Chapter 1426: เพื่อประโยชน์ต่อผู้คนทั่วโลก
จุนซ่างเซียวที่กล่าวโม้เหม็นเกี่ยวกับหลักการ โดยที่ไม่เกี่ยวข้องกับวิถียาเลย เพราะว่าคำพูดที่แฝงปรัชญา จึงสามารถตบตาพวกเขาได้อย่างแนบเนียน.
ทั้งที่แท้จริงแล้ว.
โกวเซิ่งไม่เข้าใจวิถีปรุงยาเลย ทุกอย่างเป็นการแสดงทั้งนั้น นอกจากนี้ยังไม่พยายามเอ่ยถึงเรื่องเกี่ยวกับการปรุงยาโดยจงใจอีกด้วย.
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมภารกิจถึงสำเร็จกัน?
แน่นอนว่าเป็นเพราะชุดการแสดงนั่นเอง!
ขณะที่จุนซ่างเซียวเผยกลิ่นอายวิถีปรุงยาออกมานั้น ไป่เฉาหยางและคนอื่น ๆ ก็ตื่นตะลึงไปในทันที!
นี่ไม่ใช่ปรมาจารย์แล้ว!
แต่นี่คือบรรพจารณ์เลยต่างหาก!
วันนี้ได้พูดคุยกับอีกฝ่าย นับว่าเป็นเกียรติอย่างแท้จริง!
กล่าวให้ถูกต้อง เมื่อจุนซ่างเซียวปลดปล่อยกลิ่นอายวิถีปรุงยาออกมา ถึงแม้นว่าจะพูดอะไรทั่วไป ก็เปี่ยมล้นด้วยความหมายของวิถียาซ่อนอยู่ด้านใน ด้วยเหตุนี้เกี่ยวกับปัญหาวิถีปรุงยาเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงไม่มีใครกล้าเอ่ยถามเพราะดูเหมือนกับเป็นการดูแคลนบรรพจารณ์นั่นเอง.
“อาวุโสสาม.”
ไป่เฉาหยางที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณไปยังเหล่าอาวุโส“คำพูดของเจ้านิกายจุนก่อนหน้านี้ ได้จำเอาไว้หรือไม่?”
“จำเอาไว้หมดแล้ว ไม่มีขาดหายสักคำแน่นอน!”
“เยี่ยม ทำได้ดีมาก!”
ท่าทางของไป่เฉาหยางที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ ลอบคิดในใจ“หลังจากนี้จะต้องทำเป็นหนังสือให้เหล่าสมาชิกโถงยา ได้เรียนรู้กันทุกคน.”
ด้วยเหตุนี้.
คำพูดของโกวเซิ่งที่โม้ออกมามากมาย โถงยาได้บันทึกและเตรียมทำเป็นหนังสือ ....ไว้ให้ทุกคนได้ศึกษาแล้ว.
คำพูดของเขานั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับวิถียาเลย แม้นว่ามันจะเป็นหลักการทั่วไป ทว่าด้วยความโกงของการแสดงทำให้ทุกคนเชื่ออย่างหูหนวกตาบอดไปแล้ว.
“ได้รางวัลห้ายันต์ประสบการณ์เองรึ?”
ถึงจะได้รางวัลจากภารกิจแล้ว หากแต่จุนซ่างเซียวกลับยังไม่ค่อยพอใจนัก.
เพราะว่าการจะได้ภารกิจสักภารกิจมา ไม่ง่ายเลย อย่างน้อยก็ควรได้รางวัลระดับเดียวกับภารกิจมหากาพย์สิถึงจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม.
“เจ้านิกายจุน.”
ไป่เฉาหยางที่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “สุราอาหารเป็นที่พึงพอใจหรือไม่?”
“อืม.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวตอบรับ กลิ่นอายวิถียาที่แผ่ออกไปถูกเก็บคืนมา ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม.
กลิ่นอายที่ถูกเก็บออกไปอย่างสมบูรณ์ ทำให้ไป่เฉาหยางและคนอื่น ๆ อุทานออกมาในใจ“สามารถเก็บและปลดปล่อยกลิ่นอายได้ตามใจ ควรค่าแล้วที่เป็นบรรพจารณ์วิถีปรุงยา!”
......
กลิ่นอายมาจากสินค้าระบบ ทำให้จุนซ่างเซียวสามารถตบตาคนของโถงยาได้อย่างสมบูรณ์.
พลังที่ไร้เทียมทาน ทำให้ทุกคนได้แต่แหงนหน้ามอง.
“เชิญ!”
“เชิญ!”
จุนซ่างเซียวที่นั่งลงบนเก้าอี้.
เพราะว่ากังวลจะเผยความน่าขายหน้าต่อผู้เชี่ยวชาญ ไป่เฉาหยางและคนระดับสูงจึงไม่ได้เอ่ยเกี่ยวกับวิถียาเลย บรรยากาศเป็นไปอย่างราบรื่น.
“เฮ้อ.”
หลังจากที่ดื่มสุราไปสามจอก จุนซ่างเซียวได้ถอนหายใจ.
ไป่เฉาหยางที่กล่าวสอบถามด้วยความสงสัย “ทำไมเจ้านิกายจุนถึงได้ถอนหายใจล่ะ?”
จุนซ่างเซียวที่แสดงท่าทางจริงจังเอ่ยออกมาว่า“ท่านไป่ควรจะรู้สินะ นิกายนิรันดรของข้านั้นเพิ่งขึ้นมาจากพิภพเบื้องล่าง.”
“โถงพิภพที่เตรียมค่ายกลสายฟ้าหมื่นทัณฑ์สวรรค์เอาไว้ แต่ท่านก็นำศิษย์ข้ามผ่านได้ เป็นที่รู้จักทั่วพิภพเบื้องบน ไป่โหมวยังรู้สึกชื่นชมเจ้านิกายจุนเลย!”ไป่เฉาหยางเอ่ย.
ไม่ได้กล่าวประจบใด ๆ เป็นการชื่นชมจริง ๆ เพราะว่าไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน นี่เป็นกลุ่มคนที่ทำสำเร็จเป็นกลุ่มแรกในประวัติศาสตร์ก็ว่าได้!
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้มอย่างขมขื่น เอ่ยออกมาว่า“จุนโหมวที่ขึ้นมายังพิภพเบื้องบน ผ่านมาสองปีกว่าแล้ว การปรับตัวเองเป็นเป็นเรื่องยากจริง ๆ!”
“ใช่.”
ไป่เฉาหยางและคนระดับสูงย่อมเข้าใจอย่างแน่นอน.
พวกเขาเคยเห็นผู้ฝึกยุทธ์วิถีปรุงยาที่ขึ้นมาเช่นกัน ความสามารถของอีกฝ่ายที่ตกลงแทบจะกลายเป็นคนพื้น ๆ.
ต้องไม่ลืมว่า กฎเกณฑ์ของแต่ละจักรวาลนั้นแตกต่างกัน การจะปรับตัวเข้ากับกฎเกณฑ์ใหม่นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย.
ไป่เฉาหยางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้านิกายจุนไม่เห็นต้องเศร้า เพราะในไม่ช้าย่อมปรับตัวได้”
“เจ้าโถงไป่ ที่จริงแล้ว เพราะอาจารย์ของข้าเจิ้นเหรินตงกู่ แน่นอนว่าการจะย่อมสามารถยืนอยู่ได้ในพิภพเบื้องบนได้.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“เอิ่ม...”
ไป่เฉาหยางที่เผยยิ้มอย่างอักอ่วน.
ใช่แล้ว.
เขาลืมคิดไป.
การที่มีสุดยอดฝีมือคอยหนุนหลัง นอกจากนิกายนิกายระดับเซียน ใครจะกล้าหาเรื่องพวกเขา? นิกายนิรันดรย่อมยืนอยู่ในพิภพเบื้องบนได้อย่างไม่มีปัญหา.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เมื่อครั้งอาจารย์รับข้าเป็นศิษย์นั้น เกี่ยวกับเรื่องพัฒนานิกาย ได้เอ่ยให้ข้ายืนด้วยตัวเอง ไม่ได้เตรียมอะไรให้เลย.”
“......”
ไป่เฉาหยางและคนระดับสูงที่พูดอะไรไม่ออก.
การพัฒนานิกายในพิภพเบื้องบน ไม่ใช่เรื่องง่าย การที่อาจารย์ไม่ช่วยอะไรนั่น....อาวุโสตงกู่คงต้องการให้เจ้านิกายจุนเข้าใจ ว่าโลกใบนี้นั้นโหดร้ายและสอนให้ยืนด้วยตัวเอง.
ในเวลานั้น ทุกคนที่ครุ่นคิดราวกับมองเห็นทุกอย่างได้ชัดแจ้ง!
บางทีสมองของพวกเขาคงจะมโนไปไกลในระดับเย่ซิงเฉิน เหออู๋ตี้และราชาสัตว์จื่อหลินเลยก็ได้.
“ดังนั้น.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “จุนโหมวที่คิดจะพัฒนานิกาย แผนการแรกที่คิดได้คือสร้างธุรกิจ โดยการเปิดร้านขายเม็ดยาที่เมืองหลินหยวน.”
ในเวลานั้นตาซ้ายของไป่เฉาหยางกระตุกไม่หยุด เต้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง.
บางทีเขาอาจจะได้โชคเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวนี้อย่างงั้นรึ?
อาวุโสคนหนึ่งเอ่ย “เม็ดยาที่ร้านเจ้านิกายจุนขาย ข้าโชคดีได้มาเหมือนกัน ดูเหมือนว่าจะเป็นเม็ดยาหล่อเลี้ยงหยวนลึกล้ำแต่กับมีประสิทธิภาพมากกว่าเดิมสิบเท่า เป็นเม็ดยาที่เหลือเชื่อจริง ๆ.”
“เป็นเม็ดยาที่เฟิงกุ้ยเฉินหลอมขึ้นมา.”
“หะ?”
ทุกคนที่ตื่นตะลึงไปตาม ๆ กันทันที.
ความสามารถของเฟิงกุ้ยฉินนั้นพวกเขายอมรับแน่นอน ทว่านี่อีกฝ่ายสามารถกลั่นเม็ดยาที่น่าเกรงขามขนาดนี้ได้เลยรึ?
“แน่นอน.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “สูตรยาดังกล่าวกับสูตรยาทั่วไปย่อมแตกต่างกัน.”
คำพูดดังกล่าว ทุกคนที่ราวกับจะเข้าใจได้ในทันที.
เดิมทีเม็ดยาหล่อเลี้ยงต้นกำเนิดหยวน ไม่ใช่ฝีมือของเฟิงกุ้ยเฉินใด ๆ ทว่าเป็นเพราะสูตรยาพิเศษสินะ.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “อาจารย์ได้สอนสั่งจุนโหมวเสมอ ไม่ว่าจะเป็นวิถียุทธ์หรือวิถีปรุงยา ท้ายที่สุดเป้าหมายก็คือให้ผู้คนทั่วหล้าได้รับประโยชน์ ดังนั้นข้าจึงได้หลอมยาสูตรพิเศษออกมาขาย.”
“ถุยยยย!”
ระบบที่อดไม่ได้ที่ต้องสบถเบา ๆ.
เจ้าต้องการเงินชัด ๆ ยังมีหน้าว่าเพื่อสร้างประโยชน์ให้ทั่วหล้า ช่างหน้าไม่อายได้โล่จริง ๆ!
“การกระทำของเจ้านิกายจุน สร้างกุศลต่อโลกนี้เป็นอย่างมาก!”ไปเฉาหยางที่ยกแก้วขึ้น เอ่ยออกมาอย่างจริงจัง“ไป่โหมวขอดื่มคารวะให้หนึ่งแก้ว!”
“พวกเราก็ขอคารวะให้เจ้านิกายจุนหนึ่งแก้วเช่นกัน!”
เหล่าคนระดับสูงที่ยกแก้วขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความเคารพ!
โถงปรุงยาเองก็ไม่ใช่องค์กรที่แสวงหากำไรอย่างชัดเจน ทว่าเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นมาเพื่อวิจัยและพัฒนา หากพบความความก้าวหน้าในการวิจัยหรือสูตรยาใหม่ ๆ ก็จะประกาศสู่สาธารณะชน ซึ่งแน่นอนว่าต้องใช้เงินอยู่เช่นกันและผลกำไรที่ได้จากการขายก็จะกลับมาเป็นต้นทุนในการพัฒนาวิถีปรุงยาวนไปเรื่อย ๆ.
การที่จุนซ่างเซียวเอ่ยเกี่ยวกับการสร้างผลประโยชน์ให้กับผู้คน แน่นอนว่ามันได้สอดคล้องกับความตั้งใจของพวกเขาเช่นกัน.
น่าเคารพ!
เป็นการกระทำที่น่าเชิดชูอย่างแท้จริง!
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่ยกสุราขึ้นดื่มอีกแก้ว กล่าวอย่างขมขื่น“น่าเสียดาย เพราะว่ามีความสามารถจำกัด จุนโหมวจึงไม่สามารถเตรียมเม็ดยาระดับสูงให้พอกับทุกคนได้.”
“สามารถเปิดสาขาเพิ่มได้ไม่ใช่รึ?”ไป่ฉางหยางเอ่ย.
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวถอนหายใจ“หากว่ามีนักปรุงยาที่มีความสามารถมากพอ...”ในเวลานั้น เขาที่จ้องมองไปยังดวงตาของทุกคน เอ่ยออกมาว่า“จุนโหมวย่อมมั่นใจว่าจะสามารถเปิดสาขาได้ทั่วพิภพเบื้องบนได้ ให้ทุกคนได้ซื้อยาระดับสูงกันครบทุกคนแน่.”
“โถงยาของพวกเรามีนักปรุงยาที่มีพรสวรรค์หลายคน ยินดีที่จะช่วยนิกายจุนสร้างผลประโยชน์ต่อโลกใบนี้!”ไป่เฉาหยางเอ่ยอย่างจริงจัง.
ระบบหมดคำจะพูด “ถูกตกอีกรายซะแล้ว.”
“เรื่องนี้....”จุนซ่างเซียวเอ่ย “จะไม่เป็นรบกวนโถงยาอันทรงเกียรติรึ?”
“เจ้านิกายจุนอย่าได้เกรงใจ.”ไป่เฉาหยางเอ่ย “โถงยานั้นก่อตั้งมีจุดประสงค์คือสร้างผลประโยชน์ต่อผู้คนทั่วโลก ขอเพียงท่านไม่รังเกียจ พวกเรายินดีที่จะช่วยท่านสร้างเม็ดยาระดับสูงให้เพียงพอกับทุกคน!”
“ไม่ผิด!”
เหล่าคนระดับสูงต่างก็เอ่ยสนับสนุนกันหมด.
“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น.”จุนซ่างเซียวที่ยกสุราขึ้นซดหมดทั้งจอก “โถงยามีนักปรุงยามากเท่าไหร่รึ?”
“นักปรุงยาชั้นสาม 260,000 คน นักปรุงยาชั้นสอง 76,000 คน นักปรุงยาชั้นหนึ่ง 43,000 คน ปรมาจารย์ปรุงยา 18,000 คน.”ไป่เฉาหยางเอ่ย.
นักปรุงยาชั้น1 2 3 พวกเขาที่ปรุงยาได้คนละระดับกัน หากเทียบเป็นมาตรฐาน นักปรุงยาชั้น 1-3 สามอยู่ในระดับเสวียน ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาเป็นที่ต้องการของนิกายทุกแห่ง.
“เย้ดเข้!”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ “มีมากขนาดนี้เลยรึ?”
ร้านขายยาแต่ละร้านจะต้องมีปรมาจารย์ปรุงยาเป็นผู้จัดการ ส่วนนักปรุงยา 1-3 คือลูกมือ นี่เขาสามารถเปิดร้านค้าได้มากกว่า 10,000 สาขา กำไรที่จะได้แต่ละวันนั้น....
“แย่แล้ว.”
จุนซ่างเซียวที่ตบหน้าผาก “เหล้าคงแรง ข้าเลยเมาเล็กน้อย!”
......
หลังจากร่ำสุรา เจ้านิกายนิรันดรและโถงปรุงยาก็บรรลุข้อตกลง ทั้งสองที่ร่วมมือกันอย่างเคารพ เกี่ยวกับการขายเม็ดยาระดับสูงไปทั่วพิภพเบื้องบน.
แน่นอน.
จะต้องมีการเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการแน่นอน.
ต้องไม่ลืมว่าแม้แต่พี่น้องร่วมสายโลหิต ยังเกิดเกิดความขัดแย้งกันได้เมื่อผลประโยชน์ไม่ลงตัว.
โถงพิภพนั้นจะรับหน้าที่ส่งคนไปหลอมเม็ดยา ซึ่งข้อตกลงเริ่มต้นนั้นจุนซ่างเซียวจะต้องเตรียมเงินทุนไว้ให้พวกเขาด้วย.
“เจ้านิกายจุน.”
ไป่เฉาหยางเอ่ย “พวกเราจะได้รับผลประโยชน์กี่เปอเซ็น.”
“เอิ่ม?”
จุนซ่างเซียวถึงกับผวา.
โหยพี่ชาย! เรื่องสร้างผลประโยชน์ต่อโลกลืมไปแล้วรึ? คาดไม่ถึงจะเริ่มเอ่ยขอเปอเซ็นแล้ว.
ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ก็แค่คำพูดไร้สาระ ที่จริงต้องการร่วมมือทำเงินกันชัด ๆ!
“อีกอย่าง.”
ไป่เฉาหยางเอ่ย “เม็ดยาของนิกายท่านที่เปิดในเมืองหลินหยวน ไป่โหมวคิดว่าราคามั่นค่อนข้างถูกไปหน่อย ควรจะเพิ่มขึ้นให้เหมาะสม.”
จุนซ่างเซียวได้ยินคำพูดดังกล่าว สามารถยืนยันได้ทันที เขาต้องการแบ่งเงินอย่างแน่นอน!
!
ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เป็นการแสดงล้วน ๆ สินะ!
ความจริงนะรึ?
ไม่ผิด.
โกวเซิ่งและไป่เฉาหยางล้วนแต่แสดง.
แม่นจริง ๆ ตาซ้ายกระตุกไม่หยุด จู่ ๆ ก็มีคนมาเสนอวิธีทำเงินให้ ฝ่ายตรงข้ามที่เอ่ยเกี่ยวกับเรื่องเม็ดยา เขาก็ตระหนักทันที นี่ไม่ใช่โอกาสทำเงินหรอกรึ? ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้พลาดไปได้
ในเมื่อเจ้าต้องการทำเพื่อโลก โถงปรุงยาของข้าก็เป็นปุถุชนทั่วไปเช่นกัน เสนอความร่วมมือทันที.
หลายคนที่คิดว่าตาซ้ายของไป่เฉาหยางกระตุก หมายถึงหายนะกำลังมาถึง ทว่าครานี้ กับกลายเป็นโชคในการสร้างเงินจริง คงมีเพียงแค่ตาเฒ่าไท่เสวียนและเจิ้นเหรินตงกู่เท่านั้นที่เกิดลางร้าย ทำให้ได้รับความซวยจากโกวเซิ่ง.
แน่นอน.
การแสดงที่มีส่วนจริงส่วนปลอม.
ต้องไม่ลืมว่าจุนซ่างเซียวมีเม็ดยาระดับสูง โถงปรุงยาก็มีนักปรุงยา ทั้งสองต่างก็สามารถร่วมมือสร้างผลประโยชน์ ทุกคนมีแต่ได้ร่วมกัน.
“เจ้านิกายจุนโปรดวางใจ.”
ไปเฉาหยางเอ่ย “โถงยาของข้านั้นจะเป็นคนจัดการเรื่องกำลังคน แม้นว่าจะต้องจ่ายออกไปในช่วงแรก แต่สุดท้ายผลประโยชน์ทั้งหมดก็ไปหยุดที่นิกายนิรันดร พวกเราไม่เรียกร้องเกินควรแน่นอน!”
“......”
จุนซ่างเซียวแทบทรุด ว่ากล่าวในใจ“นี่วางแผนไว้หมดแล้วสินะ!”
ในเวลาต่อมา อีกฝ่ายที่ได้ทำรายการเกี่ยวกับเงินเดือน วันหยุดและโบนัส ผลประโยชน์ต่าง ๆ ที่พวกเขาต้องการมาให้.
“เจ้านิกายจุน.”
ไป่เฉาหยางเอ่ย “นักปรุงยาของข้านั้นต้องกินต้องจ่าย พวกเขามีครอบครัว พวกเราไม่สามารถตระหนี่ได้ ขอเพียง....เริ่มต้นที่เดือนล่ะสิบล้านเป็นไง!”
จุนซ่างเซียวถึงกับเหลือกตามองบน เอ่ยออกมาว่า“ถ้าจะเงินเดือนสูงขนาดนั้น ข้าจะส่งศิษย์มาทำงานกับท่านเป็นอย่างไร?!”
แท้จริงแล้ว คำว่าเพื่อประโยชน์ของคนทั่วหล้า เป็นแค่โฆษณาชวนเชื่อ ทั้งสองต่างก็เป็นนักเก็งกำไร งานเลี้ยงที่จัดขึ้นก็เพื่อเจรจาธุรกิจต่อรองเพื่อให้ตัวเองได้ผลประโยชน์มากที่สุดนั่นเอง.
......
เมืองหลินหยวน.
ภายในภัตตาคารเห่าหาน.
“ทุกท่าน.”
นายน้อยหยวนที่ยกชาขึ้นจิบ เผยยิ้มออกมา “ราคาที่เสนอเป็นอย่างไร?”
หลังจากต่อรองราคากับตระกูลต่าง ๆ ในเวลานี้ก็ได้ข้อสรุป ตระกูลที่เข้าร่วมต่างก็ได้แต่ยอมรับ “ไม่มีข้อโต้แย้ง!”
“ยินดีที่ได้รับความร่วมมือ.
นายน้อยหยวนที่ยกมือประสาน ก่อนที่จะก้าวออกจากร้านอาหาร จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ลอบคิดในใจ“เจ้านิกาย ควรจะไปถึงเมืองอู๋ซวงแล้วหรือไม่?”
......
“ดี.”
สำนักงานใหญ่โถงยา จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวแบบประนีประนอม “เกี่ยวกับจำนวนที่เอ่ยก่อนหน้านี้ โถงยาของท่านจะต้องส่งคนไปช่วยนักปรุงยานิกายนิรันดร หลอมยาให้ได้ตามจำนวนที่วางไว้.”
“ตามข้อตกลงแรก ระดับสมุนไพรที่แตกต่างกัน พวกเราสามารถกำหนดราคาที่แตกต่างกันออกไปเพื่อนำมาขายได้!”
“ห่ะ!”
จุนซ่างเซียวที่กุมศีรษะ แทบทรุด “จ้าวโถงไป่ นี่คิดจะคิดทุกอย่างเพื่อจะหาเงินอย่างระเอียดเลยเหรอ!”
ก็ได้!
รอก่อนเถอะ.
เดี๋ยวข้านำเหล่าหยวนมา พูดคุยกับเจ้าสักสามร้อยรอบเลยก็แล้วกัน!
