้นหากมันไม่เกินเลยแบบเมื่อคืนนี้ เธอก็พร้อมที่จะให้ชายหนุ่มได้เล่นกับร่างกายของตัวเองได้ตามสบาย เพื่อชดใช้ความผิดของตัวเอง

แถมอีกอย่างเอมิกะเธอก็กลัวว่าหากไปขัดใจชายหนุ่มเข้า เกิดชายหนุ่มไม่พอใจและเอาวีดีโอเมื่อคืนไปปล่อยล่ะก็ ชีวิตเธอได้จบแน่ ไม่ว่าจะเป็นอาชีพครูหรือสถานภาพทางสังคม..

ขณะที่เอมิกะกำลังคิดคิดเรื่องมากมายภายในหัว มือของเธอก็ได้ขยับไปจับน้องชายของชายหนุ่มข้างกายอย่างไม่ตั้งใจ?

つづく