Chapter 1254 นี่มันอสุรกายชัด ๆ
ท้ายที่สุดจุนซ่างเซียวก็รู้สาเหตุที่เก้าราชันย์ถูกนำมาขังเอาไว้ ไม่คาดคิดเลยว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อน่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
ค่ายกลที่ไม่สนพลังบ่มเพาะสามารถขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้ ขอเพียงแค่เตรียมเอาไว้ก่อน ก็สามารถขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้อย่างปลอดภัย!
แน่นอน.
จุนซ่างเซียวที่รู้ว่า ราชันย์รัตติกาล ถูกจักรพรรดินิหลิงเหยาวางแผนช่วงชิงวิชาพระสูตรไท่เสวียน แม้แต่ชิงค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนาขึ้นสู่พิภพเบื้องบนสำเร็จ.
ส่วนเก้าราชันย์.
พวกเขาที่มีส่วนรู้เห็น และเตรียมการถูกนำมาขังที่นี่ในที่สุด.
ที่น่าเศร้าที่สุด เพราะเป็นคนช่วยสร้างค่ายกล ทำให้ถูกป้อมปราการซิงกงขังจนอยู่ในสภาพอนาถเช่นนี้.
พวกเขาที่ถูกหลิงเหยาหลอกให้ช่วยเตรียมค่ายกล แม่ทัพลาดตะเวนจึงได้มาจับพวกเขามาแทน.
จุนซ่างเซียวรู้สึกเห็นใจเก้าราชันย์เป็นอย่างมาก.
พวกเขาที่ช่วยเตรียมค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนาอย่างแข็งขัน ท้ายที่สุดก็เป็นการส่งหลิงเหยาขึ้นสู่พิภพเบื้องบน ส่วนตัวเองกับเป็นผู้รับโทษ ถูกนำมาขังที่นี่หลายพันปี.
เหยี่ยนเฟยยวีกล่าวด้วยความโกรธ “ผู้หญิงคนนั้นวางแผนไม่ให้พวกเราไปด้วยตั้งแต่แรกแล้ว นางเพียงแค่ต้องการใช้ประโยชน์จากพวกเราเท่านั้น.”
“เป็นไปได้.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวเห็นด้วย.
ที่จริงเขารู้ว่าราชันย์รัตติกาลถูกนางหักหลัง แต่ไม่คิดว่าอีกเก้าราชันย์ก็ถูกหักหลังด้วยเช่นกัน.
“ร้ายกาจ ร้ายกาจจริง ๆ!”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวชม “ถึงกับปั่นหัวสิบราชันย์ และนำตัวเองขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้ สตรีนางนี้ไม่ธรรมดา หลังจากนี้คงต้องระวังให้มากกว่านี้.”
เป็นความจริง.
ข่าวที่เขาได้รับมาก่อนหน้านี้.
มีเพียงราชันย์รัตติกาลเท่านั้นที่ถูกหลอก ใครจะคิดว่าเก้าราชันย์ที่เหลือก็ไม่รอด.
ระบบเอ่ย “โฮสน์สนใจจะขึ้นไปพิภพเบื้องบนสินะ”
จุนซ่างเซียวคร้านที่จะสนใจ กล่าวออกมาว่า“ท่านจำวิธีสร้างค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนาได้หรือไม่?”
ภายในใจของเขาที่สั่นไหว.
พร้อมกับวางแผนเอาไว้ในทันที.
หากวันใดเขาต้องการขึ้นสู่พิภพเบื้องบน การใช้ค่ายกลที่ต่อต้านสวรรค์นี้ แทบจะทำให้เขาปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์.
ทำไมเขาถึงรู้สึกสนใจนะรึ?
เพราะว่า ก่อนหน้านี้จุนซ่างเซียวไม่สนใจที่จะขึ้นสู่พิภพเบื้องบน เป้าหมายแรกของเขาคือทำภารกิจระบบให้เสร็จ ขจัดระเบิดเวลา พร้อมกับท่องเที่ยวชมธรรมชาติกับคนรัก ใช้ชีวิตคู่รักให้คนอื่นอิจฉา.
“กับคนรักรึ?”
ระบบกล่าวล้อ “สมองของโฮสน์เพ้อเจ้อไปใหญ่แล้ว.”
ว่าแต่คำพูดนมพิษ แต่ละคำต้องระวังไว้หน่อยแล้ว บางทีมันอาจเป็นจริงได้!
“พระสูตรไท่เสวียนนั้นอยู่ในมือของจักรพรรดินิหลิงเหยา พวกเราเพียงรับผิดชอบช่วยเหลือ ดังนั้นจึงไม่รู้วิธีสร้างค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนา.”เหรินซิงเหอเอ่ย.
“......”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวพลางทอดถอนใจ “เป็นปัญหาแล้ว.”
ไม่ได้มีผังค่ายกล ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถใช้ได้แล้ว.
“ใช่แล้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ตบหน้าผาก เอ่ยออกมาว่า“ทวีปชิงหยุนไม่ใช่ว่ามีวิชาหัวใจเหมันต์ลึกล้ำอีกรึ? ในเมื่อตาเฒ่าไท่เสวียนเป็นผู้สร้าง จะต้องบันทึกค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนาไว้แน่!”
เหยี่ยนเฟยยวีเอ่ย “วิชาลับหัวใจเหมันต์ลึกล้ำ เท่าที่พวกเรารู้ มันไม่สมบูรณ์ หากมันมีรายระเอียดค่ายกลอยู่ก็คงมีแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น.”
“หา!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ต่อให้พลิกแผ่นดินก็ต้องหา!”
เหรินซิงเหอและเหยี่ยนเฟยยวีใบหน้าขมขื่นเอ่ยกล่าวออกมาว่า“ถึงจะมีค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนาขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้ ทว่าป้อมปราการซิงกงคงไม่ยอม หากพวกเขาพบเข้า....”
“ป้อมปราการซิงกงหาได้มีอะไร!”จุนซ่างเซียวที่กล่าวขัดพวกเขา.
“......”
ทั้งสองที่เผยสีหน้าเอ๋อเหรอออกมาทันที.
คำพูดของอีกฝ่ายที่เอ่ยกล่าวราวกับว่าคุกแห่งนี้เป็นส่วนหลังบ้าน.
หากทั้งสองสหายรู้ว่า โกวเซิ่งที่เติบโตมาไม่ถึงสิบปี เกรงว่าพวกเขาคงดวงตาเบิกกว้างกลมโตแน่.
......
ไม่รู้ว่าสามารถเปลี่ยนชะตาตัวเองได้หรือไม่ ข้าไม่รู้ ข้ารู้เพียงแค่ว่า ข้าไม่ยอมรับชะตาของตัวเองโดยไม่ทำอะไร.
ไม่ยอมรับชะตา.
เวลานี้หากว่าโกวเซิ่งคิดจะขึ้นสู่พิภพเบื้องบนแล้ว ถึงจะเป็นสวรรค์ก็ไม่สามารถขวางเขาได้ เขาจะต้องหาค่ายกลและนำศิษย์ของเขาทั้งนิกายไปด้วย!
แน่นอน.
ทุกอย่างต้องเป็นขั้นเป็นตอน เขาต้องคิดถึงภารกิจหลักและภารกิจมหากาพย์ก่อนในเวลานี้.
ดังนั้นหลังจากพูดคุยกับเหรินซิงเหอพักหนึ่ง เขาก็ไม่ได้รับข่าวของราชันย์คนอื่น ๆ ดังนั้นเขาจึงก้าวเข้าสู่ค่ายกลเคลื่อนย้ายไปสู่ชั้นต่อไป.
“ฟิ้ว!”
“ทะเลทุกข์ไร้ขอบเขต กลับใจคือฝากฝั่ง ♫♫~♬!”
“คุกเข่าให้กับผู้เชี่ยวชาญ เพื่อรักษาชีวิต ♫♫~♬!”
เสียงเพลงที่ก้องไปทั่วนรกชั้นที่หก ฉินหลินหรานที่ไม่สามารถทนได้กระอั๊กโลหิตออกมาอีกครั้ง.
“ฟิ้ว!”
ค่ายกลที่ส่องสว่าง จุนซ่างเซียวก็หายไปทันที.
“พรึด โครม!”
ฉินหลินหรานที่คุกเข่าหมดแรงบนพื้น เอ่ยออกมาในใจ“นี่มันอสุรกายชัด ๆ!”
......
คุกนรกชั้นที่เจ็ด.
จุนซ่างเซียวที่สวมอุปกรณ์มหาปราชญ์ก้าวออกมา.
หอกสะบั้นเก้าสวรรค์บนไหล่ ขณะก้าวออกมา บนเท้าของเขาที่มีฝุ่นหินดินทรายที่ค่อย ๆ ลอยขึ้น.
ที่ไกลออกไป.
ห่างออกไปร้อยจั้ง มีนักโทษหลายพันคน.
นักโทษเหล่านี้ย่อมแข็งแกร่งกว่านักโทษชั้นที่หก อุปกรณ์และอาวุธของพวกเขาดูไม่ธรรมดา แววตาอันเย็นชาจดจ้องมองมายังจุนซ่างเซียว.
“เจ้าหนู!”
นักโทษคนหนึ่งที่คำรามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เจ้าเป็นคนหูหนวกรึ?”
“กึก!”
จุนซ่างเซียวหยุด ทั้งสองแขนถือหอกสะบั้นเก้าสวรรค์ชี้ไปด้านหน้า เผยยิ้มอย่างเบาสบาย“เมื่อครู่เจ้าพูดอะไรรึ?”
หอกสะบั้นเก้าสวรรค์ “โปรดเรียกข้าว่าไม้พลองทองสมใจนึก ขอบคุณ!”
โกวเซิ่งที่เวลานี้สวมอุปกรณ์มหาปราชญ์ รู้สึกราวกับตัวเองคือฉีเทียนต้าเซิ่ง หากใครกล้าต่อต้าน กล้าเอ่ยดูแคลนหรือหัวเราะหัวล้านของเขาจะต้องได้รับโทษ.
“......”
นักโทษอีกคนที่กล่าวด้วยความโกรธ “เจ้าเป็นใคร! ทำไมถึงได้ลงมา!”
“ตูมมมมม!”
หากสะบั้นสวรรค์ที่กระแทกลงบนพื้น พลังวิญญาณที่พวยพุ่งออกไป ทำให้เหล่านักโทษรอบ ๆ ถูกผลักออกไปสองสามก้าว.
“ฟัง.”
จุนซ่างเซียวที่เงยหน้า กวาดตามองเหล่านักโทษเอ่ยออกมาว่า“ข้าคือฉีเทียนต้าเซิ่งจากเทือกเขาผลไม้ จุนหงอคง!”
“เจ้านี่โอหังเกินไปแล้ว!”
“ข้าทนไม่ไหวแล้ว ข้าจะทุบมัน!”
เหล่านักโทษที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา เอ่ยออกไปว่า “ส่วนเหตุผลที่ข้าลงมา....”
เขาหยุด พร้อมกับเผยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “นับจากนี้ข้าจะควบคุมชั้นที่เจ็ด เป็นเหล่าต้าที่นี่!”
“โอหังสุด ๆ!”
เหล่านักโทษที่โกรธเกรี้ยวคำรามลั่น.
“บุก! บุก! บุก! สับมัน!”
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เหล่านักโทษสองสามพันคนที่ไม่สามารถทนได้ ปล่อยปล่อยพลังวิญญาณอาบไล้บนอาวุธ พร้อมกับพุ่งมาจากทุกทิศทาง.
“หวอดดด!”
จุนซ่างเซียวที่หาวเสียงดัง พร้อมกับแผ่พลังออกมา แววตาที่กลายเป็นเย็นชาเอ่ยออกมาว่า“แส่หาความตาย!”
