บทที่ 26: บาปแห่งความตะกละ

บทที่ 26: บาปแห่งความตะกละ

เมื่อศีรษะของพี่หัวขาดกลับมา ใบหน้าที่ซีดอยู่แล้วก็ซีดยิ่งขึ้นไปอีก

“เจ้านาย ที่นั่น... มีสัตว์ประหลาดอยู่ข้างใน!” พี่หัวขาดพูดตะกุกตะกัก เห็นได้ชัดว่าหวาดกลัวกับการเผชิญหน้า

เมื่อเห็นพี่หัวขาดซึ่งมักจะไม่เกรงกลัวสิ่งใด หวาดกลัวมาก จางเซิงก็ขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง

"โฮ!"

เสียงคำรามดังก้องมาจากห้องที่ส่องสว่างด้วยแสงสีเขียว

"กึด!"

เสียงโซ่ขาดตามมา จากนั้นร่างใหญ่ก็โผล่ออกมาจากห้อง

"โฮ~"

เมื่อ จางเซิง มองเห็นรูปร่างของมันได้ชัดเจน เขาก็ก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ

สิ่งมีชีวิตมีสองหัว แต่ละหัวมีตาข้างเดียว และมีแขนยาวไม่สมส่วนสามแขน แต่แขนมีดวงตาที่ฝ่ามือ ท้องมีปากใหญ่สองปาก

ครึ่งล่างประกอบด้วยขาใหญ่สีเทาเข้มสามขา

“โฮ~ อา!”

ปากทั้งสองเปิดพร้อมกัน ปล่อยเสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงกลัว

เมื่อเห็นฟันแหลมคมสีดำในปากของมัน ทำให้จางเซิงรู้สึกไม่สบายใจ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านโดยไม่ตั้งใจ

นี่เป็นความกลัวจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา ซึ่งอยู่นอกเหนือการควบคุมของเขา

หลังจากคำราม สัตว์ประหลาดสองหัวก็พุ่งเข้าใส่ จางเซิง และทีมของเขา

“เฉือนเปลวไฟมรณะ!”

เปลวไฟสีดำระเบิดออกมาจาก ดาบระบำแห่งความตาย

"ฟู่!"

หมอกสีแดงเลือดพ่นออกมาจากลำคอของสัตว์ประหลาดสองหัว

"บูม!"

เมื่อรัศมีดาบปะทะกับหมอกสีแดง การระเบิดก็ปะทุขึ้น ทำให้เกิดคลื่นแสงที่ส่องสว่างทั่วทั้งล็อบบี้ของโรงพยาบาล

เมื่อไฟและหมอกจางลง ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ และสัตว์ประหลาดสองหัวก็โผล่ออกมาจากควัน เอื้อมมือออกไปคว้าตัวพี่หัวขาดซึ่งอยู่แถวหน้า

“อา ช่วยฉันด้วย!”

เนื่องจากเป็นเพียงร่างที่ถูกจับได้ ศีรษะของพี่หัวขาดที่นอนอยู่บนพื้นจึงกรีดร้อง

หัวหน้าผีกูลทั้งห้าที่ไม่เกรงกลัวสัตว์ประหลาดสองหัวพุ่งเข้ามาโจมตีมัน

กรงเล็บอันแหลมคมของพวกมันทิ้งบาดแผลลึกไว้บนร่างของสัตว์ประหลาดสองหัว พ่นเลือดสีเขียวออกมา

"อา!"

ด้วยเสียงคำราม บาดแผลบนสัตว์ประหลาดสองหัวก็หายอย่างรวดเร็วโดยมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

“อัญเชิญสุนัขนรก!”

เมื่อเห็นสถานการณ์เริ่มเลวร้าย จางเซิง จึงรีบเรียก สุนัขนรก5 ตัว

วงกลมเวทมนตร์ปรากฏขึ้น และมีหมอกสีดำปกคลุมเพดานล็อบบี้ จากนั้น ประตูอาบแสงสีม่วงดำก็ปรากฏขึ้น

"กรร!"

สิ่งมีชีวิตที่มีสามหัวที่น่ากลัวคำรามขณะที่มันโผล่ออกมาจากประตูแสงสีม่วงดำ

สุนัขนรกขนาดใหญ่ 5 ตัวเรียงกันต่อหน้า จางเซิง

"จู่โจม!"

โดยไม่ต้องพูดอะไรอีก จางเซิง ก็ชี้ไปที่สัตว์ประหลาดสองหัวและสั่งการสุนัขนรก

นี่เป็นครั้งแรกที่อัญเชิญสุนัขนรก และเขาอยากเห็นความสามารถของพวกมันมาก

สุนัขนรกทั้ง 5 ตัวที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีม่วงดำ เคลื่อนตัวไปต่อหน้าสัตว์ประหลาดสองหัวทันที

"กรร!"

หนึ่งในนั้นอ้าปากกว้างและกัดต้นขาของสัตว์ประหลาดสองหัวอย่างดุเดือด ฉีกเนื้อชิ้นใหญ่ออกและมีเลือดสีเขียวพ่นออกมา

"อา~"

สัตว์ประหลาดสองหัวดูเหมือนจะรู้สึกเจ็บปวดและคลายการยึดเกาะของพี่หัวขาดเล็กน้อย

เมื่อคว้าโอกาสนี้ ร่างของพี่หัวขาดจึงหลุดรอดไปจากเงื้อมมือของมัน

หลังจากเสียงคำราม สัตว์ประหลาดสองหัวก็พ่นหมอกสีแดงเลือดอย่างต่อเนื่องออกจากปากของมัน ทำให้ร่างกายของสุนัขนรกปล่อยเสียง 'ฉ่า' เมื่อสัมผัสมัน

หัวหน้าผีกูลทั้งห้ารีบหลบหมอกสีแดงเลือด

สมาชิกของ ทีมประหลาด ไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ประหลาดสองหัวอย่างใกล้ชิดเกินไป

หลังจากที่สมาชิกคนอื่น ๆ ของ ทีมประหลาด ล่าถอย ทหารโครงกระดูกทั้งห้าที่ไม่ได้รับผลกระทบจากหมอกสีแดงเลือดก็พุ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดสองหัวอย่างกล้าหาญ

"ฟัฟ~"

ใบมีดกระดูกของพวกเขาโจมตีสัตว์ประหลาดสองหัวแต่ไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆ ได้

"บูม บูม บูม!"

แขนทั้งสามของสัตว์ประหลาดสองหัวขยายออกอย่างรวดเร็ว จับทหารโครงกระดูกสามคนไว้ในมือของมัน

"กร๊อบ!"

ความแข็งแกร่งอันมหาศาลฉีกทหารโครงกระดูกทั้งสามออกเป็นชิ้น ๆ เศษของพวกมันกลายเป็นอนุภาคแสงอย่างรวดเร็วและกระจายไปในอากาศ

การสังหารทหารโครงกระดูกระดับ 10 สามตัวอย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวแสดงให้เห็นถึงพลังการต่อสู้ที่น่าเกรงขามของสัตว์ประหลาดสองหัว

สัตว์ประหลาดสองหัวยังคงปล่อยหมอกสีแดงเลือดออกมาจากปากของมัน ทำให้พี่หัวขาดและคนอื่นๆ ตกอยู่ในอันตราย

ทหารโครงกระดูกที่เหลืออีกสองคนก็ถูกทุบเป็นชิ้น ๆ อย่างรวดเร็วด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

เมื่อเห็นฉากนี้ จางเซิง ก็ขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง

สิ่งมีชีวิตนี้เป็นภัยคุกคามที่สำคัญต่อสิ่งมีชีวิตทั้งเนื้อและเลือด

เมื่อเห็นมันพ่นหมอกสีแดงเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง และไม่มีทีท่าจะหยุด จางเซิง ไม่มีทางเลือกที่ดีสำหรับการต่อสู้ระยะประชิด และเหลือเพียงวิธีเดียวเท่านั้น

เขาตัดสินใจใช้ทักษะสีแดงที่เขาเพิ่งได้รับมา - รังสีนรกมรณะ

โดยไม่มีเวลาพิจารณามากเกินไป ดวงตาของ จางเซิง ก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อมีลำแสงสีแดงดำสองลำพุ่งออกมาจากรูม่านตาของเขา โจมตีไปที่สัตว์ประหลาดสองหัวโดยตรง

แสงสีแดงดำที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อพุ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดสองหัวทันที เมื่อปะทะ สัตว์ประหลาดสองหัวก็ทรุดตัวลงบนพื้นเหมือนก้อนโคลน

"โฮ~"

สัตว์ประหลาดสองหัวได้รับบาดเจ็บสาหัส สูญเสียความดุร้ายก่อนหน้านี้ นอนอยู่บนพื้น และคำรามอย่างเงียบ ๆ เหมือนลูกบอลที่แฟบ

ดูเหมือนว่ามีโอกาส '59% ที่จะทำให้เกิดอาการบาดเจ็บสาหัสที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้' ของรังสีนรกมรณะได้ถูกกระตุ้น

เมื่อเห็นว่ามันหยุดพ่นหมอกสีแดงเลือด จางเซิง จึงสั่งให้ทีมประหลาด ทั้งหมดเข้าโจมตี

เพียงไม่นานสัตว์ประหลาดสองหัวถูกทุบตีอย่างรวดเร็วจนเกือบตาย

การโจมตีครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นโดยหมายเลข 1 ขณะที่มันแทงกรงเล็บเข้าไปในหัวของสัตว์ประหลาดและขยับอย่างรุนแรง

"อาาา~"

หลังจากตัวสั่นไปครู่หนึ่ง สัตว์ประหลาดสองหัวก็นอนนิ่งในที่สุด

“สังหารมนุษย์กลายพันธุ์ระดับ 12 บาปแห่งความตะกละ ได้รับคะแนนประสบการณ์ 2,000 คะแนน!”

กลายพันธุ์ระดับ 12 เหรอ? ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันยากมาก!

แต่ค่าประสบการณ์ที่มอบให้นั้นต่ำอย่างน่าขัน!

"เก็บรวบรวม!"

เขาวางมือบนร่างของบาปแห่งความตะกละ จาง เซิงเริ่มเก็บเกี่ยวศพของมัน

**[ได้รับ: แกนคริสตัล*200, เศษโลหะ*200, ดวงตาแห่งความโลภ*3, กระดูกของมนุษย์กลายพันธุ์*1, พิมพ์เขียวไม้เท้าแห่งความโลภ*1]**

**พิมพ์เขียวไม้เท้าแห่งความโลภ**: สามารถสร้างอาวุธระดับเงิน ไม้เท้าแห่งความโลภ ต้องใช้ดวงตาแห่งความโลภ*3 กระดูกของสัตว์กลายพันธุ์*1 แกนคริสตัล*50 เศษโลหะ*200

เมื่อเห็นว่าเขามีวัสดุที่เหมาะสม จางเซิง จึงเลือกที่จะประดิษฐ์ ไม้เท้าแห่งความโล�

**ไม้เท้าแห่งความโลภ**: อาวุธระดับเงิน ใช้ได้กับทุกอาชีพ

ทักษะ 1: มีโอกาส 20% ที่จะเรียกมนุษย์กลายพันธุ์ บาปแห่งความตะกละที่มีระดับเดียวกับผู้ใช้มาช่วยในการต่อสู้

ทักษะ 2: ปล่อยหมอกกระหายเลือด สร้างความเสียหายอย่างมากต่อศัตรู

อาวุธนี้มีสองทักษะเหรอ? และใช้ได้กับทุกอาชีพ?

ชั่วขณะหนึ่ง เส้นทางใหม่ในการสร้างความมั่งคั่งก็ปรากฏขึ้นในใจของจาง เซิง