Chapter 1405 ภารกิจมหากาพย์สำเร็จ เลื่อนข้ามระดับ
เหล่าศิษย์ที่รู้ว่าจุนซ่างเซียวกลับมา ก็รู้สึกโลหิตรุ่มร้อน ทว่าทันทีที่เสียงเพลงดังขึ้นต่างก็กระอักโลหิตออกไปตาม ๆ กัน เห็นชัดเจนว่าทักษะร้องเพลงอีกฝ่ายพัฒนาไปมาก จนน่าหวาดกลัว.
เสียงร้องเพลงที่เป็นดั่งเสียงเพชฌฆาต แจ้งเตือนทุกคนว่าโกวเซิ่งมาแล้ว ทั่วทั้งนิกายที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณทันที.
“ตู้ ตู้!”
จุนซ่างเซียวที่ส่งเสียงดังก้อง “เตรียมงานเลี้ยงตอนเย็นทันที!”
เขาและศิษย์หลักกลับมาจากการฝึกสองปี แน่นอนว่าจะต้องฉลอง.
“รับทราบ!”
หลิวหว่านซีที่นำคนออกไปจัดการเลี้ยงตอนเย็นทันที.
“พวกเจ้าทั้งสอง.”
เย่ซิงเฉินที่จ้องมองซูเซียวโม่และลี่เฟย กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ตอนเย็นอย่าคิดหนีล่ะ!”
งานเลี้ยงย่อมมีการดื่ม อาหนิวที่ไร้เทียมทานไปแล้ว รับรองว่าไม่ฟุบไปบนโต๊ะไม่ยอมให้พวกเขาหยุดดื่มแน่.
“จบสิ้นแล้ว.”
ซูเซียวโม่และลี่เฟยใบหน้ากลายเป็นเศร้าซึมทันที.
ในอดีตมีงานเลี้ยงเมื่อไหร่ ทั้งสองจะต้องกระตุ้นเย่ซิงเฉินดื่มทันที ตอนนี้ดูเหมือนว่าบาปกรรมจะตามทันเสียแล้ว.
งานเลี้ยงกลางคืนก็มาถึง.
ดำหนึ่งดำสองและสมาชิกหออาหารที่จัดเตรียมสุราอาหารอย่างครบครัน.
ก่อนที่จะเริ่ม จุนซ่างเซียวที่ประกาศต่อหน้าทุกคน“หลังจากออกไปหาประสบการณ์สองปี พรุ่งนี้เปิ่นจั้วจะพาพวกเจ้าไปยังเมืองเซี่ยงเหว่ย เพื่อเข้าร่วมงานสุดยอดนิกาย.”
งานเลี้ยงที่ดำเนินต่อไป.
“เข้าร่วมงานประลองสุดยอดนิกาย?”
เย่ซิงเฉินที่ยกไห่สุราเมามายาขึ้นดื่ม พร้อมกับยกยิ้มด้วยความดีใจ.
หลังจากบ่มเพาะอย่างหนักสองปี การเข้าร่วมประลองกับเหล่าพรสวรรค์ของนิกายใหญ่ เขาจะได้เทียบสักทีว่าตัวเองเวลานี้แตกต่างกันเท่าใด.
หลี่ชิงหยาง และเซียวจุ้ยจื่อที่แววตาเปี่ยมล้นด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
การกลับคืนสู่นิกาย เป็นอะไรที่อบอุ่นเป็นอย่างมาก.
นอกจากนี้ยังจะได้เข้าร่วมประลองนิกาย ซึ่งจะได้พิสูจน์ผลของการฝึกฝนของพวกเขาด้วย.
......
งานเลี้ยงที่ดำเนินไปจนดึกดื่น ซูเซียวโม่และลี่เฟยที่นอนกอดไห่สุรา เกลือกกลิ้งไปบนพื้น ปากพร่ำบ่น “...ไม่ดื่ม...ไม่ไหว....”
“ขยะ.”
เย่ซิงเฉินที่กลับที่พักตัวเอง.
ในเวลานี้ เขาที่ก้าวไปบนวิถีสุราอย่างแท้จริงแล้ว!
......
บนยอดเขาเศียรมังกร.
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่ที่ด้านหน้าสวน กล่าวกุกกัก “ทำงานได้ดีมาก.”
กล่าวได้ว่าตั้งแต่เขาออกไปฝึกฝน งานทุกอย่างก็เป็นหัวเหม่ยกุ้ยจัดการ ดังนั้นกลับมาวันนี้ เขาจึงต้องการไปกล่าวขอบคุณสักหน่อย.
“เฮ้.”
ในเวลานั้น ที่ทางเข้าสวน หัวเหม่ยกุ้ยเอ่ยด้วยความสงสัย“เจ้ากำลังพูดกับใคร?”
แน่นอนว่าที่เขาเอ่ยก่อนหน้านี้ เขาพูดกับอากาศ กำลังซ้อมพูดอยู่นั่นเอง.
“ฟิ้ว!”
โกวเซิ่งที่ตัวแข็งค้างก่อนค่อย ๆ หันกลับมา “ข้า...เมา ข้าพูดอะไรอย่างงั้นรึ?”
เขาไม่ได้เมาแต่อย่างใด แต่ก็แสร้งเป็นเหมือนเมา เพราะไม่รู้ว่าจะเอ่ยกล่าวออกมาแบบใดนั่นเอง.
หัวเหม่ยกุ้ยที่ก้าวเข้ามา ดวงตาเหลือกมองบน กล่าวออกมาว่า“ตอนงานเลี้ยง เจ้าไม่ยอมสบตาข้า กำลังรอคอยที่จะเอ่ยกล่าวอะไรกับข้าคนเดียวอย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ทำท่าเมามาย เดินแกว่งไปมาเดินไปยังสวน.
หัวเหม่ยกุ้ยที่ก้าวตามเอ่ยออกมาว่า“ข้าช่วยเจ้าดูแลนิกายสองปี ไม่ใช่ว่ามีความชอบหรอกรึ? นี่ไม่คิดจะขอบคุณข้าต่อหน้า แม้แต่หลบไปขอบคุณไกลเชียว กลัวข้าจะได้ยินรึไง?”
เย้ดเข้!
นางได้ยินจริง ๆ ด้วย!
“ข้า....ข้าไม่มีอะไรจะพูด ข้าจำไม่ได้...”จุนซ่างเซียวที่แสร้งเป็นเมา ยืนโซเซ.
ระบบที่อดไม่ได้เอ่ยออกมาว่า“ข้าอยากทุบคนจริง ๆ!”
“ฟิ้ว!”
หัวเหม่ยกุ้ยก้าวไปขวางทาง ดวงตาถมึงทึงใส่“เมื่อไหร่จะเลิกหลบข้า!”
“ข้าหลบอะไร!”
“ข้าได้ยินชัด ๆ เจ้าหลบหน้าข้า แล้วแอบมากล่าวขอบคุณในมุมลับ!”
“ขอโทษนะ ข้าเมาจริง ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย!”
“อ๊ากกก!”
จุนซ่างเซียวที่ร้องดังทันที เพราะว่าหัวเหม่ยกุ้ยกัดเข้าไปยังแขนเขาอย่างแรง เอ่ยด้วยความเกลียด “ผู้ชายไม่มีอะไรดี!”
“เจ้า......”
“ติ๊ง! ภารกิจมหากาพย์ที่สองสำเร็จ เริ่มคำนวณรางวัล.”
“ติ๊ง! ศิษย์หลักกลับจากหาประสบการณ์เสร็จสิ้น ยกระดับครั้งใหญ่ เกินเงื่อนไข ความสำเร็จ 200% โฮสน์ได้รับ1,000,000 แต้ม!”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน : 1,800,000.”
ในเวลานั้นใบหน้าของจุนซ่างเซียว ก่อนเปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมาทันที.
ภารกิจมหากาพย์ที่สอง ได้รับหนึ่งล้านแต้ม คาดไม่ถึงเลย นี่มันสุดยอดเกินไปแล้ว!
“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสน์สำเร็จภารกิจมหากาพย์ที่สอง ได้รับสิทธิ์การซื้อเขตแดนลับกาลอากาศขั้นสูง 1 สิทธิ์ซื้อเขตแดนลับเก้าสวรรค์ระดับสูง 1 สิทธิ์ซื้อห้องปั้นกล้ามเนื้อระดับสุดยอด 1 สิทธิ์เพิ่มระดับฟังก์ชันนิกาย 1.”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
จุนซ่างเซียวที่ควบคุมตัวเองไม่ได้จนต้องหัวเราะออกมาเสียงดัง.
หัวเหม่ยกุ้ยที่เพ่งพิศ นางที่กัดเขา ทำให้เขากลายเป็นคนโง่เลยรึ?
“เอาอีก!”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวที่ยื่นมืออีกข้างออกไป “กัดสิ!”
คำขอที่แปลกประหลาดนี้ ไม่เคยได้ยินมาก่อน ดังนั้นหัวเหม่ยกุ้ยที่กัดลงไปอีกครั้ง อย่างไม่เกรงใจ ทว่าในเวลานั้นนางที่รู้สึกถึงพลังที่กำลังกระจายออกมาจากร่างอีกฝ่าย.
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมม!”
ในเวลานั้น ร่างกายของจุนซ่างเซียวเพิ่มพูนแผ่ออกไปทั่วนิกายนิรันดร ทำให้ศิษย์ที่เมาอยู่ถึงกับจิตใจสั่นสะท้านขึ้นมาทันที.
“เจ้านิกายตัดผ่านระดับ!”
“กะทันหันขนาดนี้เลย!”
“ติ๊ง! โฮสน์ตัดผ่านระดับไปยังสองแกนหมุนโคจร.”
“ติ๊ง! โฮสน์ตัดผ่านระดับไปยังสามแกนหมุนโคจร.”
หลังจากภารกิจมหากาพย์สำเร็จ สองปีที่ถูกสะกดพลังเอาไว้ จุนซ่างเซียวก็สำเร็จ....นอกจากนี้ยังข้ามไปถึงสามแกนหมุนอีกด้วย.
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้นพลังที่มากล้นประทะขึ้นมา พลังงานที่บริสุทธ์มากขึ้นและก็มากขึ้น.
พลังกล้ามเนื้อและชีพจรที่ถูกยกระดับ เปี่ยมล้นด้วยพลังจนเขาต้องตะเบ็งเสียง.
หัวเหม่ยกุ้ยถึงกับถูกผลักถอยหลัง จ้องเขาด้วยความตื่นตะลึง กล่าวในใจ“นี่เขาตัดผ่านระดับได้อย่างไร?”
“มาสิ!”
จุนซ่างเซียวที่ยื่นแขนสองข้างออกไป “กัดอีก!”
พลังบ่มเพาะยกระดับสองขั้นทันที ทำให้เขาอารมณ์ดีสุดยอดไปเลย!
“......”
หัวเหม่ยกุ้ยที่เหลือกตามอง ก่อนที่จะหันหลังเตรียมจากไป.
เป็นไปไม่ได้ที่จะกัดอีกครั้ง เพราะว่าอีกฝ่ายไม่เผยท่าทางเจ็บปวดอะไรเลย.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่คว้าแขนนางเอาไว้ ดึงนางกลับมา พร้อมกับจ้องหน้าเอ่ยออกไปว่า“ขอบคุณ.”
“ขอบคุณอะไรล่ะ?”
“ขอบคุณที่เจ้าช่วยข้า ดูแลนิกายสองปี.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวอย่างจริงจัง ไม่มีท่าทางล้อเล่นเลย.
หัวเหม่ยกุ้ยก้มหน้าลง กล่าวด้วยท่าทางเศร้า “แล้วทำไมต้องหลบหน้าข้า ไม่กล้าสู้หน้าก่อนหน้านี้ด้วยล่ะ?”
“ข้าต้องการจะเอ่ยก่อนหน้าแล้ว แต่กำลังซ้อมพูดอยู่ แต่เจ้ามาพบก่อน.”จุนซ่างเซียวเอ่ยอย่างช่วยไม่ได้.
เป็นความจริงที่หัวเหมยกุ้ยเข้าใจผิด เพราะว่าโกวเซิ่งกำลังพูดกับอากาศเสียงดังไป จึงคิดว่าอีกฝ่ายนั้นไม่กล้าสู้หน้านาง ไม่กล้าเอ่ยกล่าวต่อหน้านางจริง ๆ.
“แล้วอย่างอื่นล่ะ?”
“ไม่มีแล้ว.”
“เจ้า...”
หัวเหมยกุ้ยกระทืบเท้า ก่อนที่จะสะบัดหน้าเดินออกไป ทว่าใบหน้าของนางนั้นกับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม.
กระท่อมไม้ไผ่.
ซูเซียวโม่ที่ใช้พลังวิญญาณขับแอลกอฮอร์ออกไปทั้งหมด เขากำลังจ้องมองเซี่ยซุยอวิ๋นด้วยความคิดถึง กล่าวอย่างจริงจัง “ข้าสาบานได้ ทุกวันและเวลาไม่ว่ากำลังจะกินหรือกำลังจะดื่มล้วนแต่คิดถึงเจ้าตลอดสองปีเลยนะ หลับตาครั้งใดก็คิดถึงแต่เจ้า หวังจะพบหน้าเจ้า หากเจ้าไม่เชื่อก็มาแหวกอกข้าออกดูสิ ข้าคิดถึงเจ้าทุกลมหายใจเลย!”
