ตอนที่แล้วตอนที่ 70 สู่ความเวิ้งว้าง อันไกลโพ้น! (อ่านฟรี 16/07/2567)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 72 ภารกิจที่ยากกว่าที่คิด (อ่านฟรี 23/07/2567)

ตอนที่ 71 ความลับที่ถูกเปิดเผย (อ่านฟรี 19/07/2567)


“ท่านเป็นใครกัน อย่ากินข้าเลย ข้าเป็นแค่แมวป่าธรรมดาเท่านั้นเอง” เจ้าแมวน้อยตะโกนกลับไป เพราะมันกลัวอีกฝ่ายจะกินตัวเองเป็นอาหารทานเล่น

เนื่องจากมันไม่สามารถใช้การสื่อสารผ่านพลังปราณแบบอีกฝ่ายได้ จึงได้แต่ตะโกนไปแบบนั้น ถึงทั้งคู่จะอยู่ห่างกันหลายลี้แต่พญาเสือขาวก็ได้ยินเสียงของเจ้าแมวน้อยอย่างชัดเจน

‘ถ้าข้าจะกินเจ้ามันก็ไม่พอยัดซอกฟันหรอก เดินมาหาข้าเถอะ จะกลัวอะไรกัน’ เสียงของพญาเสือขาวยังคงดังขึ้นมาในหัวของเจ้าแมวน้อยเหมือนเดิม

“ก็ได้ ๆ รอสักครู่นะ” มันกล่าวออกมาด้วยเสียงอันเบา ยังไงมันก็ไม่มีทางเลือกแล้วนี่นา

เจ้าแมวตัวน้อยได้แต่ออกมาจากที่ซ่อนอย่างจำใจ น่าแปลกที่พลังลึกลับซึ่งตรึงร่างของมันไว้ก่อนหน้านี้ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่มาคิดดูให้ดีก็คงเป็นเพราะอีกฝ่ายถอนพลังไปนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นมันจะเดินไปหาได้ยังไง

เมื่อเจ้าแมวตัวน้อยได้เดินเข้าไปใกล้มากขึ้นเท่าไหร่ มันก็สังเกตเห็นได้ว่าร่างกายของอีกฝ่ายผอมแห้งลงไปไม่น้อย แต่น่าแปลกที่มันไม่รู้สึกร้อยสักนิดแม้จะเข้าไปใกล้มากแล้วก็ตาม

ในตอนนี้ตัวมันห่างจากอีกฝ่ายแค่หนึ่งลี้เท่านั้น จึงเห็นร่างของพญาเสือขาวได้อย่างชัดเจน ขนสีขาวดุจหิมะ มีลายฟ้าอ่อนพาดไปตามลำตัวในแนวขวางยาวตั้งแต่หัวจรดหางดูสวยงามชวนมอง ร่างกายแม้จะผอมแห้งไปเล็กน้อยแต่ก็ยังแผ่รัศมีของผู้สูงส่งออกมา

“ท่านมีธุระอะไรกับข้ารึ ?” เจ้าแมวน้อยกล่าวถามออกมา

‘ข้าเพียงแค่อยากจะพูดคุยกับเจ้าก็เท่านั้น มันนานมากแล้วที่ข้าไม่ได้พบเจอผู้อื่น’ แม้จะอยู่ห่างกันแค่หนึ่งลี้อีกฝ่ายก้ยังคงใช้การสื่อสารทางลมปราณเช่นเคย

“ทำไมท่านไม่พูดออกมาปกติล่ะ มันไม่สิ้นเปลืองลมปราณรึ ?” เจ้าแมวน้อยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น มันไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังทำ

‘ร่างกายของข้าไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีนัก การใช้ปราณสื่อสารจะสะดวกกว่า’ มันตอบกลับเจ้าแมวน้อย

‘เจ้าชื่ออะไร มาจากที่ไหนล่ะ ?’ พญาเสือขาวกล่าวถามเจ้าแมวน้อยด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรในเวลานี้มันนอนลงกับพื้นแทนการยืนดึงโซ่แล้ว

“ข้าชื่อ เยี่ยหลิง ส่วนมาจากที่ไหนข้าก็จำไม่ได้เหมือนกัน ตื่นมาก็พบว่าอยู่ภายในหุบเหวด้านบนมาเกือบสิบปีแล้ว เรื่องในอดีตล้วนจำไม่ได้เอาเสียเลย มีเพียงชื่อของตัวเองเท่านั้นที่นึกออก” เจ้าแมวน้อยตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงสับสน

มันจำได้ว่าตอนที่มันตื่นมาก็อยู่ภายในหุบเหวแห่งนี้แล้ว ไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัว ไม่มีเพื่อนฝูง อยู่ตัวเดียวมาโดยตลอด ความทรงจำก็ไม่มี จำได้เพียงชื่อของตนและวิธีการเคล็ดวิชาเอาตัวรอดเล็กน้อยเท่านั้น

‘เป็นชื่อที่ไพเราะใช้ได้ ข้าชื่อ ไป๋ชิงหมิง ติดอยู่ที่นี่มาหลายหมื่นปีแล้ว’ ไป๋ชิงหมิงตอบกลับเจ้าแมวน้อยไป

“แล้วท่านมาจากไหนกัน ? ทำไมถึงอยู่ที่นี่ล่ะ ?” เจ้าแมวน้อยกล่าวถามต่อด้วยความอยากรู้อยากเห็น มันพอจะสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดร้ายกับตนเอง จึงพูดคุยด้วยได้อย่างสนิทใจมากขึ้น

‘ถ้าเจ้าอยากรู้ ข้าจะเล่าให้ฟังสักเล็กน้อยก็แล้วกัน’ พญาเสือขาวจ้องมาทางเจ้าแมวน้อยก่อนจะตอบกลับมา มันทำท่าครุ่นคิดถึงอดีตอันแสนเจ็บปวด

‘ความจริงแล้วข้าไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตของโลกใบนี้ ข้าถูกคนที่ข้าไว้ใจที่สุดหักหลังและจับมาผนึกไว้ที่แห่งนี้’ ไป๋ชิงหมิงเล่าเรื่องในอดีตออกมาด้วยน้ำเสียงที่เศร้าลงเล็กน้อย

ในเวลานั้นมันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้

“ท่านไม่ได้มาจากโลกนี้ ? มันมีโลกอื่นด้วยรึ ?” เจ้าแมวน้อยกล่าวถามถึงสิ่งที่มันสงสัย

ครึ่งหลัง

‘มี และยังมีหลายโลกด้วย โลกแห่งนี้เป็นเพียงหนึ่งในโลกนับร้อยเท่านั้น’ พญาเสือขาวได้เปิดเผยถึงความจริงที่น่าทึ่งออกมา!

เจ้าแมวน้อยที่ไม่เคยรับรู้มาก่อนได้ฟังแล้วก็ตกใจไม่น้อย มันไม่คิดเลยว่าจะมีโลกอยู่ถึงหลายร้อยโลกด้วยกัน!

“สุดยอดไปเลย! แล้วข้าสามารถไปยังโลกอื่นได้ไหม ?” เจ้าแมวน้อยกล่าวถามด้วยความตื่นเต้น

ถึงแม้มันจะไม่อาจออกจากเหวนี้ได้ แต่มันก็ยังคงตื่นเต้นเมื่อจินตนาการว่ามันสามารถไปยังโลกใบอื่นได้

‘ตอนนี้ไม่ได้แล้ว แต่ถ้าเจ้ามีพลังมากพอก็คงจะมีหนทางเอง’ พญาเสือขาวตอบกลับไปอย่างไม่ปิดบัง มันรู้สึกถูกชะตากับเจ้าแมวน้อยตรงหน้าไม่น้อย

หรือเป็นเพราะมันโดดเดี่ยวมานานก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน...

“น่าเสียดาย ว่าแต่ข้าจะกลับขึ้นไปได้ยังไง ท่านพาจะช่วยพาข้าออกไปจากเหวนี่จะได้หรือไม่ ?” เจ้าแมวน้อยกล่าวออกมาด้วยความเสียใจ ก่อนจะถามถึงหนทางออกไป เผื่อว่าสิ่งมีชีวิตตรงหน้าจะช่วยมันได้

‘ถ้าข้ามีวิธีออกไปได้ข้าจะติดอยู่แบบนี้รึ ?’ พญาเสือขาวตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ

นี่เจ้าแมวน้อยไม่เห็นสภาพของมันตอนนี้รึไง ?

“จะว่าไป ที่นี่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ เลยรึไง ? ข้าเคยได้ยินมาว่ามีสัตว์อสูรมากมายล่วงหล่นลงมาที่ด้านล่างนี่นา” เจ้าแมวน้อยกล่าวถามด้วยความสงสัย

‘ตายหมดแล้ว’ ไป๋ชิงหมิงก็ตอบกลับให้มันหายคาใจ แต่คำตอบกลับทำให้เจ้าแมวน้อยตกใจยิ่งกว่าเดิม

อย่าบอกนะว่า... พญาเสือขาวเป็นผู้ฆ่าสัตว์อสูรเหล่านั้น!

‘มันก็ถูกส่วนหนึ่ง แต่ก็ไม่ใช่เช่นนั้น พวกที่ตกลงมาล้วนถูกเพลิงโลกันตร์บนตัวข้าเผาไหม้ไปหมด ไม่เหลือแม้แต่เถ้ากระดูก’ พญาเสือขาวตอบเจ้าแมวน้อยกลับไป

“นี่ท่านอ่านใจข้าได้ด้วยรึ ??” เจ้าแมวน้อยตกใจไม่น้อยที่อีกฝ่ายล่วงรู้ถึงความคิดของตน

‘มันก็เพียงเรื่องเล็กน้อย ที่เจ้ายังไม่ตายก็เป็นเพราะข้าสัมผัสได้ว่าเจ้ามีสายเลือดของข้า จึงพยายามดังเพลิงโลกันตร์ไว้ให้อยู่กับที่ รวมถึงสร้างม่านพลังป้องกันตัวเจ้าเอาไว้ด้วย’ พญาเสือขาวกล่าวออกมาถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เจ้าแมวน้อยรู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายขึ้นมา

“แล้วข้าต้องติดอยู่ที่นี้ไปตลอดชีวิตหรือไม่ ? การที่ท่านออกไปจากที่แห่งนี้ไม่ได้มันเพราะเหตุใดกัน ?” เจ้าแมวน้อยที่เริ่มนึกขึ้นได้ก็กล่าวออกมาด้วยแปลกใจ เพราะอีกฝ่ายมีพลังที่สูงส่งมาก จนนางในตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงฝุ่นผงเท่านั้นถ้าเทียบกับอีกฝ่าย

‘สาเหตุหนึ่งก็เพราะข้าถูกโซ่เหล่านี้กักขังเอาไว้ทำให้ข้าออกไปไม่ได้’

‘ส่วนอีกสาเหตุก็คือด้านล่างสุดของเหวหมื่นอสูรนี้ ถูกวางผนึกฟ้าดินเอาไว้เพื่อขังข้ายังไงล่ะ ถึงแม้ตอนนี้มันจะอ่อนพลังลงแล้ว แต่เจ้าก็ฝ่าออกไปไม่ได้หรอก’พญาเสือขาวบอกถึงสาเหตุที่เจ้าแมวขาวไม่อาจออกไปได้ ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเศร้าอยู่ไม่น้อย

มันยังไม่เคยออกไปเจอโลกภายนอกเลยนะ!

แต่กลับต้องมาติดอยู่ในที่แห่งนี้ไปตลอดชีวิตอีกเรอะ!

“ม่านพลังนี้ไม่อาจทำลายมันได้เลยรึ ? มันน่าจะมีวิธีบ้างนะ” เจ้าแมวขาวยังคงไม่ยอมตัดใจมันกล่าวถามออกมาอีกครั้ง

‘ถ้าเป็นตัวข้าเมื่อก่อนก็คงทำได้ แต่ตอนนี้พลังของข้าเหลือเพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น และบนโลกนี้ก็คงยากที่จะมีใครมาทำลายมัน...’ ยังไม่ทันทีพญาเสือขาวจะกล่าวจบ ก็ได้เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นเสียก่อน

เปรี้ยง! ครึกกกกก ตู้ม!!

มีวัตถุลึกลับบางอย่างพุ่งลงมาจากด้านบนด้วยความเร็วสูง มันกระแทกเข้ากับม่านพลังที่มองไม่เห็นของผนึกฟ้าดินก่อนจะทุละผ่านมาได้อย่างไม่ยากนัก วัตถุลึกลับนั้นกระแทกเข้ากับพื้นหินด้านล่างอย่างแรงจนเกิดฝุ่นควันฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้พญาเสือขาวและเจ้าแมวน้อยได้แต่หันไปมองด้วยความแปลกใจ ฝ่ายแรกแปลกใจเพราะไม่คิดว่าจะมีอะไรที่สามารถฝ่าม่านพลังของผนึกฟ้าดินเข้ามาได้ ส่วนฝ่ายหลังแปลกใจที่วัตถุลึกลับนั้นมีสีชมพู!

“ข้ายังไม่ตาย!! สูงเป็นบ้า!!” มีเสียงตะโกนด้วยความดีใจดังมาจากจุดที่วัตถุปริศนากระทบกับพื้น ดูเหมือนว่าสิ่งนั้นจะฝ่าผนึกฟ้าดินเข้ามาได้!

นั่นมันคืออะไรกัน ?! ทำไมถึงสามารถฝ่าม่านพลังของผนึกฟ้าดินเข้ามาได้!!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด