Chapter 1414 การจากลาเจ็บปวดเสมอ
ปีกแสงเจ็ดสีอำไพที่หลอมออกมานั้น แม้นว่าจะสร้างจากวัตถุดิบทั่วไป ทว่าหลังจากสวมใส่กับดูหรูเลิศขั้นสุด แผ่กลิ่นอายอันสูงส่งออกมา.
แน่นอน.
ความงดงามน่าดึงดูดนี้เป็นทักษาลวงตา.
แต่ก็ส่งเสริมทำให้มันดูล้ำค่ามากขึ้นไปอีกจริง ๆ.
ด้วยความเร็ว จุนซ่างเซียวที่สะบัดปีกบินล้อมรอบเทือกเขาเซียนนิรันดรหลายรอบ ปรากฏภาพที่ดูน่าเกรงขาม ริ้วแสงเจ็ดสีราวกับสายรุ้งพาดผ่านเทือกเขา.
ความเร็วไม่เลว.
ยิ่งแข็งแกร่งก็ยิ่งบินได้เร็วขึ้น.
อย่างไรก็ตาม...บินแล้วส่องแสงเด่นปานนี้ หากถูกศัตรูไล่ล่า ไม่ใช่ว่าเป็นการแจ้งตำแหน่งให้ถูกจับหรอกรึ?
ที่จริงเพราะว่านี่เป็นเพราะว่าเป็นการบินครั้งแรกเท่านั้น เมื่อใช้จิตสื่อสารกับปีกแสงเจ็ดสีอำไพ เขาก็สามารถหยุดการส่องแสง แม้แต่ระงับเสียงในการบิน ทำให้มันขับเคลื่อนอย่างเงียบ ๆ ได้ด้วยความเร็ว.
“ไม่เลว ไม่เลวเลย.”
โกวเซิ่งที่ร่อนลงที่ลานยุทธ์ เผยใบหน้าพึงพอใจ.
ปีกแสงเจ็ดสีอำไพความเร็วในการบินถือว่าไม่เลว อย่างน้อยก็แข็งแกร่งกว่ากระบี่เหินของนิกายอี้เจี้ยนเซิ่ง การเดินทางจากนี้ เมื่อมอบให้ศิษย์ จะสามารถลดระยะเวลาเดินทางได้เป็นอย่างมาก.
“ต้องผลิตมาก ๆ!”
จุนซ่างเซียวที่ตัดสินใจแน่วแน่ ดังนั้นจึงได้เดินทางไปพบกับเซียวโม่เซียน“สาวน้อย คงต้องรบกวนขอขนเจ้าหน่อยแล้ว!”
“หืม?!”
เซียวโม่เซียนที่แปลงเป็นร่างต้น หลังจากสะบัดขนร่วงกราว เอ่ยออกมาว่า“พอใหม?”
“ยังไม่พอ!”
“หะ?”
......
เพราะว่าฟังก์ชันตีเหล็กนั้นยกระดับทำให้การสร้างปีกแสงเจ็ดสีอำไพนั้นมีความเร็วเป็นอย่างมาก การจะหลอมให้ได้หนึ่งแสนชิ้นในเวลาอันสั้นก็ไม่ใช่ปัญหา.
อย่างไรก็ตาม!”
ดูเหมือนว่าวัตถุดิบจะไม่เพียงพอ.
ด้วยการใช้ขนของเซียวโม่เซียนเกือบหมดก็หลอมได้แค่ 50-60 ชิ้นเท่านั้น.
แม้นว่าจะไม่ส่งผลกับร่างแปลงมนุษย์ของนาง ทว่ามันก็เหมือนกับการถอนขนของนางออกไปเป็นจำนวนมากเช่นกัน.
ด้วยเหตุนี้ จุนซ่างเซียวจึงเรียกราชาสัตว์จื่อหลินมา พร้อมกับเรียกสัตว์วิญญาณวิหคทั้งเทือกเขามาสละขนเพื่อใช้หลอม.
น่าเศร้าเป็นอย่างมาก.
ขนของวิหกวิญญาณตัวอื่น ๆ กับไม่สามารถนำมาหลอมได้ซะอย่างงั้น.
“แปลก.”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา “ความแข็งแกร่งของเซียวโม่เซียนด้อยกว่าพวกเขา ทว่าทำไมขนของนางใช้ได้ ขนของคนอื่นใช้ไม่ได้กัน?”
“ง่าย ๆ.”
ระบบเอ่ย “สัตว์พันธของโฮสน์ ไม่ใช่สัตว์ธรรมดา บางทีนางอาจจะมีสายโลหิตพิเศษเหมือนกับเสี่ยวหลง.”
จุนซ่างเซียวที่เหลือกตามองบน เอ่ยออกไปว่า“นี่เจ้าจงใจล้อเลียนข้างั้นรึ?”
“ไม่.”
ระบบเอ่ย “ข้ากล่าวตามที่ข้าเห็นไม่ได้เสแสร้งใด ๆ.”
จุนซ่างเซียวที่คร้านจะโต้เถียงด้วย.
“สาวน้อย.”
“ขอขนเจ้าอีกหน่อย.”
เซียวโม่เซียนแทบทรุด “จูเหริน ข้าจะกลายเป็นแร้งโกร๋นเร็ว ๆ นี้แล้ว!”
“ปัญหาไม่ใหญ่!”
จุนซ่างเซียวที่นำบางอย่างออกมา พร้อมกับส่งมอบให้ กล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่คือยาพิเศษที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษนิกายนิรันดร ไม่เพียงสามารถรักษาผมร่วงหลุดโรย ยังช่วยบำรุงผมให้เงางาม เพียงแค่ใช้คืนเดียวผมที่ร่วงหมดหัวก็จะยาวคืนกลับมาเหมือนเดิม!”
......
ใช่แล้ว.
เวทย์เปลี่ยนรูป น้ำยาปลูกผมนั้นใช้ได้อย่างไม่มีปัญหา ไม่เพียงแค่บำรุงขนยังช่วยเพิ่มขนขึ้นอีกมาก.
ด้วยเหตุนี้เซียวโม่เซียนก็หนีชะตากรรมไม่พ้นกลายเป็นตัวผลิตขนนกให้กับจู่เหรินไปซะอย่างงัน ขนของนางที่ยาวไม่หยุด ผุดขึ้นมามากมายถูกนำมาใช้หลอมอุปกรณ์.
ด้วยเหตุนี้โกวเซิ่งเริ่มผลิตปีกแสงเจ็ดสีอำไพออกมาเป็นจำนวนมาก!
ปีกแสงเจ็ดสีอำไพที่สร้างเสร็จ ได้มอบให้กับศิษย์ในนิกายคนแล้วคนเหล่า.
ไม่กี่วันหลังจากนั้น บนเทือกเขานิรันดร มีริ้วแสงเจ็ดสีที่ตัดผ่านท้องฟ้า บินไปมามากมาย เป็นภาพที่น่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก.
“ความรู้สึกบินได้มันยอดเยี่ยมจริง ๆ!”
หลังจากลี่เฟยและเถียนซีตลอดจนศิษย์คนอื่น ๆ ทดสอบบิน ใบหน้าก็เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
พวกเขายังก้าวไปไม่ถึงระดับหมุนแกน ไม่สามารถบินได้ด้วยตัวเอง ตอนนี้เพียงแค่สวมปีกแสงเจ็ดสีอำไพ กับสามารถแก้ปัญหาดังกล่าวได้อย่างสมบูรณ์แบบ.
หนำซ้ำ.
สุดยอดของวิเศษช่วยบินนี้ไม่ธรรมดาเลย ความเร็วเทียบได้กับยอดฝีมือหมุนแกนระดับ 3-5 ทีเดียว.
ด้วยเหตุนี้ ศิษย์ของเขาหากออกไปหาประสบการณ์พบเจอกับปัญหา ก็สามารถหนีมาได้ ไม่มีทางที่คนทั่วไปจะไล่ตามทันได้.
“เจ้านิกาย.”
หลังจากลี่ลั่วฉิวได้รับปีกแสงเจ็ดสีอำไพชุดหนึ่ง นางก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม“สุดยอดของวิเศษช่วยบิน ทำให้หอฝนพรำของข้าสามารถรวบรวมข้อมูลได้เร็วขึ้น.”
ใช่แล้ว.
ยิ่งผลิตปีกแสงเจ็ดสีอำไพมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้นิกายได้รับความสะดวกสบายมากขึ้นเท่านั้น.
ที่จริงบนพิภพเบื้องบน แต่ละนิกายก็ไม่สามารถขาดของวิเศษช่วยบินได้ ยกตัวอย่างนิกายอี้เจี้ยนเสวียนที่มีกระบี่เหินเป็นพาหนะ นิกายหลิงเต้าเสวียนก็มีดาบเป็นพาหนะ แต่ละนิกายก็จะมีของวิเศษช่วยบินเป็นรูปลักษณ์ต่าง ๆ เป็นสัญลักษณ์ของนิกาย.
แสงเจ็ดสี ปีกแสงที่ปล่อยสายรุ้งได้ขณะบิน.
นี่คือของวิเศษช่วยบินที่จะกลายเป็นสัญลักษณ์ของนิกายนิรันดรในอนาคต.
“ศิษย์รับคำสั่ง!”
ในวันหนึ่ง จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่บนห้องโถง เอ่ยออกมาว่า“ตามเปิ่นจั้วบินขึ้นสู่ท้องฟ้า!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ศิษย์จำนวนมากนำโดยหลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อที่นำทีมสะบัดปีกนำทุกขึ้นบินขึ้นสู่ท้องฟ้า ปล่อยริ้วแสงเจ็ดสีวับวาวตระการต้าเต็มท้องฟ้า.
คนจำนวนมากกำลังปล่อยแสงบินขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกัน มันได้กลายเป็นฉากที่งดงามดูเจิดจรัสหรูหราอลังการอย่างที่สุด!
“แชะ!”
“แชะ!”
หลี่ซ่างเทียนที่รับหน้าที่บินถ่ายรูปในมุมต่าง ๆ.
“ไม่เลว.”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา ”เป็นพาหนะที่ไม่เลวเลย.
กล่าวได้ว่าภารกิจบินของนิกายนิรันดรนั้นเป็นอุปกรณ์ที่หรูหรา ดูเจิดจรัสเป็นของระดับสูงเป็นอย่างมาก.
“ต้องฟักไข่ซะหน่อย!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้าต้องฟักไข่ต่อ!”
สองปีที่ผ่านมา ร้านขายยาสร้างกำไรมหาศาล ทำให้โกวเซิ่งไม่ขาดเงินนั่นเอง.
“ติ๊ง! เริ่มฟักไข่!”
“ติ๊ง! ไข่จู่เซี่ย(ปูยักษ์)ฟักสำเร็จ ผูกพันธะลี่เฟย!”
“ติ๊ง! ไข่อ้าวเซี่ย(กั้งทะเล) ฟักเสร็จสิ้น ผูกพันธะเถียนซี!”
“ติ๊ง!....”
เพียงไม่กี่ลมหายใจสัตว์อสูรหลายสิบตนก็ถูกผูกพันธกับหลงจื่อหยาง ยางยูหัว ซ่างเสวียนจื่อและศิษย์อีกหลายคน.
อย่างไรตาม ด้วยลักษณะของสัตว์พันธสัญญาของลี่เฟยและเถียนซี เป็นปู เป็นกั้ง รูปร่างของมันใหญ่โต ดูแล้วทำให้ผู้คนน้ำลายไหลออกมาได้.
“ศิษย์พี่.”
หลิวหว่านซีที่เปิดเมนูอาหาร เอ่ยออกมาว่า“หากท่านไม่ชอบ ข้าสามารถนำสัตว์พันธสัญญาของพวกท่านไปทำปูหลน และกั้งบาบิคิวได้.”
ลี่เฟยและเถียนซีหวาดผวาเร่งรีบนำสัตว์พันธสัญญาของตัวเองจากไปอย่างรวดเร็ว.
แน่นอน.
สัตว์อสูรที่ฟักออกมารูปลักษณ์ของมันจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ.
เพราะว่าตอนนี้มันยังเล็กอยู่ หลังจากโตขึ้น ผ่านการวิวัฒนาการ รูปร่างของมันก็จะเปลี่ยนไปชนิดไม่เหมือนเดิมอย่างแน่นอน.
ยกตัวอย่าง สัตว์ผานฮูของเย่ซิงเฉิน ตอนฟักเหมือนกับหมาน้อยฮัสกี้ หลังจากผ่านไปสองปี รูปร่างของมันที่เติบโต ดูน่าเกรงขามราวกับราชาหมาป่าที่น่าพรั่นพรึงก็ไม่ปาน.
......
เขตแดนจู่เซี่ย.
ยอดฝีมือเผ่าจู่เซี่ย(ปูยักษ์)เอ่ย“ประมุข ไข่ราชา ของพวกเราถูกฟักแล้ว!”
“แล้วรออะไรล่ะ รีบไปยังนิกายนิรันดรเร็ว!”
“รับทราบ!”
นอกจากนี้ยังมีเผ่าอ้าวเซี่ยและกลุ่มชาติพันธ์อีกหลายเผ่าที่ตบเท้าเดินทางมาถึงเทือกเขาเซียนนิรันดรก่อนแล้ว.
เหมือนกับกฎเกณฑ์ก่อนหน้านี้ เมื่อไข่ถูกฟัก ถูกผูกพันธสัญญาเท่าเทียมแท้จริงแล้ว เหล่ากลุ่มชาติพันธ์ก็ต้องนำศิษย์ของเขาไปฝึกฝนเป็นเวลาสองปี.
ด้วยเหตุนี้ ลี่เฟย เถียนซีและศิษย์อีกหลายคนที่ต้องก้าวลงเทือกเขาไปอาศัยที่กลุ่มชาติพันธ์.
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “เป็นเรื่องที่เจ็บปวดจริง ๆ.”
“ติ๊ง! เปิดร้านค้าสมุนไพรของนิกาย ภารกิจสร้างชื่อเสียงสำเร็จ ได้รับชื่อเสียง 100”
“ติ๊ง! คะแนนชื่อเสียง : 200.”
โกวเซิ่งถึงกับตะลึงงัน เอ่ยด้วยความตกใจ“ภารกิจสนับสนุนสำเร็จแล้วรึ?”
