Chapter 1267 จ่ายมาแล้วจะไม่สังหาร
ทวีปชิงหยุนมีจังหวัดโพ้นทะเลสามแห่ง จุนซ่างเซียวไปยังจังหวัดตงไห่ยวีมาแล้ว จากนั้นก็ไปยังจังหวัดซีไห่หลิง เหลือเพียงจังหวัดหนานไห่ถูแห่งเดียว.
อย่างไรก็ตาม.
วันนี้ ศิษย์หลักที่นำโดยหลี่ชิงหยาง และระดับสูงคนอื่น ๆ ก็มายังดินแดนแห่งนี้.
“ศิษย์น้อง พวกเรามาแล้ว!”
เสียงของผู้คนจำนวนมากที่ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า ผืนปฐพีสั่นสะเทือน.
“พวกเขาเป็นใคร!”
เหล่ายอดฝีมือนิกายต่าง ๆ ที่เห็นกลุ่มคนที่บินตรงมามากมาย แววตาที่หวาดผวาขึ้นมาทันที!
เพื่อรับมือกับคนก่อนหน้านี้ไม่กี่คน พวกเขาแทบจะส่งจักรพรรดิยุทธ์ทั้งหมดออกมา เวลานี้มีกลุ่มคนนำหน้ามาหลายร้อยคน และที่ตามหลังมาอีกกว่าสามร้อยคน!
ริ้วแสงมากมายที่พุ่งมาเต็มท้องฟ้า!
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
หลีชิงหยางและคนอื่น ๆ ที่ร่อนมาอยู่ข้าง ๆ เย่ซิงเฉินพร้อมกับแผ่พลังออกมา ทำให้เหล่ายอดฝีมือจังหวัดหนานไห่ถูหวาดหวั่นขึ้นมาทันที คนเหล่านี้ไม่ใช่คนธรรมดา.
ก่อนหน้านั้น.
นิกายนิรันดรถือว่าอ่อนแออยู่ไม่น้อย.
เมื่อครั้งถูกสำนักปิศาจมนทลฮวยหยางร่วมมือกันโจมตี หากไม่เพราะว่าเหล่าเหว่ยเผยพลังบ่มเพาะหลอก ๆเอาไว้เกรงว่าสถานะการณ์คงแย่แน่นอน.
ตอนนี้.
นิกายนิรันดรนับว่าแข็งแกร่งมาก.
เพราะว่าศิษย์หลักนั้นมีระดับจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลายกันทั้งนั้น แม้แต่ศิษย์คนอื่น ๆ ในนิกายแทบจะมีระดับกษัตริย์ยุทธ์กันทุกคนด้วยซ้ำ.
กลุ่มอิทธิพลจังหวัดหนานไห่ถูงั้นรึ?
โทษที นี่ไม่ใช่ระดับที่จักรพรรดิยุทธ์ทั่วไปจะเทียบได้.
คนเหล่านี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
เวลานั้นจักรพรรดิยุทธ์หลายร้อยคนของจังหวัดหนานไห่ถูที่จ้องเขม็งไปยังราชันย์รัตติกาลที่จ้องมองพวกเขาอย่างไม่แยแส.
เมื่อครั้งที่พวกเขาเป็นเพียงสำนักระดับเก้าล้วนแต่ถูกคนทั่วโลกดูแคลน ในเวลานี้พวกเขาที่พัฒนากลายเป็นนิกายที่สามารถดูแคลนคนทั่วหล้าได้แล้ว.
เติบโตอย่างก้าวกระโดด.
แม้นว่าจะผ่านมานานสักเล็กน้อยก็ตาม.
เจ้าสำนักหวัง.
หากท่านอยู่บนสวรรค์ก็คงได้เห็น.
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง สืบทอดมาจากท่าน ในเวลานี้สามารถก้าวผ่านท้องทะเลมาจัดการกลุ่มอิทธิภพโพ้นทะเลได้แล้ว!
......
ขณะนั้นศิษย์ของนิกายนิรันดรที่บินมา เต็มท้องฟ้า กลิ่นอายที่กล้าหาญ ทำให้เหล่ายอดฝีมือจังหวัดหนานไห่ถูหวาดหวั่น คนเหล่านี้....น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ถอยรึ?
มีเวลาพอรึ?
“ตูมมมมม!”
ในเวลานั้น พื้นที่ไกลออกไป เกิดเสียงระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเช่นกัน!
เห็นเพียงราชาสัตว์จื่อหลินในชุดกางเกงในสีแดงบินออกมา ผมสีม่วงที่ชี้ชัน ผสานพลังของนวมนรกแห่งความบ้าคลั่งแผ่อำนาจสะกดข่มออกมาไม่หยุดหย่อน.
“พรึด! พรึด!”
ไท่จางเหล่าวังเจ็ดดาราที่ล้มระเนระนาดกระเด็นไปคนละทิศทาง พร้อมกับกระอักโลหิตออกมา.
ค่ายกลผสานของพวกเขาถือว่าแข็งแกร่ง ทว่ากับไม่พอรับการโจมตีของราชาสัตว์จื่อหลินได้.
อย่างไรก็ตาม.
อย่างไรก็ตามในเวลานั้น ในครรลองสายตาของเขาปรากฏผู้เยาว์ที่มีเปลวเพลิงปกคลุม พร้อมกับกงเล็บที่สะบั้นฟาดมายังทิศทางของเขา “เพลิงทลายภพ.”
“แย่แล้ว......”
“ตูมมมม!”
ไท่จางเหล่าที่ไม่มีเวลาให้หลบ ถูกเสี่ยวหลงที่ต่อยมาทันที ร่างกายกระเด็นกระแทกภูเขาพังทลายไปสองสามลูก.
คนอื่น ๆ ที่ใบหน้าเปลี่ยนสีตื่นตะลึงไปในทันที.
“ฮี่ ฮี่.”
ในเวลาเดียวกันเสียงหัวเราะที่แหลมเล็กบาดหู โลลิ 12-13 ปีที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง พร้อมกับมือเล็ก ๆ ก่อนที่จะปรากฏริ้วแสงมากมาย ขนนกสีดำปรากฏขึ้นบนอากาศ.
“เรียกข้าว่าหวานใจสิ.”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ขนทั่วสารทิศ โจมตีออกไปราวกับศรระเบิด.
“ตูมมม!”
“ตูมมม ตูมมมม!”
บนท้องฟ้าที่เกิดระเบิดติดต่อกันอย่างไม่หยุดหย่อน เพราะว่าพลังระเบิดนั้นรุนแรงมาก แม้แต่ห้วงมิติยังแตกเป็นรอยร้าว.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
เกิดพื้นทีระเบิดอย่างรุนแรง เจ็ดไท่จางเหล่าที่หลบออกมาอยู่ในสภาพอนาถ พวกเขาที่ตระหนักได้ว่าเสี่ยวหลงและเซียวโม่เซียนนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!
“ฟู่ ฟู่!”
อย่างไรก็ตาม ไท่จางเหล่าคนหนึ่งที่กระโจนบินหนีออกมา ในเวลานั้นบนท้องฟ้าปราณปิศาจพวยพุ่ง ฝ่ามืออู่จิวที่ฟาดลงมาอย่างโหดร้าย.
“ตูมมมม!”
บนพื้นที่เป็นหลุมบุบลงไป ทำให้ทุกคนถึงกับตื่นตกใจขึ้นมาในทันที.
ติงซิงหวังที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า แววตาเผยความเย็นชาออกมา”ไม่มีใครที่จะหนีไปได้.
ใช่แล้ว.
เหล่าไท่จางเหล่าไม่สามารถหนีไปไหนได้.
เพราะว่าเสี่ยวหลง เซียวโม่เซียน สองพี่น้องหนิง เหล่าเกอและคนระดับสูงมาถึงกันแล้ว ไม่ต้องบอกเลยว่าถึงอยากหนีก็ไม่มีทางหนีได้แล้ว.
บางทีนิกายหยินหยางของจังหวัดหนานไห่ถูคงจะคาดไม่ถึง ว่าคนที่พวกเขาล่วงเกินก่อนหน้านั้น จะมีกำลังเสริมเดินทางมาถึง!
......
นิกายหยินหยาง.
นี่คือนิกายที่มีวิชาบ่มเพาะหยินหยาง.
เทียบระดับนิกายบนทวีปใหญ่ สามารถนับได้ว่าเป็นนิกายระดับห้า.
วิชาบ่มเพาะของนิกายแห่งนี้นับว่าแปลกประหลาด จะต้องหาบุรุษและสตรีที่เข้ากันได้ ดังนั้นในช่วงระยะเวลาหนึ่ง พวกเขาจะส่งคนมายังแผ่นดินใหญ่เพื่อหาสตรีที่เหมาะสมกลับไป.
ทว่าก็ไม่ได้ใช่วิธีสุดโต่งนัก พวกเขาให้คนเหล่านั้นมาเป็นครู่ครองของศิษย์ ทำให้ไม่ถูกจัดเป็นสำนักปิศาจ และสามารถคงอยู่ในจังหวัดหนานไห่ถูมานานนับพันปี.
เมื่อไม่นานมานี้ นิกายหยินหยางก็ทำเหมือนกับอดีต นำสตรีที่งดงามหลายสิบคนมาจากแผ่นดินใหญ่ ยังไม่ได้แจกจ่ายให้กับศิษย์ด้วยซ้ำ ก็มีคนแปลกหน้ามาตามคนสำคัญ.
ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาถือว่าเป็นนิกายระดับห้า การถูกคนอื่นบุกรุกเข้ามา ใครจะทนไหว?
สู้!
ต้องสู้!
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถชนะคนแปลกหน้าได้ นิกายที่ได้รับความเสียหาย.
นิกายหยินหยางอยู่ในจังหวัดหนานไห่ถูมานาน ความสัมพันธ์กับนิกายอื่น ๆ ถือว่าไม่เลว ดังนั้นจึงได้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากยอดฝีมือให้มาช่วย.
เหล่าคนแปลกหน้าทรงพลังมาก แม้แต่คนที่เชิญมายังถูกทุบกลับไปหมด เรื่องนี้เลยรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ กระจายไปทั้งจังหวัด แม้แต่เชิญคนของตำหนักเจ็ดดาราเข้าร่วม.
กล่าวได้ว่า.
เรื่องเล็กกระจิดริดมันได้ลุกลามบานปลายใหญ่โตขึ้นมาแล้ว.
ส่วนคนแปลกหน้าที่บุกนิกายหยินหยาง แน่อนว่าเป็นกลุ่มราชาสัตว์จื่อหลิน ด้วยเจียงเซี่ยที่มีจิตสัมผัสจิตวิญญาณบรรพกาล ได้พบกับคนที่คุ้นเคยและตามหาแล้วนั่นเอง.
แม้นว่าจะแยกจากพี่สาวเป็นเวลานาน ทว่าภาพของพี่สาวก็ยังคงสลักในจิตใจไม่เสื่อมคลาย ดังนั้นเมื่อมาถึงนิกายหยินหยาง เห็นนางถูกขังในคุก กลิ้งเกลือกอยู่มุมห้องตัวสั่นเทิ้ม ร่างกายที่มีรอยแผลไหม้เต็มไปหมด.
เผ้าผมกระเซอะกระเซิง ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาไร้แวว ทั่วร่างเต็มไปด้วยแผล.....
ในเวลานั้นเจียงเซี่ยที่หัวแทบระเบิด จิตใจพังทลาย เขาที่ใช้พลังทั้งหมดโจมตีไปยังนิกายหยินหยางทันที ในเวลานั้นห้องโถงนิกายที่พังทลายลง จิตสังหารของเขาที่ท่วมท้นปิดไม่มิด “ใครมันกล้าทำลายพี่สาวข้า บาปนี้ไม่สามารถอภัยได้!”
“......”
เซียวจุ้ยจื่อ เย่ซิงเฉินและคนอื่น ๆ ที่กลายเป็นเงียบลง.
พวกเขามองเห็นเช่นกัน สตรีที่ถูกขังในคุกนั้น ถูกทรมานอย่างหนัก ดวงตาไร้แวว ราวกับไร้จิตวิญญาณ.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ลอยขึ้นไปบนอากาศ กล่าวออกมาเล็กน้อย “นิกายหยินหยางไม่ต้องอยู่อีกต่อไป ข้าถางจู่สัตว์วิญญาณนิกายนิรันดร จะทำลายให้สิ้น.”
......
ในเวลานี้เซียวจุ้ยจื่อและเหออู๋ตี้ได้ตามมาช่วย โดยทิ้งเย่ซิงเฉินเอาไว้ด้านหลัง.
ภายในนิกายหยินหยางที่พังทลาย เจียงเซี่ยอุ้มสตรีผู้หนึ่งก้าวเดินออกมาจากซากปรักหักพังที่ฝุ่นคละคลุ้ง.
“เจ้าเป็นใคร?”
“เจียงเซี่ย.”
“ข้าไม่เห็นรู้จักเจ้าเลย เจ้าจะพาข้าไปใหน?”
“พากลับบ้าน.”
“บ้าน.....? เจ้าร้องไห้ทำไม?”
เจียงเซี่ยที่หยุด อารมณ์ที่สั่นส่ายไปมายากจะควบคุม กอดพี่สาวที่จากกันมาหลายปี พลางเงยหน้าร้องไห้ “สวรรค์ ทำไมต้องทำกับข้าเช่นนี้!”
“เจ้าหนู!”
ในเวลานั้น เสียงที่เย็นชาดังขึ้น “ทำลายนิกายจังหวัดหนานไห่ถู วันนี้เจ้าต้องตาย!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมม!”
ชายชราผมขาวที่บินมาจากท้องฟ้าไกลออกมา มือขวายกขึ้นสร้างฝ่ามืออากาศที่ทรงพลังโจมตีลงมา.
“ตูมมมมม!”
นิกายหยินหยางที่เสียหายอยู่แล้ว เวลานี้กลายเป็นฝุ่นผง เศษชิ้นส่วนลอยลอยปกคลุมท้องฟ้าทันที.
รอให้ฝุ่นผงคละคลุ้งสลายหายไป เซียวจุ้ยจื่อที่ถือโล่ยืนอยู่ด้านหลังเจียงเซี่ย เท้าของเขาที่บุบยุบลงดิน ใบหน้าที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
“หืม?”
ชายชราที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
“นี่คือความแค้นของนิกายนิรันดรและนิกายหยินหยัน เจ้าต้องการเข้าร่วมอย่างงั้นรึ?”เสียงของเหออู๋ตี้ที่ดังขึ้น.
เขาและเซียวจุ้ยจื่อที่ร่อนลงอยู่ด้านข้างอาวุโสเจียง ท่าทางที่เผยท่าทางประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่พวกเขากังวลเกิดขึ้นแล้ว.
“นิกายนิรันดร?”
แววตาของชายชราที่เต็มไปด้วยความเย็นชา“นิกายไร้ชื่อเสียง กล้ามาหาเรื่องในจังหวัดหนานไห่ถูของข้าอย่างงั้นรึ?”
แม้นว่าเขาจะไม่ได้ไปยังแผ่นดินใหญ่มานานแล้ว ทว่าก็รับรู้นิกายใหญ่หลายแห่ง แต่ไม่เคยได้ยินนิกายนิรันดรเลย.
“นิกายไร้ชื่อเสียงอย่างงั้นรึ?”
เหออู๋ตี้เอ่ย “เจ้าไม่สนใจข่าว........”
ขณะที่เขาจะเอ่ย ในเวลานั้นจิตสัมผัสของเขาที่จับจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป มียอดฝีมือมากมายที่กำลังบินเข้ามา.
ชายผมขาวที่พบแล้วเช่นกัน แววตาที่เขาดวงตาเบิกกว้างกลมโต โดยเฉพาะไท่จางเหล่าวังเจ็ดดาราที่ถูกไล่ยำอยู่ ในเวลานั้นภายในใจของเขาที่เต้นไปมา.
“ไม่รู้จักสินะ.”
เหออู๋ตี้เอ่ย “งั้นก็ลืมตาดูซะนั่นคือนิกายนิรันดรของข้า.”
“......”
ชายผมขาวที่มุมปากกระตุกไปมา.
เขาไม่ได้ไปแผ่นดินใหญ่เพียงสิบปี กับมีนิกายที่มีจักรพรรดิยุทธ์และครึ่งก้าวปราชญ์มากมายขนาดนี้เลยรึ?!
“วูซซซ!”
“วูซซซ!”
“วูซซซ!”
ในเวลานั้น บนพื้นที่สั่นไปมา พื้นที่ไกลออกไป ก่อเกิดพายุที่รุนแรงกวาดม้วนทุกสิ่งทุกอย่างรอบ ๆ ให้กระจายออกไป.
ชายผมขาวที่ดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาทันที.
เพราะว่าฝุ่นผงคละคลุ้ง พวกเขาที่เพิ่งพบกับนักรบเกราะหนักบนสัตว์ร้าย ที่น่าเกรงขามกำลังตั้งแถวอยู่!
“ปล่อยศร!”
จงอี้ที่ตะโกนเสียงดังลั่น.
ในเวลานั้นสมาชิกหอขี่หมาป่า ที่นำคันศรเขี้ยวมังกรออกมา.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ทัพหมาป่าเฮอริเคนที่ตั้งแถวประจำการ เป็นกองทัพทรงพลังที่คนจังหวัดหนานไห่ถูไม่เคยเห็น.
“บัดซบ!”
“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน!”
“ถอย!”
ในเวลานั้นเหล่าผู้ฝึกยุทธ์หลายคนที่เร่งรีบคืนกลับไปยังเส้นทางที่จากมา.
พวกเขาไม่ได้กลัวศิษย์นิกายนิรันดรที่ขี่สัตว์ขี่อันทรงพลัง ไม่ได้หวาดกลัวอุปกรณ์ที่ครบครัน ไม่ได้หวาดหวั่นฝ่ายตรงข้ามที่มีระดับกษัตริย์ยุทธ์.
อย่างไรก็ตามกษัตริย์ยุทธ์ร้อยกว่าคนพอยอมรับได้ ทว่ากษัตริย์ยุทธ์หลายพันคน...ใครจะต้านเอาไว้ได้!
ไท่จางเหล่าตำหนักเจ็ดดาราที่หาทางถอยหนี เวลานี้เห็นกองทัพสัตว์ขี่สงคราม ภายในใจที่โอดครวญโหยหวน “เจ้าพวกนี้เป็นใครกันแน่!”
เมื่อหอสัตว์ขี่สงครามปรากฏ พลานุภาพ ความน่าเกรงขามของนิกายนิรันดรก็ระเบิดแผ่ออกมา จนทำให้ยอดฝีมือจังหวัดหนานไห่ถูหวาดผวาไปตาม ๆ กัน.
“ทุกท่าน!”
นายน้อยหยวนที่ยืนอยู่บนยอดเขา ถือโทรโข่งที่เจ้านิกายมอบให้ ตะโกนดัง “ชดใช้มาแล้วจะไม่สังหาร!”
คำพูดดังกล่าว.
ที่สืบทอดมาจากโกวเซิ่งอย่างสมบูรณ์แบบ!
“จ่ายมาแล้วจะไม่สังหาร!”
“จ่ายมาแล้วจะไม่สังหาร!”
เสียงสมาชิกหอสัตว์ขี่สงครามที่ตะโกนลั่น ดังก้องทั่วสรวงสวรรค์.
ด้วยความแข็งแกร่งของนิกายนิรันดรเวลานี้ แน่นอนว่าสามารถที่จะกวาดล้างทุกกลุ่มอิทธิภพของจังหวัดหนานไห่ถูได้อย่างแน่นอน.
กล่าวสรุป เมื่อข้ามทะเลมาแล้ว ไม่มีทางที่จะกลับไปมือเปล่า.
“ไม่ได้ยินรึไง.”
เหออู๋ตี้ที่เอ่ยตะโกนดัง “นี่คือโอกาสมีชีวิตด้วยการจ่ายเงิน ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะต้องมีสภาพเดียวกับนิกายหยินหยาง.”
“......”
ชายชราผมขาวใบหน้าบิดเบี้ยว ภายในใจรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก ทำไม ไม่อยู่ปิดด่านต่อไป?
......
เพราะว่านิกายหยินหยาง จังหวัดหนานไห่ถูนั้นได้ส่งศิษย์ออกไปทั้งหมด ประชากรที่มีมากกว่า 40,000-50,000
ในเวลานี้ ถูกจัดการราบเรียบ.
นักรบสัตว์ขี่สงครามที่บุกมานี้ กำลังล้อมกรอบพวกเขาเอาไว้.
ที่ไกลออกไปบนยอดเขาสูง ไท่จางเหล่าตำหนักเจ็ดดาราและเหล่าคนระดับสูงนิกายอื่น ๆ ที่ยืนอยู่บนก้อนศิลา เหงื่อที่ไหลอาบหน้าผาก ดูท่าทางเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก.
ราชาสัตว์จื่อหลิน ติงซิงหวังและคนอื่น ๆ ที่เฝ้ามองพวกเขาอย่างไม่แยแส.
สถานการณ์เวลานี้เหล่าคนจังหวัดหนานไห่ถูไม่เพียงถูกล้อม เหล่าคนระดับสูงเองก็ไม่สามารถหนีได้ด้วย.
“ทุกท่าน.”
นายน้อยหยวนที่ถือโทรโข่ง เอ่ยเสียงดัง “พี่สาวอาวุโสนิกายของพวกเราถูกนิกายจังหวัดในจังหวัดท่านจับตัวมา ทรมานสารพัด จนแม้แต่ความทรงจำยังหายไป คิดว่าจะให้พวกเราคิดบัญชีอย่างไร?”
ในอดีตเขาอยู่ฝั่งนิกายราชันย์มาร ถูกโกวเซิ่งมาทวงหนี้ ตอนนี้เขาที่เปลี่ยนมาอยู่ฝั่งรีดไถบ้างแล้ว และยังเป็นคนทวงบ้าง มันรู้สึกสุดยอดจริง ๆ.
“สหาย!”
เจ้านิกายคนหนึ่งใบหน้าบิดเบี้ยวเอ่ยออกมาว่า“เรื่องพี่สาวอาวุโสท่านถูกคนนิกายหยินหยางรังแกนั้น ไม่เกี่ยวกับพวกเรา ทำไมถึงต้องมาคิดบัญชีกับพวกเรา!”
“ในเมื่อไม่เกี่ยว.”
นายน้อยหยวนเอ่ย “ทำไมถึงได้ส่งคนออกมาล้อมกรอบศิษย์นิกายนิรันดรอย่างงั้นรึ?”
“เรื่องนี้....”
เจ้านิกายคนดังกล่าวถึงกับพูดไม่ออกเหมือนกัน.
นี่ไม่ใช่แค่นิกายหยินหยางนั่นเอง ทว่าเป็นเพราะศักดิ์ศรีของจังหวัดโพ้นทะเลถูกเหยียบย่ำ พวกเขาย่อมไม่ยอมให้คนแผ่นดินใหญ่มาข่มเหง ดังนั้นจึงส่งคนออกมาจัดการ.
นายน้อยหยวนเอ่ยออกมาเล็กน้อย “ในเมื่อเข้าร่วม ก็ต้องรับผิดชอบของการกระทำตัวเอง ส่งศิลาวิญญาณ แร่ สมุนไพร แกนผลึกออกมา.”
“แน่นอน.”
“หากไม่ต้องการ สามารถปฏิเสธได้.”
แม้นว่าคำพูดจะเอ่ยอย่างสุภาพ แต่กับเป็นไปด้วยความข่มขู่ กล่าวได้ว่าเขาได้สืบทอดทักษะมาจากโกวเซิ่ง อย่างสมบูรณ์.
ไท่จางเหล่าและคนระดับสูงที่กลายเป็นเงียบงัน ก่อนที่จะตัดสินใจยอมรับ ส่งมอบทรัพยากรฝึกฝนออกไป.
เหล่าคนที่เข้าร่วมครั้งนี้ต้องยอมมอบศิลาวิญญาณ สมุนไพรและสมบัติอื่น ๆ ที่มีค่าออกมา หากว่าจุนซ่างเซียวที่คุกเก้าชั้นรับรู้การรีดไถครั้งนี้ คงมีความสุขแน่.
“ทุกท่าน.”
หลังจากเก็บเกี่ยวเสร็จแล้ว นายน้อยหยวนที่ยกมือประสาน “หากว่ามีโอกาส ไว้พบกันใหม่!”
“กลับ!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
สมาชิกหอสัตว์ขี่สงครามที่เคลื่อนไหวถอนกำลัง ราชาสัตว์จื่อหลินและคนอื่น ๆ ก็จากไปเช่นกัน.
เหล่าคนของจังหวัดถูที่ได้แต่มองแผ่นหลังพวกเขา ภายในใจได้แต่ตะโกนลั่น “ลาขาด อย่าเจอกันอีกเลย!”
......
ตั้งแต่จังหวัดตงไห่ยวี ซือไห่หลิง หนานไห่ถูก เมื่อนิกายนิรันดรไปเยือน แม้นว่าจะไม่มีคนล้มตายมากมาย ทว่าก็ถูกรีดไถเงินไปจำนวนมาก.
พวกเขาที่ควรจะยินดีที่จุนซ่างเซียวไม่อยู่ในนิกาย หากว่าเป็นเขาเป็นคนนำมา เกรงว่าเมื่อเห็นสมาชิกของเจียงเซี่ยถูกนิกายหยินหยางทรมาน เกรงว่าทุกนิกายที่นั่นคงล้มละลายอย่างแน่นอน.
“พี่สาว!”
ขณะกลับแผ่นดินใหญ่ เจียงเซี่ยที่กล่าวในใจ“ไว้เจ้านิกายกลับมาจะต้องรักษาฟื้นฟูความทรงจำท่านได้อย่างแน่นอน!”
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เห็นพี่สาวที่เคยหัวเราะร้องไห้ด้วยกัน ภายในใจก็รู้สึกเจ็บปวดราวกับมีดกรีดใจ.
....
“เม็ดยาชำระจิตเก้าโคจร?”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ในคุกป้อมปราการซิงกง แววตาที่จดจ้องมองร้านค้าระดับสูงที่รีเฟรชไปก่อนหน้า ลอบคิดในใจ“เม็ดยานี้สามารถรักษาดวงวิญญาณที่เสียหาย ดูเหมือนว่าจะไม่มีประโยชน์อะไรกับข้า.”
