การหวนคืนของอัศวินมังกรไร้พลัง ตอนที่ 30 ระวังตัวเต็มที่

ตอนที่ 30 ระวังตัวเต็มที่

“ฉันยอมแพ้”

ซูหลานพูดกับหลู่ฟานด้านหน้าของเธอ ตอนนี้พลังเวทย์ของเธอใกล้หมดแล้วถ้าพลังเวทย์หมดเธอต้องหมดสติไปหลายวันเธอเลยเลือกยอมแพ้

ตอนที่เธอรู้ว่าหยางตงชนะเธอ หยางตงเป็นอันดับ 1 ตัวเธอเป็นอันดับ 2 เธอรู้สึกไม่พอใจมากเธอรู้สึกอารมณ์เสียมาก

ทว่า เมื่อเธอเป็นอันดับ 2 หลู่ฟานเป็นอันดับ 1 เธอไม่รู้สึกโกรธหรือโมโหอะไรเลย ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าตระกูลหลู่ของหลู่ฟานเป็นตระกูลใหญ่ มีอำนาจมากในเมืองหลวงเผ่าพันธุ์มนุษย์ เธอคิดว่าเธอแพ้คนตระกูลหลู่มันก็ไม่ได้แปลกอะไรเลย

เมื่อการต่อสู้ระหว่างซูหลานและหลู่ฟานจบลง พิธีเปิดเรียนนักศึกษาใหม่ก็จบลงเช่นกัน และนักเรียนทุกคนก็ได้บัตรศึกษาพร้อมคะแนนอยู่ในบัตรนักศึกษา คะแนนแบ่งตามอันดับ ซูหลานได้อันดับ 2 คะแนนที่เธอได้คือ 5,000 คะแนน

ถ้าเอา 5,000 คะแนน ไปแลกเป็นเหรียญทองก็จะได้ 5,000 เหรียญทอง สำหรับนักศึกษาธรรมดาที่ไม่มีตระกูลใหญ่สนับสนุน คะแนนจำนวน 5,000 คะแนน มีค่ามาก แต่สำหรับซูหลานแล้วไม่มีค่าอะไรเลย เธอไม่ดีใจเลยทีี่ได้คะแนน 5,000 คะแนน

สิ่งที่ซูหลานกำลังสนใจตอนนี้ก็คือเหล่าอาจารย์ที่ต้องการรับศิษย์ส่วนตัว ในการประลองเธอแสดงความสามารถของเธอเยอะมาก เธอคิดเอาไว้ว่า ต้องมีอาจารย์จำนวนมากชวนเธอให้เป็นลูกศิษย์ส่วนตัวแน่นอน

ทว่า หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก ซูหลานก็รู้สึกว่าสถานการณ์มันแปลกๆ ไม่มีอาจารย์คนไหนเดินเข้ามาหาเธอเลย

“นี่มันอะไร ตอนนี้ต้องมีอาจารย์จำนวนมากเดินมาหาเราสิ”

ซูหลานคิดในใจด้วยความรู้สึกสงสัย

ยิ่งเวลาผ่านไปเธอก็รู้สึกร้อนใจ ตอนนี้อาจารย์หลายคนเริ่มชวนนักศึกษาใหม่เป็นลูกศิษย์ส่วนตัว และมีนักศึกษาใหม่หลายคนได้เป็นลูกศิษย์ส่วนตัวแล้ว แต่ไม่มีอาจารย์เดินเข้ามาคุยกับเธอสักคน

“ไม่ได้ ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้”

ซูหลานพูดเบาๆ เธอปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ไม่ได้แล้ว เธอเคยได้ยินว่าถ้าได้เป็นลูกศิษย์ส่วนตัวของอาจารย์มหาวิทยาลัยเมืองหลวง จะได้ผลประโยชน์มากมายเธอต้องเป็นลูกศิษย์ส่วนตัวให้ได้

คิดได้ ซูหลานก็เริ่มเดินเข้าหาอาจารย์

“อาจารย์คุณยังรับลูกศิษย์-”

“ไม่รับแล้ว”

“อาจารย์หนูชื่อว่าซูหลาน หนูคือคนที่ได้อันดับสะ-”

“เอาไว้ค่อยคุยกัน ตอนนี้ไม่ว่างคุย”

“หนูขอถามอะไรหน่อยได้มะ-”

“ขอโทษนักศึกษา ตอนนี้ฉันไม่ว่างไปถามอาจารย์คนอื่น”

อาจารย์ทุกคนพยายามไม่คุยกับซูหลาน ซูหลานพูดยังไม่ทันจบพวกเขาก็พูดตัดก่อน

“หยุดเถอะ”

เสียงผู้ชายดังขึ้นจากด้านหลังซูหลาน ผู้ชายที่พูดก็คือหลู่ฟานที่สู้ชิงอันดับ 1 กับซูหลานเมื่อครู่

“นายรู้อะไรใช่ไหม”

ซูหลานถาม

“หยางตงผู้ควบคุมมังกร ทุกอย่างเป็นเพราะเขาคนนั้นเธอมีปัญหากับเขาอาจารย์ทุกคนเลยไม่กล้ารับเธอเป็นลูกศิษย์ส่วนตัว”

หลู่ฟานพูด ตอนที่เขาสู้กับซูหลานเขารู้สึกว่าเธอเก่งมาก เขารู้สึกว่าเธอสามารถเป็นคู่แข่งของเขาได้ ต้องรู้ก่อนว่า ตั้งแต่เกิดมาเขาพึ่งเคยเจอคนที่สามารถเป็นคู่แข่งของเขาได้

ถ้าเขาช่วยซูหลานได้เขาก็อยากช่วยแต่คู่ต่อสู้ของซูหลานน่ากลัวเกินไป เขาไม่กล้าช่วยซูหลาน สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้ก็คือเตือนสติซูหลานว่าตอนนี้เธอกำลังเป็นศัตรูกับคนที่น่ากลัวขนาดไหน

“นายกำลังจะบอกว่า หยางตงมีอำนาจมากถึงขนาดทำให้อาจารย์มหาวิทยาลัยเมืองหลวงกลัวเหรอ”

ซูหลานถามอีกครั้ง

“ตอนนี้เขาไม่มีอำนาจขนาดนั้น แต่อีกไม่นานเขาก็มีอำนาจขนาดนั้น ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงมีปัญหากับคนแบบหยางตงเธอกำลังคิดอะไรอยู่”

หลู่ฟานตอบและถามคำถามที่คาใจตัวเอง เขาอยากรู้ว่าทำไมซูหลานถึงมีปัญหากับหยางตง

“นั่น…”

ซูหลานไม่รู้ว่าตัวเองควรตอบอะไร ถ้าตอบว่ามีปัญหากันเพราะตัวเธอรู้สึกไม่พอใจที่หยางตงเป็นอันดับ 1 ตัวเธอเป็นอันดับ 2 มันก็แปลกๆ เป็นความคิดที่ไร้สาระมาก รู้ถึงไหนอายถึงนั่น

“ตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องตอบ เตือนด้วยความหวังดีเธอพยายามทำให้ปัญหาของหยางตงและเธอจบเร็วๆ ดีกว่า ถ้ายังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปอนาคตของเธอก็คือตาย”

หลู่ฟานพูดและเดินหนีทันที

ซูหลานกัดฟันแน่น ตอนนี้เธอรู้สึกโมโหหยางตงมาก ถ้าไม่มีหยางตงเธอคงได้เป็นลูกศิษย์ส่วนตัวของอาจารย์สักคนไปแล้ว แต่เธอก็ไม่โง่ เธอคิดว่าสิ่งที่หลู่ฟานพูดออกมามันก็ถูกต้อง

“ครั้งนี้เราต้องยอมถอย เราต้องขอโทษมัน”

ซูหลานตัดสินใจว่าเธอจะขอโทษหยางตง

เธอรู้เรื่องที่ตระกูลของตัวเองโดนตระกูลจูกดดัน แล้วก็รู้ด้วยว่าคนที่ขอให้ตระกูลจูกดดันตระกูลซูก็คือหยางตง ตอนนี้สู้ไปเธอก็ไม่ชนะเธอเลยคิดว่าจะยอมแพ้หยางตงก่อน ยอมขอโทษ เมื่อเธอมีอำนาจมากกว่าหยางตงเธอจะแก้แค้นแบบทบต้นทบดอก เธอจะเหยียบหยางตงให้จมดิน เธอจะทำให้หยางตงรู้ว่าใครสูงใครต่ำ

“เราต้องแพ้ศึกเพื่อชนะสงคราม”

ซูหลานคิดในใจ

….

มิติลับ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์

เมืองโบราณ ด้านหน้าสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ที่มีโครงกระดูกมังกรอยู่ด้านใน

“เธออยากเข้าไปข้างในไหม?”

หยางตงถามมังกรศักดิ์สิทธิ์ มังกรศักดิ์สิทธิ์คือตัวเมียหยางตงเลยเรียกว่า ‘เธอ’

“ต้องการ”

มังกรศักดิ์สิทธิ์ตอบ มันรู้สึกว่าสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ด้านหน้าของมันกำลังเรียกให้มันเข้าไปด้านใน

มังกรศักดิ์สิทธิ์มันรู้สึกปลอดภัยมากเมื่อมันเข้ามาในเขตเมืองโบราณ แตกต่างจากมังกรน้ำแข็งที่ตอนนี้อยู่ในสภาพพร้อมสู้ตลอดเวลา มันอยากออกไปจากเมืองโบราณแห่งนี้มากแต่หยางตงหยุดมันเอาไว้

“นายจะเข้าไปด้วยไหม”

หยางตงถามมังกรน้ำแข็ง

“ไม่เข้า”

มังกรน้ำแข็งตอบทันทีแบบไม่คิดอะไรเลย

“ถ้างั้นก็รออยู่ตรงนี้ อย่าไปไหน”

หยางตงสั่งมังกรน้ำแข็ง

“เข้าใจแล้ว”

มังกรน้ำแข็งตอบ

เมื่อสั่งมังกรน้ำแข็งแล้วหยางตงและมังกรศักดิ์สิทธิ์ก็เข้าไปในสิ่งปลูกสร้างที่มีโครงกระดูกมังกรอยู่ด้านใน ตอนนี้ประตูขนาดใหญ่ปิดอยู่

ครืน!!!

หยางตงและมังกรศักดิ์สิทธิ์ยังไม่ได้ทำอะไร ประตูขนาดใหญ่ทั้งฝั่งซ้ายและฝั่งขวาก็เปิดเอง

เมื่อประตูเปิดออกสิ่งที่อยู่ด้านหน้าของหยางตงก็คือโครงกระดูกขนาดใหญ่

“พลัง พลังจำนวนมากอยู่ตรงนั้น ถ้าไปตรงนั้นจะได้พลังจำนวนมาก”

มังกรศักดิ์สิทธิ์พูดออกมาขณะที่สายตาของมันมองไปทางโครงกระดูกมังกรขนาดใหญ่ที่อยู่กลางห้องโถง

หยางตงเริ่มคิดหนัก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าไอ้โครงกระดูกที่นอนอยู่กลางห้องโถงคือโครงกระดูกแม่มังกรศักดิ์สิทธิ์หรือเปล่า

ถ้าคิดว่านอนอยู่ใกล้ๆ ไข่มังกรศักดิ์สิทธิ์ก็ต้องเป็นแม่ของมันสิ ความคิดว่านี้มันไม่ถูกต้องเลย ถ้ามันเป็นมังกรที่รอให้มังกรศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากไข่แล้วดูดพลังชีวิตของมังกรศักดิ์สิทธิ์เพื่อคืนชีพตัวเองล่ะ

เมื่อบวกกับเรื่องที่มังกรน้ำแข็งรู้สึกกลัวสิ่งที่อยู่ในสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ เรื่องที่ว่าโครงกระดูกมังกรต้องการดูดพลังชีวิตของมังกรศักดิ์สิทธิ์ก็มีโอกาสเป็นจริงสูง

“แม่ โครงกระดูกมังกรนั่นคือแม่ของข้า”

มังกรศักดิ์สิทธิ์มองที่หยางตง

“เธอแน่ใจนะ”

หยางตงถามยืนยัน

“แน่ใจ”

มังกรศักดิ์สิทธิ์ตอบทันที

“งั้นก็เข้าไป ไปรับพลังพวกนั้น”

หยางตงยอมให้มังกรศักดิ์สิทธิ์เข้าไป ถึงเขาจะยังสงสัยอยู่ก็เถอะ

มังกรศักดิ์สิทธิ์พยักหน้า จากนั้นมันก็บินไปทางโครงกระดูกมังกรด้วยท่าทางดีใจ