Chapter 1247 ราชันย์วิญญาณ ถูหยินชิง
ปิศาจสุรานั้นมีนิสัยที่เข้าตาจุนซ่างเซียว พลังยุทธ์เองก็แข็งแกร่ง ทำให้เขาสนใจรับอีกฝ่ายเข้ามาด้วย.
แล้วจะรับเข้ามาอย่างไร?
นี่คือปัญหาใหญ่.
ความคิดของโกวเซิ่งนั้น จงใจปอปั้นวิถีสุราให้กับเย่ซิงเฉิน เพื่อที่จะให้อีกฝ่ายปรารถนาที่จะท้าทายอีกฝ่าย!
ทำไมไม่เลือกหลี่ชิงหยาง หรือเซียวจุ้ยจื่อล่ะ?
กล่าวได้ว่าความสามารถสุราของอาหนิวบางทีอาจจะด้อยกว่าหลิวหว่านซีหรือเหยาเมิ่งหยิงที่ไม่เคยดื่มด้วยซ้ำ.
อย่างไรก็ตาม กล่าวตามตรงเขาไม่ได้กำหนดกฎเกณฑ์อะไรหรอก ว่าจะเป็นใคร ความรู้สึกล้วน ๆ.
อีกอย่างอาวุธเทวะของเย่ซิงเฉินนั้นก่อนหน้านี้คือไหสุรา ด้วยเหตุนี้จึงเหมาะที่จะเป็นมือสุราเป็นที่สุด.
ระบบเอ่ย “ดูเหมือนว่าโฮสน์จะเอ็นดูเย่ซิงเฉินไปไหม ที่ทวีปเผ่าวิญญาณ ก็เอาชื่ออีกฝ่ายไปทำให้แปดเปื้อนมาก่อนแล้ว.”
“สุดยอดวิถีสุราอย่างงั้นรึ?”
ปิศาจสุราที่ดวงตาเป็นประกายในทันที.
เหนือกว่าเขาอีกรึ? นี่ทำให้เขาสนใจที่จะท้าทายขึ้นมาทันที.
“ทวีปชิงหยุน? เย่ซิงเฉิน.”ปิศาจสุราที่คิดในใจ“หากว่าวันหนึ่งบิดาออกจากคุกได้ จะต้องไปขอคำแนะนำแน่นอน!”
ตัดไปที่นิกายนิรันดรเวลานี้ หลี่ชิงหยางที่กำลังอุ้มอาหนิวกลับห้อง หากรู้ว่าตัวเองถูกเจ้านิกายยกให้เป็นยอดวิถีสุรา เกรงว่าคงจะล้มพับไปอีกรอบแน่!
......
จุนซ่างเซียวที่หยั่งเชิงปิศาจสุราไว้แล้ว ทว่ารู้ว่าตอนนี้ไม่ควรรุกจนเกินไป ดังนั้นจึงได้สอบถามเส้นทางไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายไปยังชั้นต่อไป.
“เหล่าต้าจะไปยังนรกชั้นหกรึ?”
“อืม.”
“ไม่ควรจะไปที่นั่น.”
ปิศาจสุราที่เอ่ยออกมาทันที“นักโทษร้ายแรงที่นั่น ไม่ใช่คนที่จะรับมือง่าย ๆ!”
“จริงรึ?”
จุนซ่างเซียวเผยยิ้ม “ข้าสนใจซะแล้ว.”
“......”
ปิศาจสุราที่มุมปากกระตุก.
ดูเหมือนว่ายิ่งเตือนกับเป็นยิ่งยุ ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถห้ามได้แน่.
ขณะที่จุนซ่างเซียวที่กำลังก้าวไปยังค่ายกลเคลื่อนย้าย ในเวลานั้นก็มีเสียงที่ดังขึ้นในหูของเขา “สหายน้อย รอสักครู!”
คนที่เอ่ย คือคนที่นอนหมดสภาพที่มุม เขาที่พยุงร่างพยายามลุกขึ้น ทว่าแววตายังคงหวาดกลัวปิศาจสุรา.
“เฮ้!”
“ไม่มีคำสั่ง คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะกล้าลุกขึ้นมา!”
ปิศาจสุราที่เตรียมที่จะสั่งสอนอีกฝ่าย จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นขวาง “มีเรื่องอันใดรึ?”
คนดังกล่าวที่ก้าวเข้ามา ก่อนที่จะหยุด เอ่ยออกมาว่า“เจ้ามาจากทวีปชิงหยุนอย่างงั้นรึ?”
“ไม่ผิด.”
“เจ้ามาหาเก้าราชันย์อย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่คุยกับปิศาจสุราก่อนหน้านี้ แม้นว่าเขาจะซ่อนตัวอยู่ แต่ก็ได้ยินอย่างชัดเจน.
“เจ้ารู้จักงั้นรึ?”
โกวเซิ่งถามออกมาเร็วไว.
เขาที่มาถึงชั้นที่ห้าแล้ว สอบถามเรื่องราวต่าง ๆ ไปทั่ว แต่กับไม่ได้ข่าวอะไรเกี่ยวกับเก้าราชันย์ยุทธ์เลย.
“ฟู่!”
ในเวลานั้น ทั่วร่างของเขาที่มีสายลมโบกพัด เผ้าผมที่กระเซอะกระเซิง เผยใบหน้าที่ดูจริงจังเล็กน้อย เอ่ยออกมาว่า“ข้าเป็นหนึ่งในเก้าราชันย์ยุทธ์ที่เจ้ากำลังหาอยู่!”
จุนซ่างเซียวได้ยินคำพูดดังกล่าว ก็อ้าปากค้าง.
ถูกทุบจนหมดสภาพในชั้นที่ห้านี่นะ คือหนึ่งในเก้าราชันย์ยุทธ์ที่เขาหาอยู่?
ไม่ได้เอ่ยไร้สาระใช่ไหม!
เก้าตัวตนที่อยู่สูงสุดขอทวีปชิงหยุนมาเนิ่นนาน ไม่คิดเลยว่าจะมีสภาพแบบนี้รึ?
เท่าที่ผ่านมา จากข่าวที่ได้รับ จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดว่าอีกฝ่ายคงมีระดับที่เหนือล้ำยิ่งกว่าราชันย์มนุษย์ แม้แต่เป็นตัวตนที่ไร้เทียมทาน สามารถที่จะพูดคุยแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับสถานการณ์ของโลกได้.
ตอนนี้กับกลายเป็นตัวตนที่น่าสงสารไปแล้ว เมื่อคิดถึงสิ่งที่เคยคิด ดูเหมือนว่าจะแตกต่างกันลิบลับเลย.
ระบบเอ่ย “เก้าราชันย์ถือว่าแข็งแกร่งที่สุดในทวีปชิงหยุน ทว่ากับเป็นเพียงแค่ระดับธรรมดาในจักรวาลเบื้องล่างเท่านั้น โดยเฉพาะในคุกนรกเก้าชั้นนั้น การที่อยู่ในสภาพน่าสงสาร คงจะเป็นเรื่องปรกติ.”
“ก็ใช่.”
จุนซ่างเซียวที่ปรับอารมณ์.
เก้าราชันย์ถือว่าแข็งแกร่งที่สุดในทวีปชิงหยุน ภาพพจน์ที่สูงศักดิ์เป็นอย่างมาก.
ทว่าเทียบกับจักรวาลเบื้องล่าง นักโทษร้ายแรงที่ถูกขังที่นี่แล้ว ไม่เพียงแค่ไร้พลัง ทว่ายังไม่สามารถเทียบกับพวกเขาได้ เป็นได้แค่เพียงกระสอบทรายเท่านั้น.
“เก้าราชันย์รึ?”
ปิศาจสุราที่ไม่แม้แต่ชำเลืองมอง“แท้จริงก็มีชื่อเสียงยิ่งใหญ่แบบนี้นะเอง.”
ดื่มก็ไม่ได้เรื่อง ต่อสู้ก็ไม่เอาอ่าว ไม่อยู่ในสายตาแม้แต่น้อย.
อีกฝ่ายที่กำหมัดแน่น แววตาที่โกรธเกรี้ยว ดูเหมือนว่าจะถูกรังแกมาหลายพันปีแล้ว ทำให้เขาได้แต่อดทน ไม่กล้าแม้แต่จะตอบโต้ถึงจะถูกดูแคลนก็ตาม.
“เจ้าคือเก้าราชันย์อย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวที่สอบถามซ้ำอีกครั้ง.
เขาที่จัดแจงตัวเอง กล่าวออกมาอย่างเป็นทางการ “ราชันย์วิญญาณ ถูหยิงชิง!”
เห็นท่าทางแล้วดูเหมือนว่าจะทำให้จุนซ่างเซียวเริ่มเชื่อบ้างแล้ว จึงได้เอ่ยออกมาทันที “มีอะไรพิสูจน์?”
“ฟิ้ว!”
ถูหยิงชิงที่ยื่นมือออกไป.
เหรียญตราที่มีอักขระ“ราชันย์หลิง” ปรากฏขึ้น เขาเอ่ยออกมาว่า“นี่คือตราราชันย์ของข้า.”
หากเป็นคนจากนิกายอื่นในทวีปชิงหยุน เห็นตรานี้จะต้องแสดงความเคารพออกมาแน่นอน เพราะว่านี่คือตราคำสั่งเก้าราชันย์ เห็นตราเท่ากับเห็นราชันย์!
“ไม่ผิด.”
ระบบเอ่ย “เหรียญตรานี้มาจากทวีปชิงหยุน.”
“เจ้าคิดว่าไง?”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยในใจ.
ระบบเอ่ยอย่างภาคภูมิ “โฮสน์ไม่คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมากมาย เพราะมีระบบไม่ใช่รึ?”
จุนซ่างเซียวที่ครุ่นคิด ในเมื่ออีกฝ่ายนำเหรียญตราออกมาก็พอยืนยันได้ 80% ก้าวไปด้านหน้าพร้อมกับจับมืออีกฝ่าย “พี่ใหญ่ ทำให้ท่านลำบากแล้ว!”
เรื่องราวที่ราวกับความฝัน.
ใครจะคาดคิดว่าวันหนึ่งจะมาพบกับเก้าราชันย์ และยังเป็นนักโทษอีกด้วย.
กล่าวได้ว่าอีกฝ่ายนั้นดูไร้ซึ่งราศี ไม่ต่างจากขอทานเลยจริง ๆ.
“เฮ้อ.”
ถูหยิงชิงที่ถอนหายใจยาว.
เขาไม่ได้เอ่ยอะไร เพราะว่าตอนนี้มีแต่น้ำตาที่ไหลนอง!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
ปิศาจสุราที่หัวเราะลั่นก้าวมาตบที่ไหล่อีกฝ่าย เผยยิ้มพราย “แท้จริงเจ้าเป็นคนรู้จักของเหล่าต้านี่เอง พวกเขาถือว่าเป็นคนรู้จักเก่าแก่ นับจากวันนี้เจ้าจะเป็นสหายของข้า!”
นิสัยอหังการของเขาก่อนหน้านี้หายไปอย่างสิ้นเชิง.
ถูหยิงชิงแทบทรุด.
หลายพันปีมานี้เจ้าทุบข้าเกือบทุกวัน คาดไม่ถึงว่าจะหน้าไม่อายบอกเป็นสหายสนิทกัน.
......
จุนซ่างเซียวที่ยังไม่ก้าวเข้าไปยังนรกชั้นที่หก ยังคงอยู่พูดคุยกับถูหยิงชิงตามลำพัง “พี่ใหญ่ แล้วราชันย์คนอื่น ๆ ถูกขังไว้ในคุกชั้นใหนรึ?”
ความเจ็บช้ำหลายพันปี ทำให้ราชันย์หลิงหมดเรี่ยวแรง ขณะยกสุราเมามายาขึ้นจิบ พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า“พวกเราถูกนำตัวมา แยกไปยังชั้นต่าง ๆ ในคุกนรกแห่งนี้.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม “แล้วท่านทำความผิดอะไรรึ?”
“......”
ถูหยิงชิงที่ยกสุราขึ้นซดอึกใหญ่ จากนั้นก็ส่ายหน้าไปมาเอ่ยกล่าวอย่างขมขื่น “เรื่องในวันวาน ไม่อยากพูดถึง.”
ข้าสงสัยว่าความผิดมันยุติธรรมหรือไม่ ถึงได้ถูกนำมายังคุกนรกเก้าชั้นแห่งนี้.
“พรึด โครม!”
ขณะที่เขาจะเอ่ยกล่าวต่อ ถูหยิงชิงก็ล้มตึงไปทันที เห็นชัดเจนว่าเขาได้เมา สุราเมามายาไปเรียบร้อยแล้ว.
“......”
จุนซ่างเซียวหมดคำจะพูดกล่าวหยันออกมา“คิดว่าเก้าราชันย์จะแข็งแกร่ง ไม่คาดคิดจะน่าผิดหวังขนาดนี้!”
“เพ่ย!”
“เพ่ย เพ่ย!”
