Chapter 1243 สนองคืน
ฮั่วเหยี่ยนเหยาที่ไล่ทะลวงก้นคนอื่น.
การกระทำเช่นนี้ถือว่าเป็นการกระทำที่วิปริตเป็นอย่างมาก.
ทะลวงคนอื่นคงจะไม่มีปัญหา.
อย่างไรก็ตาม...ทะลวงจุนซ่างเซียว ไปแล้วเก้าครั้งติด ไม่ใช่เรื่องที่ควรกระทำ.
มารดาเถอะ!
บิดามีไพ่ไม้ตายมากมาย!
ทะลวงก้นข้ารึ? คิดว่าตัวเองทำได้คนเดียวรึไง งั้นก็มาเจ็บไปพร้อมกัน.
ด้วยเหตุนี้ ขณะทีเห่าเหยียนเหยาจะทะลวงครั้งที่สิบ จุนซ่างเซียวไม่ลังเลนำพู่กันภูเขาและแม่น้ำออกมา ตามวิธีใช้มัน สามารถที่จะเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ก่อนหน้านี้ได้ นอกจากนี้ยังสามารถใช้ความสามารถจิตพิฆาตได้ถึงสองครั้งอีกด้วย.
กระบวนการทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วเพียง 0.001 วินาทีเท่านั้น.
พลังที่มากมายมหาศาลทะลวงไปยังก้นของอีกฝ่ายอย่างอมหิตเช่นกัน.
โดยปรกติแล้ว รูปลักษณ์แรกของแม่น้ำและขุนเขานำทาง ไม่สามารถรับประกันผลเต็มร้อย ทว่าฮั่วเหยี่ยนเหยากำลังเปี่ยมสุข ด้วยเหตุนี้สมาธิจึงไม่ดีนัก.
และอีกอย่าง เขาก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะใช้วิธีทะลวงก้นเหมือนกับตน.
หรือจะกล่าวได้ว่าวิปริติมา ก็วิปริตกลับ.
ต่างคนต่างโรคจิต หน้าหนาไม่ต่างกัน.
ฮั่ยเหยี่ยนเหยายังไงก็ยังเป็นมนุษย์.
ขณะถูกโจมตีด้วยพลังจิตพิฆาต ความเจ็บปวดที่รุนแรงมากมายล้นปะทุขึ้นมาทันที ....ความเจ็บช้ำเจ็ดปวดสุดแสนทรมานเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้.
“อ๊ากกกก!”
“อู้วววววววว---”
ฮั่วเหยี่ยนเหยาที่เวลานี้ถึงกับสั่นระริกพุ่งขึ้นกระแทกเพดาน ก่อนที่จะหล่นลงมากระแทกพื้นเกิดเป็นฝุ่นควันคละคลุ้งไปทั่ว.
“แฮกกกกก!”
เหล่านักโทษที่สูดหายใจที่เย็นยะเยือบเข้ามา.
พวกเขาที่รู้สึกเย็นก้นขึ้นมาทันที.
ความเจ็บปวดของการถูกทะลวงจุดต้องห้ามนั้น...ต้องบอกว่าตายทั้งเป็น!
“กึก! กึก! กึก!”
จุนซ่างเซียวที่ถือแม่น้ำและขุนเขานำทางก้าวเข้ามา ในมือที่ชี้ไปยังหน้าผากฝ่ายตรงข้าม“สุขสมพอรึยัง?”
“ตูมมม!”
เขาที่ทุบอีกฝ่ายลงกับพื้นเสียงดังสนั่น.
“ตอบมา!”
“ตูมมม!”
“สุขสุดยอดยัง!”
“ตูมมม! ตูมมม! ตูมมม! ตูมมม!”
การที่ถูกทะลวงจุดอ่อน ทำให้เห่าเหยี่ยนเหยาหมดพลังต่อสู้ ตอนนี้ถูกอีกฝ่ายทุบอย่างหนักหน่วง ใบหน้าบิดเบี้ยว ที่หน้าผากนั้นกำลังมึนงง ตาปรือ ดวงตาที่ปรากฏระยิบระยับรอบทิศ.
“พวกเจ้าทั้งสอง!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “มาระบายความโกรธของพวกเจ้าซะ!”
“ครับ!”
กวนจิวและเหอฉีที่กุมก้นก้าวเข้ามา.
ที่ผ่านมาพวกเขาที่ทั้งเจ็บทั้งอายโกรธเกรี้ยวมากล้น เริ่มยำกระทืบฮั่วเหยี่ยนเหยาอย่างโหดร้ายทันที.
“......”
นักโทษคนอื่น ๆ เวลานี้กำลังสั่นสะท้าน.
ในเวลานั้นพวกเขาก็ออกมาพร้อมกัน ตลอดจนยกเท้ากระทืบฮั่วเหยี่ยนเหยาอย่างพร้อมเพรียง.
......
“ติ๊ง! ภารกิจสนับสนุนสำเร็จ ได้รับแต้มสนับสนุน 20,000.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน: 120,000 / 100,000”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุนเกิน......”
ครึ่งชั่วโมง เพราะว่าฮั่วเหยี่ยนเหยาถูกระทืบจนอ่อนแรง โดยฝีมือของจุนซ่างเซียวและกวนจิวพร้อมกับคนอื่น ๆ ทำให้อีกฝ่ายตอนนี้หมดสภาพอย่างสมบูรณ์ ภารกิจสนับสนุนจึงสำเร็จ.
“หืม?”
“ได้แค่เพียง 20,000 เองรึ?”
เกี่ยวกับคะแนนสนับสนุน จุนซ่างเซียวที่รู้สึกไม่พอนัก.
ศัตรูที่เขาเผชิญหน้าคือระดับสะบั้นมิติขั้นต่ำ ไม่ใช่ว่าอย่างน้อยก็ต้องได้ 50,000 ไม่ใช่รึ?
“เพ่ย.”
ระบบเอ่ย “แค่นี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว!”
“ติ๊ง! ภารกิจสนับสนุนสำเร็จ ได้รับรางวัลลับ ได้รับศิลาวิวัฒนาการอาวุธเทวะหอหลิงเหยี่ยน 1 ได้รับ เอามาอีกขวด 1.”
จุนซ่างเซียวเผยยิ้ม.
ได้ศิลาวิวัฒนาการก็ดีแล้ว แต่ยังได้เอามาอีกขวดอีก นี่มันสุดยอดเกินไปแล้ว!
“พวกเจ้า.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งทับฮั่วเหยี่ยนเหยา พร้อมกับชี้แม่น้ำไปยังเหล่านักโทษชั้นสอง เอ่ยออกมาว่า“ข้าจะเป็นเหล่าต้านรกชั้นสอง ใครโต้แย้งหรือยอมรับ?”
“ยอมรับ!”
เหล่านักโทษที่ตอบเป็นเสียงเดียวกัน.
ตี้ถิงที่เป็นเพียงส่วนน้อยที่ไม่เข้าพวกกับนักโทษคนอื่น ๆ ทำให้เขาโต้แย้งในเวลานั้น.
เพราะฮั่วเหยี่ยนเหยานั้นมีงานอดิเรกที่น่ารังเกียจ ทำให้นักโทษมากมายเกลียดชังเขาเป็นอย่างมาก.
ตอนนี้โกวเซิ่งได้ทะลวงก้นอีกฝ่าย ระบายความโกรธให้กับพวกเขาแล้ว ดังนั้นพวกเขาย่อมยินดีที่จะยอมจำนนอีกฝ่ายโดยไม่มีเงื่อนไข.
หนำซ้ำ.
อีกอย่างการสามารถจัดการนักโทษร้ายแรงได้ พวกเขาย่อมไม่มีความที่จะต่อต้านได้.
เหล่านักโทษที่ถูกขังในคุกนรกเก้าชั้นแห่งนี้ ไม่ต้องสงสัยว่าเมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาย่อมต้องปรับตัว เป็นไปตามกฎของป่า.
วันนี้จุนซ่างเซียวจัดการเห่าเหยี่ยนเหยาได้ยอมได้รับการยอมรับ หากวันข้างหน้ามีคนมาจัดการจุนซ่างเซียว พวกเขาก็ย่อมยอมรับอีกฝ่ายทันทีเช่นกัน.
ไม่ใช่แค่ความจริง แต่มันคือสัจธรรม.
แน่นอน.
จุนซ่างเซียวไม่ได้อยากเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในคุกแห่งนี้แต่อย่างใด.
อีกฝ่ายจะยอมรับหรือ ไม่ยอมรับไม่สำคัญ ขอเพียงแค่พวกเขายินดีที่จะถูกกวาดต้อนเข้าไปในคุกสะกดวิญญาณก็พอแล้ว.
......
หลังจากจัดการผู้ต้องขังรายแรงชั้นสอง จุนซ่างเซียวที่สะกดชีพจรอีกฝ่าย ก่อนที่จะลุกขึ้นก้าวตรงไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายไปยังชั้นต่อไปทันที.
ด้วยการที่ได้รับการช่วยเหลือให้รอดพ้นจากฮั่วเหยี่ยนเหยา กวนจิวและเหอฉี ที่จ้องมองอีกฝ่ายหายไปในค่ายกล เอ่ยออกมาด้วยความชื่นชม“จูเหรินร้ายกาจมาก!”
นักโทษต้องขังร้ายแรงชั้นสองเป็นคนชั่วร้ายและแข็งแกร่ง สุดท้ายก็ถูกจัดการ.
......
“พรึด โครม!”
“พรึด โครม!”
คุกนรกชั้นที่สาม เสียงดังก้อง เหล่านักโทษชั้นนี้เต็มไปด้วยระดับปราชญ์ จักรพรรดิยุทธ์ ครึ่งก้าวปราชญ์ เวลานี้ถูกโจมตีด้วยพลังประหลาด ดวงตาเบิกกว้างล้มกุมตูดกันจ้าระหวั่น.
ความเจ็บปวดรวดร้าวที่เกิดจะทานทน.
ทำไม?
เพราะจุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่ใจกลางอย่างภาคภูมิ ดวงตาที่จ้องเขม็งไปยังพวกเขา.
หลังจากแม่น้ำและขุนเขานำทางยกระดับ ไม่เพียงแค่เปลี่ยนรูปลักษณ์คืนกลับเป็นรูปลักษณ์แรกได้ ทว่าทักษะพิฆาตยังใช้ได้สองครั้งก่อนที่จะนับเวลาคูลน์ดาวน์ใหม่
พลังโจมตีที่รุนแรงนี้ไม่ต้องบอกเลยว่าเป็นพลังไร้เทียมทานอย่างแท้จริง.
“อึก อึก.”
บนเก้าอี้หิน มีชายร่างใหญ่โต เวลานี้กำลังกลืนน้ำลายลงคอ หน้าผากหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
แน่นอนว่าเขาก็คือผู้ต้องขังรายแรงชั้นที่สาม.
ชื่ออะไรใครจะรู้.
ทว่าร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งมาก ดังนั้นจึงถูกเรียกว่าเถี่ยอี้โหว กล้ามเนื้อทั่วร่างที่แน่นปูดโปนออกมา.
อย่างไรก็ตาม.
เขาที่ฝึกฝนกายาวัชระมาตั้งแต่เด็ก ทำให้ร่างกายแข็งแกร่งไร้เทียมทาน ทว่าก็ยังมีส่วนเปราะบาง เช่นส่วนดวงตา รักแร้ แม้แต่ก้น.
“เจ้า......”
เถี่ยอี้โหวที่ใบหน้าบิดเบี้ยว.
“ฟิ้ว!”
เขาที่จ้องมองไปยังจุนซ่างเซียวที่ชี้แม่น้ำและขุนเขานำทางมายงเขา เอ่ยออกมาอย่างไม่แยแส “เจ้าต้านกระบวนท่าแรกได้ ทว่าจะต้านกระบวนท่าที่สองได้หรือไม่?”
