Chapter 1262 ใครให้เจ้ามีความกล้า รังแกบิดาของข้า
นักโทษร้ายแรงชั้นที่เก้าเป็นลูกตายักษ์ที่แปลกประหลาด รูปร่างเหมือนกับลูกตายักษ์จริง ๆ ผิวของมันที่มีตะปุ่มตะป่ำ ราวกับผิวดวงจันทร์ และที่หัวดูเหมือนว่าจะมีมงกุฎเล็ก ๆ ด้วย.
ไม่ต้องเอ่ยถึงโซ่ที่พันรัดมันไปทั่ว จุนซ่างเซียวรู้สึกว่าตอนนี้มันก็ดูน่าเกรงขามสุด ๆ.
อย่างไรก็ตาม.
สิ่งที่เขาพูดไม่ออก.
เจ้านี่กับบอกว่าตัวเองคือสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบที่สุด!
เห็นแล้วหน้าไม่อาย ไม่รู้จักเจียมตัวเลย.
ระบบกล่าว“มันและโฮสน์แทบจะมีนิสัยเหมือนกัน ข้ารับประกันได้เลย.”
“ไปให้พ้น.”
จุนซ่างเซียวที่จ้องมองลูกตายักษ์ กล่าวหยัน“เจ้าวิวัฒนาการมาเป็นสภาพอัปลักษณ์ ขนาดใครเห็นต้องกลับเอาไปนอนฝันร้ายได้เลย.”
เพราะต้องสำเร็จภารกิจลับนี้ให้ได้ เขาย่อมไม่มีปราณีอีกฝ่ายแต่อย่างใด.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
ลูกตายักษ์ที่ขยับส่ายไปมา.
น่าเสียดายที่มีโซ่รัดพัน ยากจะพุ่งออกไป มันได้คำรามออกมาด้วยความโกรธ “เจ้าหนู ข้าจะกินเจ้า!”
เดิมทีเขากังวลเล็กน้อย ทว่าเห็นอีกฝ่ายไม่หลุดจากโซ่ จึงได้เดินเข้าไปใกล้ รักษาระยะห่าง พร้อมกับเผยยิ้มกวนบาทา“มา มาดิ!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น ลวดลายอักขระบนโซ่จู่ ๆ ก็สลายหายไปทีละตัว ๆ
ปัง ปัง ปัง.
รอยยิ้มของจุนซ่างเซียวถึงกับแข็งค้าง.
“ฟู่ ฟู่!”
ดวงตายักษ์ที่ไม่มีโซ่อักขระควบคุม ตอนนี้ระเบิดกลิ่นอายปิศาจออกมาราวกับคลื่นทะเลไร้สิ้นสุด.
“แย่แล้ว......”
“ตูมมมม!”
คุกนรกชั้นเก้าที่ได้ยินเสียงระเบิดดังกึกก้อง คลื่นพลังที่พลุ่งพล่าน ม่านพลังที่ซ่อนอยู่หลายสิบชั้นก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้น!
......
“พี่ใหญ่”
ภายในตำหนักลาดตะเวน แม่ทัพสองที่จ้องมองด้วยแววตาจริงจัง“ไม่ได้รับแจ้งจากจู่ซ่าง ปล่อยเจ้าดวงตาแห่งความว่างเปล่านั่นโดยพลการ จะไม่เป็นปัญหารึ?”
แม่ทัพสี่เอ่ยด้วยความกังวล“เจ้านั่นร้ายกาจมาก ระบบป้องกันคุกเกรงว่าจะมีปัญหาเช่นกัน.”
“ไม่เป็นไร.”
แม่ทัพหนึ่งที่เคาะนิ้วบนพนักพิง ถึงแม้นว่าจะเป็นอิสรัก็แค่ชั่วคราว เมื่อพลังมันตกลง ย่อมสามารถจัด.......”
“ตูมมมมม!”
กล่าวยังไม่จบด้วยซ้ำ พื้นที่ระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
คลื่นพลังของลูกตายักษ์ที่กระแทกไปทั่วทิศ ทำลายทุกสิ่งรอบ ๆ.
“หวึ่ง หวึ่ง หวึ่ง!”
ม่านพลังสิบชั้นที่เริ่มสั่นไหวบิดเบี้ยว!
แม่ทัพหนึ่งที่เผยยิ้มอย่างเย็นชา “เพียงแค่ปลดผนึกก็คิดจะหนีเลยรึ?ไม่เห็นป้อมปราการซิงกงอยู่ในสายตาเลยรึอย่างไร?”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
ลูกตายักษ์ที่พุ่งกระแทกม่านพลังเสียงดังกึกก้อง พลังที่ระเบิดออกมา แม้นว่าจะรุนแรง ทว่ากับทำได้เพียงแค่ทำให้รอบ ๆ สั่นไหวเท่านั้น.
นักโทษชั้นที่แปดที่รู้สึกแผ่นดินไหว เศษหินดินทรายที่กำลังลอยฟุ้งไปทั่ว พวกเขาพอจะคาดเดาได้ว่าเจ้านั่นกำลังปะทะกับนักโทษร้ายแรงชั้นที่เก้าอยู่รึ?
อี้เฟยซิวที่ลอบคิดในใจ“ยังไม่สู้กัน ดูเหมือนว่าจะจงใจพุ่งชน....เจ้านั่นต้องการหนีจากคุกรึ?”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
คุกชั้นเก้า เจ้าลูกตายักษ์ยังคงพุ่งชนม่านพลังป้องกันป้อมปราการซิงกง แม้นว่าจะรุนแรง ทว่าดูจะไม่ได้ผลเลย.
“พอได้แล้ว.”
ในเวลานั้น เสียงจากมุมมืดที่ดังขึ้น “เจ้าไม่คิดจะมองข้าเลยรึ?”
“หืม?”
ขณะ ดวงตาแห่งความว่างเปล่าเตรียมกระแทกม่านพลังอีกครั้ง ก็พบว่ามีมนุษย์ที่ลอยมาอยู่เหนือเขา พร้อมกับชี้หอกมายังเขาอีกด้วย.
“เจ้ายังมีชีวิตอีกรึ?”
“หึ หึ.”
จุนซ่างเซียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา.
หลีกเลี่ยงไม่ได้ การโจมตีของดวงตายักษ์ก่อนหน้านี้ แข็งแกร่ง แม้แต่เหนือกว่าพยัคฆ์สาม ทว่า....ด้วยอุปกรณ์มหาปราชญ์ จะทำให้เขาเพลี่ยงพล้ำง่าย ๆ ได้อย่างไร.
จุนซ่างเซียวที่เงยหน้าขึ้น เอ่ยออกมาว่า“พวกเราทั้งคู่ต่างก็ไม่ยอมรับชะตากรรม ต่างก็ต้องการดิ้นรนเพื่ออิสรภาพ.”
“มา.”
เขาชี้หอกไปยังอีกฝ่าย เอ่ยด้วยน้ำเสียงภาคภูมิ “มาเป็นสัตว์พันธสัญญาของข้า ร่วมกันต่อต้านสวรรค์ดีกว่า!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมมม!”
กล่าวจบ พลังสีดำที่ปกคลุมอากาศ ก่อรูปเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่โจมตีไปยังจุนซ่างเซียวทันที.
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าเอ่ย “เจ้าหนู นี่เจ้าไม่รู้รึ? ว่ามดปลวกอย่างเจ้า ข้าจะบดขยี้ตอนใหนก็ได้.”
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมม!”
พลังปิศาจที่พวยพุ่ง พื้นที่รอบ ๆ มีกลุ่มก้อนอสุรกายลอยอยู่เต็มไปหมด.
“ดูแคลนข้ารึ?”
จุนซ่างเซียวเผยยิ้ม.
รอยยิ้มของเขา ทำให้ดวงตายักษ์โกรธเกรี้ยว “เจ้ากระจอก ข้าจะให้เจ้าตายทั้งเป็น!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ในเวลานั้นพลังความมืดที่ปกคลุมรอบ ๆ จุนซ่างเซียวทันที.
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เข้ามาใกล้ โกวเซิ่งกับอ้าปากดูดซับพลังปิศาจเข้าไปในร่างเองเลย.
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่กลายเป็นงงงวย.
แม่ทัพหนึ่งและคนอื่น ๆ ที่เฝ้ามองอยู่ถึงกับตื่นตะลึง.
“เขา....”แม่ทัพสี่ที่อ้าปากค้าง เอ่ยด้วยความตกใจ “กินเข้าไปแล้ว!”
จุนซ่างเซียวไม่เพียงแค่กินเข้าไป ยังทำราวกับว่ามันเอร็ดอร่อยอีกด้วย.
“ท่านพ่อ!”
ในจุดตานเถียน เสี่ยวเซี่ยเอ่ยด้วยความตื่นเต้น ข้ารักท่าน.”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมม!”
พลังปิศาจหยินที่เข้ามาในร่างกายที่ถูกเสี่ยวเซี่ยกินไป และแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยอีกด้วย.
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าคือปิศาจนั่นเอง.
เสี่ยวเซี่ยที่เกิดจากปิศาจเหมือน ๆ กัน.
ดังนั้น เมื่อจุนซ่างเซียวมาถึงนรกชั้นเก้า เห็นลูกตายักษ์ที่แผ่พลังปิศาจออกมา ภายในใจก็รู้สึกตื่นเต้น “อาหารของเสี่ยวเซี่ยดี ๆ นี่เอง!”
ด้วยเหตุนี้ เมื่ออีกฝ่ายหลุดออกจากผนึก พลังปิศาจที่ปะทุขึ้นมาจึงไม่ส่งผลกับเขานั่นเอง.
“เจ้า......”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่เผยความประหลาดใจออกมา.
ตัวมันที่มีพลังปิศาจหยิน ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตใด หากเข้าใกล้กลิ่นอายของมันก็จะติดพิษ เจ้านี่กับลงมือดูดซับเข้าไปเอง เรื่องแบบนี้ มันจะเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น พลังแห่งความมืดที่ถูกจุนซ่างเซียวรับประทานไป แม้แต่เผยท่าทางยียวน อ้าปากไว้รออีกด้วย.
กิน.
กิน!
“ท่านพ่อ!”
เสี่ยวเซี่ยที่เอ่ยออกมาเสียงดัง “ให้ข้าลงมือเอง!”
“ตกลง!”
จุนซ่างเซียวที่อ้าปากเงยหน้า.
“ฟิ้ว!”
เสี่ยวเซี่ยที่บินออกจากจุนตานเถียน กลายร่างเป็นเด็กอายุ 2-3 ขวบ มือมีสีดำ แววตาที่ตื่นเต้นเกินพิกัด.
“นี่มัน......”
ดวงตายักษ์ที่อุทานเสียงดัง “จิตวิญญาณปิศาจ!”
ในตำหนักลาดตะเวน เหล่าแม่ทัพที่อ้าปากค้างตกใจเช่นกัน.
ในจักรวาลเบื้องล่าง พลังธาตุที่ก่อรูปเป็นสิ่งมีชีวิต เปิดเชาว์ปัญญานั้น ก็คือจิตวิญญาณธาตุนั่นเอง ซึ่งไม่ง่ายที่จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิต.
กล่าวให้ถูก.
พลังธาตุที่เติบโตวิวัฒนาการจนกลายเป็นสิ่งมีชีวิตมีเชาว์ไปแล้วนั่นเอง.
เพราะบ่มเพาะ จากธาตุฟ้าดิน ทำให้แข็งแกร่งและดูน่าเกรงขามและเป็นราชาแห่งธาตุนั้น ๆ ได้.
จิตวิญญาณธาตุนั้น หากยากยิ่งกว่าหายากสะอีก แม้แต่สุดยอดฝีมือที่มีอายุไขยาวนานก็มีไม่กี่คนที่จะได้พบเห็น.
ตอนนี้มาปรากฏขึ้นที่นี่...และยังเป็นจิตวิญญาณปิศาจ จะไม่ให้พวกเขาตื่นตะลึงได้อย่างไร!
“จบกัน!”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่หวาดผวา.
ต่อหน้าร่างจิตวิญญาณปิศาจ มันก็แทบจะไม่ต่างขนมหวานเป็นเพียงอาหารอันแสนอร่อยให้กับอีกฝ่าย เพราะว่าไม่สามารถโจมตีได้ ยิ่งมันมีพลังปิศาจแล้ว จะต่อกรกับราชาปิศาจได้อย่างไร!
“ใจเย็น ใจเย็นเอาไว้!”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าที่ครุ่นคิด เอ่ยกับกับตัวเอง “เจ้าเด็กจิตวิญญาณนั่นดูเหมือนจะยังไม่ฉลาดนัก นี่คือโอกาส....”
ขณะที่มันครุ่นคิด ก็จับจ้องมองออกไปอีกครั้ง.
ทว่าแสงสีแดงที่ออกมาจากร่างของจุนซ่างเซียว ก่อรูปเป็นเด็กสามขวบที่ยืนอยู่บนดอกบัวแดง กล่าวออกมาเสียงดังลั่น“ใครให้เจ้าใจกล้า รังแกบิดาข้า?”