ตอนที่ 66 แปลงดินต้นกำเนิด หญ้าธรรมดา (อ่านฟรี 04/07/2567)

“มีอะไร เจ้าไปทำภารกิจที่ข้ามอบให้เสร็จแล้วรึ ?” ชายหนุ่มถามกลับไป

“ยังเลยนายท่าน แต่ข้าขายสินค้าหมดแล้ว เลยจะมาขอเติมสักหน่อย” ปลาปากเสียตอบกลับมา ทำให้ชายหนุ่มสับสนไม่น้อย

มันไปขายอะไรของมัน ทำไมแค่เดินออกไปก็ขายได้หมดแล้ว เอาไปแจกรึไง ?

ไม่สิ.. ต่อให้แจกก็ไม่น่าจะหมดเร็วขนาดนี้ เพราะการจะหาผู้ฝึกตนที่ยอมรับของเหล่านี้ไปก็คงไม่ง่ายนัก ยังไม่รวมถึงเรื่องที่ว่าเขาไม่คิดว่ามันจะโง่แจกฟรีด้วย

มันต้องแอบหมกเม็ดไว้แน่ ๆ !

“เจ้าล้อข้าเล่น??” ชายหนุ่มคิดได้ดังนั้นเขาอดมีอารมณ์โกรธขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้

“เดี๋ยวก่อนนายท่าน! ข้าไม่ได้ล้อเล่นนะ นี่ไง!! ผลึกที่ขายได้อยู่นี่” ปลาปากเสียไม่เข้าใจว่ามันไปทำอะไรให้นายท่านโกรธเข้า จึงได้แต่ลนลานถอดแหวนมิติส่งให้ไป โดยที่มันลืมแยกผลึกที่จะเก็บไว้ใช้เองออกมาซะสนิท!!

“ไหนดูสิ...ทั้งหมดนี้คือผลึกจากการขายสินค้าที่เจ้าว่ามารึ?” หลังกล่าวประโยคแรกจบ ชายหนุ่มก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวถามออกมา

เพราะภายในแหวนมิติวงนี้มีผลึกอยู่เป็นจำนวนมาก! จากที่เขาใช้ลมปราณตรวจนับดูพบว่ามีมากถึง หนึ่งแสนสองหมื่นห้าพันผลึก!! นี่มันขายยังไงได้เยอะขนาดนั้นกัน!

อย่าบอกนะว่า…

“เจ้า ลองเล่ามาสิว่าขายสินค้าไปอย่างไร” ชายหนุ่มกล่าวถามออกมาหลังรับแหวนมิติมาไว้ในมือ

“คือมันเป็นอย่างนี้นายท่าน...”

หลังผ่านไปครึ่งเค่อ

ปลาปากเสียเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างภาคภูมิใจในความฉลาดของมัน ไม่เหมือนกับชายหนุ่มที่ได้ยิน เขารู้สึกเหมือนมีมีดมากรีดลงกลางใจ ทำไมเขาถึงไม่ขายของเกินราคาแบบมันบ้าง!

ไม่งั้นป่านนี้คงได้ผลึกมามากมายแล้ว!!

“ข้าทำผิดไปรึเปล่านายท่าน ?” ปลาปากเสียที่เห็นนายท่านไม่ตอบอะไร แถมยังนิ่งเงียบมันก็เริ่มใจเสียขึ้นมาแล้ว

[“ระบบ...สินค้าสามารถขายเกินราคาที่ตั้งไว้ได้ด้วยรึ ?”] ชายหนุ่มกล่าวถามระบบออกมา

[“สามารถทำได้... ราคาที่ระบบตั้งเป็นเพียงราคาขั้นต่ำที่ระบบแนะนำเท่านั้น”] เมื่อได้ยินสิ่งที่ระบบตอบกลับมา มันก็ทำให้ชายหนุ่มมั่นใจได้ว่าเขานั้นทำพลาดมาโดยตลอด!

[“ทำไมเจ้าถึงไม่บอกข้า?!”] ชายหนุ่มโวยวายใส่ระบบในใจ

[“ท่านไม่ได้ถาม”] อืม..ก็จริง สงสัยข้าจะผิดเอง

ชายหนุ่มได้แต่ทำใจ ในเมื่อพลาดไปแล้วก็ได้แต่ปล่อยมันไป คิดมากตอนนี้ก็คงไม่ช่วยอะไรขึ้นมา

“ไม่ผิด งั้นข้าจะเก็บไว้หนึ่งแสนผลึก เจ้านำสองหมื่นห้าพันผลึกไปไว้ใช้ก็แล้วกัน ส่วนอาหารปลาที่เจ้าแอบเก็บไว้ก็เอาไปไว้กินระหว่างทางนั่นแหละ” ชายหนุ่มดึงผลึกในแหวนมิติของมนุษย์ปลาออกมาเก็บไว้ในแหวนมิติของตนเองก่อนจะส่งคืนกลับไป

‘ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้นมาอีก สามร้อย แสดงว่าด้านนอกมีผู้คนมารวมตัวกันจำนวนมากจริง ๆ’ ชายหนุ่มครุ่นคิดเงียบ ๆ เพราะเหล่าผู้ฝึกตนที่ได้ซื้อสินค้าไปก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น เพราะที่ดินผืนนี้มีขนาดใหญ่มาก คงมีผู้ฝึกตนอีกนับไม่ถ้วนที่ไม่ได้รู้เห็นในเหตุการณ์ที่เข้าปลาขายสินค้าไป

“ขอบคุณนายท่าน!” ปลาปากเสียได้แต่เก็บความผิดหวังไวในใจ ถ้ามันไม่สะเพร่าก็คงแอบเก็บผลึกไว้ได้ครึ่งหนึ่งแล้ว! แต่ก็ยังดีที่มีอาหารปลาเหลือให้กินไปอีกหนึ่งร้อยถุง

ครึ่งหลัง

“ข้าจะมอบสินค้าให้เจ้าอีกชนิดละห้าร้อย ยกเว้นอาหารปลา” ชายหนุ่มเรียกสินค้าออกมากองไว้เป็นจำนวนมาก ปลาปากเสียที่เห็นดังนั้นก็รีบเก็บเข้าแหวนมิติไปทันที ราวกับกลัวว่านายท่านของมันจะเปลี่ยนใจ!

“เจ้าเอาหินนี่ไปด้วย ลองแวะไปเยี่ยมตระกูลซูเสียหน่อย ดูว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว” ชายหนุ่มยื่นหินตามตัวที่ได้จากซูไห่ยามที่จากกันเมื่อเข้าเมืองให้มนุษย์ปลาไป

“เจ้าไปได้แล้ว จงอย่าลืมว่าข้าจะสร้างร้านเสร็จภายในเจ็ดวัน เจ้าจงกลับมาให้ทัน อย่ามัวแต่เที่ยวเล่น” ชายหนุ่มกล่าวกำชับก่อนจะไล่ให้มันรีบจากไป

ปลาปากเสียก็พยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย โดยตลอดเวลาทุกเหตุการณ์ล้วนอยู่ภายใต้สายตาของปลาทองในโหลแก้ว มันได้แต่มองทุกสิ่งด้วยความมึนงง

สินค้าเหล่านั้นมันคืออะไร?! ทำไมคนถึงแย่งกันแบบนั้น!!

องค์ชายก็มี ตระกูลโจวก็มา...

เรียกสินค้าวิเศษระดับนั้นออกมากองได้เหมือนหัวผักกาด

ในเวลานี้มันไม่สนใจตระกูลฉู่ของมันแล้ว!! มันตัดสินใจจะติดตามพี่ใหญ่และนายท่านตลอดไป!

“ลองซื้อดินสักหนึ่งหมู่ก่อนก็แล้วกัน” เมื่อเห็นว่ามนุษย์ปลาตัวใหญ่ผ่านปราการแสงไปแล้ว ชายหนุ่มจึงตัดสินใจจะทดลองซื้อสินค้าในร้านดูก่อน ถึงแม้มันจะใช้เงินทั้งหมดที่เขาเพิ่งได้รับมาก็เถอะ

ชายหนุ่มเดินไปยังบริเวณที่เขาตัดสินใจจะตั้งร้านซึ่งเป็นเนินดินกับแหล่งน้ำรูปทรงคล้ายทรงกลมแห่งหยินหยาง เขาทำการเลือกที่ดินบริเวณริมขอบของแหล่งน้ำจุดหนึ่งเปลี่ยนเปลี่ยนให้มันกลายเป็นดินต้นกำเนิด

[“ติ๊ง! กำลังปรับสภาพดินและเปลี่ยนให้กลายเป็นดินต้นกำเนิด ระยะเวลาในการดำเนินการ สามวันสามคืน”] เสียงของระบบดังขึ้นเมื่อชายหนุ่มทำการกดสั่งซื้อเรียบร้อยแล้ว

“โอ้! ดูเหมือนผืนดินตรงนี้จะต่างไปจากเดิมนิดหน่อยแหะ” ชายหนุ่มสังเกตเห็นว่าที่ดินซึ่งเขาเลือกให้เป็นแปลงทดลองหนึ่งหมู่ มีรั้วไม้มาตั้งล้อมรอบเอาไว้เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า

ในตอนแรกนั้นมันเป็นเพียงดินแข็งที่มีหญ้าปกคลุมทั่วไป แต่ในตอนนี้ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงพลังปราณที่มากกว่าปกติในดินแปลงนี้ ต้นหญ้าแต่ละต้นก็เหมือนจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเล็กน้อยเสียด้วย

“ตรวจสอบ!”

แปลงดินต้นกำเนิด(กำลังปรับสภาพ)

คุณสมบัติ : ไม่ว่าจะเป็นพืช ผัก สมุนไพร ต้นไม้แบบใด ล้วนสามารถเจริญเติบโตในที่ดินแปลงนี้ได้เป็นอย่างดี รวมถึงเร่งความเร็วในการเจริญเติบโต เสริมคุณสมบัติของสิ่งที่ปลูกในดินแปลงนี้ด้วย

ระยะเวลาก่อสร้างคงเหลือ : สามวัน

หญ้าธรรมดา(กำลังพัฒนา)

ระดับ : ผู้ฝึกหัดปราณขั้นหนึ่ง

คุณสมบัติดั้งเดิม : ใช้เป็นอาหารให้สัตว์กิน ปกคลุมผิวดินเพิ่มการยึดเกาะของหน้าดิน

คุณสมบัติเพิ่มเติม : ใช้บดเพื่อรักษาแผลภายนอกและภายในให้ผู้ฝึกตนระดับหนึ่ง หรือ บุคคลทั่วไปได้

“ขนาดหญ้าธรรมดายังกลายเป็นหญ้าที่ฝึกตนได้ไปแล้ว ถ้าปล่อยไว้เรื่อย ๆ มันจะกลายเป็นหญ้าเซียนได้เลยไหมเนี่ย” ชายหนุ่มกล่าวออกมาด้วยความแปลกใจ ขนาดที่ดินแปลงนี้มันเพิ่งจะปรับสภาพเองนะ

“ระบบ ไอ้เศษไม้พวกนี้เหรอคือร้านที่ข้าจะได้รับ ?” ชายหนุ่มหันไปมองโครงไม้ที่ถูกสร้างอย่างลวก ๆ บนเนินดินที่เขาได้เลือกไว้

นี่มัน... บ้านพักที่เขาสร้างในป่ายังดูดีกว่าเสียอีก

[“ของฟรีก็ย่อมได้เพียงเท่านี้ หากท่านไม่พอใจก็สามารถซื้อวัสดุเองได้”] เสียงระบบตอบกลับมา เล่นเอาชายหนุ่มมึนงงไปเลย เพราะของลองตรวจสอบดูแล้วพบว่ามันเป็นเพียงร้านที่ทำจากไม้เก่าแก่ระดับต่ำเท่านั้น

“เฮ้อ..ตอนนี้ผลึกก็หมดแล้วด้วยสิ จะซื้ออะไรเพิ่มก็ไม่ได้” เขามองดูผลึกที่เหลืออยู่เพียงสี่พันผลึกก็อดรู้สึกว่าตัวเองยากจนไม่ได้

“คงต้องไปเดินเล่นในเมืองบ้างแล้วมั้ง” ชายหนุ่มกล่าวออกมาพลางครุ่นคิด

ไม่ว่าจะอัพเกรดวัสดุทำร้านใหม่ เปลี่ยนบึงน้ำ ทำแปลงดิน ปลูกผลไม้ ล้วนใช้ผลึกทั้งสิ้น!

เขาต้องหาผลึกเพิ่มแล้ว..คงไม่ยากเท่าไหร่ ยังไงเจ้าปลาปากเสียนั่นมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่า ผลึกหาง่ายแค่ไหน!!