Chapter 1246 วิถีสุรา
ความหมายของสุราเซียนเมามาย ไม่ว่าใครดื่มแล้วต้องเมา.
อย่างไรก็ตาม จุนซ่างเซียวดื่มไปแล้ว 20 ไหต่อเนื่อง ไม่เพียงไม่มีอาการ ยังคงยืนอย่างสงบอีกด้วย.
ปิศาจสุราที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
สุราชนิดนี้เข้าสู่ร่างกายแล้วก็ยากจะขับออกมาได้.
“เป็นไปไม่ได้!”
เขาที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย “สุราที่ข้ากลั่นนี้พิเศษมาก ขอเพียงเข้ามาในร่างย่อมไม่สลายหายไป!”
เกี่ยวกับเรื่องนี้.
นี่เขาวิ่งเข้ามาชนยอดสุราอย่างงั้นรึ?
ปิศาจสุราไม่คาดคิดฝันมาก่อน ทว่าจุนซ่างเซียวนั้นในร่างกายมีร่างจิตวิญญาณสองตน เมื่อสุราเข้ามาในท้องก็ถูกจิตวิญญาณทั้งสองหลอมกลั่นทันที.
โดยเฉพาะจิตวิญญาณเพลิง เมื่อฤทธิ์สุราพุ่งเข้ามาในจิตสำนึกก็ลืมตาขึ้นจากหลับ พร้อมกับทำลายสลายมันออกไปอย่างรวดเร็ว.
จิตวิญญาณปิศาจเองก็สามารถกลั่นฤทธิ์แอลกอฮอร์ได้อย่างง่ายดายเช่นกัน.
ปิศาจสุราฝีมือไม่เลว ทว่าเทียบกับอีกฝ่ายแล้วก็ยังยากจะเทียบได้.
เจ้าตัวน้อยที่เห็นว่าฤทธิ์สุราไม่มีแล้วก็คืนกลับจุนตานเถียนเช่นเดิม.
“......”
จุนซ่างเซียวไม่ได้ใส่ใจกับเจ้าตัวเล็กที่ดูเหมือนว่าเริ่มขยับในร่างกาย ทว่าเวลานี้เขาจ้องมองไปยังปิศาจสุรา.
“อึก อึก อึก อึก!”
ผ่านไปราว ๆ หนึ่งนาที ฝ่ายตรงข้ามก็ดื่มสุราหมด แม้นว่าใบหน้าจะแดงซ่าน ทว่าก็ยังคงยืนได้ ทว่าเห็นชัดเจนว่าอยู่ในอาการมึนเมา.
ทั้งสองที่แตกต่างกันอีกคนที่ยืนไม่นิ่ง อีกคนที่ยืนตรงหนักแน่นมั่นคงราวกับภูเขาไท่ซาน.
“เจ้าหนู.”
ปิศาจสุราที่เผยยิ้ม “บิดาดื่มสุรามาหลายพันปี เพิ่งพบกับคู่ต่อสู้ ที่คู่ควรครั้งแรก เช่นนั้นมาเพิ่มอีกคนละสิบไห?”
“ไม่มีปัญหา.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
หลังจากอีกสิบไหก็ผ่านไป แต่ละคนก็ยังคงสามารถยืนได้.
ปิศาจสุราที่เงยหน้าขึ้น ยืนตั้งทำตัวให้ตรงพร้อมกับพ่นลมหายใจยาว.
จุนซ่างเซียวเอ่ยเอ่ย “ครั้งนี้ มาดื่มสุราของข้า.”
“หืม?”
ปิศาจสุราเอ่ย “เจ้าก็มีสุราด้วยอย่างงั้นรึ?”
“เจ้าคิดว่ามีแต่เจ้า ที่มีสุรารึอย่างไร”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ในเวลานั้นเหล่านักโทษรอบ ๆ ต่างก็รู้สึกสนใจขึ้นมาเช่นเดียวกัน.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวโบกมือ ไห่สุราก็ปรากฏขึ้นบนโต๊ะ.
นี่คือสุราเมามายาที่หลานกังหมักขึ้นมา เขาที่เป็นเจ้านิกายย่อมมีติดมือ สามารถนำไปดื่มได้ทุกที่.
ปิศาจสุราที่หยิบไหสุราขึ้น เปิดฝา พร้อมกับยกขึ้นสูดกลิ่น พลางเอ่ยชมทันที“สุราดี!”
กลิ่นสุราที่แพร่ออกไปทั่วคุกทันที.
เหล่านักโทษที่ได้กลิ่น ต่างก็ยกนิ้วโป้งให้เช่นเดียวกัน!
“กลิ่นสุรานี้ ไม่ได้ด้อยกว่าเซียนเมามายเลย!”
“หากได้ดื่มสักแก้วคงจะดี!”
พวกเขาต้องการพุ่งเข้าไปจริง ๆ แต่เพราะว่ากลัวปิศาจสุรา ดังนั้นจึงได้แต่ยืนดมกลิ่น และภาวนาในใจว่าเหล่าต้าจะให้พวกเขาได้ชิมด้วย.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “สุรานี้มีนามว่า เมามายา เป็นสุราที่บ่มกลั่นจากฟ้าดินแก่นสุริยันจันทรา เพียงแค่ดื่มคำเดียวก็จะสามารถดูดซับธาตุฟ้าดินได้เร็วขึ้น.”
“หืม?”
ปิศาจสุราที่ดวงตาเผยความประหลาดใจ.
ก่อนถูกขัง เขาที่ตระเวนไปยังพิภพต่าง ๆ มากมาย ลิ้มรสสุรานับไม่ถ้วน ได้ยินเป็นครั้งแรก ว่าสุราช่วยยกระดับการบ่มเพาะได้ด้วย!
“แน่นอน.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “สุรานี้แรงเป็นอย่างมาก ทางที่ดีท่านควรระมัดระวัง ไม่เช่นนั้นก็จะหมดสติไปในทันที.”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ปิศาจสุราที่หัวเราะลั่นเอ่ยออกมาว่า“บิดาดื่มสุราตั้งแต่อายุ 20 สุราทั่วจักรวาลนั้นข้าล้วนเคยดื่ม ไม่เคยมีสุราใดทำให้ข้าเมาเลยแม้แต่น้อย!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้นเขาที่ยกสุรากรอกใส่ปาก เมามายาที่ไหลเข้าไปในท้องของเขาทันที.
“สมกับเป็นลูกผู้ชาย!”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวชื่นชมในใจ.
เขาที่เคยเมาหัวทิ่มกับเมามายา ด้วยเหตุนี้จึงไม่กล้าดื่มเป็นไหอีกเลย เพราะฤทธิ์มันแรงมาก!
“อึก อึก อึก อึก!”
ปิศาจสุราที่ซดสุราอย่างหนำใจ ยิ่งซดก็ยิ่งรู้สึกสุดยอด หลังจากดื่มจนหมด เขาที่วางมือบนโต๊ะ กล่าวอย่างเบาสบาย “คิดว่าเซียนเมามายคือสุดยอดแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนว่าด้านนอกก็ยังมีสุราชั้นยอดอยู่อีก อ๊ากกก!”
“แก๊ก!”
จุนซ่างเซียวที่เปิดฝา พร้อมกับยกเมามายาขึ้นดื่มเช่นกัน.
นี่เป็นครั้งแรกที่เขายกไหขึ้นดื่ม.
ภายในท้องมีจิตวิญญาณเพลิงที่ช่วยกลั่นฤทธิ์สุรา การดื่มสุราเป็นไหย่อมไม่มีปัญหาเช่นกัน.
“ฟิ้ว!”
ปิศาจสุราที่ยังไม่พอใจ ยกสุราไหที่สองขึ้น ทว่าขณะดื่ม ภายในร่างของเขาฤทธิสุราที่รุนแรงราวกับระเบิดขึ้น จากนั้นก็ทะลวงจิตสำนึกของเขาทันที.
“แย่แล้ว......”
หัวใจของเขาที่กระตุก ขณะเตรียมป้องกัน แต่ก็ไม่มีเวลาแล้ว ตอนนี้เขาก็หมดสติล้มนอนกองบนพื้นหลับไปเสียแล้ว.
เมามายานั้นรุนแรงเกินไป ดื่มเป็นไหไม่มีทางที่เขาจะทนได้.
“โอ้วสวรรค์!”
“เหล่าต้าเมาคว่ำไปแล้ว!”
เหล่านักโทษที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
ปิศาจสุราที่เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่ ท้ายที่สุดกับเมาคว่ำไปเรียบร้อยแล้ว.
เมามายาที่เวลานี้ทำให้เขาหมดสติ กล่าวได้ว่า...ฤทธิ์แรงเป็นอย่างมาก!
“อึก อึก อึก อึก!”
จุนซ่างเซียวที่ซดสุราเมามายาจนหมด ก่อนจ้องมองปิศาจสุราได้แต่ส่ายหน้าไปมา “ไม่ไหวแล้วรึ?”
ราว ๆ สิบนาทีเขาที่หันหน้าไปมองอีกฝั่ง “บอกข้าดัง ๆ ใครชนะ!”
“......”
เหล่านักโทษที่กลายเป็นเงียบไปในทันที.
แม้นว่าพวกเขาต้องการปฏิเสธ ทว่าเปลี่ยนความจริงไม่ได้ว่า เหล่าต้าพวกเขานั้นพ่ายแพ้อย่างอนาถ.
จุนซ่างเซียวที่สามารถมองเห็นคำตอบจากสายตาของพวกเขาก่อนที่จะเดินออกไป กล่าวออกมาอย่างจริงจัง “ดื่มสุราเพื่อร่างกาย ไม่ใช่สิ่งควรกระทำ สุราควรดื่มให้พอเหมาะ.”
......
หลังจากนั้นสองชั่วยาม.
ปิศาจสุราก็ฟื้นคืนมาจากการหลับลึก ตอนนี้เจ็บปวดศีรษะที่ราวกับจะระเบิด“ข้า....คาดไม่ถึงเลยว่าข้าจะเมาหลับไป!”
“ดังนั้น.”
เสียงที่ดังขึ้นอีกครั้ง“นับจากนี้ ข้าคือเหล่าต้านรกชั้นห้า.”
ปิศาจสุราที่โงศีรษะขึ้น พบว่าชายหนุ่มยืนอยู่กับที่ ใบหน้าเผยยิ้ม ด้านข้างยังมีไหสุราเมามายา ดังนั้นจึงเผยท่าทางประหลาดใจออกมา“เจ้าไม่เมาเลยอย่างงั้นรึ?”
“ทุกคนสามารถเป็นพยานได้.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“......”
ปิศาจสุราที่กลายเป็นเงียบ.
ที่จริงไม่ต้องพิสูจน์อะไร ต้องไม่ลืมว่าเขานั้นเมาหัวทิ่มไปแล้ว เรื่องนี้ก็ไม่มีวันเปลี่ยน.
“ฟิ้ว!”
เขาที่ยากจะยืนขึ้น เอ่ยกล่าวอย่างเบาสบาย “ในเมื่อเจ้าชนะ แน่นอนว่าเจ้าคือเหล่าต้า ข้าปิศาจสุราย่อมต้องให้การนับถือ!”
จุนซ่างเซียวไม่ได้ประหลาดใจอะไร.
ถึงจะเป็นขี้เหล้า ทว่าจิตใจก็ไม่ได้แย่อะไร.
“มา!”
ปิศาจสุราที่โบกมือเอ่ย “มาคารวะเหล่าต้าใหม่!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
เหล่ากลุ่มนักโทษที่เข้ามารุมล้อมคารวะจุนซ่างเซียว ทว่าแววตานั้นลอบมองไปยังสุราเมามายาที่ยังไม่เปิด.
“ในเมื่อพวกเจ้ารับข้าเป็นเหล่าต้า แน่นอนว่าข้าย่อมไม่ปฏิบัติกับเจ้าเลวร้าย.”
“สุราเหล่านี้พวกเจ้านำไปดื่มเถอะ.”
หากหลานกังรู้ว่าสุราเมามายาที่จัดเตรียมให้เจ้านิกายอย่างยากลำบาก เห็นเจ้านิกายแจกจ่ายคนอื่นเช่นนี้ จะต้องนอนร้องไห้เป็นแน่.
“เหล่าต้า.”
ปิศาจสุราที่ยกนิ้วโป้งให้ “ข้าดื่มสุรามาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่พบกับปรมาจารย์สุรา!”
จุนซ่างเซียวราวกับนึกอะไรได้ เอ่ยออกมาว่า“ยังมีคนที่ดื่มเก่งยิ่งกว่าข้า.”
“หืม?”
ปิศาจสุราที่เผยท่าทางประหลาดใจ “ใคร?”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวอย่างจริงจัง “ในทวีปชิงหยุนที่ข้ามานั้น ศิษย์นิกายนิรันดร์นามเย่ซิงเฉิน ถือว่าเป็นสุดยอดวิถีสุรา ข้าประลองกับเขาร้อยครั้งแพ้ทั้งร้อยครั้ง.”
ระบบกล่าวหยัน“โฮสน์คิดจะขุดหลุมฝังเป่ยอาหนิวรึไง!”
