ตอนที่ 80 ประเมินศัตรูต่ำไป
ตอนที่ 80 ประเมินศัตรูต่ำไป
เชร์มองเขาอย่างมีความหมาย “เจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้าจริงจังกับการไล่ตามไอร่าหรือ?”
“ใช่”
บุหรงเลียมุมปากของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงที่สดและน่ากินขนาดนี้
โดยเฉพาะเมื่อเธอโกรธ เธอเป็นเหมือนแมวป่าที่กำลังแยกเขี้ยวและกวัดแกว่งกรงเล็บของมัน เธอน่ารักมากจนเขาอยากจะตัดเล็บของเธอออกและเก็บเธอไว้ในกรงตลอดไปเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยงตัวน้อยของเขา
เชร์กล่าวว่า “ถ้าเช่นนี้มาสู้กัน มีเพียงผู้ชนะข้าเท่านั้นจึงจะมีโอกาสอยู่เคียงข้างไอร่า”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไอร่าก็ตกใจทันที
เธอจับมือของเขา “อย่าต่อสู้กับเขา”
บุหรงไม่ใช่อสูรร้ายธรรมดา เขาแข็งแกร่งอย่างแน่นอน หากพวกเขาต่อสู้กันจริง ๆ เชร์อาจจะไม่สามารถหลบหนีโดยไม่ได้รับบาดเจ็บได้
แค่คิดว่าเชร์ได้รับบาดเจ็บก็ทำให้ใจของเธอร้อนผ่าว
เขาลูบศีรษะของเธอเพื่อปลอบใจ “ไม่ต้องกังวล ข้าไม่เป็นไร”
“แต่”
“ข้าต้องต่อสู้กับเขา มันเป็นกฎของอสูรตัวผู้ หากเขาไม่สามารถเอาชนะข้าได้ เขาไม่มีสิทธิ์รบกวนเจ้าอีก”
ดวงตาของเชร์เต็มไปด้วยความอ่อนโยน แต่คำพูดของเขามั่นคง
ไอร่ารู้ว่าเขาตัดสินใจแล้วและไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เธอพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้าว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ระวังตัวด้วย หากเจ้าเอาชนะเขาไม่ได้ ก็ให้ยอมแพ้เสีย หลังจากคอนริและธยาน์กลับมาแล้ว เราจะพาพวกเขาไปแก้แค้น”
เชร์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ข้ายังไม่ได้สู้เลยด้วยซ้ำ แต่เจ้าก็คิดว่าข้าจะแพ้เสียแล้ว สำหรับเจ้า ข้าไร้ประโยชน์ขนาดนั้นเลยหรือ”
ไอร่ากอดเอวของเขาและพูดอย่างดื้อรั้นว่า “ข้าไม่เข้าใจเกี่ยวกับสัตว์อสูรตัวผู้ ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะแพ้หรือชนะ ข้าแค่ต้องการให้เจ้าปลอดภัย”
เชร์รู้สึกหมดหนทางและอบอุ่นอยู่ข้างใน
“ได้ ข้าจะทำทุกอย่างที่เจ้าพูด”
บุหรงมองไปที่หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในอ้อมแขนของคู่ครองของเธอ เธอตัวเล็กมากจนดูเหมือนลูกแมวตัวน้อย
เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะเชื่อฟังและน่ารักขนาดนี้ในพริบตา เขาเริ่มสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
เมื่อคิดว่าเขาจะสามารถหยอกล้อหญิงสาวตัวน้อยนี้ได้ทุกวันในอนาคต บุหรงก็อดไม่ได้ที่จะตั้งตารอ
ริมฝีปากของเขาขดเป็นรอยยิ้ม และการจ้องมองเขาช่างชั่วร้าย “นานมากแล้วที่ไม่มีใครกล้าท้าทายข้า เพราะความกล้าหาญของเจ้า ข้าจะยอมอ่อนข้อให้ ข้าจะไม่ใช้ปีกและจะใช้เพียงมือข้างเดียวเท่านั้น”
“ไม่จำเป็น”
เชร์ผลักไอร่าไปยังมุมที่ปลอดภัยและกลายร่างเป็นเสือขาว ดวงตาสีฟ้าของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
“มาสู้กัน”
บุหรงร่อนลงบนพื้นอย่างมั่นคง กางปีกออก วางมือซ้ายไว้ด้านหลังและยกมือขวาขึ้น “มา!”
เชร์กระโจนใส่บุหรงอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
บุหรงยืนอยู่ที่ที่เขาอยู่โดยไม่หลบเลี่ยง
อสูรที่อยู่รอบ ๆ อดไม่ได้ที่จะกลั้นลมหายใจ หัวใจของพวกเขาอยู่ในปาก
ขณะที่กรงเล็บเสือของเชร์กำลังจะแตกนกสีแดง มันก็หายไป
เสือขาวพลาดแล้ว
ในฐานะผู้ยืนดู ไอร่าเห็นร่างสีแดงที่อยู่ด้านหลังเสือขาวทันที และรีบอุทาน “เขาอยู่ข้างหลังเจ้า”
ทันใดนั้นเสือขาวก็หันกลับมา ในเวลาเดียวกัน มือขวาของบุหรงก็ปรากฏลูกไฟกลมฟาดใส่เชร์!
เสือขาวหลบทันที แต่น่าเสียดายที่สายเกินไป เขาถูกลูกไฟโจมตี และขนสีขาวหิมะขนาดใหญ่ของเขาก็ไหม้
ไอร่าเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก
เธอวิ่งไปหาเสือขาวโดยสัญชาตญาณ แต่ถูกหมาป่าหยุดไว้
“สตรีไม่สามารถเข้าไปยุ่งในการดวลระหว่างอสูรตัวผู้ได้ นั่นคือกฎ”
ไอร่าโกรธมาก “ข้าไม่สนใจกฎโง่ ๆ ของพวกเจ้า ความปลอดภัยของเชร์เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับข้า”
เมื่อเปรียบเทียบกับเสือขาวที่ยุ่งเหยิงแล้ว บุหรงดูผ่อนคลายเป็นพิเศษในขณะนี้ เขายังมีเวลามองไปที่ไอร่าที่มุมห้องด้วยรอยยิ้มเหลาะแหละและคลุมเครือ
“อย่าโกรธเลย มันเป็นกฎธรรมชาติของการล่าเหยื่อ เนื่องจากคู่ครองของเจ้าไม่สามารถปกป้องเจ้าได้ เจ้าควรทิ้งพวกเขาและหาอสูรตัวผู้ที่แข็งแกร่งกว่ามาเป็นคู่ครอง นั่นเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมสำหรับเจ้า”
ไอร่าโกรธมากจนดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง “เชร์ไม่ได้อ่อนแอ เขาแข็งแกร่งมาก”
ราวกับจะตรวจสอบสิ่งที่เธอพูด เสือขาวที่ล้มลงกับพื้นก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
ไม่เพียงแค่นั้น แต่ดวงตาสีฟ้าของเขายังเปล่งสายฟ้าสีฟ้าม่วงอีกด้วย
ทันใดนั้น ไอร่าก็รู้สึกร้อนที่เอวของเธอ
เธอมองลงไปโดยสัญชาตญาณและตระหนักว่ารอยสักเสือที่มีมงกุฎหนามปรากฏบนเอวของเธอ
มันเป็นรูปแบบดาวของเชร์
ทำไมมันถึงเป็นของเธอ
ลายดาวก็เรืองแสง สายฟ้าสีฟ้าและสีม่วงสามารถมองเห็นได้ไม่ชัดเจนบนพื้นผิวของมัน
เมื่อบุหรงเห็นเสือขาว ดวงตาสีเลือดของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อยราวกับว่าเขาประหลาดใจ “เขากำลังก้าวหน้า..”
ยิ่งไปกว่านั้น จากรูปลักษณ์ของเขา เสือขาวตัวนี้ได้เปิดใช้งานคุณสมบัติสายฟ้าของเขาจริง ๆ
เสือขาวกระโดดและตะครุบใส่บุหรงอีกครั้ง
บุหรงรีบหลบกลับ
เสือขาวตกลงมา สายฟ้าบนกรงเล็บของมันก็ทำให้พื้นไหม้เกรียมทันที
พลังทำลายล้างอันทรงพลังดังกล่าวทำให้แม้แต่การแสดงออกของบุหรงที่มีความรู้ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอีกสองสามรอบ เรือขาวเร็วขึ้นเรื่อย ๆ และสายฟ้าก็พันรอบตัวมันมากขึ้น
ความแข็งแกร่งของเขายังคงเพิ่มขึ้น
บุหรงไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน ด้วยความประหลาดใจ เขาจึงค่อย ๆ สูญเสียความสงบในตอนแรก เสื้อผ้าและผมของเขาที่ถูกฟ้าผ่าก้ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน เขาดูไม่เรียบร้อยไม่ต่างจากเสือขาว
บุหรงรู้ว่าเขาไม่สามารถล่าช้าได้อีกต่อไป
เขาต้องรีบจบเรื่องนี้
บุหรงพลิกมือขวาของเขา สร้างลูกไฟขนาดใหญ่ และโยนมันไปที่เสือขาว
เสือขาวคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้าและพ่นสายฟ้าลูกใหญ่ออกมา
ลูกไฟปะทะกับสายฟ้า
ปัง!
มันระเบิดเป็นดอกไม้ไฟอันเจิดจ้า
หลังจากแสงที่เจิดจ้าอย่างยิ่ง ทุกคนเห็นว่าเสือขาวและบุหรงยังคงยืนอยู่
อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนดูไม่เรียบร้อยมาก ไม่สามารถบอกได้ว่าใครจะชนะ จู่ ๆ บุหรงก็พูดว่า “ข้าแพ้แล้ว”
เมื่อลูกไฟระเบิดเมื่อสักครู่นี้ เสือขาวก็ถือโอกาสเข้าโจมตีเขาแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกระพือปีกและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงของเสือขาว
บุหรงให้คำมั่นว่าจะไม่ใช้ปีกของเขา เนื่องจากเขาทำไม่ได้เขาจึงยอมรับความพ่ายแพ้
นกทั้งหมดก็ตกใจ
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้อาวุโสบุหรงที่มีอำนาจมากที่สุดจะพ่ายแพ้ในสักวันหนึ่ง
นี่เป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่าผู้อาวุโสบุหรงที่ได้พบกับผู้หญิงที่เขาชอบ
บุหรงเหลือบมองไปที่ไอร่า “เจ้าพูดถูก คู่ครองของเจ้าแข็งแกร่งมากจริง ๆ ข้าประเมินเขาต่ำไป”
จากนั้นเขาก็กระพือปีกอันใหญ่โตและบินหนีไป
เมื่ออสูรเห็นว่าผู้อาวุโสของพวกเขายอมรับความพ่ายแพ้ พวกเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก พวกเขาทั้งหมดบินจากไปอย่างหดหู่ใจ
เผ่าหมาป่าหินส่งเสียงเชียร์อย่างตื่นเต้น
“เราชนะแล้ว เชร์ เจ้าสุดยอดไปเลย”
