Chapter 1291 คลายระเบิด ลาก่อนระบบช่วย
ขณะที่ร่างอีกร่างปรากฏขึ้นในครรลองสายตา พร้อมกับกล่าวเชิญชวน จุนซ่างเซียวก็สามารถยืนยันได้ว่า นี่คือระบบที่บ่นเขาอย่างบ้าคลั่ง.
บัดซบ!
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีตัวตน!
งั้นรออะไรล่ะ!
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ลุกขึ้นทันที กลิ่นอายวิถียุทธ์และกระบี่ที่ระเบิดหมุนวนที่หมัด พร้อมกับต่อยออกไป ยังร่างด้านหน้า.
ทุบ!
ต้องทุบ!
“ตูมมมมม -----”
เกิดระเบิดดังสนั่น ห้วงมิติบิดเบี้ยว ร่างดังกล่าวที่สั่นส่ายไปมา.
เก้าราชันย์ที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
พวกเขาสังเกตเห็นเจ้านิกายจุนพุ่งออกไป จากนั้น....ที่ไกลออกไปปรากฏร่างที่ดูเลือนลางเป็นเงาอยู่ ก่อนที่จะได้ยินเสียงดังสนั่นและร่างหนึ่งลอยกระเด็นออกมา.
“ตูมมมม!”
จุนซ่างเซียวที่กระเด็นกระแทกเทือกเขา กลายเป็นหลุมรูปคน ที่ใบหน้ามีรอยเท้าอยู่.
เห็นชัดเจน.
ว่าถูกย่ำลงไปบนใบหน้า.
“เฮ้อ.”
ร่างระบบที่ถอนหายใจ กล่าวออกมาว่า “สบายจริง ๆ.”
ตามข้อตกลง จุนซ่างเซียวที่ต่อยออกไป ทว่ากับถูกถีบลอยกระเด็นออกมา ......
“โก...หกน่า...”
โกวเซิ่งที่ยืนขึ้นจากหลุมอย่างยากลำบาก มือกุมใบหน้าไว้ “แข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?!”
ระบบที่เปลี่ยนเป็นร่างครั้งที่สอง จุนซ่างเซียวที่ถูกถีบลอยกระเด้นออกมา ทำให้เขาไม่อยากเชื่อ.
แน่นอน.
เขาที่ประมาทด้วยเช่นกัน.
ทำให้ถูกกระทืบลอยออกมาเช่นนี้! กระนั้นการกระทืบราชันย์สองวิถีกระเด็นออกมาเช่นนี้ อธิบายได้ว่าระบบนั้นแข็งแกร่งกว่า!
“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสน์สำหรับภารกิจหลัก ได้รับประสบการณ์มหาศาล.”
“ติ๊ง! โฮสน์ตัดผ่านไปยังระดับสะบั้นมิติขั้นกลาง!”
“ฟู่ ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่ในหลุม ร่างกายที่ปะทุกลิ่นอายที่ทรงพลังมากยิ่งกว่าเดิม.
สำเร็จภารกิจมหากาพย์ยกระดับเป็นราชันย์สองวิถียุทธ์และกระบี่ สำเร็จภารกิจหลักยกระดับสบั้นมิติขั้นกลาง เป็นการยกระดับที่บ้าคลั่งน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก!
อย่างไรก็ตาม.
ถึงจะยกระดับพลังบ่มเพาะขึ้นก็ไม่ทำให้จุนซ่างเซียวดีใจ เพราะว่าเจ้าบัดซบที่กระทืบเขาบนท้องฟ้า ตอนนี้ร่างกายกำลังแตกสลายแยกออกจากกัน กำลังซีดจางทีละช้า ๆ.
“ติ๊ง! เพราะว่าโฮสน์สำเร็จภารกิจหลัก ระเบิดเวลาสลายไปทันที.”
ในแหวนมิติ ก้อนอิฐระเบิดเวลาที่หยุดเต้นแล้ว เวลาเท่าไหร่นั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือจุนซ่างเซียวสำเร็จภารกิจแล้ว.
สิบปีแห่งการต่อสู้ สิบปีแห่งความพยายาม.
ร่างระบบที่ค่อย ๆ สลายหายไปทีละน้อย ๆ.
“โฮสน์.”
ระบบเอ่ย “ลาก่อน.”
ในเวลาเดียวกันระเบิดเวลาที่เลือนหายไปช้า ๆ เช่นกัน.
จุนซ่างเซียวที่ระงับอารมณ์ไม่อยู่เช่นกัน “แท้จริงแล้วเจ้าก็คือระเบิดเวลานี่เอง!”
ระบบที่เลือนหายไป เอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด “ไม่ว่าโฮสน์จะทำภารกิจสำเร็จหรือไม่ ผลสุดท้ายแล้วข้าก็ไม่มีอนาคตอยู่ดี.”
สำเร็จภารกิจ.
ระเบิดถูกปลด ร่างหายไป.
ล้มเหลว.
เกิดระเบิด หายไปอีกเช่นกัน.
ไม่ว่าจะทางใหน จะสำเร็จหรือล้มเหลว ก็หายไปอยู่ดี.
ในเมื่อต้องตาย ทำไมไม่เอ่ยกล่าวอะไรออกมา?
ระบบไม่สามารถทำได้ เพราะว่าเป็นข้อกำหนด ถึงจะมีความรู้สึกแต่ก็เป็นเพียงตัวช่วยพิเศษเท่านั้น ย่อมมีจรรยาบรรณ ไม่สามารถหลอกลวงโฮสน์ได้.
“เจ้าไม่ได้บอกข้าก่อนหน้านี้!”
“ข้าคิดว่าเจ้าแค่ล้อเล่น!”
จุนซ่างเซียวตะโกนด้วยความโกรธ ทว่าน้ำตากับไหลอย่างไม่ตั้งใจ.
แม้นว่าระบบจะบ่นเขาเป็นประจำ ทว่าก็ช่วยให้เขาเข้าร่องเข้ารอย ถือเป็นคู่หูที่ช่วยทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น การจากไปเช่นนี้ ทำให้เขาไม่สามารถยอมรับได้
“ข้าไม่ได้ต้องการชีวิตของโฮสน์.”
“ข้าเพียงแค่หน่วยข้อมูล ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ.”
เสียงของระบบที่แผ่วเบาลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งสลายหายไปกลายเป็นฝุ่น ปลิวหายไปบนท้องฟ้า.
ร่างกายที่หายไป ไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์หน้าตาได้จนถึงที่สุด.
ระบบช่วยสนับสนุนได้หายไปแล้ว.
เจ้าปากนมพิษหายไปแล้ว.
“ไม่!”
ขณะจ้องมองร่างของระบบที่สลายหายไป จุนซ่างเซียวที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ในเวลานั้นราวกับน้ำตาที่ไหลริน เสียงแหบเครือ ราวกับได้ยินเสียงเพลงคร่ำครวญกำลังดังก้องในหูของเขา.
“เหมือนยืนอยู่บนสะพาน ท่อมกลางแสงแดดแผดเผา.”
“น้ำตาที่ไหลรินอาบใบหน้าล่วงหล่นอาบแขน.”
“ลาลาลาลาลาลา ....”
“ลาลาลาลาลาลา ....”
[ ที่มา https://www.youtube.com/watch?v=zuTc209Brno&ab_channel=ClassicSoul
]
......
ปฏิทินทวีปชิงหยุน ปี 12,019
เจ้านิกายนิรันดรได้บัลลังก์ราชันย์ ฉายาราชันย์สุดหล่อ และราชันย์จุน รับตำแหน่งราชันย์ท่ามกลางายตาของผู้คนทั่วโลก.
อย่างไรก็ตาม.
หลังจากได้รับบัลลังก์ราชันย์ เขาได้ยืนอยู่ในหลุมสามวันสามคืน.
เป็นเจ้าเมืองหานเมืองจักรพรรดิต้าจุน เอ่ยว่าราชันย์จุนนั้นกำลังรำลึกถึงบุคคลอันเป็นที่รักอยู่.
วีระบุรุษยากจะผ่านด่านสตรี.
ถึงแม้นว่าจะก้าวสู่ระดับราชันย์สองวิถียุทธ์และกระบี่แล้ว ทว่าก็ยากจะทิ้งอารมณ์ความรู้สึกได้.
นับจากนี้ ประวัติศาสตร์ได้ทำการบันทึกเกี่ยวกับราชันย์จุน และจะถูกส่งต่อไปสู่รุ่นลูกหลานแล้ว.
......
“ศิษย์พี่รอง.”
บนสวนยอดเขาเศียรมังกร ลี่เฟยที่กล่าวเสียงเบา“เจ้านิกายที่สำเร็จเป็นราชันย์จุน ควรที่จะดีใจ ทำไมหลังจากกลับมา ถึงได้ขังตัวอยู่ในห้องล่ะ?”
หลี่ชิงหยางที่ส่ายหน้าไปมา “ข้าไม่รู้.”
“ในความเห็นของข้านะ.”
ซูเซียวโม่ที่สีคางไปมา “ท่าทางแบบนี้เหมือนกับคนอกหัก กำลังอยู่ในช่วงทำใจ.”
เป็นการคาดเดาที่ถูกเพียงครึ่ง จุนซ่างเซียวกำลังอยู่ในช่วงทำใจจริง ๆ.
ทว่าความสัมพันธ์ที่แตกหักไม่ใช่ระหว่างบุรุษและสตรี ทว่าเป็นความสัมพันธ์ของสหาย ต้องไม่ลืมว่าเขาอยู่ร่วมกับระบบมานับสิบปี ตั้งแต่ถูกส่งมายังโลกใบนี้.
......
ระบบไปแล้ววันแล้ว ก็ยังคิดถีง.
ระบบไปแล้ววันที่สอง ก็ยังคิดถึง.
ระบบไปแล้ววันที่เจ็ด......
“ฟู่ ฟู่!”
ในห้องหนังสือ จุนซ่างเซียวที่นำกระดาษเงินกระดาษทองออกมาเผาซึ่งบนนั้นมีอักขระเขียนไว้ว่าแต้มสนับสนุนสิบล้านกล่าวด้วยความเศร้าใจ“วันนี้ข้าได้เผาแต้มสนับสนุนให้เจ้าแล้ว 3 ใบ ยังไม่พอ ข้าจะเผาให้อีก ค่อย ๆ ใช้ก็แล้วกัน.”
เช้าวันถัดมา.
“กึก ซี่!”
จุนซ่างเซียวที่เปิดประตู ใบหน้าที่ยังคงซีดเซียวขณะก้าวออกมา.
ระบบตายแล้วไม่มีชีวิตแล้ว วันข้างหน้าก็ต้องก้าวไปต่อ ข้าจำเป็นต้องเข้มแข็งขึ้น!
“เจ้านิกาย.”
ในโรงอาหาร หลิวหว่านซีที่กล่าวออกมาอย่างเป็นห่วง“ท่าน? ถูกจักรพรรดินิเหม่ยกุ้ยทอดทิ้ง ดังนั้นจึงทำใจไม่ได้อย่างงั้นรึ?”
“......”
จุนซ่างเซียวที่กินอาหารเสร็จก่อนวางตะเกียบลง.
หากเป็นในอดีต ใครเอ่ยถึงจักรพรรดินิเหม่ยกุ้ย เขาจะบ่นออกมาทันที.
......
แม้นว่าจุนซ่างเซียวจะดีขึ้นมาบ้าง ทว่าครึ่งเดือนมานี้ เขายังคงเหม่อลอย แม้แต่เอ่ยกล่าวคนเดียวอยู่บ่อย ๆ.
“ลี่เฟย!”
“อยู่นี่แล้ว!”
“เปิ่นจั้วไม่ค่อยสบาย!”
“......”
วันหนึ่ง จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่หน้าห้องโถง ขณะเฝ้ามองศิษย์เล่นฟุตบอล เขาที่ราวกับว่าได้ยินเสียงบางอย่างดังก้องขึ้นมาในหูของตัวเองทันที.
“ติ๊ง! ระบบนิกายแข็งแกร่งเวอชันพิภพเบื้องบนเริ่มต้นทำงาน.....”
“ติ๊ง! ระบบนิกายที่แข็งแกร่งเวอชันพิภพเบื้องบนโหลดข้อมูลสำเร็จ เริ่มต้นโหลดคอนโซน์โฮสน์.....”
“ติ๊ง! โหลดข้อมูลสำเร็จ!”
“โฮสน์ต้องการระบบช่วยเหลือหรือไม่?”
[ใช่] 【ไม่ใช่】
