Chapter 1253 ความลับของเก้าราชันย์
จุนซ่างเซียวที่สวมชุดอุปกรณ์มหาปราชญ์ สามชิ้นครบ พลังวิญญาณ พลังป้องกัน ความเร็วที่เพิ่มพูนขึ้น กล่าวได้ว่ากลายเป็นคนอีกคนในทันที.
กล่าวตามตรง แม้นว่าฉินหลินหรานจะบาดเจ็บ ทว่าก็ยังถือว่ามีพลังอยู่ แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกทุบหมดสติไปในทันที.
ขณะฟื้นคืนมาเป็นครั้งที่สอง ก็เห็นจุนซ่างเซียวในชุดวิบวับแวววาว แววตาที่เผยความหวาดกลัวขึ้นมาในทันที.
“พี่ชาย.....”ฉินหลินหรานที่พยุงร่างพลางคุกเข่าลงทันที“ข้า...ผิดไปแล้ว ผิดไปแล้วจริง ๆ....”
จุนซ่างเซียวที่คว้าไหล่ของเขาจ้องมองไปยังเขา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเอ่ยออกมาว่า“พูดดัง ๆ จักรวาลนี้ใครหล่อเหลาที่สุด!”
“เป็นพี่ชาย!”
“พี่ชายหล่อเหลาที่สุด!”
ฉินหลินหรานที่ตะโกนลั่น.
จุนซ่างเซียวปล่อยเขา พร้อมกับปัดฝุ่นไปมา กล่าวด้วยรอยยิ้ม “คำตอบของเจ้าทำให้ข้าพอใจ งั้นก็ส่งต้นกำเนิดวิญญาณมาได้แล้ว.”
“เรื่องนี้......”
“ไม่ส่งข้าจะร้องเพลงแล้วนะ!”
“ส่ง ส่งแล้ว!”
คิดถึงเสียงร้องที่น่าพรั่นพรึงแล้ว ฉินหลินหรานยอมจำนนทันที แม้แต่ยอมส่งต้นกำเนิดวิญญาณให้อีกฝ่าย.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่หันหน้าไปอีกข้าง จ้องมองเหล่านักโทษหลายพันคนที่นอนหมดสภาพอยู่ กล่าวออกมาเสียงดัง“พวกเจ้า มีใครมาจากทวีปชิงหยุน!”
“ทวีปชิงหยุนรึ?”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นพิภพระดับต่ำ.”
ผู้คนที่พูดคุยกันเสียงเบา.
นักโทษสองคนที่สั่นไหว ท่าทางที่เผยความประหลาดใจ.
จุนซ่างเซียวที่จับจ้องมอง เอ่ยออกมาว่า“ทั้งสองมาจากทวีปชิงหยุนอย่างงั้นรึ?”
“จูเหรินถามเจ้า!”
ฉินหลินหรานเอ่ยด้วยความโกรธ “ยังไม่รีบเข้ามาตอบอีก!”
“......”
ทั้งสองที่มองหน้ากันและกันด้วยท่าทางงงงวย ทำได้แต่ก้าวเดินเข้ามาอย่างช่วยไม่ได้ ภายในใจที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ.
คนที่สามารถจัดการนักโทษร้ายแรงชั้นหก และยังบังคับให้ส่งต้นกำเนิดวิญญาณให้ ถือว่าเป็นคนที่ร้ายกาจมาก พวกเขาไม่สามารถที่จะยั่วยุได้อย่างแน่นอน.
“ทั้งสอง.”
จุนซ่างเซียวที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณ เอ่ยออกมาว่า“ข้าเป็นเจ้านิกายชั้นหนึ่งของทวีปชิงหยุน จุนซ่างเซียว ครั้งนี้เดินทางมาช่วยเก้าราชันย์ในคุกนรกเก้าชั้น ท่านเห็นพวกเขาหรือไม่?”
“ถุย!” ระบบกล่าวหยัน.
หลีกเลี่ยงไม่ได้ นิกายนิรันดรนั้นแข็งแกร่งที่สุดในทวีปชิงหยุน ทว่าการรับรองนั้นยังคงอยู่ในชั้นที่สองเท่านั้น คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเอ่ยอ้างว่าเป็นนิกายลำดับหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง.
นักโทษทั้งสองที่ได้ยิน ร่างกายที่สั่นเทิ้มไปในทันที.
จุนซ่างเซียวที่เฝ้ามองทุกการเคลื่อนไหว เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย ภายในใจที่สามารถระบุได้อย่างแน่นอน ดังนั้นยกมือประสานไปด้านหน้าเอ่ยออกมาว่า“อาวุโสทั้งสอง ลำบากพวกท่านแล้ว!”
......
ใช่แล้ว.
นักโทษทั้งสองที่ก้าวออกมาจากมุม เก้าราชันย์ที่จุนซ่างเซียวหาอยู่ก็คือพวกเขา หนึ่งคือราชันย์ลี่ เหยี่ยนเฟยยวี อีกคนคือราชันย์ถง เหรินซิงเหอ.
ทั้งสองเป็นสหายกันถูกขังในคุกชั้นหกพร้อมกัน พบเข้ากับฉินหลินหรานและถูกฉินล้างสมอง จนกลายเป็นแฟนด้อมของฉินหลินหรานมาหลายพันปี.
หากจุนซ่างเซียวไม่สอบถาม สองราชันย์ก็ไม่กล้าเอ่ยออกมาง่าย ๆ เหมือน ถูหยิงชิงอย่างแน่นอน.
ในทวีปพวกเขาคือตัวตนสูงสุด เวลานี้กับอยู่ในสภาพน่าสงสาร ทำให้พวกเขาสูญเสียจิตใจและความภาคภูมิไปแล้ว.
......
“เฮ้อ.”
บนพื้นที่มืดมิด เหยี่ยนเฟยยวีถอนหายใจ ร่างกายที่หมดเรี่ยวแรงและจิตใจ เวลานี้ไม่เหลือเค้าความน่าเกรงขามแม้แต่น้อย.
ไม่เห็นแสงสว่างมาเนิ่นนาน มีชีวิตไม่ต่างกับตาย หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นอาจหมดกำลังใจที่จะมีชีวิตต่อแล้ว.
สองราชันย์ที่เคยได้รับความเคารพสูงสุด ทว่าตอนนี้กับไม่เหลืออะไรแล้ว และเมื่อเทียบกับอุปกรณ์มหาปราชญ์ของจุนซ่างเซียวแล้วยิ่งแตกต่างกันลิบลับ.
คลื่นลูกใหม่แม่น้ำแยงซีซัดคลื่นลูกเก่า.
[ 长江后浪推前浪 Chángjiāng hòulàng tuī qiánlàng คลื่นลูกใหม่แม่น้ำแยงซีซัดคลื่นลูกเก่า หมายความว่า คนรุ่นใหม่ที่ความสามารถมากกว่า สดใหม่กว่า เข้ามาแทนที่คนรุ่นเก่าที่แก่ตัว โรยราไป ]
“ทั้งสอง.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวบรรยากาศเศร้าสร้อยอีกฝ่ายไป “ความผิดอันใด ถึงได้ถูกนำมาขังไว้ที่นี่?”
ตั้งแต่ถูหยินชิงแล้วที่อีกฝ่ายไม่อธิบาย ทำให้เขารู้สึกสงสัยยิ่งนัก.
“โทษที่ไม่สามารถอภัยได้.”เหรินซิงเหอเอ่ย.
เหยี่ยนเฟยยวีเอ่ย “อย่าเอ่ยถึงเลย.”
“......”
จุนซ่างเซียวแทบทรุด.
พวกเจ้ายิ่งไม่พูดข้าก็ยิ่งสงสัย!
“ทั้งสอง.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวอย่างจริงจัง“ข้าจำเป็นต้องรู้ความจริง ถึงจะช่วยพวกท่านออกไปได้ ไม่เช่นนั้น....มีเพียงแค่ต้องถูกขังไว้ที่นี่ไปตลอดกาล เป็นเพียงหุ่นเชิดให้คนอื่นควบคุม.”
คำพูดกระแทกเหรินซิงเหอและเหยี่ยนเฟยยวีอย่างรุนแรง.
ทั้งสองมองหน้ากันและกัน ราวกับว่าเข้าใจได้ ดังนั้นจึงได้เอ่ยออกมาว่า“ในเมื่อเจ้ามาจากทวีปชิงหยุน คงจะได้ยินชื่อของตาเฒ่าไท่เสวียนใช่ใหม?”
“เคยได้ยิน.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ระบบเคยเอ่ยถึง หมื่นปีที่แล้วมีสุดยอดฝีมือปรากฏในยุคโบราณ ก็คือตาเฒ่าไท่เสวียน ถือว่าเป็นตัวตนในตำนาน.
“อาวุโสไท่เสวียนได้สร้างวิชาบ่มเพาะไว้สองวิชา หนึ่งคือวิชาเหมันต์ลึกล้ำ อีกหนึ่งก็คือพระสูตรไท่เสวียน.”เหรินซิงเหอเอ่ย.
“ได้ยินมาเล็กน้อย.”
จุนซ่างเซียวไม่เพียงได้ยิน ทว่ายังรู้ด้วยว่าส่วนคัมภีร์วิชาเหมันต์ลึกล้ำนั้น เป็นรากฐานของนิกายไท่เสวียนเซิ่ง.
“ในโลกนั้นทุกคนต่างก็รู้ว่าสองวิชาบ่มเพาะนั้นมีระดับเหนือเทวะ ทว่าไม่มีใครรู้ความลับที่ยิ่งใหญ่ของมัน.”เหรินซิงเหอเอ่ย.
“ความลับอะไร?”จุนซ่างเซียวที่ยิ่งอยากรู้เข้าไปอีก.
เหรินซิงเหอเอ่ย “หากบ่มเพาะวิชาดังกล่าวไปถึงจุดสุดยอดก็จะสามารถสะบั้นมิติ ขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้ ทว่าในนั้นที่จริงมีบันทึกค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนาอยู่ ซึ่งหากนำมาใช้ไม่ว่าจะมีระดับบ่มเพาะใดก็ตาม จะสามารถขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้!”
“และ!”
เหยี่ยนเฟยยวีกล่าวอย่างจริงจัง “และไม่มีคำว่าล้มเหลวด้วย!”
“โอ้ว แม่เจ้า!”
จุนซ่างเซียวที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
แม้แต่ระดับสะบั้นมิติระดับกลางการขึ้นสู่เบื้องบน ยังมีโอกาสประสบผลที่ต่ำเตี้ย และสะบั้นมิติขั้นสูงเองก็ไม่สามารถรับประกันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ด้วย.
ทว่าสิ่งที่ได้ยินจากสองราชันย์ ขอเพียงใช้ค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนา ก็จะขึ้นสู่พิภพเบื้องบนได้โดยไม่ล้มเหลว เรื่องแบบนี้เหลือเชื่อเกินไปแล้ว.
สิ่งที่น่าพรั่นพรึงที่สุด ไม่สนระดับการบ่มเพาะอีกด้วย!
ในเวลานั้น.
จุนซ่างเซียวที่นึกอะไรบางอย่างได้ “ท่านทั้งสองที่เริ่มใช้ค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนา เลยถูกคนของป้อมปราการซิงกงพบเข้า ดังนั้นจึงถูกนำมาขังที่นี่อย่างงั้นรึ?”
“ไม่ผิด.”
เหรินซิงเหอและเหยี่ยนเฟยยวีกล่าวตอบเป็นเสียงเดียวกัน.
โชคดีที่ทั้งสองพูดคุยกันด้วยการส่งเสียงผ่านวิญญาณ ทำให้คำพูดของพวกเขา คนอื่น ๆ ไม่ได้ยิน ไม่เช่นนั้นคงจะตกใจตาตั้งเป็นแน่.
“เป็นเช่นนี้นะเอง.”
จุนซ่างเซียวที่เข้าใจแล้ว.
ซ่างโหยวเหินบอกว่าบรรพชนนั้นใช้วิธีบางอย่างเข้าสู่ระดับสะบั้นมิติขั้นกลาง ทำให้ผิดกฎและถูกนำมาขัง ส่วนเก้าราชันย์นั้นใช้ค่ายกลเพื่อฝืนขึ้นสู่พิภพเบื้องบน จุดจบจึงเหมือน ๆ กัน.
“พวกท่านพบพระสูตรไท่เสวียนแล้วอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม.
เหรินซิงเหอที่ส่ายหน้าไปมา “พวกเราไม่พบ ทว่าราชันย์รัตติกาลพบ.”
“ราชันย์รัตติกาล?”จุนซ่างเซียวเอ่ย “เมื่อหลายพันปีก่อนถูกสตรีของตัวเองหักหลัง จนกลายเป็นราชันย์ที่น่าเศร้าที่สุดในประวัติศาสตร์นั่นนะรึ?”
“ไม่ผิด.”
เหรินซิงเหอและเหยี่ยเฟยยวีที่เผยใบหน้าโศกเศร้า “เจ้าคนแพ้สุรานั่น!”
เขาที่นึกถึงเคยเรียกอีกฝ่ายมาดื่มสุรา เพียงไม่กี่แก้วก็ล้มหัวทิ่มแล้ว.
“กล่าวต่อเลย.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
เหรินซิงเหอกำหมัดแน่น กล่าวด้วยความโกรธ “พระสูตรไท่เสวียนนั้น เป็นหลิงเหยาครอบครอง ได้เชิญข้าและคนอื่น ๆ มาเตรียมค่ายกลฟ้าดินสี่วาสนาด้วยกัน เพื่อที่จะขึ้นสู่พิภพเบื้องบนพร้อมกัน สุดท้ายแล้ว.....”
แววตาของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว กัดฟันแน่น “ค่ายกลทำงาน นางก้าวเข้าไปคนแรก พวกเรา....”
“พรึด!”
ความโกรธเกรี้ยวมากล้น จนทำให้กระอักโลหิตออกมา.
จุนซ่างเซียวเอ่ยกล่าว “พวกท่านล้มเหลวอย่างงั้นรึ?”
