Chapter 1273 แฟนด้อมของจุนซ่างเซียว
บนห้องโถงที่มีป้ายอักขระ ไท่กู่ห้อยอยู่ จุนซ่างเซียวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ ก่อนที่จะตะโกนลั่น “หยวนเฟิง!”
“อยู่นี่แล้ว....”
หยวนเฟิงที่ตกใจเล็กน้อย.
เจ้านิกายกำลังจะตำหนิเขาที่ส่งคนออกไปรึ?
เพราะไม่ได้รับอนุญาตเคลื่อนกำลังพลการไปจังหวัดหนานไห่ถูกอย่างงั้นรึ?
ทว่า...เรื่องนี้เป็นความเห็นของเหล่าเหว่ย ต้องไปหาเขาสิ? จะมาหาข้าทำไม?
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร.
นี่ไม่ใช่นิกายราชันย์มาก
“เจ้า...เจ้า...”จุนซ่างเซียวที่ชี้ไปยังเขา กล่าวออกมาเสียงดัง “เรื่องในครั้งนี้ เจ้าทำได้อย่างเหมาะสม เปิ่นจั้วพอใจมาก!”
“......”
ในเวลานั้นผู้คนแทบล้มกันทั้งยืน.
น้ำเสียงของเจ้านิกายที่ทำให้ทุกคนคาดเดาไม่ถูกเลย!
นายน้อยหยวนที่งงงวย.
เจ้านิกายชมข้า? หรือว่ากล่าวหาข้ากัน?
จุนซ่างเซียวย่อมชมเขาอย่างแน่นอน ทว่าที่เขาตะโกนเสียงดังนั้นไม่มีอะไร เพราะว่านิกายหยินหยางนั้นได้ถูกทำลายไปแล้วนั่นเอง.
พี่สาวของเจียงเซี่ย ก็เหมือนกับพี่สาวของข้า.
ทำร้ายอีกฝ่ายจนสูญเสียความทรงจำ แน่นอนไม่สามารถทนได้ เขาไม่ยอมให้มันจบง่าย ๆ แน่.
“ไม่ได้การ! ไม่ได้การแล้ว!”
“ข้าจะต้องไปยังจังหวัดหนานไห่ถูอีก!”
จุนซ่างเซียวที่ตัดสินใจ แน่นอนว่า ไม่ได้ไปรีดไถเหล่านิกายจังหวัดหนานไห่ถูครั้งที่สอง ทว่าเพื่อภารกิจมหากาพย์ที่สิบสามต่างหาก.
ภารกิจอะไร?
ภายในสามปี ยกระดับนิกายนิรันดรเป็นนิกายชั้นหนึ่ง และได้รับการยอมรับจากนิกายใหญ่ทั่วทั้งทวีป.
การยกระดับนิกายอันดับหนึ่งนั้นไม่ได้ยากนัก แต่ที่ยากคือการให้นิกายและยอดฝีมือยอมรับนั่นเอง.
สามจังหวัดโพ้นทะเลและแผ่นดินใหญ่ แม้นว่าจะแยกกันไปนับหมื่นปีแล้ว ทว่าก็ยังถือเป็นทวีปเดียวกัน ดังนั้นจุนซ่างเซียวไม่หวังให้ส่งผลต่อภารกิจของเขาแต่อย่างใด.
ระบบเอ่ย “ด้วยนิสัยของโฮสน์ ไปยังจังหวัดหนานไห่ถูตอนนี้ คงไปรีดไถซ้ำอีกครั้งอยู่แล้ว.”
“ข้าเป็นคนอย่างงั้นรึ?”
“ใช่.”
......
เทือกเขากระดูกมังกร.
ภายในสวนที่งดงามแห่งหนึ่ง ได้ยินเสียงร้องเพลงที่สดใสดังขึ้น.
เป็นพี่สาวของอาวุโสเจียงที่กำลังร้องเพลงอยู่นั่นเอง.
เสียงที่ดูสดไสไพเราะ เหนือล้ำกว่าจุนซ่างเซียวที่ร้องในคุกอย่างแน่นอน.
เจียงเซี่ยอยู่ในกระท่อม กำลังเฝ้ามองอยู่อย่างห่าง ๆ.
ในอดีตพี่สาวของนางที่เคยร้องเพลงให้เขาฟังเมื่อครั้งยังเด็กเป็นประจำ หากไม่ได้ยินก็จะนอนไม่หลับ.
ตอนนี้แม้นว่าเพลงจะไพเราะเช่นเดิม ทว่าพี่สาวของเขากับลืมเขาไปแล้ว ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวกับเพลงดังกล่าวเป็นอย่างมาก.
เขาที่เคยหนุนขานางเมื่อยังเด็ก นางจะขับกล่อมเขาเวลานอน.
“เจี่ยเจี่ย!”
เจียงเซี่ยที่กล่าวออกมาด้วยความเศร้า.“เสี่ยวตี้ไร้ประโยชน์นัก ไม่รีบหาท่านให้พบทันที!”
เขาที่เวลานี้ได้แต่กล่าวตำหนิตัวเอง.
“สวรรค์!”
เจียงเซี่ยที่ยืนขึ้น พร้อมกับเงยหน้าตะโกนออกไปเสียงดัง “ข้ายินดีสละพลังบ่มเพาะและชีวิต เพื่อแลกเปลี่ยนให้พี่สาวของข้าหายดี!”
“แปะ แปะ แปะ.”
เสียงปรบมือด้านหลังที่ดังขึ้น ก่อนที่จะเห็นจุนซ่างเซียวที่ไม่รู้ว่าปรากฏขึ้นเมื่อไหร่ เขาที่นั่งยกขาไขว่ห้าง นั่งอยู่บนศิลาก้อนใหญ่ พร้อมกับปรบมือ “ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง ซาบซึ้งตรึงใจนัก.”
“เจ้านิกาย.!”
เจียงเซี่ยที่เผยท่าทางประหลาดใจ“ท่านกลับมาเมื่อไหร่?”
“......”
จุนซ่างเซียวถึงกับพูดไม่ออก.
เก้าราชันย์คืนกลับ เขาที่แสดงความเคารพต่อข้าต่อหน้าผู้คนมากมาย เจ้าไปมุดหัวอยู่ใหน ดูเหมือนว่าเจ้าจะใส่ใจพี่สาว จนไม่ได้สนใจเรื่องใดเลย.
“เหล่าเจียง.”
จุนซ่างเซียวที่ลุกขึ้น พร้อมกับก้าวเข้ามาตบไปที่ไหล่อีกฝ่าย“บุรุษที่แท้จริงอย่าเสียเวลาตำหนิตัวเอง ทว่าจะต้องหาทางเปลี่ยนชะตาที่ไม่ยุติธรรม นี่คือคำสอนที่อาจารย์หลี่จิ้งเคยกล่าวเอาไว้.”
หลี่จิ้ง “ข้าไปพูดตอนใหน?”
“เจ้านิกาย....”
“เรื่องของพี่สาวเจ้าเปิ่นจั้วรู้แล้ว.”จุนซ่างเซียวที่ยื่นมือออกไป ปรากฏเม็ดยาเม็ดหนึ่งปรากฏขึ้น“เม็ดยานี้สามารถฟื้นฟูจิตใจและวิญญาณที่เสียหาย ให้พี่สาวของเจ้ากินซะ.”
เจียงเซี่ยที่ตื่นตกใจขึ้นมาทันที.
เขาได้ยินมาว่าพี่สาวเจียงเซี่ย เพราะถูกนำไปลองยา ทำให้สูญเสียความทรงจำ จุนซ่างเซียวที่นำเม็ดยาชำระล้างจิตใจเก้าโคจรออกมาให้อีกฝ่าย เม็ดยานี้มีราคาถึง 10,000 แต้มทีเดียว.
“เร็วเข้า!”
เขาที่นำเม็ดยาไป อีกฝ่ายที่ร้องโวยวาย “ข้าไม่อยากเห็นเม็ดยา ข้าไม่ชอบมัน!”
“ฟิ้ว!”
เจียงเซี่ยที่นำเม็ดยาใส่ปากของนางอย่างรวดเร็ว.
ปาฏิหาริย์....เกิดขึ้นมาทันที.
ดวงตาที่เหลือกไปมาของนางทันทีที่ได้รับเม็ดยาชำระจิตเก้าโคจร ก่อนที่จะค่อย ๆ ใสขึ้นมาช้า ๆ ท่าทางใบหน้าของนางที่ค่อย ๆ มีชีวิตชีวา ความทรงจำที่หายไปเวลานี้คืนกลับมา ดวงตาที่เป็นประกายมีชีวิตชีวาราวกับกำเนิดขึ้นมาใหม่.
เจียงเซี่ยที่ตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที.
“เสี่ยวเซี่ย? เจ้า....เจ้าคือเสี่ยวเซี่ย?”ในเวลานั้นนางจ้องมองคนที่อยู่ใกล้ ๆ เขา กล่าวออกมาเสียงสั่น.
พริบตานั้น อารมณ์ของเจียงเซี่ยที่ไม่สามารถควบคุมได้ น้ำตาที่ไหลพราก ๆ พร้อมกับยกมือกอดนางพร้อมกับร้องไห้โฮ “เจี่ยเจี่ย ข้าเอง! ข้าเสี่ยวเซี่ยไง!”
“......”
ในเวลานี้เวลานี้สองพี่น้องที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ จุนซ่างเซียวที่เวลานี้รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินเหมือนกัน ใบหน้ากลายเป็นเหรอหราเล็กน้อย เพราะว่ายมบาลเซี่ยเวลานี้กลายเป็นเสี่ยวเซี่ยไปแล้ว เรื่องแบบนี้ดูไม่คุ้ยเคยเลยจริง ๆ.
“ดูเหมือนว่าปิศาจเซี่ย คงได้เปลี่ยนเป็นเซี่ยน้อยซะแล้ว.”ระบบเอ่ย.
......
ด้วยผลของเม็ดยาชำระจิตเก้าโคจร ทำให้พี่สาวและเจียงเซี่ยได้พบกันในทันที ความทรงจำของนางได้คืนกลับมาแล้ว พี่สาวน้องชายที่จากกันไปหลายสิบปีท้ายที่สุดก็ได้มาพบกันแล้ว.
ในครั้งนี้จ่ายไปไม่น้อย.
ทว่าจุนซ่างเซียวหาได้สนใจ.
ครอบครัวของสมาชิกนิกายได้คืนกลับ จ่ายไปถึงหมื่นแต้มก็หาได้มีอะไร!
“ไม่สิ.”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นกุมอก “ยังไงก็ปวดใจเหมือนเดิม....”
พี่น้องเพิ่งกลับมาพบกันจึงไม่คิดที่จะเข้าไปขวางกัน ดังนั้นโกวเซิ่งจึงไม่ต้องการรบกวนพวกเขา หันหน้าก้าวออกจากสวน.
“โปรดรอสักครู่!”เจียงหลิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
จุนซ่างเซียวที่หยุดและเอ่ยออกมาว่า“พี่สาวมีอะไรอย่างงั้นรึ?”
“ท่าน....ท่านคือเจ้านิกายนิรันดรอย่างงั้นรึ?”เจียงหลิงที่กล่าวเสียงเบา.
เจียงเซี่ยอย่างงั้นรึ?
พี่สาวรู้จักเจ้านิกายจริง ๆ.
“ไม่ผิด.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้าคือเจ้านิกายนิรันดร.”
“ว้ายยยย!”
เจียงหลิงถึงกับผลักน้องชายหงายเก๋งไปด้านข้าง พร้อมกับหวีดร้องเสียงดัง พร้อมกับเต้นไปมาด้วยความยินดี “เป็นเจ้านิกายจุนจริง ๆ ท้ายที่สุดวันนี้ก็ได้พบตัวเป็น ๆ ดูดีกว่าเห็นในหน้าจอซะอีก!”
“.....”
ใบหน้าของจุนซ่างเซียวถึงกับเปลี่ยนเป็นเหรอหราไปในทันที.
พี่สาวเจียงเซี่ยเป็นแฟนด้อมของเขารึอย่างไร?
เรื่องนี้ ต้องกล่าวถึงเรื่องราวเมื่อครั้งงานแข่งขันผู้นำพยัคฆ์มังกรที่จุนซ่างเซียวนำศิษย์เข้าร่วม และปรากฏบนหน้าจอค่ายกลสะท้อน และยังมีการโฆษณาอย่างบ้าคลั่ง แม้นว่าจะมีคนสาปแช่งไม่น้อย ทว่าก็มีคนชื่นชมมากมายด้วยเช่นกัน.
เจียงหลิง ที่เป็นหนึ่งในสตรีที่เป็นแฟนด้อมของเขา แม้แต่สร้างกลุ่มขึ้นมา เป็นแฟนคลับจุนซ่างเซียว ช่วยเชียร์อีกฝ่ายตลอดมา.
“ว้าย ๆ!”
นางที่กวีดร้อง แทบจะหมดสติไปกับที่.
จุนซ่างเซียวที่อดไม่ได้ที่จะเสยหน้าผากที่ไร้ผมของเขาไปมา พร้อมกับเผยยิ้ม“ข้าก็มีแฟนคลับด้วยสินะ!”
“เจ้านิกายจุน!”
“ท่านหัวล้านตั้งแต่ยังหนุ่มเลยรึ?”
