การหวนคืนของอัศวินมังกรไร้พลัง ตอนที่ 15 แสดงพลังให้เห็น

ตอนที่ 15 แสดงพลังให้เห็น

ตูม!!!

ตูม!!!

ตูม!!!

ในระหว่างที่หยางตงกำลังหาข้อมูลว่าเกิดอะไรขึ้น การต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้น เสียงที่ดังขึ้นคือเสียงสัตว์อสูรกำลังโจมตีอาจารย์นักสู้และคนที่มีอาชีพสายต่อสู้ระยะประชิดที่กระโดดลงจากกำแพงไป ขนาดตัวของพวกสัตว์อสูรใหญ่มากการโจมตีของพวกมันแต่ละครั้งจึงทำให้เกิดเสียงดัง

เมื่อพวกสัตว์อสูรเริ่มโจมตี คนที่มีอาชีพสายต่อสู้ระยะไกลที่อยู่บนกำแพงก็เริ่มโจมตีเช่นกัน

เวทยฺ์มนต์ ลูกธนู หอก ลูกเหล็ก และของอื่นๆ พุ่งตรงไปทางสัตว์อสูรด้านนอกกำแพง

มังกรน้ำแข็งเองก็กำลังใช้เวทย์หอกน้ำแข็งโจมตีเช่นกัน แต่มันใช้เวทย์โจมตีไม่รุนแรง แต่ถึงจะไม่รุนแรงมันโจมตีหนึ่งครั้งก็ฆ่าสัตว์อสูรได้หนึ่งตัว

หยางตงยังไม่เคลื่อนไหว เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้นเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ มังกรน้ำแข็ง ถ้ามีคนถามว่าทำไมเขายืนเฉยๆ เขาก็จะบอกว่ามังกรน้ำแข็งคือสัตว์อสูรของเขา มันกำลังต่อสู้อยู่ก็เท่ากับว่าเขากำลังต่อสู้อยู่

ระหว่างดูการต่อสู้หยางตงก็มองอาจารย์นักสู้หลายครั้ง อาจารย์นักสู้ทำผลงานได้ดีมาก การโจมตีของเขาหนึ่งครั้งสามารถฆ่าสัตว์อสูรได้หนึ่งตัว เขารู้จุดอ่อนของพวกสัตว์อสูร

ทว่า ระหว่างกำลังมองอยู่หยางตงก็เห็นว่าเลือดจำนวนมากในสนามรบ ทั้งของมนุษย์และสัตว์อสูร กำลังไหลไปทางด้านหลังของสัตว์อสูร เป็นแบบที่หยางตงคิดเอาไว้สัตว์อสูรระดับจักรพรรดิ แมลงสาบแวมไพร์ กำลังดูดเลือดอยู่ ยิ่งมีเลือดมากเท่าไหร่มันก็แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

สถานการณ์ตอนนี้ ทางออกที่ดีที่สุดก็คือฆ่าแมลงสาบแวมไพร์ เมื่อฆ่ามันพวกสัตว์อสูรก็จะหยุดโจมตีและกระจายตัวออกไปเมื่อไม่มีผู้นำพวกมันก็คงไม่โจมตีมนุษย์ เพราะพวกมันก็ไม่โง่ ถ้ารู้ว่าโจมตีมนุษย์แล้วมีโอกาสตายสูงพวกมันจะโจมตีมนุษย์ทำไม

“นั่น???”

ระหว่างกำลังมองสนามรบ หยางตงก็สังเกตเห็นว่าอาจารย์นักสู้กำลังเข้าไปแนวหลังของกลุ่มสัตว์อสูร

“เขา ไม่สิ! พวกเขากำลังไปฆ่าแมลงสาบแวมไพร์”

หยางตงพูดคนเดียวเบาๆ เขาคิดว่าถ้าเขาคิดได้พวกอาจารย์ระดับ 50 ของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงก็คงคิดได้เช่นกัน พวกเขาก็คงรู้เช่นกันว่าสถานการณ์ตอนนี้ฆ่าแมลงสาบแวมไพร์คือทางเลือกที่ดีที่สุด

อีกอย่าง คำว่า ‘อาจารย์ระดับ 50’ ก็เป็นแค่การเรียกรวมๆ ทุกค่ายที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ล่าจะมีอาจารย์ระดับ 50 หรือมากกว่าระดับ 50 อยู่ที่ค่าย เท่ากับว่า อาจารย์ที่อยู่ที่ค่ายบางคนก็ระดับเกินระดับ 50

และที่ค่ายป่ายักษ์แห่งนี้ก็มีอาจารย์ระดับ 50 จำนวน 4 คน แต่ว่า! เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังที่แท้จริงจำนวนก็เป็นแค่ของไร้ความหมาย

“มังกรน้ำแข็งตอนนี้รู้ไหมว่าแมลงสาบแวมไพร์อยู่ตรงไหน?”

หยางตงถาม

“รู้ แล้วตอนนี้มนุษย์ 4 คน ก็กำลังตรงไปทางมัน”

มังกรน้ำแข็งตอบ

“ดูการต่อสู้ของพวกไว้ ถ้ามนุษย์มีโอกาสฆ่าแมลงสาบแวมไพร์ได้บอกฉันทันที”

หยางตงพูด

“เข้าใจแล้ว”

มังกรน้ำแข็งตอบจากนั้นก็ทำตามคำสั่ง

ทางด้านของอาจารย์นักสู้ เมื่อเข้ามาที่แนวหลังสัตว์อสูรแล้วเขาก็ไม่ฆ่าพวกมัน เขากำลังมุ่งตรงไปที่แมลงสาบแวมไพร์ ถ้าอยากให้เรื่องนี้จบต้องฆ่าแมลงสาบแวมไพร์ฆ่าพวกสัตว์อสูรตัวอื่นไปก็ไร้ประโยชน์

[ฉันเห็นมันแล้ว]

เสียงดังออกจากหูฟังที่อาจารย์นักสู้ใส่หูเอาไว้ เสียงเป็นเสียงของผู้หญิง

ไม่กี่วินาทีต่อมา อาจารย์นักสู้ก็เจอกับอาจารย์อีก 3 คน แบ่งเป็น อาจารย์นักรบผู้ชายสวมเกราะหนัก อาจารย์นักฆ่าผู้หญิงถือมีดสั้นเอาไว้ในมือ 2 เล่ม เและ อาจารย์จอมเวทย์ผู้หญิงสวมชุดคลุมสีเขียว

อาจารย์นักสู้ ระดับ 65

อาจารย์นักรบ ระดับ 65

อาจารย์นักฆ่า ระดับ 66

อาจารย์จอมเวทย์ ระดับ 70

ระดับของอาจารย์ทั้ง 4 คน ห่างกันไม่มาก อาจารย์ผู้หญิงสวมชุดคลุมจอมเวทย์สีเขียวคือคนที่มีระดับสูงสุดในกลุ่มอาจารย์ 4 คน

“โจมตีมันพร้อมกัน นักรบไปด้านหน้า นักฆ่าโจมตีมันจากด้านหลัง นักสู้ปกป้องฉัน ฉันขอเวลาร่ายเวทย์พลังทำลายล้างสูง 5 นาที”

อาจารย์จอมเวทย์ออกคำสั่ง เธอไม่โง่ เธอรู้ดีว่าระดับของเธอและแมลงสาบแวมไพร์มีระดับห่างกันมาก ทว่า ถ้าเธอใช้พลังของเธอเต็มที่เธอคิดว่าคงสามารถทำให้มันบาดเจ็บได้ไม่มากก็น้อย เมื่อมันบาดเจ็บแล้วเธอก็จะใช้เวทย์ของเธอพานักศึกษาหนี อาชีพของเธอคืออาชีพจอมเวทย์ต้นไม้ เธอสามารถใช้พวกต้นไม้เป็นโล่ป้องกันในระหว่างนักศึกษาหนีได้

ทว่า ถ้าหนีตอนนี้เลยไม่ได้เพราะถ้าแมลงสาบแวมไพร์ไม่บาดเจ็บ มันสามารถทำลายแผนการหนีของเธอได้ง่ายๆ แผนครั้งนี้ไม่ใช่ฆ่าแมลงสาบแวมไพร่แต่เป็นทำให้มันบาดเจ็บมากที่สุด แล้วใช้โอกาสตอนที่มันกำลังบาดเจ็บพานักศึกษาหนีออกจากป่ายักษ์แห่งนี้

เมื่อได้ยินคำสั่ง อาจารย์นักรบ อาจารย์นักฆ่า และอาจารย์นักสู้ ก็เริ่มเคลื่อนไหวกันทันที

อาจารย์นักฆ่าหายตัวไปจากจุดที่เธอยืนอยู่ และภายในเสี้ยววินาทีร่างกายของเธอก็ปรากฎด้านหลังแมลงสาบแวมไพร์

อาจารย์นักรบใช้เวทย์ยั่วยุให้แมลงสาบแวมไพร์สนใจตัวเอง จากนั้นก็พุ่งตรงเข้าหาแมลงสาบแวมไพร์เหมือนกับว่าตัวของเขาเป็นลูกกระสุนปืน สัตว์อสูรที่อยู่ด้านหน้าแมลงสาบแวมไพร์โดนอาจารย์นักรบพุ่งชนและแตกออกเป็นชิ้นๆ เป็นพลังพุ่งชนที่รุนแรงมาก

อาจารย์จอมเวทย์กำลังเริ่มร่ายเวทย์ของเธอ เวทย์ที่เธอกำลังร่ายชื่อว่า ‘ไม้ทำลายล้าง’ เธอมั่นใจว่าถ้าเวทย์ของเธอโดนแมลงสาบแวมไพร์ตรงๆ ต้องทำให้มันบาดเจ็บพอสมควร

อาจารย์นักสู้กำลังปกป้องอาจารย์จอมเวทย์อยู่ เรื่องนี้คือเรื่องปกติ จอมเวทย์คืออาชีพที่มีพลังทำลายสูงแต่เรื่องป้องกันอ่อนแอแล้วถ้าร่ายเวทย์ที่มีพลังทำลายมากๆ ก็ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ก็เลยต้องมีคนปกป้องแบบนี้

แมลงสาบแวมไพร์ที่เห็นมนุษย์ทั้ง 4 กำลังร่วมมือกันโจมตีตัวเองก็รู้สึกอยากหัวเราะ แล้วมันก็อยากรู้ว่ามนุษย์ทั้ง 4 ต้องการทำอะไรมันเลยไม่โจมตี มันอยากแสดงให้พวกมนุษย์เห็นถึงความห่างชั้นของระดับพลัง มันอยากแสดงให้พวกมนุษย์เห็นว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังที่แท้จริงแผนของพวกมนุษย์ก็เป็นแค่ของไร้ความหมาย

อาจารย์นักฆ่าที่ปรากฎตัวที่ด้านหลังแมลงสาบแวมไพร์ใช้มีดสั้นทั้ง 2 โจมตี ไปที่หัวของแมลงสาบแวมไพร์ ขนาดตัวของแมลงสาบแวมไพร์ไม่ใหญ่มากขนาดตัวของมันใหญ่ประมาณมนุษย์ผู้ชายโตเต็มวัย ถ้ามันยืนสองขาแบบมนุษย์ความสูงของมันก็คงประมาณ 2 เมตร

ตอนนี้แมลงสาบแวมไพร์กำลังลอยอยู่ ห่างจากพื้นดินประมาณ 50 เมตร

เพล้ง!

เพล้ง!

มีดสั้นของอาจารย์นักฆ่าห่างจากร่างกายแมลงสาบแวมไพร์ 10 เซนติเมตร มันก็ชนกับพลังไร้รูปร่างแล้วก็เกิดเสียงดังขึ้น พลังไร้รูปร่างที่ปกป้องแมลงสาบแวมไพร์อยู่ตอนนี้ก็คือเกราะพลังเวทย์ เมื่อสิ่งมีชีวิตมีระดับ 100 จะสามารถสร้างเกราะพลังเวทย์ได้ พลังป้องกันของเกราะพลังเวทยฺ์สูงมาก

เมื่อรู้ว่าการโจมตีของตัวเองทำอะไรไม่ได้ อาจารย์นักฆ่าก็ไม่โจมตีต่อเธอถอยทันที