บทที่ 18: พี่หัวขาดที่พูดมาก

บทที่ 18: พี่หัวขาดที่พูดมาก

หัวของพี่หัวขาดยังคงบินไปข้างหน้า ชนเข้ากับอาคารหลังหนึ่ง

เมื่อมองดูรูขนาดใหญ่หลายรูบนกำแพง จางเซิง ก็ตกตะลึงกับการแสดงของ พี่หัวขาด จนกระทั่งหัวของเขาเหวี่ยงกลับมาเหมือบูมเมอแรง

“เจ้านาย เป็นยังไงบ้าง? หัวของผมสุดยอดมากใช่ไหม?”

หลังจากได้หัวกลับมาแล้ว พี่หัวขาดก็ขอคำชมจากจางเซิงทันที

"แข็งแรงมาก!"

หลังจากตกตะลึงมาเป็นเวลานาน จางเซิง ก็พูดออกมาสองคำ

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ศีรษะที่อยู่ในมือของพี่หัวขาดก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าเกลียดมากกว่าการร้องไห้

ผีต่อสู้: พี่หัวขาด

เผ่าพันธุ์: มนุษย์.

ระดับ: 5

รูปแบบการต่อสู้: ใช้หัวบินเพื่อสร้างความเสียหายอย่างมากต่อศัตรู การพูดคุยตลอดเวลามีโอกาสที่จะพูดคุยกับศัตรูจนตาย

นี่คือคุณลักษณะของพี่หัวขาด ระดับของเขาจะเพิ่มขึ้นพร้อมกับจางเซิง

นี่มันทักษะอะไรกัน?

เมื่อเห็นทักษะนี้ ใบหน้าของจางเซิงก็แสดงความสับสนและเต็มไปด้วยคำถาม

“เจ้านาย เราจะทำยังไงต่อไป? เราจะฆ่าคนหรือซอมบี้?” พี่หัวขาดเหมือนคนพูดพล่อยๆ พูดพล่ามอยู่ข้างหูของจาง เซิง

“เอ่อ...ก่อนหน้านี้คุณไม่ใช่ซอมบี้เหรอ?” เมื่อรู้สึกว่าคำพูดของมันดูแปลกๆ เล็กน้อย จางเซิงจึงเปล่งเสียงสงสัยออกมาทันที

เมื่อได้ยินคำถามของจางเซิง "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!" ศีรษะของพี่หัวขาดหัวเราะเสียงดังก่อน จากนั้นจึงอธิบายให้จางเซิงฟังว่า: "เจ้านาย ตอนนี้มันไม่ใช่อย่างที่ผมเคยเป็น!"

“แล้วคุณเป็นอะไร?”

“ผมคือพี่หัวขาด ฮ่าฮ่าฮ่า!”

?????

“เอ่อ...โอเค!” เมื่อได้ยินคำตอบของพี่หัวขาด จางเซิงทำได้เพียงรีบจบการสนทนาเท่านั้น

แม้ว่า จางเซิง ต้องการจบการสนทนา แต่พี่หัวขาดก็เหมือนกับคนใบ้ที่จู่ๆ ก็ค้นพบความสามารถในการพูด ก็ยังคงถามคำถามของ จางเซิง ต่อไป

“เจ้านาย วันนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้ว?”

“เจ้านาย คุณมีแฟนหรือยัง?”

“เจ้านาย คุณมีภรรยาหรือไม่”

“เจ้านาย ทำไมไม่พูด? คุณไม่เคยมีความสัมพันธ์เลยหรือ?”

“เจ้านาย ของคุณใหญ่ขนาดไหน?”

"เจ้านาย......."

เมื่อฟังการพูดคุยไม่หยุดหย่อนของพี่หัวขาด จางเซิงรู้สึกว่าหัวของเขากำลังจะระเบิดและตะโกน

"พอแล้ว หุบปาก!"

ราวกับว่าตกใจกับเสียงคำรามของ จางเซิง พี่หัวขาดก็เงียบไป

เมื่อเห็นสีหน้าของมันค่อยๆ เศร้า จางเซิงพูดไม่ออก แล้วลูบหน้าผากของเขา "เราจะฆ่าซอมบี้!"

“โอ้ใช่แล้ว ซอมบี้!”

"การฆ่าซอมบี้นั้นยอดเยี่ยมมาก ฉันชอบฆ่าซอมบี้มากที่สุด!"

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเซิง กล่องสนทนาของ พี่หัวขาด ก็เปิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมที่จะพูดพล่ามต่อ

"เพี๊ยะ!"

จางเซิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและไม่เห็นความจำเป็น จึงตบหัวพี่หัวขาด

“หุบปาก คุณได้ยินฉันไม่ชัดเจนเหรอ?”

“เจ้านาย ผม…” เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของจางเซิง คำพูดที่พูดเพียงครึ่งเดียวของพี่หัวขาดก็ถูกกลืนกลับไปอย่างบังคับ

เมื่อเห็นพี่หัวขาดหุบปากในที่สุด จางเซิง ก็เรียกหัวหน้าผีกูลทั้งสามตัว

"ลุยเลย วันนี้เราต้องถึงระดับ 8!"

เก้าวันอาจดูยาวนาน แต่ในความเป็นจริงมันผ่านไปเร็วมาก

เวลาเป็นสิ่งสำคัญ และไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากเก้าวัน พวกเขาต้องใช้เวลาอย่างชาญฉลาดเพื่อที่จะแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอดได้

ในพื้นที่ H ของเมือง กวงเป่ย หลายคนได้จัดตั้งทีมขึ้น

ผู้รอดชีวิตบางคนเชื่อว่าเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนๆ หนึ่งที่จะเอาชีวิตรอดในโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้ มีเพียงการรวมกลุ่มกันเท่านั้นที่พวกเขาหวังว่าจะมีชีวิตยืนยาวขึ้น

จางเซิง ตระหนักดีถึงความโหดร้ายของโลกหลังหายนะ แต่ไม่ค่อยเห็นด้วย

บางทีในช่วงสองสามวันแรก เมื่อเสบียงยังมีค่อนข้างมาก ทุกคนในทีมก็เข้ากันได้ดี ดูใจดีและมีเมตตา

แต่เมื่อเสบียงค่อยๆ ลดน้อยลงโดยไม่มีการเติมเต็ม ความชั่วร้ายในธรรมชาติของมนุษย์ก็จะขยายใหญ่ขึ้นอย่างไม่มีกำหนด จางเซิง เชื่อว่านี่คือความโหดร้ายที่แท้จริงของวันสิ้นโลก

ทีมเล็กๆ จำนวน 8 คน ประกอบด้วยชาย 5 คนและผู้หญิง 3 คน กำลังกำจัดซอมบี้ที่อยู่รอบๆ อย่างขยันขันแข็ง

ระดับของพวกเขาไปถึงระดับ 4 แล้ว และหนึ่งในชายชื่อ เซี่ยหรง ก็ถึงระดับ 5 แล้ว

"ลุยกันต่อไปทุกคน เมื่อเราเคลียร์ซอมบี้เหล่านี้ได้แล้ว เราก็จะสามารถนำหีบสมบัตินั้นไปได้!" เซี่ยหรง กล่าวก่อนที่จะทุบหัวซอมบี้ด้วยหมัด

ไม่ไกลจากลานบ้านมากนัก มีหีบสมบัติทองแดงวางอยู่อย่างเงียบๆ บนสนามหญ้า

“พี่หรง มีซอมบี้มากเกินไป เราควรถอย!” ชายคนหนึ่งชื่อจ้าวกวงฮัว ในทีมขมวดคิ้วกับจำนวนซอมบี้ที่เพิ่มขึ้นจึงแนะนำ

ผู้หญิงผมบลอนด์ชื่อหลินซินเห็นด้วย: "ใช่ พี่หรง หีบสมบัติอยู่ตรงนั้น คนอื่นอาจไม่มีใครสังเกตเห็น ออกไปก่อนแล้วกลับมาเมื่อมีซอมบี้น้อยลง"

“ใช่ พี่หรง มีซอมบี้มากเกินไป ดูพวกเราสิ…”

ทุกคนในทีมตกลงที่จะล่าถอย ในมุมมองของพวกเขา แม้ว่าหีบสมบัติจะเย้ายวนใจ แต่มันก็ไม่คุ้มที่จะเสียชีวิต

เมื่อมองไปที่หีบสมบัติที่อยู่ไม่ไกล ดวงตาของ เซี่ยหรง เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

หลังจากมองดูซอมบี้ที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา เขาก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า: "ถอย!"

มีซอมบี้หลายร้อยตัวเป็นอย่างน้อย ซึ่งมากเกินไปสำหรับกลุ่มแปดคนที่จะรับมือได้

ขณะที่พวกเขากำลังจะออกไป จู่ๆ การรวมกันที่แปลกประหลาดก็โผล่ออกมาจากมุมหนึ่ง

"ทุกคน ดูสิ พวกนั้นเป็นมนุษย์ และมีสัตว์ประหลาดหลายตัว!" หลินซิน กล่าวและตกใจเมื่อเห็น จางเซิง และกลุ่มของเขาโผล่ออกมาจากอีกทิศทางหนึ่ง

"สิ่งเหล่านั้นคืออะไร?" การได้เห็นทหารโครงกระดูก หัวหน้าผีกูล และพี่หัวขาดที่อยู่เคียงข้างจางเซิงทำให้ทุกคนตกใจ

“เร็วเข้า ถ่ายรูปไปโพสต์ในห้องแชท!” หลินซิน ผู้ชื่นชอบการถ่ายภาพ ได้เปิดฟังก์ชั่นถ่ายภาพคริสตัลวิวัฒนาการของเธอทันที

ทีมงานตกตะลึงกับการผสมผสานที่แปลกประหลาดของ จางเซิง

ในไม่ช้า ภาพถ่ายของมนุษย์ที่กำลังผูกมิตรกับกลุ่มสัตว์ประหลาดก็แพร่กระจายไปทั่วห้องสนทนา

“ให้ตายเถอะ พวกเขาเป็นใคร?”

“ผู้ชายคนนี้มีกลุ่มสหายสัตว์ประหลาดจริงๆ เหรอ?”

ห้องสนทนาเต็มไปด้วยกิจกรรมหลังจากที่หลินซิน โพสต์รูปภาพ

เมื่อเห็นว่ารูปถ่ายของหลินซินได้รับความนิยมเพียงใดจ้าวกวงฮัว ก็ก้าวไปอีกขั้นโดยเปิดฟังก์ชันสตรีมสดบนคริสตัลวิวัฒนาการของเขา พร้อมที่จะถ่ายทอดสด จางเซิง แบบสดๆ

...

จางเซิง ไม่รู้ว่าในห้องสนทนาตอนนี้ เขากลายเป็นคนมีชื่อเสียงไปแล้ว

เขาพบว่าการพยายามของพี่หัวขาดเพื่อปิดปากเอาไว้เป็นเรื่องน่าขบขัน

สิ่งมีชีวิตนั้นเงียบมาตลอด ใบหน้าสีเทาปกติของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงจากความพยายาม

“พี่หัวขาด ตอนนี้ฉันอนุญาตให้คุณพูดได้เพียงสิบประโยคต่อวัน! ถ้าคุณประพฤติตัวดี ฉันอาจเพิ่มโควต้าของคุณ” จางเซิงกล่าว ตั้งกฎให้เขาหลังจากเห็นสภาพของเขา

“เยี่ยมมากเจ้านาย ผมรักคุณมาก!” พี่หัวขาดตะโกนออกมาดังๆ เมื่อได้ยินว่าเขาได้รับอนุญาตให้พูดได้

“เหลืออีกเก้าประโยค!” จางเฉิงตอบอย่างใจเย็นโดยไม่สนใจสีหน้าของมัน

“เจ้านาย ผม…” พี่หัวขาดปิดปากของเขาทันที

“เหลืออีกแปดประโยค!”

พี่หัวขาด: "..."

“พวกคุณเห็นไหม? หัวจาก ศพไร้หัว พูดได้ จริงเหรอนี่?”

ผู้ชมสตรีมสดระเบิดความตื่นเต้นเมื่อได้ยินพี่หัวขาดพูด