การหวนคืนของอัศวินมังกรไร้พลัง ตอนที่ 11 เลือกซะ

ตอนที่ 11 เลือกซะ

เมื่อได้ยินว่ามี 2 ทางเลือก หยางตงก็คิดเงียบๆ เขาไม่รีบตอบ ถ้าเขาสู้กับคนที่ได้สิทธิ์เข้าเรียนพิเศษเขาคิดว่าเขาชนะได้แน่นอนเพราะพวกที่ได้สิทธิ์พิเศษก็คือคนที่ปลุกพลังปีนี้เหมือนกับเขา ทว่า ปัญหาคือเส้นสายและภูมิหลังของพวกที่ได้รับสิทธิ์เข้าเรียนพิเศษ

ถ้าคิดว่าปลุกพลังได้อาชีพสายต่อสู้ดีๆ แล้วจะได้สิทธิ์เข้าเรียนแบบพิเศษของมหาวิทยาลัยเมืองหลวง ความคิดนี้คือความคิดที่ผิด คนที่จะได้สิทธิ์เข้าเรียนแบบพิเศษต้องเป็นคนที่มีเส้นสาย เช่น พ่อแม่รวย พ่อแม่รู้จักคนมีอำนาจ แล้วอีกกลุ่มที่จะได้สิทธิ์ก็คือพวกมีภูมิหลังแข็งแกร่ง เช่น พ่อแม่แข็งแกร่ง ปู่แข็งแกร่ง ตระกูลมีอำนาจ

ทว่า ไม่ว่าจะมีเส้นสายหรือภูมิหลังคนที่ได้สิทธิ์เข้าเรียนแบบพิเศษของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงก็ต้องมีอาชีพสายต่อสู้ ถ้าไม่มีอาชีพสายต่อสู้เส้นสายมากขนาดไหน ภูมิหลังแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่ได้สิทธิ์เข้าเรียนแบบพิเศษของมหาวิทยาลัยเมืองหลวง

คิดได้สักพัก หยางตงก็พูดขึ้นว่า

“ถ้าเลือกทำภารกิจผมต้องทำภารกิจอะไร?”

“ทำให้ระดับของตัวเองกลายเป็นระดับ 20 ก่อนวันเปิดเรียนมหาวิทยาลัยปีนี้ นายมีเวลาประมาณ 3 เดือน”

ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยเมืองหลวงพูด

“แค่นั้นเหรอ”

หยางตงสงสัย

“ใช่”

ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยเมืองหลวงพยักหน้า เขาไม่โง่ เขารู้ว่าในอนาคตหยางตงต้องเป็นกำลังรบสำคัญของเผ่าพันธุ์มนุษย์แน่นอน เขาต้องสนับสนุนคนแบบหยางตง ถ้าเขาไม่สนับสนุนคนแบบหยางตงเขาจะสนับสนุนคนแบบไหน

จากนั้น ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยเมืองหลวงก็พูดอีกว่า

“นายสามารถเข้าใช้งานพื้นที่ล่าของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงได้ทันหมดระหว่างทำให้ตัวเองกลายเป็นระดับ 20 ต้องการอะไรอีกไหม”

“ไม่ครับ”

หยางตงตอบแบบมีมารยาท เขารู้ว่าผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยเมืองหลวงกำลังช่วยตัวเองอยู่ และตอนนี้เขาก็กำลังตื่นเต้นมากที่สามารถเข้าพื้นที่ล่าของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงได้ทั้งหมด

มหาวิทยาลัยแต่ละที่จะมีพื้นที่ล่าของตัวเอง มหาวิทยาลัยมีอำนาจมากเท่าไหร่ก็จะมีพื้นที่ล่าจำนวนมากเท่านั้น และพื้นที่ล่าก็คือพื้นที่ที่เอาไว้ให้พวกนักศึกษาเพิ่มระดับของตัวเอง พื้นที่ล่าจะแบ่งออกเป็นระดับต่างๆ กำหนดว่าระดับเท่านี้ควรเข้าพื้นที่ล่าตรงไหน และทางมหาวิทยาลัยก็จะจับสัตว์อสูรใส่พื้นที่ล่าเรื่อยๆ เรียกได้ว่าพื้นที่ล่าคือสวรรค์ของการเพิ่มระดับ

และพื้นที่ล่าก็แบ่งออกเป็นพื้นที่ล่าธรรมดากับมิติลับ มิติลับก็ตรงตามชื่อของมัน มันคือมิติอีกมิติที่ไม่อยู่บนดาวดวงนี้ ในมิติลับมีสัตว์อสูรและสมุนไพรมีค่ามากมายมิติลับก็คือว่าเป็นสวรรค์ของการเพิ่มระดับเช่นกัน ทว่า มิติลับแตกต่างจากพื้นที่ล่าตรงที่มันไม่ปลอดภัยอะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้ในมิติลับ นักศึกษาส่วนใหญ่เลยเลือกเข้าพื้นที่ล่ามากกว่า แต่นักศึกษาที่มั่นใจความสามารถของตัวเองจะเลือกเข้ามิติลับ เสี่ยงมากก็ได้มาก

จากนั้นหยางตงก็เดินออกจากห้อง เขาเดินไปที่ห้องข้อมูลพื้นที่ล่าของมหาวิทยาลัยเมืองหลวง

ระหว่างเขากำลังเดินอยู่ในห้อง เขาก็เห็นนักศึกษาจำนวนมากกำลังมองมาทางตัวเอง ที่นี่คือมหาวิทยาลัยเมืองหลวงไม่แปลกที่จะมีนักศึกษาจำนวนมากอยู่ที่นี่ ส่วนเหตุผลที่เขาโดนมองก็คงเป็นเพราะมังกรน้ำแข็งที่กำลังลอยอยู่ข้างๆ ร่างกายของเขา คนอื่นไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลของหยางตงได้แต่พวกเขาสามารถตรวจสอบข้อมูลของมังกรน้ำแข็งได้

นักศึกษาบางคนก็รู้ว่าหยางตงคือใคร เพราะพวกเขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองน้ำแข็งพันปีได้ เรื่องที่หยางตงทำไว้ที่เมืองน้ำแข็งพันปีเป็นเรื่องที่ดังมาก ถ้ามันเป็นแค่เรื่องที่มีมนุษย์ 1 คน บุกเข้าเมืองน้ำแข็งพันปีมันก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ที่เรื่องเป็นเรื่องใหญ่เพราะหยางตงสามารถควบคุมมังกรได้

ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ไม่เคยมีมนุษย์คนไหนสามารถควบคุมมังกรได้ หยางตงเลยเป็นคนที่พิเศษมากๆ เรื่องที่หยางตงทำไว้ที่เมืองน้ำแข็งพันปีจึงเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก

“ผมต้องการเข้าพื้นที่ล่าป่าน้ำแข็ง”

หยางตงบอกพนักงานดูแลพื้นที่ล่า พนักงานเป็นผู้หญิงอายุประมาณ 30 ปี

“พื้นที่ล่าป่าน้ำแข็งแนะนำให้ผู้เข้าต้องมีระดับ 20 ขึ้นไป ตอนนี้นายระดับเท่าไหร่?”

พนักงานดูแลพื้นที่ล่าพูด เธอตรวจข้อมูลของหยางตงไม่ได้เลยไม่รู้ว่าหยางตงระดับอะไร เธอเลยถามว่าหยางตงระดับเท่าไหร่ หน้าที่เธอคือไม่ได้มีแค่ส่งพวกนักศึกษาไปที่พื้นที่ล่า หน้าที่ของเธอคือต้องเตือนพวกนักศึกษาด้วยว่าพื้นที่ล่าไหนเหมาะกับตัวเองไม่เหมาะกับตัวเอง เพราะถ้าตายในพื้นที่ล่าก็คือตายจริงๆ

“ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยเมืองหลวงบอกผมว่า ผมสามารถเข้าพื้นที่ล่าได้ทั้งหมด”

หยางตงพูด

“เรื่องนั้นฉันรู้ แต่ถ้านายตายในพื้นที่ล่านายก็จะตายจริงๆ”

พนักงานดูแลพื้นที่ล่าพูด

“ผมรู้ ผมต้องการเข้าพื้นที่ล่าป่าน้ำแข็ง”

หยางตงยืนยันเป้าหมายของตัวเอง

“ตกลง ตามมา”

พนักงานดูแลพื้นที่ล่าไม่พูดเตือนอะไรอีก ถ้าเตือนแล้วไม่ฟังเธอก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ อีกอย่าง พลังทั้งสามของมังกรน้ำแข็งก็สูงมากเธอคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถ้าหยางตงไปที่พื้นที่ล่าป่าน้ำแข็ง

เดินได้สักพักหยางตงก็เดินมาถึงประตูมิติ พนักงานดูแลพื้นที่ล่าเดินไปที่คอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้างๆ ประตูมิติจากนั้นก็เริ่มตั้งค่าประตูมิติ ใช้เวลาประมาณ 2 นาที เธอก็พูดขึ้นว่า

“เชิญ ถ้านายเข้าไปแล้วนายจะเจอกับค่ายป่าน้ำแข็ง ค่ายป่าน้ำแข็งจะมีอาจารย์ระดับ 50 อยู่ตลอดเวลา ถ้านายเจอกับสัตว์อสูรจำนวนมากนายก็หนีมาที่ค่ายน้ำแข็งได้ หรือถ้าเจอกับสัตว์อสูรแข็งแกร่งจนตัวเองสู้ไม่ไหวนายก็หนีมาที่ค่ายป่าน้ำแข็งได้เช่นกัน แต่ว่า เข้าค่ายป่าน้ำแข็ง 1 ครั้ง ต้องเสีย 2 คะแนน แต่ตอนนี้นายไม่มีคะแนนและผู้อำนวยการให้สิทธิ์พิเศษนายสามารถเข้าออกได้ตลอด และในค่ายป่าน้ำแข็งจะมีร้านรับซื้อชิ้นส่วนสัตว์อสูรด้วย ชิ้นส่วนสัตว์อสูรที่นายฆ่าได้ต้องขายที่นั่นเท่านั้น เอาออกมาจากป่าน้ำแข็งไม่ได้”

“เข้าใจแล้ว”

หยางตงพยักหน้า

เขาไม่มีปัญหาเรื่องชิ้นส่วนสัตว์อสูรเพราะเขาเข้าใจว่าทำไมทางมหาวิทยาลัยเมืองหลวงตั้งกฎแบบนี้ ชิ้นส่วนของสัตว์อสูรคือของมีค่าทั้งนั้น เลือดเอาไปทำยา เนื้อเอาไปกินเพื่อเพิ่มความแข็งแรงให้ร่างกาย กระดูกเอาไปทำชุดเกราะหรืออุปกรณ์ป้องกันได้ เครื่องในก็สามารถเอาไปกินหรือทำเป็นแหล่งพลังงานได้ ไม่แปลกที่ทางมหาวิทยาลัยเมืองหลวงจะตั้งกฎแบบนี้

เมื่อตอบแล้ว หยางตงก็เดินเข้าประตูมิติด้านหน้า มังกรน้ำแข็งก็ลอยตามหยางตงเข้าประตูมิติ