Chapter 1294 ต่อสู้ครั้งที่สอง ง่าย ๆ สบาย ๆ
ใครเป็นผู้บังคับเรือเหาะแห่งนี้?
ใช่แล้วชายร่างใหญ่พยัคฆ์สาม หนึ่งในแม่ทัพลาดตะเวนนั่นเอง.
บาดเจ็บในครั้งนั้น เพียงไม่นาน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะหายสนิทแล้ว.
“!”
จุนซ่างเซียวที่ราวกับนึกอะไรได้ ตบหน้าผากของตัวเองทันที “เจ้านี่ติดเงินข้าอยู่นี่นา!”
ระบบกล่าวล้อ “โฮสน์ลืมภรรยาได้ ลืมทุกอย่าง ทว่ากับไม่ลืม คนติดหนี้งั้นเหรอ.”
“เป็นธรรมดา!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “หากใครไม่ต้องการให้ข้าจำ ทางที่ดีอย่าได้ติดหนี้ข้า.”
“......”
ระบบไม่ได้เอ่ยตอบ.
“น้องเล็ก.”
ยักษ์ดำเอ่ย “เจ้านี่ไม่ได้อ่อนแอเลย ให้พวกเราสองคนลงมือหรือไม่?”
“ไม่จำเป็น.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้าจัดการเอง.”
เขาที่ต้องการทดสอบพลังต่อสู้ จู่ ๆ ก็ปรากฏกระสอบทรายวิ่งเขามาหา จะพลาดได้อย่างไร.
“สหายเก่า.”
จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์”หนึ่งล้านที่เจ้าติดข้าอย่าทำให้ข้าผิดหวัง
......
“ฟิ้ว!”
บนเรือรบที่ตัดผ่านอวกาศ พุ่งตรงไปยังพื้นที่ทวีปชิงหยุนด้วยความเร็วสูง.
อย่างไรก็ตาม พยัคฆ์สามที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือที่เศร้าใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าพี่ใหญ่ไม่ให้เขาเข้าร่วมติดตามนักโทษที่หนีออกจากคุก หนำซ้ำยังมอบหน้าที่ให้เขาไปสืบส่วนเรื่องที่แม่ทัพคุมกฎหายไป เป็นเรื่องที่เล็กน้อยยิ่งนัก.
เหตุผลนั้นก็เพราะว่าเขาพ่ายแพ้ในครั้งนั้น แม้นว่าจะหายดีแล้ว ทว่าก็ยังไม่อยู่ในจุดสมบูรณ์สูงสุดชั่วคราว ดังนั้นแม่ทัพหนึ่งจึงให้เขามาสืบสวนคดีคนหายในครั้งนี้.
“กวนจิวและเหอฉีเคยมาแล้ว แม่ทัพคุมกฎเองก็มาแล้ว แน่นอนว่าจะต้องมีอะไรผิดปรกติ.”
แม่ทัพสามที่เปิดแผนที่ จ้องมองไปยังทวีปชิงหยุนเพราะว่า มันสามารถตรวจสอบสิ่งมีชีวิตบนผืนปฐพีได้.
“ข้าจะต้องสืบสวนเรื่องนี้ให้จบเร็วที่สุด จากนั้นก็ไปรวมกับคนอื่น ๆ เพื่อตามจับนักโทษร้ายแรงที่หนีไป.”
นักโทษแหกคุกของคุกนรกเก้าชั้นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก หากเขาไม่เข้าร่วมด้วยตัวเอง แล้วจะเหมาะกับตำแหน่งแม่ทัพลาดตะเวนได้อย่างไร.
“กึก!”
ในเวลาต่อมา เรือเหาะที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วพุ่งตรงไปยังด้านหน้าต้องหยุดชะงัก.
แม่ทัพสามที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือที่จดจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป ใบหน้าแข็งค้าง เพราะว่าที่ด้านหน้านั้นปรากฏชายหนุ่มชุดดำ.
ดูคลับคล้ายคลับคลา เล็กน้อย....
“เป็นเจ้า!”
พยัคฆ์สามที่เผยแววตาไม่อยากเชื่ออกมา.
เจ้านี่ไม่ใช่คนอัญเชิญจิตวิญญาณอันทรงพลัง พร้อมกับจัดการเขาไปหรอกรึ?!
สิ่งที่ดูแตกต่างจนเขาจำไม่ได้คราแรก เพราะว่าก่อนหน้านี้เจ้านั้นหัวล้าน ตอนนี้มีผมยาวจนถึงกลางหลัง.
“ไม่ผิด เป็นข้า.”จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้มออกมา.
หลังจากที่พลังเพิ่มขึ้น ทำให้เขาเวลานี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
พยัคฆ์สามที่จ้องมองเขาด้วยความเย็นชา.
เกี่ยวกับข้อมูลที่ได้มาจากพี่ใหญ่ นักโทษร้ายแรงทั้งเก้าที่หนีออกจากคุกนั้น จะต้องเกี่ยวกับเจ้าคนที่มาทีหลัง ดังนั้น นี่จึงเป็นเป้าหมายหลักในการสืบสวนของพวกเขา คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาพบเจอกันที่นี่!
“เจ้าหนู!”พยัคฆ์สามที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “นักโทษร้ายแรงคนอื่น ๆ นั้นถูกเจ้าพาออกมาจากคุกงั้นรึ?!”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวอย่างมั่นใจ“ไม่ผิด.”
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็วางแผนทำลายป้อมปราการซิงกงอยู่แล้ว ไม่มีอะไรต้องปิดบัง.
“หนีออกจากคุก เจ้ามีโทษระดับหนึ่ง!”
แม่ทัพสามที่บินออกมาจากเรือเหาะ ลอยอยู่ห่างจากจุนซ่างเซียวสิบจั้ง เสื้อคลุมที่โบกสะบัด “ยอมจำนนซะ แล้วไปรับโทษกับแม่ทัพผู้นี้!”
“โทษที.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาเล็กน้อย “ข้าไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งเจ้า พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์มาตัดสินความผิดของข้า รวมทั้งป้อมปราการซิงกงของเจ้าด้วย.”
คนประเภทที่เขารังเกียจที่สุด ที่มาตัดสินความผิดของเขา ราวกับว่าไม่เห็นคนอื่นในสายตา.
“นักโทษร้ายแรงนั้นสร้างหายนะแก่ผู้คนมามาย เจ้าปล่อยพวกเขาออกมา โทษนี้ไม่สามารถอภัยได้!”แม่ทัพสามที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
เขาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรับผิดหรือไม่ เพราะเขาที่เต็มไปด้วยความยุติธรรมสามารถพิพากษาทุกคนในพิภพเบื้องล่างนี้.
กล่าวได้ว่าทั้งจุนซ่างเซียวและป้อมปราการซิงกงนั้นไม่ผิด สิ่งที่ผิดคือการตัดสินความผิดของคนอื่น ๆ โดยใช้ความคิดของตัวเอง.
หนำซ้ำ.
การตัดสินความผิดของคนอื่น ด้วยความเห็นของตัวเอง มันช่างเป็นอะไรที่ตลกยิ่งนัก.
อะไรถูกผิด ที่กล่าวได้ว่าใครกำปั้นใหญ่กว่า คนนั้นคือความถูกต้อง!
“ฟู่ ฟู่!”
พยัคฆ์สามที่แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา พลังมากล้นที่อาบไปทั่วหมัดทั้งสอง.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ก่อนจะสู้ ข้าหวังว่าเจ้าจะจำได้...”เขาเอ่ยตะโกนออกมาเสียงดัง“ว่าเจ้านั้นติดหนี้ข้าอยู่!”
การเดิมพันก่อนหน้านี้เขาชนะ ทว่าฝ่ายตรงข้ามสลบ นอกจากนี้บนร่างยังไม่พบแหวนมิติ ดังนั้นจึงต้องเอ่ยถึงเงินก่อนสู้.
“......”
พยัคฆ์สามที่จำเรื่องนี้ได้ เวลานั้นใบหน้าของเขาที่กลายเป็นสีแดง พร้อมกับแค่นเสียง“เจ้าบอกว่าหนึ่งล้านนั้นไม่ต้องการแล้วไม่ใช่รึไง”
“ผายลม!”
จุนซ่างเซียวที่คำรามลั่น“ข้าบอกว่าหากข้าไม่สามารถทะลวงค่ายกลได้ เงินที่เจ้าติดข้าถือว่าหายกัน ทว่าความจริง ข้าไม่เพียงแค่ทะลวงค่ายกลได้ ทว่า ยังนำนักโทษหนีออกมาได้ ดังนั้นเจ้ายังคงติดหนี้ตามเดิม!”
“เรื่องที่เจ้าทำนั้นผิดกฎหมาย เรื่องดังกล่าวนั้นถือว่าเป็นโมฆะ!”พยัคฆ์สามที่คำรามลั่น.
“ตกลง!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้าต้องจ่ายหนี้ข้ามา!”
“ข้าหู่ซานไม่เคยเป็นหนี้ใคร!”
“งั้นเจ้าติดเงินข้า!”
“ข้าไม่ได้ติดเงินเจ้า”
“เจ้าไม่ได้ติดเงินข้า เจ้าเป็นขยะ!”
“เจ้าเป็นขยะ เป็นขยะทั้งตระกูล!”
“บัดซบ!”
“เจ้าขยะ!”
จุนซ่างเซียวและพยัคฆ์สามที่ด่ากันไปมา ตะโกนลั่น แต่ละคนแทบไม่สามารถควบคุมอารมณ์ แม้แต่พ่นน้ำลายใส่กัน.
“......”
ระบบที่หมดคำจะพูดอย่างแท้จริง.
เถียงกันหน้าดำหน้าแดงเพื่อเงินหนึ่งล้านศิลาวิญญาณ จนคอแทบแตก นี่ใช่ยอดฝีมือระดับสะบั้นมิติขั้นกลางจริงรึ? ไม่ต่างจากพวกกุ๊ยข้างถนนเลย!
“ฟู่ ฟู่!”
แม่ทัพสามที่ด่าว่าไปชั่วเวลาหนึ่ง ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา“เรื่องเงินไม่ต้องมาพูดกันแล้ว วันนี้เจ้าจะต้องกลับป้อมปราการ กลับไปรับโทษกับข้า!”
“เอาแบบนี้เป็นไง!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “พวกเรามาเดิมพันอีกครั้ง หากเจ้าชนะข้า ข้าจะกลับป้อมปราการกับเจ้า หนึ่งล้านข้าไม่เอาแล้ว หากข้าชนะ เจ้าต้องจ่ายข้าสองล้าน!”
เขาต้องการเอ่ยสักสิบล้าน ทว่านอกจากเรือเหาะแล้ว ดูเหมือนเจ้านี่จะเปล่งรัศมีความจนออกมาไม่น้อย.
“ตกลง!”
แม่ทัพสามเอ่ย.
“เจ้ามีเงินอย่างงั้นรึ?”
“ข้า...ข้าจะให้สัญญากู้ยืมกับเจ้า!”
“ตูมมมม ------”
กล่าวจบ จุนซ่างเซียวที่ไปปรากฏที่ด้านหน้าอีกฝ่าย พร้อมกับต่อยไปที่ท้อง กล่าวออกมาว่า“เจ้านี่มันจนจริง ๆ!”
“เจ้า......”
แม่ทัพสามที่ดวงตาแทบหลุดจากเบ้า ใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างที่สุด ก่อนที่จะกระเด็นลอยออกไป กระเด็นไปไกลเหมือนกัน ก่อนที่จะยั้งเท้าเอาไว้ได้.
“อัก!”
เขาที่กระอั๊กโลหิตออกมาคำโต.
จุนซ่างเซียวไม่เพียงแค่ต่อยออกมาทันที ทว่าพลังที่รุนแรง ทำให้พยัคฆ์สามที่ตื่นตะลึงอ้าปากค้าง!
เขาที่วางแผนที่จะเอาชนะอีกฝ่ายก่อนที่อีกฝ่ายจะอัญเชิญจิตวิญญาณพิเศษออกมา ทว่าผ่านมาไม่กี่เดือน ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้.
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวมาปรากฏที่ด้านหน้าของเขาอีกครั้ง หมัดขวาที่ต่อยออกไปอีกครั้ง.
“ตูมมมม!”
พยัคฆ์สามที่ไม่มีเวลาให้หลบ ใบหน้าที่ถูกต่อยอย่างแรง กระเด็นลอยออกไปอีก ก่อนที่จะชนพิภพรกร้างเข้าเสียงดังกึกก้อง.
“....เป็นไปไม่ได้....”เขาที่ยากจะยืนขึ้นจากหลุมใหญ่ ใบหน้าที่บวมแดง ก่อนที่จะปรากฏจุนซ่างเซียวที่ลอยอยู่ด้านหน้า “นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้น เอ่ยออกมาเล็กน้อย “เจ้าอ่อนแอจริง ๆ.”
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่!”
พลังวิญญาณที่ปะทุรวมกตัวกันเป็นมือขนาดใหญ่เปี่ยมล้นด้วยพลังต่อยลงไปอย่างดุร้าย.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
การโจมตีจนทำพิภพรกร้างแตกร้าวแยกออกจากกัน ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อย ๆ สงบลง ภายในหลุมที่แตกแยกที่ใจกลางนั้นปรากฏร่างของพยัคฆ์สามที่หมดสภาพนอนหมดสติอยู่.
การต่อสู้ครั้งที่สอง ง่ายดายต่างจากครั้งแรกอย่างลิบลับ.
ราชันย์โกวเซิ่ง ช่างน่าเกรงขามจริง ๆ!
