ตอนที่ 68 ภารกิจตามหาพนักงานต้อนรับ (อ่านฟรี 10/07/2567)

ด้านนอกปราการแสง ผู้คนยังคงมาออกันเต็มไปหมด

“ท่านมนุษย์ปลาจะรีบไปไหนกันนะ ยังไม่ทันได้ถามเพิ่มเติมเลยว่าร้านจะเปิดวันไหน” องค์ชายสามกล่าวออกมาด้วยความไม่เข้าใจ

เมื่อสักครู่นี่มนุษย์ปลาที่เข้าไปในปราการแห่งได้กลับออกมาอีกครั้ง แต่มนุษย์ปลาในครานี้กลับไม่หยุดฝีเท้าแล้วไม่ตอบคำถามใด ๆ มันเพียงตอบมาสั้น ๆ ว่ามันติดธุระต้องรีบไป แล้วก็จากไปทันที

“องค์ชาย ท่านจะทำอย่างไรต่อ ?” ฟางเจ๋อ องครักษ์ที่อยู่ข้างกายกล่าวถามออกมา

“อืม ข้าว่ารอดูสถานการณ์อีกสักหน่อย แล้วเราค่อยกลับไปรายงานองค์จักรพรรดิจะดีกว่า” องค์ชายสามครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วตอบกลับไป

ถึงแม้การขายสินค้าเมื่อสักครู่จะน่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก แต่ก็มีผู้คนเพียงไม่กี่ร้อยคนที่อยู่ในเหตุการณ์ รวมถึงเหล่าผู้คนที่ทราบข่าวของสินค้าวิเศษและการเตรียมเปิดร้านก็พากันเก็บเงียบเรื่องนี้ไว้ เพราะยิ่งคนรู้เรื่องเหล่านี้น้อยมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งเก็บผลประโยชน์ไว้กับตัวเองได้มากเท่านั้น

ต่อให้ไม่อาจปกปิดได้นานนัก แต่นานมากขึ้นหนึ่งวันก็ยังดี!

“เฮ้ย! นั่นอะไรน่ะ!!” แต่แล้วก็ได้มีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นมาจากทางด้านหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ทำให้กลุ่มขององค์ชายสามและผู้ฝึกตนโดยรอบพากันหันไปมง

แม้ระยะทางจะห่างกันเกือบลี้ แต่ด้วยสายตาของผู้ฝึกตนระดับสูงย่อมไม่ใช่ปัญหา พวกเขาสามารถเสริมพลังปราณเพื่อเพิ่มการมองเห็นได้ไม่ยากนัก

“รถเข็น?? รถเข็นสีชมพู ?” มีบางสิ่งกำลังจะออกมาจากปราการแสง

มันรูปร่างคล้ายรถเข็นขายสินค้าของชาวบ้านทั่วไป เพียงแต่มันมีสีชมพูพาสเทลและมีขนาดใหญ่ ด้านบนของรถเข็นมีสินค้าแปลกตาถูกจัดวางเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นลูกอม อมยิ้ม สีสดใสน่ากิน น้ำสีแดงในขวดแก้วที่ไม่เคยเห็นมาก่อน รวมถึงสินค้าอีกสองสามอย่างที่บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร

“ชายคนนั้นเป็นใครกัน ? สินค้าพวกนั้น.. หรือจะเป็นนายท่านที่มนุษย์ปลาตัวนั้นกล่าวถึง ?” องค์ชายสามกล่าวออกมา เขาสามารถเชื่อมต่อความเชื่อมโยงระหว่างทั้งสองได้ไม่ยาก

“เป็นเจ้านั่น! เจ้านั่นแหละองค์ชาย คนที่มันประมูลได้ที่ดินแห่งนี้ไป” โจวชือกล่าวออกมาเสียงดังด้วยความคับแค้นใจ

เมื่อรถเข็นคันดังกล่าวถูกดันออกมาจนสุดแล้ว ก็ได้มีร่างของชายหนุ่มผมในในชุดคลุมงดงามปรากฏตัวออกมา ชายคนนั้นให้ความรู้สึกลึกลับบางอย่าง เป็นบรรยากาศที่ชวนให้รู้สึกเลื่อนลอยไม่อาจจับต้องได้

“ข้าว่ามันต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ ถึงได้วางกับดักข้า และตั้งใจประมูลที่ดินแห่งนี้ไป ชายไร้ที่มาคนหนึ่งจะมีสินค้าที่น่าเหลือเชื่อแบบนี้ได้ยังไงกัน!” โจวชือพยายามจะโน้มน้าวใจขององค์ชายสาม

ถึงแม้เรื่องที่ชายชรากล่าวออกมาอาจจะไม่มีมูลความจริงนัก แต่มันก็ชวนให้น่าสงสัยจริง ๆ การที่มีสินค้าซึ่งเทียบได้กับโอสถชั้นสูงออกขายในราคาต่ำเช่นนี้ อาจทำลายสมดุลของตลาดโอสถในอาณาจักรได้

คงต้องสืบหาข้อมูลให้แน่ชัดก่อนค่อยตัดสินใจอีกที...

“ที่ท่านโจวชือพูดก็นับว่ามีเหตุผล” องค์ชายสามกล่าวออกมา

“ข้าจะลองนำเรื่องนี้ไปแจ้งองค์จักรพรรดิดู” เมื่อได้ยินสิ่งที่องค์ชายสามกล่าวออกมา ชายชราก็อดรู้สึกยินดีในใจไม่ได้

ดูซะเถอะ! ต่อให้ข้าไม่อาจลงมือเองได้ ก็ยังมีผู้ที่พร้อมจะขัดขวางเจ้าอยู่อีก!!

ครึ่งหลัง

‘คนพวกนี้มันอะไรกัน ? มารวมตัวกันทำไมเยอะแยะ’ ชายหนุ่มครุ่นคิดในใจด้วยความมึนงง หลังจากเขาออกมานอกปราการแสงก็พบเข้ากับกลุ่มคนเต็มไปหมด มองไปทางใดก็ล้วนมีผู้คน

ไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดาหรือผู้ฝึกตน ล้วนพบเห็นได้ทุกทิศทาง

‘บางทีที่เจ้าฟิชมันขายสินค้าได้อย่างรวดเร็วคงจะหนีไม่พ้นบรรดากลุ่มคนพวกนี้’ เขาเชื่อมโยงเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ไม่ยาก เจ้าปลาปากเสียคงหลอกขายสินค้าราคาแพงให้กลุ่มคนเหล่านี้แน่นอน

[“ติ๊ง! ได้รับภารกิจ ตามหาพนักงานต้อนรับประจำร้าน!”] แต่แล้วก็ได้มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มอดรู้สึกดีใจไม่ได้

นี่เขาไม่ได้รับภารกิจใหม่มาสักพักแล้วนะ!

ขอให้เป็นภารกิจที่มันทำได้ง่าย ๆ หน่อยเถอะ

‘ขอดูรายละเอียดหน่อยสิ’ ชายหนุ่มเรียกหน้าต่างภารกิจใหม่ขึ้นมาเพื่อตรวจสอบทันที

[ภารกิจ ตามหาพนักงานต้อนรับประจำร้าน!

รายละเอียด : การจะเปิดร้านใหม่ท่านอาจจะดูแลร้านได้ไม่ทั่วถึง จึงต้องมีพนักงานสักคนคอยต้อนรับลูกค้าและคอยบริการ จงเดินทางลงไปในเหวหมื่นอสูรเพื่อตามหาพนักงานใหม่

รางวัล : เมล็ดผักกาดเหมันต์เยือกแข็ง

ระยะเวลา : ก่อนร้านจะสร้างเสร็จ]

‘อืม หาพนักงานต้อนรับ ก็ฟังดูดีเหมือนกัน ข้าจะเอาเวลาไปทำสวนหรือสร้างอะไรเพิ่มเติมในที่ดินได้’ ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ในใจ

[“ระบบ พนักงานต้อนรับให้เจ้าฟิชเป็นก็ได้ไม่ใช่รึ ?”] ชายหนุ่มที่รู้สึกว่าถ้าให้เจ้าปลาปากเสียเป็นพนักงานต้อนรับก็อาจจะใช้ได้จึงกล่าวถามระบบในใจ

[“ฟิชเป็นสัตว์เลี้ยงของท่าน และอุปนิสัยของมันไม่เหมาะสมอย่างยิ่งในการต้อนรับหรือบริการผู้ใด ดังนั้นท่านจงไปตามหาพนักงานใหม่ตามสถานที่ซึ่งระบบกำหนดจะดีเสียกว่า”] ระบบตอบกลับมาในสิ่งที่ชายหนุ่มสงสัย

[“ที่เจ้าว่ามามันก็จริง ถ้าปล่อยมันขายสินค้าหน้าร้านคงมีแต่เรื่องวุ่นวายไม่หยุดหย่อน”] ชายหนุ่มคิดไปถึงท่าทางและการพูดของสัตว์เลี้ยงของตนก็เปลี่ยนใจทันที

ยังไงเจ้าปลาปากเสียนั่นก็คงสร้างเรื่องมากกว่าจะทำให้เรื่องมันง่ายอยู่แล้ว!

แบบนี้ใช้ให้มันไปเอาบ้านไม้ที่สร้างไว้จะมีปัญหาอะไรไหมนะ ?

‘งานง่าย ๆ แค่นี้คงไม่น่าจะมีปัญหา ถึงมันจะโง่เขลาไปบ้างแต่คงทำได้ไม่ยาก’ ชายหนุ่มพยายามคิดในแง่ดี โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าการให้เจ้าปลาปากเสียเดินทางไปตัวเดียวแบบนี้จะทำให้มีตระกูลชั้นสูงตระกูลหนึ่งต้องล่มสลายลงในเวลาไม่นาน

รวมถึงมีอีกตระกูลหนึ่งที่เกิดเรื่องใหญ่อย่างคาดไม่ถึงอีกด้วย!

[“แล้วเหวหมื่นอสูรมันอยู่ที่ไหน ?”] ชายหนุ่มถามระบบถึงสถานที่ตั้งทันที เขาไม่อาจไปได้หรอกถ้าไม่มีเบาะแสแบบนี้

[“เหวหมื่นอสูรอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองหลวง”] ระบบตอบกลับมาเพียงสั้น ๆ ไม่บอกถึงจุดสังเกต ระยะทาง หรืออื่นใดอีก ทำให้ชายหนุ่มได้แต่ต้องเดินทางไปตามหาดู

แต่เขาจำได้ว่าหานจุนหมิงบอกว่ามีเหวดำอยู่ทางประตูทิศตะวันออก ซึ่งมักมีการบุกโจมตีจากสัตว์อสูรต่าง ๆ อยู่บ่อยครั้ง บางทีอาจจะเป็นที่นั่นก็เป็นได้

คงต้องลองไปที่นั่นดู จะได้ทำภารกิจให้เสร็จทันก่อนที่ร้านจะสร้างเสร็จ

พนักงานคนใหม่จะเป็นเช่นไรนะ... น่าสนใจจริง ๆ !