Chapter 1437 กลุ่มห้าผู้แข็งแกร่ง
หมอกที่หนาขึ้น สัตว์อสูรมากมายกระจายเต็มพื้นที่ไปหมด.
ดูเหมือนว่าแทบไม่ต้องค้นหาเป้าหมาย หากสังหารทั้งหมดก็จะเสร็จสิ้นภารกิจทันที.
อย่างไรก็ตามพลังกัดกร่อนนั้นก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงมีเวลาไม่มาก จะต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุด นอกจากนี้ยังต้องเดินทางออกไปด้านนอกทันที ไม่เช่นนั้นจะต้องเกิดปัญหาแน่.
เซียวจุ้ยจื่อที่เปิดทักษะพิเศษโล่ของเขาทันที ร่างกายที่เปลี่ยนเป็นหุ่นจักรกล ที่ด้านหลังปรากฏปืนกลแก็ตลิง ยิ่งกระหน่ำออกไป.
ไม่ใช่สิ!
ก่อนหน้านี้เป็นปืนใหญ่สไนเปอร์ ตอนนี้ไหงเปลี่ยนเป็นปืนกลทันทีได้ล่ะ?
ที่จริงนี่คือทักษะพิเศษของโล่ เกี่ยวกับปืนใหญ่ด้านหลัง มันสามารถเปลี่ยนไปมาได้ดั่งใจนึก.
เย่ซิงเฉินที่กำลังครุ่นคิดในใจ“หรือว่าเจ้านิกายมอบสิ่งนี้ให้เป็นการส่วนตัวอย่างงั้นรึ?”
“ปัง ปัง ปัง!”
“ปัง ปัง ปัง!”
ปืนกลแก็ตลิ่งที่กระหน่ำยิ่งรัวสาดกระสุนไปทั่ว ทะลวงเหล่าสัตว์อสูรหมอกปิศาจอย่างบ้าคลั่ง พลังยิ่งนั้นน่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก!
“นั่นมันเสียงอะไร?”
เหล่าชาวยุทธ์ที่อยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงดังกึกก้องถึงกับทำให้พวกเขาตื่นตกใจ.
เสียงดังกล่าวไม่ใช่เสียงต่อสู้ ราวกับว่ามีใครจุดปะทัดเล่น.
ภายใต้การยิงที่รุนแรง สัตว์อสูรหมอกปิศาจสิบกว่าตนที่ราวกับเป็นภาพฉาย ร่างกายของมันที่พรุนเป็นรู ทว่าก็ยังคงลอยอยู่บนอากาศ แม้แต่บาดแผลเหล่านั้นฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว คลายกับไม่ส่งผลอะไรเลยแม้แต่น้อย.
“หืม?”
เซียวจุ้ยจื่อที่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก.
เขาที่ใช้ไม้ตายออกมา โจมตีด้วยพลังที่มี แต่กับไม่สามารถจัดการสัตว์ร้ายระดับหมุนแกนได้เลยสักตัว นี่มันทำร้ายจิตใจของเขาเป็นอย่างมาก!
“ไม่ต้องเศร้าไป.”
เย่ซิงเฉินที่ยกมือขึ้น ที่หน้าผากมีอักขระโจมตี “ข้าจะโจมตีแทนเอง!”
“ฟู่ ฟู่!”
สายลมที่รุนแรงโบกพัดหมอกรอบ ๆ ให้หายไป พลังโจมตีที่มากล้นระเบิดออกมาอย่างรุนแรง.
“ฟิ้ว!”
อาวุธเทวะของเย่ซิงเฉินที่เปลี่ยนเป็นหอกทะลวงนภา เขากระโดดขึ้นไป พร้อมกับพุ่งเข้าหากลุ่มสัตว์อสูร “ตายให้ข้าซะ!”
พลังอาหนิวที่แผ่พลังออกไปรอบ ๆ ไม่หยุดหย่อน.
“ฟู่ ฟู่!”
ริ้วแสงที่พุ่งออกไปเป็นรูปจันทร์เสี้ยวกวาดออกไปรอบ ๆ.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
อำนาจของหอกทะลวงนภานั้นรุนแรงมาก เหล่าสัตว์อสูรหมอกปิศาจที่อยู่รอบ ๆ ถูกกวาดออกไปสลายหายไปในอากาศ!
“ร้ายกาจมาก!”เซียวจุ้ยจื่ออุทานด้วยความตกใจ.
ที่มุมปากของเย่ซิงเฉินที่ยกขึ้นยิ้มด้วยท่าทางอหังการ ทว่าหลังจากนั้นกับกลายเป็นแข็งค้าง เพราะว่าสัตว์อสูรหมอกปิศาจร่างที่สลายกลับมารวมตัวอีกครั้ง ลอยเด่นอยู่บนอากาศเช่นเดิม.
เหออู๋ตี้เอ่ย “สัตว์อสูรเหล่านี้เหมือนกับภาพฉาย ไม่มีกายเนื้อ เหมือนกับดวงจิตบริสุทธิ์ ไม่สามารถทำร้ายด้วยพลังกายภาพ!”
!
แล้วไม่พูดก่อนหน้านี้ล่ะ!”
หลิ่ชิงหยางขมวดคิ้วเอ่ยออกมาว่า”"แล้วจะจัดการอย่างไร?”
“ศิษย์พี่รอง!”
เหออู๋ตี้เอ่ย “พลังสายฟ้าของท่านมีพลังโจมตีดวงจิต น่าจะทำร้ายพวกมันได้!”
“ฟิ้ว!”
หลี่ชิงหยางที่ก้าวออกไป พร้อมกับนำกระบี่เป้าสายฟ้าล่าสวรรค์ออกมา สายฟ้าที่ถูกกระตุ้นแล่นพลุ้งพล่านส่องแสงสว่างวับวาวทันที.
ด้วยอาวุธเทวะประจำตัว หลังจากที่เผยออกมา ทำให้เย่ซิงเฉินและเหออู๋ตี้อิจฉาขึ้นมาทันที แม้แต่ร้องครวญในใจ“ดูสง่างามเกินไป ลำเอียงชะมัด แตกต่างจากอาวุธของพวกข้าลิบลับเลย!”
“ซี่!”
“ซี่!”
กระบี่สายฟ้าที่กวัดแกว่ง ทว่าพริบตาที่สัมผัสกับสัตว์อสูรหมอกปิศาจ ปิศาจเหล่านั้นก็ร้องครวญครางโหยหวนออกมา ก่อนที่ร่างมันจะระเบิดออกไปทันที.
“ได้ผลจริง ๆ ด้วย!”
หลี่ชิงหยางที่กระโดดออกไป กระบี่ของเขาที่โจมตีไปยังเป้าหมายอื่น ปราณสายฟ้าที่ระเบิดออกมา กวาดออกไปรอบ ๆ!
“......”
เย่ซิงเฉินและเซียวจุ้ยจื่อที่กลายเป็นเงียบ.
ออกมาทำภารกิจนิกายครั้งนี้ คิดว่าจะได้เผยพลังซะหน่อย สุดท้าย...บทเด่นก็ถูกศิษย์พี่รองคว้าไปซะงั้น!
“อย่ามัวอึ้ง!”
เหออู๋ตี้เอ่ย“รีบหาวิธีโจมตีดวงจิตเร็วเข้า!”
“ฟิ้ว!”
เย่ซิงเฉินที่ก้าวไปด้านหน้า.
เขาไม่สามารถโจมตีทางกายภาพได้ ทว่าหากเปลี่ยนเป็นการโจมตีด้วยพลังจิตวิญญาณก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป.
สำหรับอาหนิว ที่กลับมาบ่มเพาะเริ่มต้นใหม่ ตั้งแต่ที่เขากลับมาจุติใหม่อีกครั้ง พลังดวงจิตของเขาเพิ่มพูนขึ้นเป็นอย่างมาก.
หากไม่มีเหออู๋ตี้ เกรงว่าพลังดวงจิตของเขาคงจะแข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน.
“ตูมมมม!”
สัตว์อสูรหมอกปิศาจที่ระเบิดออก.
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เกิดจากการรวมตัวขึ้นของหมอกปิศาจ ไม่หวาดกลัวการโจมตีทางกายภาพ ทว่าพ่ายแพ้แต่การโจมตีทางจิต.
“ขยะ.”
หลังจากเย่ซิงเฉินเปลี่ยนมาโจมตีด้วยพลังจิต เขาก็กลับมามั่นใจเปี่ยมล้นด้วยความอหังการอีกครั้ง.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น สิบสัตว์อสูรหมอกปิศาจทำการโจมตี ปล่อยลำแสงพุ่งตรงมา.
“ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!”
เซียวจุ้ยจื่อที่พุ่งออกไป โล่ของเขาที่ยกขึ้น แผ่ลำแสง ป้องกันพลังโจมตีที่อาบไปด้วยพิษธาตุมืดเอาไว้ทันที.
ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดา แม้นว่าพลังโจมตีทางจิตวิญญาณจะไม่แข็งแกร่งนัก ทว่าหากจะใช้ป้องกันก็ไม่ใช่ปัญหา.
ด้วยเหตุนี้.
ทั้งสองจึงแบ่งหน้าที่กัน คนหนึ่งป้องกัน อีกคนโจมตี.
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
ในเวลานั้น ไอเย็นที่กำลังแผ่ออกไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว กระจายออกไปไม่หยุดหย่อน เหล่าสัตว์อสูรหมอกปิศาจสัมผัส พริบตานั้นก็กลายเป็นน้ำแข็งทันที.
“สลาย!”
ลู่เชียนเชียนที่โบกมือไปมา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
“ตูมม! ตูมม! ตูมม!”
พริบตาที่สัตว์อสูรหมอกปิศาจกลายเป็นน้ำแข็ง ก็ถูกทำลายแตกสลายหายไปทันที.
ร่างจิตวิญญาณถูกทำให้เป็นของแข็ง และถูกทำลายให้สลายหายไปได้ง่ายขึ้น.
“ตูมม!”
“ตูมม!”
อีกฝั่ง หลี่ชิงหยางและเหออู๋ตี้ที่ร่วมมือกัน กำจัดอสูรหมอกปิศาจด้วยพลังโจมตีจิตวิญญาณ.
ศิษย์หลักทั้งห้าคนของนิกายนิรันดร ดูเหมือนว่าจะมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา.
เมื่อรับรู้วิธีการโจมตีเหล่าปิศาจร้ายเหล่านี้แล้ว พวกเขาก็เริ่มล่าสังหารอย่างบ้าคลั่ง จำนวนตามภารกิจที่เพิ่มขึ้นไม่หยุด.
การสังหารอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็สังหารครบหนึ่งร้อยตนแล้ว.
อย่างไรก็ตาม ขณะพวกเขาสังหารอย่างบ้าคลั่งนั่น หมอกก็หนาขึ้นจนแทบมองอะไรไม่เห็นพื้นที่รอบ ๆ แล้ว.
นอกจากนี้ในหมู่สัตว์ร้าย มีเหล่าชาวยุทธ์ที่ตายไปแล้ว พวกเขาเหล่านี้เข้ามาสำรวจ บางคนถูกพิษ บางคนหนีออกไปไม่ทัน.
แม้นว่าร่างจะตาย ทว่ากับถูกหมอกปิศาจควบคุม กลายเป็นผีดิบไปแล้วนั่นเอง นอกจากนี้ยังแข็งแกร่งกว่าเมื่อครั้งมีชีวิตซะอีก.
“โฮกกกกก!”
“โฮกกกกก!”
เสียงร้องโหยหวนที่ดังกึกก้องน่าขนลุก.
เหล่าสัตว์ร้ายผีดิบที่ดวงตาสีแดงกำลังพุ่งเข้าหาพวกหลี่ชิงหยาง.
“ศิษย์น้องเซียว พวกนี้มอบให้เจ้า!”
“ตกลง!”
ปืนด้านหลังของเซียวจุ้ยจื่อที่เปลี่ยนรูปจากปืนกล กลายเป็นปืนใหญ่ เล็งเป้าไปยังทิศทางของผีดิบ
“เย็ดเข้!”
เย่ซิงเฉินที่ลอบคิดในใจ“อาวุธนี่เปลี่ยนรูปได้!”
“แก๊ก!”
ปืนใหญ่ล็อกเป้า เล็งไปยังผีดิบที่พุ่งเข้ามา “ข้าจะปลดปล่อยพวกเจ้าเอง!”
“ซูมมมมมม!”
กระบอกปืนที่พ่นแสงไฟสีแดง พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว.
“ตูมม! ตูมม! ตูมม!”
เหล่าผีดิบที่ไม่ใช่ร่างจิตวิญญาณ แต่เป็นร่างเนื้อที่เต็มไปด้วยพิษระเบิดออกมา เศษชิ้นส่วนที่กระเด็นออกไปทั่วทุกสารทิศ.
เหล่าผีดิบเหล่านี้เหมือนกับหุ่นเชิด.
มีผีดิบหลายร้อยตน ถูกปืนใหญ่ยิงกวาดออกไป กลายเป็นกองเศษเนื้อไปแล้ว.
เย่ซิงเฉินและคนอื่น ๆ ที่สังหารสัตว์อสูรหมอกปิศาจร่างจิต เวลานี้สังหารได้มากกว่าร้อยแล้ว.
“ถอย!”
หลี่ชิงหยางที่ตะโกนดัง.
การต่อสู้ที่ผ่านมากว่าสิบห้านาทีแล้ว นอกจากนี้ปราณปิศาจยังรุนแรงมากขึ้นและก็มากขึ้นอีกด้วย หากปล่อยไว้เนิ่นนานกว่านี้เกรงว่าพวกเขาจะไม่สามารถต้านทานได้แน่.
กระนั้นก็ไม่สามารถถอยได้ในทันที.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้นมีปิศาจร้ายที่มาล้อมกรอบมะรุมมะตุ้มพัวพันพวกเขาเอาไว้อย่างหนาแน่น.
“ฟู่ ฟู่!”
อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาจะลงมือเปิดทาง ที่ด้านหลังนั้นหมอกมารได้หนาขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปรากฏร่าง ๆ หนึ่งที่ใหญ่ยักษ์มีความสูงสิบกว่าจั้ง(33.3 เมตร) ปรากฏขึ้น!
“โฮกกกกกกกก!”
เสียงคำรามดังกึกก้องสั่นสะท้านราวกับจะทะลวงไปถึงสวรรค์และปฐพี เสียงดังลั่นที่ทำให้ผู้ฝึกยุทธ์ด้านนอกจิตใจสั่นไม่หยุด บางคนที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ“ราชามาร!”
