Chapter 1413 ปีกแสงเจ็ดสีอำไพ
จุนซ่างเซียวต้องการสำเร็จภารกิจสร้างชื่อเสียง จึงต้องพัฒนาธุรกิจ ซึ่งเวลานี้มีธุรกิจขายเม็ดยาเป็นธุรกิจเดียว ดังนั้นจึงต้องขยับขยายมันให้ใหญ่โตขึ้น.
โถงยา.
นี่คือองค์กรที่ดูแลจัดการเกี่ยวกับการปรุงยา.
หากนิกายใดสามารถร่วมงานกับองค์กรดังกล่าวได้ จะทำให้สามารถยกระดับชื่อเสียงนิกายขึ้นมาไม่น้อย.
เฟิงกุ้ยเฉินเอ่ยอย่างจริงจัง “เจ็ดหัวหน้าปรมาจารย์ปรุงยา เวลานี้ต่างก็ร่วมงานกับนิกายใหญ่ต่าง ๆ หากเจ้านิกายต้องการรับพวกเขา อาจจะเกิดความขัดแย้งกับพวกเขาได้.”
“ไม่มีปัญหา.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย ”ข้าย่อมมีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งอยู่.
หากเจิ้นเหรินตงกู่ได้ยิน เกรงว่าคงต้องอดไม่ได้ต้องกระอั๊กโลหิตออกมากับที่แน่ ๆ.
แน่นอน.
จุนซ่างเซียวไม่สามารถใช้วิธีชักชวนออกมาตรง ๆ ได้แน่.
การจะรับหัวหน้าปรมาจารย์ปรุงยาทั้งเจ็ดเข้ามา จำเป็นต้องมีแผน เพื่อที่จะไม่ทำให้เกิดความขัดแย้งกับนิกายใหญ่ต่าง ๆ ด้วย.
“เจ้านิกาย.”
นายน้อยหยวนกล่าวแนะนำ “สองปีมานี้มีสต๊อกสมุนไพรเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ทำไมไม่เปิดร้านขายสมุนไพรในเมืองหลินหยวนด้วยเลยล่ะ?”
สมุนไพรนั้นไม่อาจทำกำไรได้เท่ากับเม็ดยาแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม เม็ดสมุนไพรทั่วไปที่นิกายปลูกทำให้กลายเป็นสมบัติฟ้าดิน หากนำมาขายย่อมสามารถทำเงินมากกว่าสมุนไพรทั่วไปแน่นอน.
หนำซ้ำ เพราะว่าขาดนักปรุงยาที่มีความสามารถ ทำให้ไม่สามารถนำมากลั่นเม็ดยาได้ทั้งหมด ทำให้วัตถุดิบสมุนไพรมีมากขึ้นเรื่อย ๆ การนำออกมาขายย่อมเป็นประโยชน์แน่นอน.
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวอนุญาต.
กล่าวได้ว่านี่เป็นการแยกสายธุรกิจของนิกายให้เพิ่มขึ้น.
หลังจากนี้ลองพัฒนาอสังหารริมทรัพย์ อินเตอร์เน็ต มือถือ เครื่องบิน ยานบินและยังมีอีกหลายธุรกิจ.
ระบบที่หมดคำจะพูด “โฮสน์คิดจะเปลี่ยนโลกฝึกยุทธ์เป็นโลกเทคโนโลยีรึไง?”
“ผู้แข็งแกร่งคือผู้ตัดสินทุกอย่าง.”
“โทษทีนะ โฮสน์ไม่ควรที่จะเปลี่ยนโลกใหม่อีกครั้ง.”
อีกครั้ง?
ใช่แล้ว.
ทวีปชิงหยุนนั้นถูกโกวเซิ่งเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเช่นกัน.
ยกตัวอย่าง รูปแบบเสื้อผ้า ที่ทันสมัย โดยเฉพาะสีสันอันฉูดฉาดนั่นเป็นสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับโลกผู้ฝึกยุทธ์เป็นอย่างมาก.
“ถางจู่เฟิง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม.“โถงยาอยู่ที่ใหนรึ?”
“อยู่ภาคกลาง.”
เฟิงกุ้ยเฉินที่กล่าวกระซิบในใจ นี่เจ้านิกายจะไปโถงยา รับสมัครปรมาจารย์ปรุงยาจริง ๆ รึ?
“หากไปตอนนี้ จะต้องใช้เวลาเดินทางเท่าไหร่รึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
เฟิงกุ้ยเฉินที่ทำการประเมิน “หากใช้ของสุดยอดของวิเศษช่วยในการบิน ควบคุมโดยผู้ฝึกยุทธ์หมุนแกน จะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหกเดือน.”
จุนซ่างเซียวแทบทรุด “ไกลทีเดียว.”
เดิมทีเขาวางแผนที่จะเดินทางไปทันที ตอนนี้กลับต้องมาครุ่นคิดใหม่อีกครั้ง.
“ไม่ได้การ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “การเดินทางดูเหมือนว่าเป็นปัญหาใหญ่ จะต้องหาทางแก้ก่อน.”
หลังจากก้าวไปถึงระดับหมุนแกนโคจรแล้ว ชาวยุทธ์ก็จะสามารถบินบนท้องฟ้าได้ ทว่าพิภพเบื้องบนนั้นกว้างใหญ่มาก ๆ หากต้องเดินทางไกล แน่นอนว่าจะต้องใช้สุดยอดของวิเศษช่วยบินอย่างแน่นอน.
ของวิเศษช่วยบินนั้นมีรูบแบบต่าง ๆ ยกตัวอย่างกระบี่เหินที่ใช้บินคนเดียวของนิกายอี้เจี้ยนเสวียนก็ไม่เลว ทว่าก็มีระดับต่ำเกินไป เหมาะสำหรับเดินทางใกล้ ๆ เท่านั้น.
“ต้องการยานพาหนะรึ?”
ระบบเอ่ยดัง “เจ้าคงไม่คิดจะหาทางแย่งชิงจากคนอื่นหรอกนะ!”
“แล้วในร้านค้ามีสุดยอดของวิเศษช่วยบินไหม?”จุนซ่างเซียวสอบถาม.
ระบบที่กลายเป็นนักขายมืออาชีพในทันที “ขอเพียงโฮสน์รีเฟรชได้ แม้แต่ยานอวกาศก็มีขาย!”
“......”
จุนซ่างเซียวที่จมอยู่ในความคิดในทันที.
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร.”
ในเวลาต่อมา เขาที่สะบัดหน้าไปมา “แม้นว่าร้านค้าจะมีของดีให้ซื้อ แต่ไม่รู้ต้องรีเฟรชกี่ครั้ง เอาล่ะ ตอนนี้ก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าก่อนก็แล้วกัน.”
“ฟิ้ว!”
ร้านค้าระบบที่เปิดทำการอีกครั้ง.
ที่มุมซ้ายคอนโซน【สมาชิก Vip】เป็นสีเทาอยู่.
แน่นอนว่าเขาจะต้องจ่ายต่อค่าสมาชิกก่อน ไม่เช่นนั้นจะสามารถใช้ได้แค่จำนวนฟรีเท่านั้น.
จุนซ่างเซียวเริ่มรีเฟรช หลังจากรีเฟรชฟรีไปห้าครั้ง แต่ก็ยังไม่พบสินค้าที่ต้องการเลย.
“เติม.”
ระบบเอ่ย “ลองอีกห้าครั้ง!”
“ติ๊ง! เติมวีไอพีสำเร็จ ยินดีกับโฮสน์เป็นสมาชิกวีไอพี ทุก ๆ เดือนรีเฟรชเพิ่มจากห้าครั้งเป็นสิบครั้ง.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุนนิกาย: 250,000.”
ที่มุมซ้ายคอนโซล【สมาชิก Vip】กลายเป็นส่องแสงสว่างวับวาว ราวกับแสงไฟเจ็ดสีที่ส่องแยงตา!
“ฟิ้ว!”
หลังจากรีเฟรช ก็ทำให้เขาต้องประหลาดใจ.
สินค้าแถวที่สอง เป็นสูตรสร้างของวิเศษ ก่อนหน้า รีเฟรชฟรีห้าครั้ง มีแต่อะไรที่ไร้ค่าเต็มไปหมด.
หลังจากเป็นสมาชิกวีไอพี รีเฟรชครั้งแรกก็ได้ของที่ต้องการแล้ว.
“เฮ้ย ๆ.”
จุนซ่างเซียวที่ยิ้มแหย ๆ เอ่ยออกมาว่า“ขูดเลือดปูจริง ๆ!”
โกวเซิ่งที่ได้แต่ด่าว่าในใจ จ่ายไปกว่าหนึ่งแสนแต้มถึงจะมีโอกาสได้สินค้าที่ต้องการ.
สินค้า ปีกแสงเจ็ดสีอำไพ เพราะเป็นสูตรตีเหล็ก สามารถส่งไปยังฟังก์ชันตีเหล็กได้.
จากคำแนะนำทำให้เขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
จุนซ่างเซียวที่สามารถยิ้มออก.
สินค้าชิ้นนี้เหมือนกับปีกจักรกลของเขา ทว่าสิ่งนี้เป็นสุดยอดของวิเศษช่วยบิน.
ทว่าเทียบกับปีกจักรกลของเขายังค่อนข้างด้อยกว่าในภาพรวม สิ่งนี้เอาไว้ใช้ช่วยบิน ไม่มีพลังป้องกันหรือเพิ่มพลังโจมตีใด ๆ.
อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้จะไม่ถูกพลังฟ้าดินสะกด ทำให้บินได้อย่างรวดเร็ว สามารถใช้เดินทางได้สะดวก เป็นอุปกรณ์สนับสนุนที่ยอดเยี่ยม.
แร่ที่ใช้ก็ไม่มากนัก สิ่งจำเป็นต้องหาคือขนนกและแกนผลึก ก็สามารถหลอมได้แล้ว.
“ขนนก....”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา ลอบคิดในใจ“ใช้ขนของเซียวโม่เซียนได้ไหมนะ?”
สาวน้อยเท้าเปล่านั่งอยู่บนยอดเขาในนิกายนิรันดร เมื่อไม่มีเสี่ยวหลงคู่กัดให้ทะเลาะก็นั่งเบื่ออยู่ตลอดเวลา ทว่าวันนี้จู่ ๆ ก็รู้สึกขนลุกไปทั่วร่างโดยไม่ทราบเหตุผล.
......
จุนซ่างเซียวที่ไม่อยู่ที่ร้านขายยาอีกต่อไป ในวันนั้นเขาได้เดินทางกลับนิกาย ส่วนเรื่องเปิดร้านขายสมุนไพรนั้นก็มอบหน้าที่ให้กับนายน้อยหยวนทั้งหมด.
เกี่ยวกับธุรกิจมีเหล่าหยวนดูแล ส่วนธุระภายในนิกายนั้นมีหัวเหม่ยกุ้ยเป็นคนจัดการ.
หลังจากนำนิกายขึ้นสู่พิภพเบื้องบน เจ้านิกายเช่นเขามีความจำเป็นน้อยมาก.
นายน้อยหยวนที่จัดการงานได้รวดเร็วเป็นอย่างมาก ในวันนั้นเขาก็เดินทางไปยังตำหนักเจ้าเมืองเอ่ยถึงเรื่องเปิดร้านสมุนไพรกับลู่เต๋อซุยทันที.
ที่จริงนานมาแล้ว เขาได้เอ่ยว่านิกายวางแผนจะเปิดร้านขายสมุนไพร เพื่อให้ได้รับการยกเว้นภาษี ขณะเขามาพบเจ้าเมืองลู่เวลานี้อีกฝ่ายก็กล่าวสนับสนุนทันที “ร้านค้าภายในเมือง นายน้อยหยวนสามารถเลือกได้ตามใจชอบเลย!”
“ขอบคุณ!”
......
ไม่กี่วันหลังจากนั้น.
ที่ด้านข้างร้านขายยาก็ปรากฏร้านข้างเคียงอีกหลายร้าน.
“ร้านสมุนไพรนิรันดรอย่างงั้นรึ?”
ผู้คนที่ผ่านไปมา มองเห็นป้ายร้าน ค่อนข้างประหลาดใจ พวกเขาเปิดร้านขายเม็ดยา แล้วยังเปิดร้านขายสมุนไพรอีก? แล้วต่อไปจะทำการค้าอย่างไร?
เหล่าตระกูลใหญ่ที่ร่วมมือก่อนรู้เผยท่าทางเศร้าใจเป็นอย่างมาก.
พวกเจ้าเริ่มขายสมุนไพร แล้วพวกเราจะทำอย่างไรล่ะ?
“ทุกท่านโปรดวางใจ.”
นายน้อยหยวนที่เอ่ยกล่าวกับเหล่าตระกูลใหญ่ ด้วยรอยยิ้ม “ธุรกิจระหว่างพวกเรายังคงเหมือนเดิม.”
สำหรับนิกายนิรันดร์สมุนไพรธรรมดาพวกเขาก็ยังคงรับซื้อจากร้านค้าอื่น ๆ เช่นเดิม ถึงจะไม่มีระดับถึงสมบัติฟ้าดิน แต่ก็สามารถใช้ระบบปรุงขึ้นเพื่อ สนับสนุนศิษย์ของเขาได้.
......
“สาวน้อย.”
หลังจากกลับนิกาย จุนซ่างเซียวก็มาหาเซียวโม่เซียน เอ่ยออกไปว่า“คิดถึงเสี่ยวหลงรึ?”
“ฮึ.”
โลลิน้อยแค่นเสียงเย็นชา “ข้าไม่คิดถึง เจ้าคนหยาบคายนั่นหรอก.”
“ไม่รู้ว่าเสี่ยวหลงในเผ่ามังกรเป็นเช่นไร ความแข็งแกร่งเป็นอย่างไรบ้าง?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“จูเหริน.”
เซียวโม่เซียนเอ่ย “ท่านมาหาข้ามีเรื่องอันใดรึ?”
“ที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก ข้าต้องการขนของเจ้า.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
เซียวโม่เซียนที่กลายร่างเป็นแร้งทมิฬสันเขาอสูร พร้อมกับโบกปีกออกไปเล็กน้อย ก่อนที่ขนของนางจะหลุดร่อนลงด้านหน้า “พอไหม?”
“พอ พอแล้ว.”
จุนซ่างเซียวที่เก็บขนเข้าแหวนมิติ จากนั้นก็เปิดฟังก์ชันตีเหล็ก พบว่าสามารถใช้ได้จริง ๆ จึงเผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ“วัตถุดิบหลอมปีกแสงเจ็ดสีอำไพหาไม่ยากนี่นา!”
......
“ส่งมา!”
“ส่งมาเร็วเข้า!”
ที่ลานยุทธ์ ซูเซียวโม่ ลี่เฟยและคนอื่น ๆ กำลังเล่นฟุตบอล ซุนมู่เซิ่งที่เป็นนายทวารกำลังสั่นเล็กน้อย.
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น ริ้วแสงที่บินออกจากยอดเขาเศียรมังกร ตัดขอบฟ้าเป็นแสงเจ็ดสีส่องประกายวับวาว ทำให้คนที่เห็นดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
“หวึ่ง หวึ่ง!”
“หวึ่ง หวึ่ง!”
แสงที่เจิดจรัสค่อย ๆ หายไปช้า ๆ จุนซ่างเซียวที่ร่อนลงที่บนห้องโถง ที่ด้านหลังนั้นมีปีกที่ส่องประกายแสงระยิบระยับกำลังโบกสะบัดอยู่ เหล่านักฟุตบอลต่างก็นิ่งงันจ้องมองตาค้างกับความหรูหราเลอเลิศสูงศักดิ์ที่ปรากฏบนหลังเจ้านิกายเป็นอย่างมาก!
