ตอนที่ 65 หมวดย่อย ที่ดิน สวนผักผลไม้ และ เมล็ดพันธุ์ (100%)(อ่านฟรี 01/07/2567)

“ไม่เป็นไรหรอกท่านฟางเจ๋อ ท่านซื่อสัตย์รับใช้ข้ามานาน นี่นับว่าเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย” องค์ชายสามยิ้มให้อย่างอบอุ่นก่อนจะกล่าวตอบ

นี่ไม่นับว่าเกินจริงเลยแม้แต่น้อย เพราะไม่มีผู้ใดจะรู้ได้หรอกว่าของวิเศษเยี่ยงนี้จะมีอยู่กี่ชิ้น! ต่อให้มีผลึกมากพอก็ใช่ว่าจะซื้อได้ทั้งหมด!!

“ท่านมีสินค้าเท่าไหร่ ข้าขอรับทั้งหมดจะได้หรือไม่ ?” องค์ชายสามกล่าวกับมนุษย์ปลาที่ยืนนิ่งอยู่

มันไม่มีสีหน้าตื่นตกใจ แปลกประหลาด หรืออื่นใดปรากฏบนใบหน้าของมนุษย์ปลาเลย ทำให้ชายหนุ่มอดรู้สึกตื่นตะลึงอยู่ลึก ๆ ไม่ได้ เพราะขนาดตัวเขาที่เป็นถึงองค์ชายของราชวงศ์ ยังไม่เคยเห็นของวิเศษที่ได้ผลลัพธ์ยอดเยี่ยมในราคาถูกขนาดนี้มาก่อน!

แสดงว่านายท่านของมนุษย์ปลาตรงหน้าจะต้องน่ากลัวอย่างมากเป็นแน่!!

“ไม่ได้! นายท่านมีกฎอยู่ว่า ในหนึ่งวันสามารถซื้อสินค้าได้หนึ่งชิ้นต่อหนึ่งชนิดต่อหนึ่งคน เท่านั้น” มนุษย์ปลาตอบปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด

ถึงมันจะกล้าเพิ่มราคาสินค้าโดยไม่ได้บอกนายท่าน แต่มันจะไม่ละเมิดข้อห้ามแน่นอน! เพราะมันไม่รู้หรอกว่าถ้าทำผิดข้อห้ามจะเกิดอะไรขึ้น...

“อืม เป็นกฎที่แปลกยิ่งนัก แต่ผู้ทรงพลังย่อมมีแนวทางเป็นของตนเอง ข้าจะเคารพตามนั้น” องค์ชายสามกล่าวออกมา

“แล้วท่านมีสินค้าเท่าไหร่รึ? ข้าเกรงว่าจะไม่พอขายให้กับทุกคนนะ” โจวชือกล่าวถามออกมาบ้าง เขาคงไม่อาจปล่อยให้องค์ชายสามซื้อทุกอย่างแต่เพียงผู้เดียวได้

แม้ว่าจะไม่อยากมีปัญหากับทางราชวงศ์ แต่ตระกูลโจวก็หาได้หวาดกลัวอีกฝั่งไม่!

“ตอนนี้มีสินค้าชนิดละหนึ่งร้อย แต่ไม่ต้องกังวล เมื่อหมดก็แค่รอวันที่ร้านเปิด พวกเจ้าก็มาซื้อใหม่ได้” คำตอบของมนุษย์ปลาทำให้ผู้ฝึกตนโดยรอบพากันใจชื้นขึ้นมา

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีโชควาสนาได้ซื้อสินค้าวิเศษเหล่านี้โดยไม่ต้องไปผิดใจกับทางราชวงศ์แล้ว!!

“งั้นข้ากับเหล่าทหารขอซื้อทุกอย่างที่ซื้อได้ก็แล้วกัน” องค์ชายสามหันไปบอกพวกทหารให้เข้าแถวเพื่อทำการซื้อสินค้า

หลังจากที่องค์ชายสามและเหล่าทหารจำนวนห้าสินคนซื้อสินค้ากันครบแล้ว พวกเขาก็พากันไปยืนอยู่อีกมุมหนึ่งเพื่อหลบทางให้ผู้อื่นได้ซื้อสินค้าบ้าง ถัดจากองค์ชายสามก็เป็นตระกูลโจวที่ซื้อสินค้าไป พวกเขามีผู้ฝึกตนทั้งหมดสามสิบคน ทำให้ตอนนี้สินค้าเหลืออยู่เพียงชนิดละยี่สิบชิ้นเท่านั้น

ผู้ฝึกตนที่เหลือต่างพากันเป่า ยิ้ง ฉุบ เพื่อวัดดวงว่าใครจะเป็นผู้ได้ซื้อสินค้ารายต่อไป เมื่อได้ผู้โชคดีครบทั้งยี่สิบคน การขายสินค้าครั้งนี้ก็จบลง

...

ภายในปราการแสง

“เฮ้อ แล้วข้าจะทำอะไรต่อดีล่ะ ฝึกวิชาดีไหมนะ?” ชายหนุ่มที่ตอนนี้อยู่เพียงลำพังก็บ่นออกมา

ไม่สิ เขายังมีปลิงน้ำแดงอยู่ด้วยอีกตัว ตอนนี้มันตัวโตจนเกือบจะยาวหนึ่งเมตรอยู่แล้ว ชายหนุ่มจึงได้ทำสัญญาสัตว์เลี้ยงกับมันโดยใช้กระดาษพันธสัญญาของระบบ แล้วปล่อยมันออกไปคลานเล่น

“จะทำอะไรเพิ่มเติมก็ลำบากเสียด้วย เพราะแต่ละอย่างใช้ผลึกจำนวนมากทั้งนั้น” ชายหนุ่มนึกถึงร้านค้าหมวดบ้านและสวนที่เขาเพิ่งจะเปิดดูเมื่อสักครู่นี้

ขนาดจะสั่งดินมาทำแปลงปลูกผัก หรือหาเมล็ดพันธุ์มาปลูกยังแพงจนแทบไม่อยากนึกถึงเลย ผลึกตอนนี้ก็เหลือแค่ เจ็ดหมื่นสี่พันผลึกเสียด้วย

ครึ่งหลัง

“ราคาของแต่ละอย่าง ก็คงคุ้มตามคุณภาพสินะ” ชายหนุ่มมองภาพเสมือนจริงของรายการตรงหน้าก่อนจะกล่าวออกมา

หมวดที่ดินและสวน

-ดินต้นกำเนิด

ความสามารถ : ดินที่ถือกำเนิดขึ้นพร้อมกับจักรวาลแห่งนี้ สามารถปลูกได้ทุกสิ่ง

ราคา : หมู่ละหนึ่งแสนผลึก

-บึงสวรรค์

ความสามารถ : เปลี่ยนแหล่งนี้ให้เป็นน้ำที่ใช้รถต้นไม้แห่งจักรวาล หล่อเลี้ยงสรรพชีวิต มีคุณค่านับอนันต์

ราคา : คำนวณตามบริเวณที่ต้องการปรับเปลี่ยน

หมวดเมล็ดพันธุ์

-ทุเรียนแรกกำเนิด

คำอธิบาย : ผลไม้ขึ้นชื่อแห่งภพต้นกำเนิดแห่งหนึ่ง รสชาติเหนือล้ำ แต่มีกลิ่นดั่งอาวุธ

ราคา : เมล็ดละ หนึ่งหมื่นผลึก

-ลำไยเนตรมังกร

คำอธิบาย : ผลไม้ลูกกลมเปลือกนอกสีน้ำตาล ภายในเนื้อผลไม้มีวิถีแห่งมังกรผสานเอาไว้

ราคา : เมล็ดละ ห้าหมื่นผลึก

“ถึงจะยังมีสินค้าให้เลือกไม่มาก แต่ก็น่าสนใจทุกตัว เกิดมาข้าก็ยังไม่เคยกินทุเรียนกับลำไยมาก่อนเลยด้วยสิ” ชายหนุ่มพึมพำออกมา ผลไม้ทั้งสองชนิดนี้นับว่าเป็นที่นิยมอย่างมากในโลกก่อน แต่ด้วยราคาที่แพงและตัวเขาไม่มีเงินมากนัก ได้แต่ใช้ชีวิตอย่างหลบซ่อน จึงไม่อาจซื้อหาทานได้

[“ระบบ ทำไมสินค้าในร้านมันมีแค่นี้เองล่ะ ?”] ชายหนุ่มอดถามระบบไม่ได้ ทำไมตัวเลือกมันน้อยขนาดนี้!

[“สินค้าจะปลดล็อคให้เรื่อย ๆ แบบสุ่ม เมื่อท่านทำภารกิจที่ระบบมอบหมายให้สำเร็จ หรือเลื่อนระดับ หรือในโอกาสพิเศษต่าง ๆ”] เสียงของระบบตอบกลับมา ทำให้ชายหนุ่มนึกอะไรขึ้นได้

[“เอ๊ะ! ภารกิจสร้างชื่อเสียงเหลือเวลาอีกแค่สิบห้าวัน!!”] ชายหนุ่มมองไปยังภารกิจเดียวที่เหลืออยู่ก่อนจะอุทานออกมา เขาลืมไปซะสนิท! ไม่สิ ถึงพยายามจะทำอยู่มันก็ยากเกินไป!

หนึ่งล้านชื่อเสียงภายในหนึ่งเดือน ตอนนี้ชื่อเสียงของเขาเพิ่งจะได้ หนึ่งพันหกสิบเอง!

[“ระบบ พอจะมีทางขยับขยายระยะเวลาไหม? ข้าว่าข้าทำไม่ทันแน่ ๆ”] ชายหนุ่มพยายามต่อรองด้วยความสิ้นหวัง

[“สามารถขยายระยะเวลาออกไปอีกหนึ่งเดือนได้ แลกกับเงินเจ็ดหมื่นผลึก”] เสียงของระบบตอบกลับมา ทำให้ชายหนุ่มช้ำใจไม่น้อย

[“ตกลง เอาตามนั้น เอาผลึกไปเลย!!”] ชายหนุ่มได้แต่กัดฟันแล้วตอบมันกลับไปในใจ ผลึกค่อยหาใหม่ก็ได้!

[“ขยายระยะเวลาภารกิจ...เรียบร้อย”] ระบบตอบกลับมา พอชายหนุ่มเช็คเวลาของภารกิจอีกทีก็พบว่าตอนนี้ระยะเวลาคงเหลือคือ หนึ่งเดือน สิบห้าวัน

“หืม? ทำไมไอ้ปลานั่นมันกลับมาอีกรอบล่ะ ?” ชายหนุ่มที่เห็นว่ามีร่างอันคุ้นเคยกำลังผ่านปราการแสงตรงมาทางที่เขากำลังยืนอยู่จึงได้กล่าวออกมาด้วยความแปลกใจ

“นายท่าน!” มันตะโกนออกมาแต่ไกล ทำให้ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองมันด้วยความมึนงง

เพิ่งจะส่งไปทำภารกิจไม่ใช่รึไง? เสร็จแล้วเหรอ??