Chapter 1284 ลูกค้าจากโพ้นทะเล
บัตรเชิญงานชุมนุมยุทธ์โลก ที่กลายเป็นประเด็นร้อนแรงขึ้นมาในโลกแห่งนี้ กล่าวได้ว่านี่นับเป็นชุมนุมยุทธ์โลกที่จัดขึ้นมาในครั้งแรก.
เหล่านิกายระดับหนึ่งต่างได้รับเชิญให้เข้าร่วม แน่นอนว่าพวกเขามีแต่ต้องไป เพราะคนเชิญคือนิกายนิรันดร เพราะจุนซ่างเซียว.
ต้องไม่ลืมว่าชายคนนี้แม้แต่เก้าราชันย์ยังสุภาพต่อเขา คนอื่น ๆ แน่นอนว่าย่อมไม่กล้าที่จะละเลยอีกฝ่ายอย่างแน่นอน.
กล่าวตามจริง.
ชื่อเสียงของจุนซ่างเซียวนั้น ไม่ได้ด้อยกว่าเก้าราชันย์เลย.
อย่างไรก็ตาม ขณะที่คนทั่วโลกกำลังพูดถึงงานชุมนุมยุทธ์โลก โกวเซิ่งได้เดินทางไปยังจังหวัดหนานไห่ถูแล้ว.
เข้าใจไม่ผิด เขาไม่ได้ไปทำอะไร นอกจากไปส่งบัตรเชิญ ต้องไม่ลืมว่าสามจังหวัดโพ้นทะเลนั้นเดิมทีก็เป็นส่วนหนึ่งของทวีป ย่อมไม่สามารถที่จะปล่อยผ่านได้.
ไม่ใช่ว่าสามารถส่งคนระดับสูงของนิกายไม่ใช่รึ? ทำไมต้องไปด้วยตัวเอง?
นั่นเพราะไม่มีใครเร็วกว่าเขาแล้ว.
เพราะเขามีเรือรบตงกู่นั่นเอง.
อีกอย่างเหลือเวลาอีกสองเดือน จุนซ่างเซียวจึงไปด้วยตัวเอง.
แน่นอนว่าถือเป็นการให้เกียรติอย่างสูง หากเป็นคนในทวีปใหญ่คงไม่มีโชคขนาดนี้.
......
จังหวัดหนานไห่ถู.
ตำหนักเจ็ดดารา.
เรือเหาะตงกู่ได้มาหยุดอยู่บนลานยุทธ์.
เหล่าศิษย์วังเจ็ดดาราได้แต่ยืนอ้าปากค้าง ดวงตาแทบถลน ตื่นตะลึงอย่างที่สุด!
เรือ....
คาดไม่ถึงเลยว่าจะบินได้.
หากแต่นี่ไม่ใช่เรื่องหลัก เรื่องหลักคือจุนซ่างเซียวที่เผยยิ้มเอ่ยออกมาว่า“เจ้าวังชิว เปิ่นจั้วเดินทางมาเชิญด้วยตัวเอง เจ้าเห็นว่าอย่างไร?”
ดาบมังกรเขียวที่เวลานี้วางไว้ที่คอของเจ้าวัง ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวอัปลักษณ์.
ในเวลานี้เขาไม่กล้าที่ขยับเลยแม้แต่น้อย!
ภายในลานยุทธ์ เจ็ดไท่จงเหล่าที่เวลานี้นอนกุมท้องด้วยความเจ็บปวด เห็นชัดเจนว่าถูกโกวเซิ่งต่อยจนหมดสภาพแล้ว.
ไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้ หลัก ๆ แล้วจุนว่างเซียวที่มายังวังเจ็ดดารา ให้เจ้าวังไปยังแผ่นดินใหญ่เอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงข่มขู่ จะให้พวกเขาอดทนให้คนอื่น ๆ มาข่มเหงได้อย่างไร.
ดังนั้นทั้งเจ็ดที่ตั้งค่ายกลผสานเจ็ดดาราทันที ทว่าก็พังทลายในสองวินาทีเท่านั้น.
เทียบกับศิษย์นิกายนิรันดรแล้ว เจ้านิกายแทบจะเรียกได้ว่าไร้เทียมทาน.
ค่ายกลผสานที่ภาคภูมิไม่เพียงถูกทำลาย ทว่ายังพังทลายอย่างง่ายดาย แทบจะใช้การอะไรไม่ได้.
“เชิญ.”
จุนซ่างเซียวเก็บดาบ เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
“เฮ้อ.”
เจ้าวังชิวที่ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนก้าวขึ้นเรือเหาะ.
“แน่นอน.”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยเพิ่ม “การเดินทางก็มีใช้จ่าย จะต้องจ่ายค่าโดยสารคนล่ะ 100,000 ศิลาวิญญาณ”
“......”
เจ้าวังชิวที่มุมปากกระตุกไปมา.
เจ้านี่จะต้องจงใจมารีดไถวังเจ็ดดาราของข้าอย่างแน่นอน.
ไม่ต้องเอ่ยว่า การเดินทางด้วยเรือเหาะย่อมต้องใช้เชื้อเพลิง การรับเงินก็ถือเป็นเรื่องถูกแล้ว แม้นว่าจะแพงเล็กน้อย ทว่าก็สามารถเดินทางไปยังแผ่นดินใหญ่ได้อย่างรวดเร็ว.
“ทั้งเจ็ด.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “พวกเจ้าก็มาด้วย.”
“เจ้านิกายจุน ข้าคนเดียวก็พอแล้ว วังเจ็ดดาราของพวกเรา พวกเขา....”ขณะดาบมังกรเขียวที่ปรากฏขึ้นวางบนคออีกฝ่าย ใบหน้าของเจ้าวังชิวเปลี่ยนสีทันที ก่อนเปลี่ยนคำพูด “ไท่จางเหล่าทั้งเจ็ด โปรดขึ้นมาเถอะ!”
ดังนั้น เจ้านิกายและเจ็ดไท่จางเหล่าของจังหวัดหนานไห่ถู ก็ถูกเชิญขึ้นเรือรบตงกู่ แปดคนต้องจ่ายค่าโดยสาร 800,000.
“เรือของข้าโดยสารได้หลายพันคน....”ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“หนึ่งคนหนึ่งแสน.....หลายพันคนไม่ได้มากกว่าร้อยล้านเลยรึ?”
“......”
ระบบเอย “นี่มันโจรชัด ๆ!”
จุนซ่างเซียวที่ไม่โต้เถียงเดินทางไปยังนิกายอื่น ๆ ทว่าค่าโดยสารที่ปรับเปลี่ยนกันไป บางคนก็เก็บเพียงแค่หมื่นศิลาวิญญาณเท่านั้น.
“ฟิ้ว!”
ด้วยเหตุนี้นิกายต่าง ๆ เหล่าเจ้านิกายและคนระดับสูงก็ถูกนำมาหลายร้อยคนก่อนที่จะบินตรงไปยังจังหวัดซือไห่หลิงต่อ.
“เคลื่อนที่เร็วมาก!”
“เหล่าฟู่ไม่คิดเลยว่าจะขี่บนเรือลอยฟ้าข้ามผ่านทะเลเช่นนี้!”
“หนึ่งหมื่นศิลาวิญญาณนี้คุ้มจริง ๆ!”
เหล่าเจ้านิกายที่อยู่บนดาดฟ้าจ้องมองลงบนพื้นทะเลที่ไหลเลื่อนอย่างรวดเร็ว แววตาที่ตื่นตะลึงไปตาม ๆ กัน.
เจ้าวังซีและไท่จางเหล่าทั้งเจ็ด แม้นว่าจะตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก แม้นว่าจะตระหนักได้ว่าเรือนี้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ทว่าคิดถึงราคาคนล่ะหนึ่งแสนศิลาวิญญาณ ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ไม่คุ้มเลยจริง ๆ.
ความเร็วของเรือรบตงกู่นั้นทำให้เหล่าผู้นำนิกายจังหวัดหนานไห่ถูนั้นตะลึงงันจึงไม่มีใครเอ่ยเรื่องที่จ่ายศิลาวิญญาณอีกต่อไป.
ไม่ว่าอย่างไรจุนซ่างเซียวก็ต้องรีดไถพวกเขาอย่างชัดเจน การเอ่ยกล่าวว่าค่าโดยสาร ก็เพื่อให้พวกเขาไม่รู้สึกว่ากำลังถูกหลอก.
......
จังหวัดซือไห่หลิง พันธมิตรหมื่นเซียน.
ขณะที่เรือรบตงกู่ปรากฏขึ้น ผู้นำหานที่เร่งรีบนำคนระดับสูงออกมาทักทาย แม้แต่ยินดีที่จะไปเข้าร่วมงานชุมนุมแผ่นดินใหญ่และมอบศิลาออกไปในทันที.
แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้ายั่วยุจุนซ่างเซียวแม้แต่น้อย.
จากมือใหม่กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ แม้แต่รอคอยโกวเซิ่งอย่างใจเย็น วังเจ็ดดาราและพันธมิตรหมื่นเซียนไม่มีใครกล้าต่อต้าน.
หลังจากไปนำคนของจังหวัดซือไห่หลิงแล้ว เรือรบตงกู่ก็มุ่งตรงไปยังจังหวัดตงไห่ยวีต่อ พร้อมกับเชิญสามจักรพรรดิและยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมา.
จำนวนคนที่ถูกเชิญมาพริบตาเดียวก็มากถึง 3000 คนแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกยุทธ์จากจังหวัดโพ้นทะเลทั้งสามที่ถูกนำข้ามผ่านทะเลมา.
“ทุกท่าน.”
ระหว่างทางมายังแผ่นดินใหญ่ จุนซ่างเซียวเอ่ยอย่างจริงจัง“เพราะว่างานชุมนุมยุทธ์โลกนั้นอีกสองเดือนถึงจะเริ่ม ดังนั้นเปิ่นจั้วจะนำทุกท่านไปที่เมืองไท่กู่เชิงเขานิกายนิรันดร ขอให้ทุกคนหาที่พักดูแลตัวเองด้วย.”
“......”
ทุกคนที่ใบหน้างงงันไปตาม ๆ กัน.
บางทีด้วยความเร็วสุดยอด ไม่ถึงวันก็มาถึงแล้ว.
เจ้านำพวกเรามาก่อนเวลา ให้ไปอาศัยในเมืองไท่กู่ จงใจให้พวกเรามาใช้จ่ายงั้นรึ?
“ฟิ้ว ------”
เรือเหาะตงกู่ที่ข้ามผ่านทะเลด้วยความเร็วสูง ไม่กี่ชั่วยามก็มาถึงจังหวัดซีเหนี่ยนหยางแล้ว.
“ลูกค้าทุกท่านเชิญด้านใน”ป้าหวังที่ยืนต้องรับทุกคน สายตาของเหล่าผู้นำจากสามจังหวัดได้แต่เอ่ยในใจ“เจ้าบัดซบ ไม่ให้พวกเราอาศัยในนิกาย แม้แต่ให้พวกเรามาเช่าที่พักด้วยตัวเอง.”
“ป้าหวัง.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวเสียงเบา “ลูกค้าเหล่านี้มาจากโพ้นทะเล จะอยู่ที่นี่สองเดือน.....ข้านำพวกเขามาที่นี่.”เขาที่ถูมือไปมา.“เข้าใจความหมายของข้านะ?”
เหล่าคนของสามจังหวัดที่เข้ามาในโรงแรมที่พัก พวกเขายืนยันได้อย่างแน่นอน เจ้านี่พาพวกเขามาก่อนเวลา ต้องการให้พวกเขามาใช้จ่ายที่นี่.
ป้าหวังถือว่าเป็นเถ้าแก่เต็มตัว ไม่ได้คิดพวกเขาเพิ่ม เป็นราคามาตรฐาน และยังเตรียมอาหารเช้าให้กับพวกเขา.
เมืองไท่กู่เวลานี้ดูคึกคักเป็นอย่างมาก เพราะว่ามีทรัพยากรวิถียุทธ์มากมายขาย.
เหล่ายอดฝีมือจากสามจังหวัดใหนก็มาแล้ว ไม่ได้ขังตัวอยู่แต่ในห้องแต่อย่างใด พวกเขาก็เดินตระเวนไปทั่ว ซื้อเม็ดยาและและสินค้าที่น่าสนใจต่าง ๆ มากมาย.
“เจ้านิกาย.”
วันถัดมา หยวนเฟิงที่เข้ามารายงาน“คนที่ท่านนำมาเมื่อวาน พวกเขาใช้จ่ายซื้อเม็ดยาไปกว่าสิบล้านศิลาวิญญาณ!”