บทที่ 22: สมาพันธ์เทพธิดาพยาบาท

บทที่ 22: สมาพันธ์เทพธิดาพยาบาท

ฉากการสังหารหมู่ผู้รอดชีวิต มองเห็นได้ชัดเจนโดยหลายคนในห้องถ่ายทอดสดของ จ้าวกวงฮัว

เมื่อ จ้าวกวงฮัว ถูกสังหาร ผลลัพธ์ของการต่อสู้ยังไม่ทราบ และไม่มีใครกล้าสอบสวนเพิ่มเติม

อย่างไรก็ตาม ชื่อและรูปลักษณ์ของ จางเซิง แพร่กระจายไปทั่วห้องสนทนาของภูมิภาคนี้

ในโรงแรมสปีด 9 ชายสวมแว่นตาขอบทองนั่งอยู่บนโซฟานุ่มๆ

“นี่คือจางเซิงงั้นเหรอ?” เมื่อดูรูปถ่ายของ จางเซิง ในห้องสนทนา ดวงตาของ ซุนเสวี่ยหวู่ ก็เปล่งประกายด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง

แม้ว่าเขาจะไม่เคยพบกับ จางเซิง มาก่อน แต่ในความเห็นของเขา จางเซิง จะต้องตาย

เพื่อที่จะเป็นราชาแห่งโลกนี้ อุปสรรคทั้งหมดที่ขวางทางเขาจะต้องถูกทำลาย

ภายในอาคารแห่งหนึ่ง ชายชุดเหลืองชกกำแพง ทำให้ผู้หญิงสองคนถูกมัดด้วยเชือกบนพื้นสั่นสะท้าน

“ให้ตายเถอะ ไอ้สารเลวคนนี้แข็งแกร่งมาก!” เมื่อดูรูปถ่ายของ จางเซิง แล้ว หลิวเสี่ยวเทียน ก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

จากมุมมองของคนอื่น ตอนนี้ สีหน้าของเขาดูดุร้ายและน่ากลัวอย่างยิ่ง

หลังจากมองไปที่ผู้หญิงสองคนที่อยู่บนพื้นแล้ว หลิวเสี่ยวเทียน ก็ค่อยๆ สงบลง และเผยรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์

“อืม~ อืม~”

ผู้หญิงสองคนกลัวหลิวเสี่ยวเทียนที่เข้ามาใกล้พวกเธออย่างช้าๆ ตัวสั่นและพยายามดันตัวถอยกลับ

"ปัง"

เสียงดังขึ้นขณะที่ประตูถูกเตะเปิดออกอย่างรุนแรง

"ใครวะ?"

หลิวเสี่ยวเทียนที่ถอดกางเกงออกครึ่งหนึ่งด้วยความตกใจ จึงรีบคว้าอาวุธของเขาและมองไปทางประตูอย่างระมัดระวังโดยไม่สวมกางเกงให้เข้าที่

ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวที่ประตู สวมรองเท้าบูทสีดำ ถุงน่องสีดำ และกระโปรงสั้นสีดำบนร่างกายส่วนบนของเธอ

เธอเป็นคนเตะเปิดประตู

และยังคงรักษาท่าทางการเตะประตูอยู่นิ่ง

เนื่องจากใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นถูกปกคลุมไปด้วยหน้ากากสีดำที่บดบังใบหน้าของเธอครึ่งหนึ่ง หลิวเสี่ยวเทียน จึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอได้ชัดเจน

หลังจากเหลือบมองผู้หญิงสองคนที่ตื่นตระหนกบนพื้น ผู้หญิงสวมหน้ากากก็หันไปจ้องมองไปที่หลิว เสี่ยวเทียน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ "เดรัจฉาน!"

“แกเป็นใครวะเนี่ย!” ตอนนี้ หลิวเสี่ยวเทียนสามารถสวมกางเกงของเขาและถือดาบยาวอย่างระมัดระวังมองทางผู้หญิงที่สวมหน้ากาก

แม้จะมีคำพูดที่เย่อหยิ่ง แต่เขาก็รู้ว่าใครก็ตามที่สามารถเปิดประตูที่ล็อคแน่นหนาได้นั้นไม่ใช่คนธรรมดา

"ฉันชื่อเฮลโรส และวันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อส่งคนชั่วๆอย่างแกลงนรก!" ผู้หญิงสวมหน้ากากพูดอย่างเย็นชา

“โถ่นึกว่าอะไร แค่คนโง่!” เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาวสวมหน้ากากหลิวเสี่ยวเทียนก็มองดูเธอราวกับว่าเธอเป็นคนงี่เง่า

ร่างของหญิงสาวสวมหน้ากากกะพริบ และเธอก็หายตัวไปในทันที

จากนั้น เงาหนึ่งก็แวบเข้ามา และวินาทีถัดมา "พัฟ!" หัวใจของหลิวเสี่ยวเทียนถูกแทง จนเลือดพุ่ง

เขาพูดไม่ได้อีกต่อไป ในตอนแรกดวงตาของเขาแสดงความหวาดกลัว จากนั้นม่านตาของเขาก็ขยายออก

ผู้หญิงสวมหน้ากากดึงดาบยาวสีม่วงของเธอออกมา

“ตุ๊บ!”

หลังจากที่ร่างล้มลงกับพื้น ฝุ่นก็ฟุ้งกระจาย

ร่างกายกระตุกสองสามครั้งก่อนที่จะนิ่งสนิท

หลังจากจัดการกับหลิวเสี่ยวเทียน แล้ว หญิงสวมหน้ากากก็มองดูผู้หญิงสองคนที่หวาดกลัวถูกมัดไว้

เธอยกดาบยาวของเธอขึ้นสูงด้วยมือขวาของเธอ

“อืม~ อืม~”

เมื่อเห็นการกระทำของเธอ ผู้หญิงทั้งสองก็หลับตาลงด้วยความสิ้นหวังทันที ใบหน้าของพวกเธอซีดเซียว และดวงตาของพวกเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและวิงวอน

โดยไม่สะทกสะท้านจากการจ้องมองที่น่าสมเพชของพวกเธอ ผู้หญิงสวมหน้ากากจึงเหวี่ยงดาบของเธอลงอย่างรวดเร็ว

เชือกที่มัดผู้หญิงถูกตัดขาดทันที

ฉันยังมีชีวิตเหรอ?

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเมื่อตระหนักว่าพวกเธอยังไม่ตาย ผู้หญิงสองคนก็ลืมตาขึ้นอย่างสงสัย

เมื่อเห็นเชือกบนร่างกายของพวกเธอถูกตัด พวกเธอก็เต็มไปด้วยความสับสนทันที

ขณะที่พวกเขากำลังจะลุกขึ้น พวกเขาก็พบว่าร่างกายของพวกเธออ่อนแอเกินกว่าจะเคลื่อนไหวได้เนื่องจากถูกมัดไว้นานเกินไป

“ฉันเป็นผู้นำของสมาพันธ์เทพธิดาพยาบาท เฮลโรส ยินดีต้อนรับสู่กลุ่มของเรา” หญิงสาวสวมหน้ากากเก็บฝักดาบของเธอและพูดอย่างเย็นชา

“สมาพันธ์เทพธิดาพยาบาท?” ผู้หญิงสองคนถอดที่ปิดปากออก มองดูผู้หญิงที่สวมหน้ากากอย่างงงงวย

"อย่าถามคำถามมากเกินไป คุณจะเข้าใจทุกอย่างเมื่อเข้าร่วม ฐานของเราอยู่ใกล้กับศูนย์การค้าสกายเอิร์ธ!"

หลังจากพูดเช่นนี้ หญิงสวมหน้ากากก็เตรียมที่จะจากไป ขณะที่เธอลงบันได เธอก็หันกลับมาแล้วพูดต่อว่า "ถ้าคุณต้องการแก้แค้นคนน่ารังเกียจเหล่านั้น สมาพันธ์เทพธิดาพยาบาทยินดีต้อนรับคุณ!"

เมื่อมองดูร่างที่จากไปของหญิงสาวที่สวมหน้ากาก ผู้หญิงทั้งสองก็สบตากัน จากนั้นการจ้องมองของพวกเธอก็เปลี่ยนไปที่ศพของหลิวเสี่ยวเทียน ซึ่งจมอยู่กับความคิด

พวกเธอก็รีบลุกขึ้นและไล่ตามผู้หญิงสวมหน้ากากอย่างรวดเร็ว

...

ในจัตุรัสอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยซอมบี้นับไม่ถ้วน

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉันอยู่ยงคงกระพัน! ดูสิ ฉัน พี่หัวขาด กวาดล้างซอมบี้เหล่านี้ได้อย่างไร!"

เสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาจากศีรษะที่ยกขึ้นด้วยมือขวา

ด้วยความหงุดหงิดจากเสียงหัวเราะโอ้อวดของเขา จางเซิง จึงตบหัวของพี่หัวขาดด้วยฝ่ามือ

“พี่หัวขาด วันนี้คุณได้รับอนุญาตอีกสามประโยคเท่านั้น!”

“เจ้านาย......”

“เหลืออีกสองประโยค!”

เมื่อเห็นการแสดงออกที่ไม่แยแสของ จางเซิง พี่หัวขาดก็ปิดปากของเขาทันที

อืม? หีบสมบัติสามใบเหรอ?

กลางจัตุรัส ท่ามกลางฝูงซอมบี้ มีหีบสามใบตั้งอย่างเงียบ ๆ หีบทองแดง หีบเงิน และทองหนึ่งอัน

นี่คือแจ็คพอต!

เมื่อเห็นหีบทั้งสามนั้น ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า

“เด็กน้อย โจมตี!”

เมื่อได้รับคำสั่งจาก จางเซิง พี่ชายหัวขาดที่รอไม่ไหวอีกต่อไปก็พุ่งไปข้างหน้าราวกับถูกยิง

เขาเหวี่ยงหัวไปที่ฝูงซอมบี้อย่างเต็มกำลัง

"ปัง ปัง ปัง!"

หัวของซอมบี้หลายตัวระเบิดทันทีภายใต้การกระแทกของหัวของพี่หัวขาด ของเหลวที่น่าขยะแขยงผสมกับเลือดกระเซ็นไปทั่ว

ศีรษะของพี่หัวขาดแทงทะลุผ่านฝนเลือด และยังคงบินไปหาซอมบี้ที่อยู่ข้างหน้า

เมื่อเห็นความดุร้ายของพี่หัวขาด ลุงหัวขาดและน้องสาวหัวขาดก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เหวี่ยงหัวอย่างสุดกำลัง

หัวทั้งสามเคลื่อนตัวผ่านฝูงชนราวกับว่าพวกเขาอยู่ในดินแดนที่ไม่มีผู้คน ทุบหัวซอมบี้ทีละหัวแล้วหัวเล่า

ไม่ว่าจะเป็นภาพลวงตาหรือไม่ก็ตาม จางเซิงมักจะรู้สึกเสมอว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้อันเดดทั้งสามนั้นเพิ่มขึ้น

อาจเป็นเพราะการกินศพจำนวนมากหรือเปล่า?

เมื่อมองดูหัวทั้งสามท่ามกลางซอมบี้ จางเซิงก็ตกอยู่ในความคิด

“อ้า~แฮ่~”

หลังจากที่ซอมบี้มีปฏิกิริยา พวกเขาก็เปิดฉากตอบโต้อย่างรวดเร็ว

วงกลมเวทย์มนตร์สีม่วงปรากฏขึ้นมาจากอากาศ และทหารโครงกระดูกสามตัวถูกเรียกโดยจาง เซิง

ทหารโครงกระดูกพุ่งเข้าหาซอมบี้ทันที และการต่อสู้อันดุเดือดก็เกิดขึ้น

ซอมบี้ที่มีเลเวลสูงสุดเพียงเลเวล 3 เท่านั้น ไม่สามารถสู้กับทหารโครงกระดูกเลเวล 5 ได้ ทันทีที่พวกเขาปะทะกัน ซอมบี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

เพื่อแก้ไขปัญหาการต่อสู้อย่างรวดเร็ว จางเซิง จึงส่งหัวหน้าผีกูลทั้งสามเข้าร่วมการต่อสู้

ปัจจุบัน กองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมของเขาคือสัตว์ประหลาดทั้งเก้าตัวนี้ ซึ่งแต่ละตัวมีพลังมหาศาล

จำนวนซอมบี้สูงถึง 1,000 ตัว โดยหลายตัวสามารถเลี่ยงการโจมตีของทีมประหลาดและพุ่งเข้าหา จางเซิง

“กรงเล็บวิญญาณ!”

“พัฟ!”

กรงเล็บกระดูกที่ปล่อยหมอกสีดำปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้และบินไปหาซอมบี้เหล่านั้นอย่างรวดเร็ว

ขณะที่กรงเล็บกระดูกฟันทะลุ ร่างของซอมบี้ก็ถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ทันที และกระจัดกระจายไปทั่วพื้นดิน