Chapter 1281 ตาเฒ่าไท่เสวียน
จุนซ่างเซียวที่เผยใบหน้าจริงจัง.
เสียงที่ดังก้องกังวาน ทะลวงมาถึงจิตวิญญาณอย่างคาดไม่ถึง น่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก!
“แข็งแกร่งมาก!”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“แข็งแกร่งจริง ๆ!”
การเผชิญหน้ากับแม่ทัพลาดตะเวนและราชาปิศาจต้าเห่ย ไม่สามารถกดทับเขาได้ขนาดนี้ เวลานี้เพียงแค่เสียงดังกล่าวกับกดดันเขาได้.
เสียงนี้....คงเป็นตาเฒ่าไท่เสวียนอย่างงั้นรึ?
ระบบเอ่ย “ราชันย์ยุทธ์ในยุคโบราณดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งกว่าเผ่าวิญญาณซะอีก.”
“กล่าวได้ว่าตาเฒ่าไท่เสวียนคงต้องบอกว่าเป็นตำนานของทวีป กล่าวได้ว่าแตกต่างจากคนอื่น ๆ ลิบลับ.”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวยกมือประสานไปด้านหน้า “ผู้น้อยเสียดายที่ไม่ได้อยู่ทันความรุ่งโรจน์ของอาวุโส รู้สึกเสียดายจริง ๆ.”
“เจ้าหนู.”
เสียงที่ดังผ่านเข้ามาในโสตประสาท “หากเจ้าขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้ พวกเราคงได้พบกัน.”
จุนซ่างเซียวที่หวาดผวา.
เขารู้ว่าในถ้ำที่พักนั้นมีค่ายกลติดตั้งอยู่ ทว่าเสียงดังกล่าวนี้ถูกเตรียมเอาไว้ และทำงานส่งเสียงเมื่อคนปรากฏขึ้น ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าจะกล่าวโต้ตอบได้!
“เหล่าฟู่ได้ทิ้งจิตวิญญาณเอาไว้ที่นี่ แม้นว่าจะอยู่ต่างโลก ทว่าก็ยังสามารถสัมผัสถึงที่นี่ได้.”เสียงที่น่าเกรงขามดังขึ้น.
แววตาของจุนซ่างเซียวที่เบิกกว้างกลมโต.
ลู่เชียนเชียนที่สงบอยู่ยังตื่นตะลึง.
ทิ้งจิตสัมผัสเอาไว้ในถ้ำที่พัก และสามารถสื่อสารคนที่ผ่านเข้ามาได้ หมายความว่าตัวตนในตำนานสามารถสื่อสารกับผู้เยาว์ได้นั่นเอง!
“เย้ดเข้!”
“ร้ายกาจมาก!”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือประสานไปอีกครั้ง“ใครก็ตามที่เข้ามาได้ อาวุโสก็จะออกมามอบของวิเศษให้ด้วยตัวเองอย่างงั้นรึ?”
การสื่อสารสองทางเช่นนี้ และยังอยู่กันคนล่ะพิภพเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเป็นอย่างมาก.
เสียงชราที่ดังขึ้นอีก “ไม่.”
จุนซ่างเซียวที่ดวงตาเหลือกขาวมองบน.
หากไม่มอบอะไรให้ แล้วจะออกมาทำผีอะไรกัน!
ตาเฒ่าไท่เสวียนเอ่ย “เจ้าถือว่าเป็นคนที่มีความแข็งแกร่งที่สุดในสามคนก่อนหน้าที่มาถึงที่นี่ ดังนั้นจึงเข้าตาเหล่าฟู่เป็นอย่างมาก หวังว่าจะได้พบเจ้าที่พิภพเบื้องบน.”
“อาวุโสชมไปแล้ว.”จุนซ่างเซียวกล่าวถ่อมตน.
“แน่นอน.”
ตาเฒ่าไท่เสวียนเอ่ยออกมาอีกครั้ง“หากว่าเจ้าขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้ ให้มาหาเหล่าฟู่ได้ที่เทือกเขาเซียนฟินิกซ์”
“แค่นี้รึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ตาเฒ่าไท่เสวียนเอ่ยออกมาว่า“เหล่าฟู่ขึ้นมาเบื้องบนนานแล้ว ถือว่ามีชื่ออยู่บ้าง รับประกันว่าเจ้าขึ้นมาเบื้องบนแล้วจะไม่พบปัญหาใด ๆ.”
จุนซ่างเซียวยกมือประสานไปด้านหน้า“หากผู้เยาว์ขึ้นสู่พิภพเบื้องบน แน่นอนว่าต้องไปหาอาวุโสอย่างแน่นอน!”
จากน้ำเสียงของตำนานที่ดูน่าเกรงขาม หากว่าอีกฝ่ายยินดีที่จะเป็นร่มเงาให้ในฐานะคนจากทวีปเดียวกัน ย่อมรู้สึกซาบซึ้งอย่างแน่นอน.
“เจ้าหนู.”
ตาเฒ่าไท่เสวียนเอ่ย “หวังว่าจะไม่ให้เหล่าฟู่รอนาน.”
คำพูดดังกล่าวที่ค่อย ๆ หายไปช้า ๆ กล่าวได้ว่าเสียงของอีกฝ่ายได้หายไปแล้ว ต้องไม่ลืมว่าการเชื่อมต่อระหว่างพิภพเบื้องบนกับพิภพเบื้องล่างย่อมต้องมีขีดจำกัด.
“ไปแล้วรึ?”
จุนซ่างเซียวรู้สึกผิดหวัง.
ลู่เชียนเชียนเอ่ย “อาวุโสไท่เสวียน หากรู้จักเจ้านิกายก่อน คงไม่หวังจะพบกับท่านอย่างแน่นอน.”
“ทำไม?”
“กลัวจะถูกลากเข้ามายุ่งเกี่ยวกับปัญหา.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่หมดคำจะพูดเอ่ยออกมาว่า“เชียนเชียน เจ้าคิดว่าเปิ่นจั้วน่าหวาดกลัวขนาดนั้นเลย.”
ลู่เชียนเชียนไม่เอ่ยตอบ ทว่าคิดในใจ“ไม่คิด แต่มันคือความจริง หากเจ้านิกายขึ้นสู่พิภพเบื้องบน คิดว่าอาวุโสไท่เสวียนคงร้องไห้แน่หากพบกับท่าน.”
จุนซ่างเซียวที่ไม่ได้คิดจะเปิดกล่อง “บางทีกล่องสุดท้ายนี้ซ่อนวิชาลับเหมันต์ลึกล้ำส่วนหลังไว้รึ?”
“ควรจะเป็นเช่นนั้น.”ลู่เชียนเชียนเอ่ย.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “หนึ่งและสองคงจะเป็นผู้ก่อตั้งนิกายไท่เสวียนเซิ่งและอีกหนึ่งคงเป็นราชันย์รัตติกาลที่ตกตายไปแล้ว กล่องแรกเป็นส่วนแรกของวิชาลับเหมันต์ลึกล้ำ อีกกล่องก็คงเป็นพระสูตรไท่เสวียน?”
ลู่เชียนเชียนก้าวเดินออกไป.
“เดี๋ยวก่อน!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ระวังกับดักด้วย.”
ลู่เชียนเชียนที่ไปหยุดที่ด้านหน้าแท่นศิลา กล่าวออกมาว่า“เจ้านิกาย ข้าได้ยินอาวุใหญ่เอ่ยออกมาว่า”มีเพียงคนที่มีกายาหัวใจเหมันต์ลึกล้ำเท่านั้นถึงจะเปิดกล่องวิชาลับเหมันต์ลึกล้ำได้.”
“โอ้ว?”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวเข้าไป จิตสัมผัสของเขาบอกได้ว่าบนกล่องนั่น มีกลิ่นอายของไอเย็นมากล้นแผ่ออกมา จึงได้เอ่ยออกมาว่า“เจ้าลองดู.”
ลู่เชียนเชียนที่ยกมือขึ้น วางไปบนกล่อง.
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้นไอเย็นที่รุนแรงแผ่ออกมา ลามไปบนแขนของนาง ถูกแช่แข็งอย่างรวดเร็ว.
จุนซ่างเซียวตกใจ เอ่ยออกมาว่า“รีบดึงมือกลับเร็ว!”
ไอเย็นที่ลามมานั้นไม่มีเวลาให้ชักออกแม้แต่น้อย.
ลู่เชียนเชียนที่ไม่เพียงแค่ไม่ชักมือออก นางยังวางมือขวาออกไปอีกข้าง พร้อมกับดูดซับมันเข้ามาในร่างในทันที.
สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ธาตุน้ำแข็งที่ดูดซับพลังไอเย็น ทว่าไอเย็นที่แผ่ออกมาจากกล่องเองก็น่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
พลังไอเย็นที่แช่แข็งฝ่ามือของลู่เชียนเชียนไปกว่าครึ่งแล้ว.
นางไม่สามารถป้องกันการแช่แข็งที่ลามขึ้นมาได้ ทำได้แค่ต้องทนความเจ็บปวดเอาไว้ มือซ้ายของนางที่ยกขึ้นขวางไม่ให้เจ้านิกายเข้ามาใกล้.
“แก๊ก!”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวออกไปพร้อมยื่นมือไปด้านหน้าคว้ามือซ้าย และเอ่ยออกมาว่า“พลังน้ำแข็งบริสุทธ์ขนาดนี้ เจ้าคิดจะดูดซับด้วยตัวเองคนเดียวรึ?”
ลู่เชียนเชียนที่ตะลึงงัน.
“กึก!”
ในเวลานั้นจุนซ่างเซียวที่คว้าข้อมือของนางอีก “เปิ่นจั้วจะช่วยระงับไอเย็นไว้ ให้เจ้าสามารถกลั่นพวกมันได้เอง.”
“......”
ลู่เชียนเชียนที่พูดไม่ออก.
ไอเย็นที่แผ่ออกมาจากกล่องนั้นรุนแรงมาก เพียงแค่ผู้ฝึกยุทธ์ธาตุน้ำแข็งระดับปราชญ์ไม่มีทางทนได้ แล้วจะหลอมกลั่นได้อย่างไร.
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น เปลวเพลิงที่ร้อนแรงพุ่งขั้น ระงับความเย็นเอาไว้ ดวงตาของลู่เชียนเชียนเบิกกว้าง เพลิงของเจ้านิกายรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้มาก.
“ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก!”
เสียงน้ำแข็งละลายเป็นหยดน้ำ หยดลงพื้นเสียงดังก้อง.
“หลอมกลั่นซะ!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ลู่เชียนเชียนระงับความตื่นตะลึงเอาไว้ เริ่มดูดซับไอเย็นเข้ามาเพราะไอเย็นดังกล่าวลดระดับลงมากแล้ว.
เอ่ยไปก็แปลก จิตวิญญาณเพลิงที่ระงับไอเย็นที่ทรงพลังเอาไว้ ทว่าความร้อนที่ส่งออกมานั้นก็น่าเกรงขามไม่น้อย ทว่าอีกฝ่ายนั้นกับไม่รู้สึกหวาดกลัวเลย.
ก่อนหน้านี้ลู่เชียนเชียนที่หวาดหวั่น ไม่สามารถดูดซับไอเย็นเข้ามาได้ ตอนนี้มีเปลวเพลิงระงับลดระดับไอเย็นลง ทำให้นางสามารถควบคุมไอเย็นที่อ่อนแรงลงได้อย่างง่ายดาย นับว่าเป็นระดับที่เหมาะที่จะหลอมกลั่น.
ด้วยเหตุนี้ จุนซ่างเซียวที่กุมข้อมือของศิษย์ตัวเอง ระงับพลังไอเย็นให้พอเหมาะด้วยเปลวเพลิง เวลานั้นเสี่ยวเซี่ยที่ซ่อนอยู่ลอบมองแต่ไกลพลางยกมือขึ้นปิดตา กล่าวเสียงเบา “เด็กไม่ควรดู เด็กไม่ควรดู....”
......
หลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม.
ไอเย็นที่ถูกส่งออกมาก็ถูกดูดซับไปทั้งหมด ลู่เชียนเชียนที่กลับมานั่งสมาธิ.
ในเวลานี้ นางที่ควบคุมไอเย็นในจุดตันเถียน สร้างเป็นแกนพลังด้วยวิชาลับหัวใจเหมันต์ลึกล้ำ.
เห็นชัดเจน.
ไอเย็นที่แผ่ออกมาจากกล่องนั้นมีระดับสูงมาก หากสามารถผสานได้ก็จะยกระดับนางขึ้นไปอีกหลายขั้น.
ลู่เชียนเชียนที่ลอบมองไปยังจุนซ่างเซียว ดวงตาเป็นประกายทว่ามีริ้วแสงแห่งความผิดหวังด้วยเช่นกัน.
“อาวุโสใหญ่.”
นางที่ลอบคิดในใจ“บางทีในชีวิตของข้าคงไม่สามารถที่จะทำให้จิตใจสงบดั่งผืนน้ำได้แล้ว.”
“แก๊ก!”
“กึก ซี่!”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่บนแท่นศิลา เขาที่เปิดกล่องออกมาอย่างง่ายดาย ภายในนั้นมีตำราสีเหลือง ด้านบนเขียนไว้ว่า วิชาลับหัวใจเหมันต์ลึกล้ำส่วนหลัง.
“นี่คือสิ่งที่หาอย่างงั้นรึ?”
เขาที่หยิบมันออกมา พลางส่ายหน้าไปมา“ก็ไม่เห็นยากนิ.”
