บทที่ 41: แก๊งมังกรโลหิตและพันธมิตรสิงโตดำ

บทที่ 41: แก๊งมังกรโลหิตและพันธมิตรสิงโตดำ

"บ้าเอ๊ย!"

เมื่อ จางเซิง เห็นซอมบี้รวมตัวกันที่ชั้นล่างมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง

การจ้องมองของเขาที่มีต่อเฉินจุนเฟิง และคนอื่นๆ เย็นชายิ่งขึ้นไปอีก

หลังจากเปิดประตูหลักที่ชั้นหนึ่งแล้ว เขาก็สั่งให้สมาชิกทุกคนของทีมประหลาดทำการโจมตี

ผู้นำในการบุกโจมตีคือสุนัขนรกห้าตัว โดยใช้ร่างขนาดใหญ่ของพวกมันเพื่อบดขยี้ซอมบี้จำนวนมากในทันที

ด้วยการสั่นหัวทั้งสาม ซอมบี้หลายสิบตัวก็ถูกส่งกระเด็นไป ล้มลงกับพื้นสมองของพวกมันกระเซ็น

ตามมาอย่างใกล้ชิดโดยมีหัวหน้าผีกูลที่ว่องไวห้าตัว เคียงข้างกับ พี่ลิ้นยาวและ น้องลิ้นยาว ซึ่งเป็นผีต่อสู้ที่กระโจนเข้าสู่ฝูงซอมบี้เพื่อสังหารอย่างดุเดือด

ข้างหลังพวกเขา โครงกระดูกอัศวินดาบและโล่ห้า ตัว และทหารโครงกระดูกห้าตัว ตามมาหลังบาปแห่งความตะกละ บุกเข้าไปในฝูงซอมบี้เพื่อโจมตีอย่างดุเดือด

ที่ด้านหลัง พวกหัวขาดทั้งสามคน - พี่หัวขาด, น้องหัวขาด และลุงหัวขาด - มีหน้าที่รับผิดชอบในการโจมตีระยะไกล

ชั่วครู่หนึ่ง ลานด้านนอกทางเข้าโรงแรมเต๋อไหลหุยก็โชกไปด้วยเลือด โดยมีศพเกลื่อนกลาดอยู่ทั่ว

ซอมบี้ระดับต่ำจำนวนมากถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ โดยทีมประหลาด กระจัดกระจายไปทั่วพื้นดิน

ด้วยความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่น่าเกรงขามของทีมประหลาดที่ถูกอัญเชิญ 26 ตัว ฝูงซอมบี้มากกว่า 500 ตัวจึงลดลงเหลือเพียงหนึ่งโหลในทันที

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้จากระยะไกล เฉินจุนเฟิง และคนอื่นๆ ก็หน้าซีดอย่างเห็นได้ชัดและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ถอยออกไป ถอยเร็ว!”

ด้วยความหวาดกลัวต่อความกล้าหาญในการต่อสู้อันน่าสะพรึงกลัวของทีมประหลาด เฉิน จุนเฟิงจึงรีบสั่งถอย

สิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายเหล่านั้นเกินกว่าความสามารถของมนุษย์ที่จะต่อกรด้วย

อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาหันหลังหนี มีร่างหนึ่งถือดาบสั้นยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาแล้วรออยู่

เมื่ออาบแสงจันทร์ เฉินจุนเฟิง และคนของเขาก็เห็นว่าร่างนั้นสวมหน้ากากตาเดียว

รู้สึกถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากร่างนั้น เฉินจุนเฟิง จึงก้าวถอยหลังโดยสัญชาตญาณ

“ใคร...แกเป็นใคร?”

ชายหนุ่มที่กระตือรือร้นในหมู่พวกเขาต้องการสร้างความประทับใจให้เฉินจุนเฟิง และก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญเพื่อสอบถาม

“คนที่จะฆ่าคุณ!”

ทันทีที่คำพูดดังกล่าวถูกพูดออกไป ร่างของ จางเซิง ก็หายไปจากสายตา

วินาทีต่อมา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังชายหนุ่ม

"หวด!"

ก่อนที่ใครจะทันได้โต้ตอบ ศีรษะของชายหนุ่มที่ยังคงมีลักษณะอ่อนเยาว์ก็ถูกปล่อยลอยไปในอากาศ เลือดก็กระจัดกระจายไปทุกที่

"อา~"

“กรี๊ด~”

เมื่อถึงเวลานี้ ทีมประหลาดได้จัดการซอมบี้ที่เหลือหมดแล้ว

พวกเขาล้อมเฉินจุนเฟิงและคนของเขาอย่างรวดเร็ว

“พี่ชาย นี่คือความเข้าใจผิด...ความเข้าใจผิด...”

เฉินจุนเฟิง หวาดกลัวจนฉี่แทบราด กำลังพูดพล่ามอย่างไม่ต่อเนื่องกัน

คนของเขาก็ตกตะลึงด้วยความกลัวเช่นกัน ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือด

ในขณะนี้ พวกเขาจำปีศาจสังหารที่รู้จักกันในชื่อจางเซิงได้

"ฆ่า!"

ตามคำสั่งของจางเซิง สมาชิกของทีมประหลาด ก็ก้าวหน้าไป

"ไม่ ไม่ ได้โปรด..."

สุนัขนรกกัดเหยื่อจนขาดครึ่ง

ทั้งสามหัวของสุนัขนรก บดขยี้ชายสามคนจนตายทันที

เมื่อเห็นคนของเขาล้มลงกับพื้น ใบหน้าของ เฉินจุนเฟิง ก็กลายเป็นเถ้าถ่าน และมือของเขาก็สั่นด้วยความกลัวขณะที่เขาถืออาวุธ

ในที่สุดดวงตาของเขาก็มืดลง และดับไปโดยสิ้นเชิง

คนเหล่านี้ค่อนข้างมีประสิทธิภาพ

เมื่อมองดูกองศพที่แยกเป็นชิ้นๆ บนพื้น จางเฉิงก็เดินไปเก็บศพทั้งหมด

จากคน 15 คน เขารวบรวมหนังสือทักษะ 5 เล่ม แกนคริสตัล 200 ชิ้น และอาวุธ 20 ชิ้น

ผลลัพธ์นี้ทำให้ จางเซิง รู้สึกค่อนข้างผิดหวังโดยธรรมชาติ

เมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งของที่พบในร่างกู่โตว แล้ว ทรัพย์สินของบุคคลเหล่านี้ดูเหมือนไม่มีนัยสำคัญเลย

เขาสั่งให้หัวหน้าผีกูลกำจัดศพที่อยู่บนพื้น จากนั้นเขาก็มุ่งหน้ากลับไปที่โรงแรม

เมื่อถึงเวลานี้ การต่อสู้ที่โรงแรมเต๋อไหลหุย ได้สิ้นสุดลงแล้ว และ จางเซิง ไม่สนใจผลลัพธ์

หลังจากการต่อสู้มาทั้งวัน เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

หลังจากสั่งให้พี่ชายลิ้นยาวและน้องลิ้นยาวเฝ้าหน้าต่าง เขาก็นอนลงบนเตียงที่นุ่มสบายและหลับไปอย่างรวดเร็ว

...

เมื่อรุ่งเช้าใกล้เข้ามา ก็เป็นวันที่สี่ของพวกเขาในโลกนี้

หลังจากกินอะไรง่ายๆ แล้ว จางเซิงก็หยิบหนังสือทักษะ "วิญญาณแห่งสงครามเพลิงพิโรธ" ที่เขาได้รับจากกู่โต่วเมื่อคืนก่อนออกมา

"เรียนรู้!"

วิญญาณแห่งสงครามเพลิงพิโรธ: อนุญาตให้อัญเชิญวิญญาณสงครามของเทพแห่งเพลิงมาหลอมรวมเข้ากับร่างกาย ขยายความแข็งแกร่งและความเร็วของตนเองเป็นเวลา 10 นาที โดยมีคูลดาวน์ 30 นาที

หลังจากเปิดห้องสนทนา เขาเห็นผู้คนมากมายคุยกันเรื่องการต่อสู้เมื่อคืนนี้

“คุณได้ยินไหม? แก๊งมังกรโลหิต ถูกปล้น!”

“ฉันก็ได้ยินเหมือนกัน เสียงการต่อสู้จากที่นั่นก็รุนแรงมาก”

“ฉันสงสัยว่าผลลัพธ์เป็นอย่างไร!”

“ทำไมพวกเขาถึงถูกปล้น?”

“เธอไม่รู้เหรอ? เมื่อคืนที่ผ่านมา แก๊งมังกรโลหิตถ่ายทอดสดการแกะกล่องและได้รับหนังสือทักษะสีแดง”

“อะไรนะ หนังสือทักษะสีแดงนั่นคงจะมีคุณค่าอย่างยิ่ง”

“อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน!”

“เหตุใดจึงไม่มีหนังสือทักษะสีแดงขายในตลาด?”

“คุณโง่เหรอ? ของล้ำค่าเช่นนี้ใครจะเอามาขายแทนที่จะใช้เอง”

ขณะที่จางเซิงกำลังจะปิดห้องสนทนา

ข้อความจากคนที่ชื่อ จูเทียนอัน โผล่ขึ้นมาในช่องระดับภูมิภาค: "ฉันเป็นรองหัวหน้าแก๊งมังกรโลหิตใครเคยเห็นกู่โตวหรือรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน โปรดมาที่โรงแรมแฮปปี้ เกสท์ แกรนด์ แล้วแจ้งให้เราทราบ แก๊งมังกรโลหิตมีรางวัลให้!”

ข้อความดังกล่าวมาพร้อมกับรูปถ่ายของกู่โตว

เมื่อเห็นข้อความนี้ จางเซิง ก็ยิ้มเล็กน้อย

เขารู้ดีว่าทำไมกลุ่มมังกรโลหิตจึงตามหากู่โตว

หนังสือทักษะสีแดงพร้อมด้วยแกนคริสตัลมากกว่า 200,000 ชิ้น

การสูญเสียสิ่งของล้ำค่าทั้งสองนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทนได้

อย่างไรก็ตาม แก๊งมังกรโลหิตจะไม่มีทางพบกู่โตวอีกต่อไป!

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ จางเซิง ก็มองไปที่พี่หัวขาดซึ่งกำลังพูดคุยไม่หยุดกับ พี่ลิ้นยาว และน้องลิ้นยาว

เกี่ยวกับร่างกายของกู่โตว ผู้ชายคนนี้กินมันไปมากที่สุด

หรือว่า หัวหน้าผีกูลและผีต่อสู้เหล่านี้สามารถเสริมความแข็งแกร่งให้ตนเองได้ด้วยการกินศพ

จากนั้น ข้อความจากชายชื่อ หลู่เซียง ก็ปรากฏขึ้น: "แก๊งมังกรโลหิตเวร พวกเรา พันธมิตรสิงโตดำ จะจำบัญชีเมื่อคืนนี้! จากนี้ไป เราจะฆ่าใครก็ตามจากแก๊งมังกรโลหิตที่เห็น!"

ทันทีที่ข้อความของ หลู่เซียง ถูกโพสต์ ห้องสนทนาก็ปะทุขึ้นด้วยความโกลาหล

ดูเหมือนว่าเมื่อคืนนี้เป็นพันธมิตรสิงโตดำที่พยายามขโมยหนังสือทักษะสีแดงจากแก๊งมังกรแดง

เมื่อเผชิญกับการยั่วยุของ หลู่เซียง จูเทียนอันตอบโต้อย่างรุนแรง: "พันธมิตรสิงโตดำ ไอ้สารเลว! ฉันจะทำลายล้างแก!"

สมาชิกจากทั้ง พันธมิตรสิงโตดำ และ แก๊งมังกรโลหิตเริ่มเหยียดหยามกันในห้องสนทนา

“แก๊งมังกรโลหิตเวร แกจะอวดอะไรล่ะ ถ้ากล้าก็มาสู้กับเรา!”

“พันธมิตรสิงโตดำ ไอ้คนขี้ขลาด! กล้าที่จะซ่อนตัวในมุมมืดเท่านั้น!”

“อีกอย่าง พวกเราจากแก๊งมังกรโลหิตอยู่ที่ โรงแรมแฮปปี้ เกสท์ แกรนด์ หากแกกล้า แชร์ตำแหน่งของแกมา แล้วดูว่าเราจะไปทำลายล้างพวกแกยังไง!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ จางเซิง ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากปิดห้องสนทนา

ทั้งสององค์กรนี้ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนแล้ว

เขาเดาว่าไม่มีใครจำได้ว่าเขาเป็นใครอีกต่อไป

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็เริ่มออกเดินทาง เตรียมเคลียร์โรงพยาบาลร้างในวันนี้