Chapter 1298 แม่ทัพห้า
ชายไม่จริงหญิงไม่แท้ฉินหลินหราน แม้นว่าผิวกายจะประณีต ท่าทางเหมือนกับสตรี ทว่ากับไม่มีจริตมารยา ยั่วยวนคนอื่น คำพูดของเขาเพียงแค่เหมือนกับสตรีก็เท่านั้น แต่ไม่ได้แสดงท่าทางโปรดเสน่ห์แต่อย่างใด.
หากแต่แม่ทัพสี่นั้นแตกต่าง.
กล่าวได้ว่าจริตมารยาของสตรีมาเต็มร้อยทีเดียว.
ถึงแม้นว่าจุนซ่างเซียวจะตายด้าน แต่เมื่อเห็นแม่ทัพสี่ ก็ลอบคิดในใจ“เป็นสาวน้อยที่สวยยั่วยวนจริง.”
ลู่เชียนเชียน ซีจิงเสวียนและจักรพรรดินิเหม่ยกุ้ยถือว่ามีความงามเป็นหนึ่ง ทว่ายังคงขาดจริตมารยา เห็นชัดเจนว่าแม่ทัพสี่นั้นดูสมบูรณ์แบบมาก.
อย่างไรก็ตาม...
หลังจากสนทนากัน จุนซ่างเซียวราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงกลางกระบาลคิดได้ทันที“เย้ดเข้ หญิงไม่แท้นี่หว่า!”
หญิงไม่แท้ที่สวยกว่าผู้หญิง.
ไม่เหมือนทั้งชายและหญิง!
โดยเฉพาะน้ำเสียงที่ก้องกังวานใหญ่โต พี่ชายน้อย เพียงได้ยินก็ทำให้จุนซ่างเซียวเสียวสันหลังแล้ว!
“พี่ชายน้อย.”
แม่ทัพสี่ที่ก้าวเข้ามา เผยยิ้มหวาน “กลับป้อมปราการซิงกับกับข้าดีใหม?”
“โอ้ย ยับ!”
จุนซ่างเซียวทนไม่ไหวจริง ๆ เหวี่ยงหมัดออกไปทันที.
“ฟิ้ว!”
แม่ทัพสี่ที่หลบอย่างเร็วไว ทว่าก็แสร้งเป็นบาดเจ็บเอ่ยออกมาว่า“พี่ชายน้อย ท่านช่างดุร้ายนัก.”
กล่าวจบ นางที่ส่ายหน้าไปมา กล่าวเสียงแหลม “น่ารักขนาดนี้ ท่านยังทุบตีได้รึ?”
“พรึด!”
จุนซ่างเซียวที่กระอักโลหิต.
ไม่ได้ถูกทำร้าย แต่ก็ทำให้ได้รับบาดเจ็บได้.
แน่นอนว่านี่เป็นหนี่งวิถียุทธ์ ถึงแม้นว่าเสียงของแม่ทัพสี่จะยั่วยวนนุ่มนวล ทว่ากับมีพลังอำนาจเสียงที่ร้ายกาจแฝงมาด้วย เป็นหนึ่งการโจมตีด้วยเสียงที่ทรงพลัง.
อันตรายจริง ๆ.
“ฟู่ ฟู่!”
พริบตานั้น ร่างกายของจุนซ่างเซียวที่ปะทุพลังที่รุนแรงออกมา ทั่วร่างของเขาที่เปี่ยมล้นด้วยจิตสังหาร กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา“วันนี้ ข้าจะให้เจ้าได้เข้าใจ ข้าเป็นบุรุษไม่ใช่สตรี.”
แม่ทัพสี่ที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
เจ้านี่ แข็งแกร่งมาก!
“คมพลิงวิญญาณแผดเผา!”
จุนซ่างเซียวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ แขนทั้งสองข้างที่ปะทุเปลวเพลิงออกมา จากนั้นก็ราวกับจะสะบั้นห้วงมิติให้แยกออกจากกัน!
ภายใต้ความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง จิตวิญญาณเพลิง พลังเพลิงที่แข็งแกร่งทรงพลังที่สุดก็ปรากฏขึ้นทันที.
แม่ทัพสี่ใบหน้าที่งดงามที่เปลี่ยนสี ก่อนที่จะได้ยินเสียงปัง ทะลวงห้วงอากาศหนีออกไป.
นี่คือทักษะเทวะ เหมือนกับแม่ทัพเจ็ดที่เปลี่ยนร่างเป็นอาชาจิตวิญญาณเพื่อหลบหนี นี่คือทักษะหนีเอาชีวิตรอดในช่วงเวลาวิกฤติ.
“แฮก แฮก!”
คมเพลงวิญญาณแผดเผาที่โจมตีความว่าเปล่า ทว่าเปลวเพลิงที่รุนแรงนั้น ทำให้พื้นที่รอบ ๆ แดงฉานไปในทันที.
“หืม?”
จุนซ่างเซียวที่ขมวดคิ้ว จิตสัมผัสของเขาที่ส่งออกไป พบว่าแม่ทัพสี่นั้นหนีออกไปไกล เป็นความเร็วที่น่าพรั่นพรึงจริง ๆ.
“แย่แล้ว!”
“เจ้านั่นตามมาแล้ว!”
แม่ทัพสี่ที่ใบหน้าเปลี่ยนสี ก่อนที่จะได้ยินเสียงปัง ก็หายไปอีกครั้ง ก่อนที่จะมุดมิติหายไป.
อย่างไรก็ตาม ต่อหน้าจุนซ่างเซียว มีรึที่เขาจะปล่อยให้อีกฝ่ายหนี ในเวลานั้นเขาพบจุดอ่อนของอีกฝ่าย ที่ต้องมีจุดในการปิดและเปิด เวลานั้นร่างอีกสองร่างที่ปรากฏขึ้นด้านข้าง.
“ไปป้องกันให้ข้า!”
“ครับท่านพ่อ!”
เสี่ยวเซี่ยและเสี่ยวฮั่วที่ถูกเรียกออกมา พร้อมกับไปขวางกั้นสองจุด โกวเซิ่งที่ไล่ตามไป.
“ปัง!”
แม่ทัพสี่ที่หายไป ขณะกำลังมุดมิติ ก็ถูกเสี่ยวฮั่วขวางเอาไว้ ขณะจะไปอีกช่อง ก็ถูกเสี่ยวเซี่ยขวางเอาไว้.
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมม!”
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม ร่างของแม่ทัพสี่ที่เวลานี้กำลังหายใจหอบ หน้าผากที่เต็มไปด้วยเหงื่อ “เจ้านี่....ทำให้ข้าเหนื่อยจน.....”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
จุนซ่างเซียวและสองจิตวิญญาณ ไล่ล่าขวางกันอีกฝ่าย จนอีกฝ่ายหมดแรง“อย่าปล่อยให้หนีไปได้!”
......
“พรึด โครม!”
คุกนรกเก้าชั้น แม่ทัพสี่ที่หมดสิ้นแรงต่อต้าน แม่ทัพสามและคนอื่น ๆ เห็นถึงกับมุมปากกระตุก พลางเงียบและคิดในใจ“เสร็จอีกรายแล้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ทนหญิงไม่แท้นี้ได้ ทว่ากล่าวได้ว่ากว่าจะจัดการได้ก็ทำให้เขาเหนื่อยมากยิ่งกว่าคนอื่น ๆ ซะอีก.
แม่ทัพหนึ่งที่ถอนหายใจ “เหลือเพียงแค่แม่ทัพห้าแล้ว!”
“พี่ใหญ่!”
พยัคฆ์สามเอ่ย “เหล่าอู๋ควรจะไม่มีปัญหา!”
“หวังว่าจะไม่มีปัญหา!”แม่ทัพหนึ่งเอ่ย.
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาจับแม่ทัพสี่เสร็จเขาที่หยุด จ้องมองไปยังดาดฟ้าเรือ พบกับคนที่สวมหน้ากาก ร่างที่ดูคุ้นเคย.
“ผู้พิทักษ์มนทลอวิ๋น?”โกวเซิ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
ชายคนดังกล่าวที่ร่างกายส่ายไปมา เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่แยแส “เจ้าจำผิดคนแล้ว.”
“......”
จุนซ่างเซียวถึงกับปวดขมับ.
โหยพี่ชาย! เจ้าสวมหน้ากากปิดแล้วไง ทว่ายังสวมชุดคลุมสีดำเงิน ผมสีขาว ที่เอวมีไหสุรา ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าเป็นลักษณะสัญลักษณ์ของผู้พิทักษ์มนทลอวิ๋นเลย นอกจากนี้น้ำเสียงของเจ้ายังไม่ดัดหรือเปลี่ยนแม้แต่น้อย!
“ผู้พิทักษ์มนทลอวิ๋น.”
จุนซ่างเซียวหมดคำจะพูด “ล้อเล่นรึไง.”
ชายคนดังกล่าวที่เงียบไป ก่อนที่จะถอดหน้ากากออก พร้อมกับเผยยิ้ม “ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าจะถูกเจ้ามองออกซะแล้ว!”
เป็นความจริงเขาที่เป็นมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง ผู้พิทักษ์มนทลชิงหยาง อวิ๋นเหอ ใบหน้าที่แดงนั่น เพราะว่าเมาอยู่ตลอดเวลา.
“......”
จุนซ่างเซียวที่มุมปากกระตุก.
เขาที่กล่าวทดสอบอีกฝ่ายเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะเป็นจริงดังที่เขาคิด.
“เอ๊ะ?”
อวิ๋นเหอที่เผยท่าทางประหลาดใจ“การที่เห็นข้าโผล่อยู่บนอวกาศเช่นนี้ ต่อหน้าเจ้า เจ้าไม่ประหลาดใจเลยรึ?”
“เพราะว่าท่านเป็นคนที่มีทักษะสูง.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ดังนั้นข้าจึงไม่ประหลาดใจ.”
เป็นความจริง เกี่ยวกับสถานะของอวิ๋นเหอทำให้เขาประหลาดใจมาก่อนแล้ว การที่เห็นอีกฝ่ายบนอากาศเช่นนี้ อย่างน้อยอีกฝ่ายต้องมีระดับสะบั้นมิติระดับต่ำ.
อย่างไรก็ตาม เขาจำได้ว่าเคยใช้วิชาลับกระจกย้อนเวลากลับไปเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ที่ลานยุทธ์สำนักไท่กู่เจิ้งเขาพบอวิ๋นเหอ นำร่างเดิมมาหาเจ้าสำนักหวัง จึงบอกได้ว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ธรรมดา.
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
อวิ๋นเหอที่ยกสุราขึ้นดื่ม พลางเอ่ยออกมาว่า“ข้าต่างหากที่ประหลาดใจ เพียงแค่สิบกว่าปี เจ้ากับสามารถยกระดับสำนักเล็ก ๆ ให้ใหญ่โตขนาดนี้ได้!”
“ท่าน”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยอย่างจริงจัง “เป็นใคร?”
ในเมื่อมีระดับสะบั้นมิติ กล่าวได้ว่าอวิ๋นเหอควรจะมีสถานะที่สูงส่งในทวีปชิงหยุนถึงจะถูก.
เป็นไปได้ว่า สถานะเจ้าของร่างเดิมนั้นไม่ธรรมดา หรือว่าเป็นคาคารอทจริง ๆ?
“เจ้านิกายจุน.”
อวิ๋นเหอที่ดูเมามายอยู่ตลอดเวลา แต่ก็กล่าวออกมาอย่างจริงจัง “ข้าเป็นหนึ่งในแม่ทัพลาดตะเวนป้อมปราการซิงกง.”
“เจ้าคือแม่ทัพห้ารึ?”
จุนซ่างเซียวถึงกับสะดุ้งตกใจ.