Chapter 1248 นรกชั้นหก พบคู่ต่อสู้ที่เหมาะสม
นับตั้งแต่จบยุคโบราณ เพราะว่าพลังฟ้าดินมีจำกัด จึงมีราชันย์ที่เกิดขึ้นมาเพียงแค่คนเดียว ซึ่งก็คือเย่ซิงเฉิน เวลานี้ได้ตกตายไปแล้วนั่นเอง ทำให้มีตัวตนที่แข็งแกร่งเพียงแค่เก้าคนเท่านั้น.
เหล่ายอดฝีมือที่ปรากฏของแต่ละพิภพที่ปรากฏแต่ละครั้ง จะต้องดูยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าใคร ๆ.
แม้แต่จุนซ่างเซียวก็ยังแอบคาดหวัง กับตัวตนที่ยิ่งใหญ่นี้ไปด้วย.
หากแต่ในความเป็นจริง เขาและราชันย์หลิงถูหยินชิงพบกันแล้ว กับไม่เป็นดั่งที่คิด ฝ่ายตรงข้ามที่เผ้าผมกระเซอะกระเซิง ใบหน้าบิดเบี้ยวบวมช้ำ สภาพไม่ต่างจากขอทาน.
เหล่ายอดฝีมือที่ทุกคนเฝ้าฝัน สถานการณ์กับน่าสงสารยิ่งนัก จนทำให้โกวเซิ่งพูดไม่ออก.
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร.
ไว้ไปหาคนอื่นค่อยว่ากัน.
อย่างไรก็ตามจากที่เห็น ดูเหมือนว่าจุนซ่างเซียวจะพอคาดเดาอีกแปดราชันย์จะมีสภาพอย่างไร?
“เจ้าต้องดูแลเขาด้วย”โกวเซิ่งไม่ลืมว่าอีกฝ่ายนั้นคือคนของทวีปชิงหยุน ยังไงเขาก็ต้องดูแลอีกฝ่ายด้วย
“เหล่าต้าโปรดวางใจ!”
ปิศาจสุราเอ่ย “นับจากนี้ คนผู้นี้คือพี่น้องของข้า!”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่เข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้าย หายไปในทันที.
มารสุราลอบคิดในใจบางทีเหล่าต้าคงจะไม่เลว “การไปนรกชั้นที่หกจะต้องเป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงแน่.”
......
“ฟิ้ว!”
ภายในพื้นที่ที่มืดมิด บนท้องฟ้ามีอักขระ นรกชั้นหกลอยอยู่.
จุนซ่างเซียวที่ก้าวออกมาจากค่ายกล ลอบคิดในใจ“ไม่รู้ว่ามาถึงชั้นที่หกแล้ว รู้สึกว่าเวลาค่อนข้างเร็วจริง ๆ.”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น ริ้วแสงที่ลอยมาจากบนท้องฟ้า พุ่งตรงมาด้วยความเร็ว.
บนแท่นศิลาที่มีพลังพิเศษอาบไล้อยู่นั้น มีร่าง ๆ หนึ่งที่ปรากฏขึ้น.
“......”
จุนซ่างเซียวที่มุมปากกระตุกไปมา.
ในเวลานั้นเขารู้สึกอับอายแทนอีกฝ่ายไปในทันที.
“แก๊ก!”
เสียงดีดนิ้วดังขึ้น.
แท่นศิลาที่มีแสงสีเสียงวับวาว ส่องประกายสลับสี สลับตำแหน่ง ราวกับเวทีคอนเสิร์ต!
“นี่เวทีคอนเสิร์ตงั้นรึ? กำลังจะออกมาเต้นรึไง?”จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ.
ระบบแทบทรุด.
ก่อนนั้นเจอมือพู่กัน จากนั้นก็มือสุรา เวลานี้เจอมือดนตรีรึอย่างไร?
ที่แห่งนี้มันจะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว.
“น่าสนใจ.”
จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้ม.
ในแต่ละชั้นของนรก นักโทษจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ และยากจะเอาชนะ หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นย่อมเสียความมั่นใจแน่.
เวลานี้ด้านหน้าปรากฏเวทีขึ้น อธิบายได้ว่าฝ่ายตรงข้ามคงมีทักษะการร้องเพลงแน่ ๆ.
ช่างบังเอิญ ทักษะเต้นไม่กล้าเอ่ยว่าร้ายกาจ ทว่าเรื่องร้องเพลงนี้จุนซ่างเซียวไม่คิดแพ้คนอื่น ๆ แม้แต่น้อย.
ระบบกล่าวหยัน“เพราะว่าลูกคอของโฮสน์นั้น ใครได้ฟังมีแต่สิ้นชีพหัวระเบิดไปนะสิ.”
จริง!
เป็นความจริงจนน่ากลัว.
“ฟิ้ว!”
ร่างเพรียวระหงมองเห็นเพียงแค่ด้านหลังที่ยืนอยู่บนแท่นศิลา.
“แปะ แปะ แปะ!”
แสงที่ส่องสว่างเป็นเส้นตัดกับพื้นที่มืดมิด ดูระรานตาราวกับอยู่ในงานเลี้ยง
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นอังปิดแสงที่จ้าสาดส่องมายังเขาจนทำให้งงงวยไปเหมือนกัน.
ในเวลาต่อมาในครรลองสายตานั้นปรากฏนักโทษหลายพันคน ที่ยืนอยู่รอบ ๆ พร้อมกับเปล่งแสงออกมาอีกด้วย.
“เย็ดเข้.”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“ในคุกมีระบบป้ายไฟด้วย!”
ระบบได้ทีเอ่ยออกมาทันที“ทุกวันศิษย์โฮสน์ก็ออกทำกายบริหาร โฮสน์ไม่เตรียมป้ายไฟไว้ให้กับพวกเขาด้วยเลยล่ะ!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้นบนเวทีผู้มีชุดอักขระ“ผู้ต้องหาร้ายแรง”ผมที่ยาวสลวย ใบหน้าเรียวเล็กผิวประณีต
“นั่นมันผู้ชาย หรือสตรีกัน?”
ถึงกับทำให้จุนซ่างเซียวเห็นแล้วสับสน.
เพราะว่ารูปลักษณ์เหมือนบุรุษ ทว่าผิวพันธ์เรียวขาแขนที่เหมือนดั่งสตรี.
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น นักโทษร้ายแรงที่ดูไม่เหมือนบุรุษและสตรีถือพัดกวัดแกว่งไปมา ริ้วแสงที่กลายเป็นริ้วพุ่งออกไปเป็นเส้น ๆ.
“บัดซบ!”
จุนซ่างเซียวที่ใบหน้ามืดครึ้มขึ้นมาทันที.
ฝ่ายตรงข้ามที่ชายไม่จริง หญิงไม่แท้ยังพอรับได้ ทว่าบนพัดของอีกฝ่ายนั้นมันกับมีอักขระคล้ายของเขาที่เขียนไว้ว่า หล่อเหลาอันดับหนึ่งในโลกหล้า!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
ระบบที่หัวเราะตัวเอง.
ระบบที่เคยเอ่ยว่าโฮสน์คงเป็นคนเดียวที่หลงตัวเองอย่างที่สุด.
วันนี้ได้มาพบเข้ากับคนหลงตัวเองเข้าอีกคน อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ แม้แต่เอ่ยกล่าวออกมาว่า ตัวเองหล่อเหลาอันดับหนึ่งในโลกหล้าเหมือนกันอีก ถือว่าเป็นคู่ต่อกรที่เท่าเทียม.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
บนเวทีที่เหล่านักโทษกำลังรายล้อมอยู่นั้น.
ที่หน้าอกของพวกเขาล้วนแต่มีอักขระเขียนไว้ว่า กลุ่มหล่อเหล่าอันดับหนึ่งในโลกหล้า.
“เจ้าหนู.”
นักโทษร้ายแรงที่โบกพัดไปมา พร้อมกับเผยยิ้มอันงดงามราวกับสตรี ส่งยิ้มมายังเขา “เจ้าลงมาด้านล่าง ต้องการมาดูความหล่อเหลาของข้าอย่างงั้นรึ?”
“......”
จุนซ่างเซียวที่กำหมัดแน่น แววตาที่เผยความโกรธ.
เจ้านี่ไม่เพียงแค่รูปร่างอรชรน้ำเสียงยังนุ่มนวลราวกับสรี ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ ต้องการพุ่งเข้าไปทุบอีกฝ่าย ให้แนบไปกับพื้นเลย.
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง!
พัดของอีกฝ่ายมันดูฉูดฉาดเป็นอย่างมาก.
เพียงแค่มอง ก็บอกได้แล้วว่าเขาไม่สามารถเทียบกับนักโทษร้ายแรงนี้ได้ แม้แต่นายน้อยหยวนเองก็ด้วย.
เรื่องนี้มันทำให้โกวเซิ่งรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว.
ความหล่อเหลาสง่าของอีกฝ่ายทำให้โกวเซิ่ง ถูกด้อยค่าลง.
ก่อนหน้านี้เขาเคยโมโหนายน้อยหยวนที่หล่อเหลากว่าครั้งหนึ่งแล้ว.
เมื่อครั้งในอดีตที่ไปพบกับอีกฝ่ายที่ป่าเมเปิ้ล หากว่าอีกฝ่ายไม่แต่งตัวบุรุษเขาคงคิดว่าเป็นสตรี.
อย่างไรก็ตาม
โกวเซิ่งและนายน้อยหยวนที่มีนิสัยแตกต่างกัน ทำให้ไม่ได้คุกคามอะไรเขา.
ในป้อมปราการซิงกง ดูเหมือนว่าจะมีพวกที่บ้าคลั่งมากมาย การที่จะมีพวกหลงตัวเองอยู่ก็ต้องมีเช่นกัน การที่เป็นชายก็ไม่ใช่ หญิงก็ไม่แท้ มันดูแล้วขัดหูขัดตายิ่งนัก.
เวทีผู้ต้องขังร้ายแรงรึ?
คงเอ่ยว่าน่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆ.
อีกอย่างอีกฝ่ายดูเหมือนว่าจะไม่มีเศษเสี้ยวของบุรุษเลย.
เพราะว่าอีกฝ่ายนั้นแต่งกายเป็นเป็นสตรี.
อย่างไรก็ตามลูกกระเดือกที่ใหญ่ที่ลำคอนั่น ทำให้ไม่สามารถมองเห็นเป็นสตรีได้.
ทั้งที่ทำตัวเป็นเหมือนกับสตรี ทำไมทำไมยังต้องบอกว่าตัวเองหล่อเหล่าอันดับหนึ่งในใต้หล้า? นี่ไม่เท่ากับว่ากำลังดูแคลนเขาอยู่รึ?!
“ฟู่ ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่โกรธเกรี้ยว ทั่วร่างกายมีพลังวิญญาณที่มากล้นปะทุขึ้นมา.
เจ้าบ้านี่!
ข้าจะทุบเจ้าสักหมัดแน่!
“กึก!”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวไปด้านหน้า พลังวิญญาณที่ทำให้ห้วงมิติบิดเบี้ยว หมัดของเขาที่แผ่พลังอำนาจมากล้น พร้อมกับตะโกนด้วยความโกรธ “เจ้าไม่ควรใช้อักขระนั่น!”
