Chapter 1238 ใครคือปู่ ใครคือหลาน?
ป้อมปราการซิงกงหลังจากผู้ฝึกยุทธ์ที่ยอมรับผิด ก็จะถูกส่งมายังคุกนรก.
ดังนั้น ที่นี่จึงเป็นสถานที่ไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวัน เป็นสถานะที่สกปรกโสมม.
แม้แต่เต็มไปด้วยความดุร้าย.
เหล่านักโทษที่ต้องการเป็นผู้นำ ต้องการให้ผู้อื่นเคารพจะต้องมีพลัง คนที่ถูกเรียกว่าหลานก็คือพวกอ่อนแอ!
ในเวลานี้.
จุนซ่างเซียวและซ่างโหยวเหินถูกส่งเข้ามา ก็ถูกเหล่านักโทษเข้าล้อมกรอบทันที.
คุกนรกเก้าชั้น แต่ละชั้นล้วนแต่มีกฎเกณฑ์ที่ไม่เหมือนกัน.
จุนซ่างเซียวที่กวาดตามองเหล่านักโทษพลางเผยยิ้ม “เจ้าคิดว่าข้าควรเป็นปู่หรือหลาน?”
“จะเป็นปู่หรือหลาน.”
ชายตาเดียวแค่นเสียง“เดี๋ยวก็รู้.”
“พี่น้อง!”
“เล่นกับพวกเขาหน่อย!”
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่ ซูมมมม!”
ในเวลานั้น เหล่านักโทษหลายพันคนที่ระเบิดพลังบ่มเพาะ เหมือนว่าจะพุ่งเข้ามา.
“แก๊ก!”
พื้นที่รอบ ๆ ที่ราวกับมีใครปิดไฟ.
นรกชั้นหนึ่งที่กลายเป็นมืดครึ้มขึ้นมาอีกครั้ง.
“ตูมมม!”
“ตูมมม!”
พลังวิญญาณทักษะยุทธ์ ที่ส่องสว่างเป็นระยะ ๆ.
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ภายในคุกที่ไม่มีเสียงอะไร มีเพียงกลิ่นอายความมืดมิดที่ทวีเพิ่มขึ้น.
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น กลุ่มก้อนเปลวเพลิงที่ลุกโชนขึ้น.
ขณะเห็นใบหน้าจุนซ่างเซียว พร้อมกับที่ปากมีบุหรี่ที่เขาคีบเอาไว้ ก่อนพ่นควันเป็นรูปวงแหวน.
เพราะว่าผ้าโพกศีรษะที่หลุดลอยออกไป ทำให้แสงไฟสะท้อนหัวล้านที่แวววับ.
“แก๊ก!”
ในเวลานั้น แสงไฟที่เปิดขึ้นอีกครั้ง ภายในคุกที่มีแสงส่อง.
ซ่างโหยวเหินที่ยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงงงวย ขณะจ้องมองจุนซ่างเซียวที่ดูเหมือนว่าสูงกว่าเดิม.
ทำไมอยู่สูงกว่าเดิม?
เหล่านักโทษหลายพันคนเพราะว่าโจมตีก่อนหน้านี้ ตอนนี้ถูกทุบนอนกองซ้อนกัน ใบหน้าบิดเบี้ยวอยู่ใต้เท้าของจุนซ่างเซียว.
จุนซ่างเซียวที่หลับตา และร้องเพลิง “ไร้เทียมทานแล้วเป็นอย่างไร โดดเดี่ยว! ไร้เทียมทานแล้วเป็นอย่างไร! ว่างเปล่า........ ♫♫~♬ ♫~♬ ♪♩”
“พรึด!”
“พรึด!”
เหล่านักโทษที่กองซ้อนกัน บาดเจ็บไปถึงด้านใน ถึงกับกระอักโลหิตออกมา.
เสียงเพลงของโกวเซิ่งสยดสยองเป็นอย่างมาก!
“ซ่อนตัวจากสายตา ไม่ต้องการฟังฉันจะบอก มันเหงา มันเหงาเหลือเกิน! ♫♫~♬ ♫~♬ ♪♩”
“พรึด!”
เสียงร้องของจุนซ่างเซียว แม้แต่ ซ่างโหยวเหินยังทนไม่ไหวกระอักโลหิตออกมา.
เหล่านักโทษที่บาดเจ็บ ตอนนี้ได้ฟังเพลงอันไร้พรสวรรค์ของโกวเซิ่ง ทำให้บาดเจ็บกว่าเดิม.
หลังจากร้องเสร็จ จุนซ่างเซียวที่หลับตาเงยขึ้นไปด้านบน ราวกับดื่มด่ำกับความไร้เทียมทาน.
“อ๊ากกก......”
“เจ้านิกาย!”
ซ่างโหยวเหินที่ระงับโลหิตไม่ให้กระอักออกมา พร้อมกับเอ่ยห้าม อย่าร้องเลย อย่าร้อง ศิษย์จะตายแล้ว.....”
เหล่านักโทษที่นอนกองกันตอนนี้ต่างก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง!
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวที่หยุดก่อนมองไปยังชายตาเดียว เอ่ยออกมาว่า“ใครเป็นปู่ ใครเป็นหลาน?”
“เจ้า....เจ้าเป็นปู่ ข้า....ข้าเป็นหลาน!”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวโยนเขาออกไป ก่อนที่จะนั่งลงบนหลัง หันไปมองเหล่านักโทษ “ลุกขึ้นซะ ข้าคือเหล่าต้าของคุกแห่งนี้ ใครไม่ต้องการยอมรับ?”
“ยอมรับ.....ยอมรับ!”
ชายตาเดียวที่เอ่ยกล่าวออกมาในทันที.
เขาที่อยู่ที่นี่มานานแล้ว มีนักโทษ 70% ที่ยอมรับ แม้นว่าจะมีคนแข็งแกร่งกว่านี้อีก ทว่าขอเพียงไม่มีใครยุ่งกับพวกเขา คนเหล่านั้นก็จะไม่ยุ่งเช่นกัน.
“ยอมรับ!”
“ยอมรับ!”
เหล่านักโทษที่กล่าวเป็นเสียงเดียวกัน.
นักโทษที่เพิ่งมานั้นแข็งแกร่งมาก หนำซ้ำยังร้องเพลงได้เกินจะทานทน ย่อมไม่มีใครกล้าโต้แย้ง!
ในคุกนรกเก้าชั้น ความแข็งแกร่งคือที่สุด.
ขณะที่จุนซ่างเซียวเผยความแข็งแกร่งในคุก เหล่านักโทษที่ต่างก็ยอมรับเขาไปในทันที.
ที่ด้านนอก.
คงมีใครบางคนที่ไม่ยอมรับเป็นแน่ แน่นอนชายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แบกความแค้น หาโอกาสที่จะแก้แค้นอยู่.
เห็นเหล่านักโทษที่ยอมรับความพ่ายแพ้ ซ่างโหยวเหินที่ปาดโลหิตที่มุมปาก พร้อมกับเผยความชื่นชม “เจ้านิกายร้ายกาจจริง ๆ!”
เพราะว่าบรรพชนถูกขังอยู่ในคุกนรกเก้าชั้น เขาเข้าใจดี เหล่านรกทั้งหมดที่อยู่ในคุก ล้วนแต่มีพลังที่แข็งแกร่ง!
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
ในเวลานั้น ริ้วแสงที่ปรากฏขึ้น เสียงของโซ่สีกันไปมาก็ดังขึ้น.
ซ่างโหยวเหินที่หันหน้าไปมา แววตาที่เผยความหวาดกลัวออกมา.
ภายในความมืดมิด ร่าง ๆ หนึ่งที่เผ้าผมกระเซอะกระเซิง เดินเท้าเปล่าออกมา.
มือทั้งสองข้างที่ส่ายไปมา โซ่ที่รัดขาลากมาบนพื้น ชุดนักโทษที่ต่างจากคนอื่น มีอักขระไว้ว่า นักโทษร้ายแรง.
จุนซ่างเซียวขมวดคิ้ว.
แม้นว่านักโทษจะดูผอมแห้ง ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัด ทว่ากลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้น เห็นชัดเจนว่ามีระดับสะบั้นมิติขั้นต่ำ!
ยอดฝีมือ!
ยอดฝีมือระดับสูง!
“เจ้านิกาย!”
ซ่างโหยวเหินที่เอ่ยกล่าวเสียงผ่านวิญญาณออกมาทันที “นี่คือนักโทษร้ายแรงของคุกชั้นนี้!”
“นักโทษร้ายแรงอย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ไม่ได้ยินมาก่อน.
ซ่างโหยวเหินที่กล่าวอธิบายอย่างรวดเร็ว “ในคุกนรกเก้าชั้นนั้น ต่างก็มีผู้คุมขังต้องคดีร้ายแรง พวกเขาคือคนร้ายที่ไม่สามารถอภัยได้ เป็นผู้นำหายนะมาสู่ผู้คน.”
“อิ อิ อิ อิ!”
ในเวลานั้น นักโทษร้ายแรง ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง แววตาที่ว่าง เอ่ยเสียงแหบเครือ “เจ้าหนุ่ม อะไรคือคนร้ายที่ไม่สามารถอภัยได้?”
ซ่างโหยวเหินที่ยืนนิ่งเป็นไก่ไม้ทันที.
เขาที่ใช้ทักษะเสียงผ่านวิญญาณคุยกับเจ้านิกาย แต่คนผู้นี้กับได้ยินอย่างงั้นรึ?
“อิ อิ อิ อิ!”
นักโทษร้ายแรงที่เผยยิ้มแปลกประหลาด “เจ้าหนุ่ม เจ้ารู้จักสัตว์เทวะทวีปเหยียนโหลว ตี้ถิงหรือไม่?”
“ตี้ถิง?”
ซ่างโหยวเหินที่นึกขึ้นมาได้ทันที สัตว์เทวะทวีปเหยี่ยนโหลว ตี่ถึง กล่าวได้ว่าเขาคือผู้รู้สรรพสิ่ง โดยเฉพาะได้ยินเสียงจากความรู้สึก!
บางที....
เขาคือตี้ถิงอย่างงั้นรึ?!
จุนซ่างเซียวที่เคยได้ยินตี้ถิงมาก่อน ทว่าเป็นเรื่องราวในโลกเดิมจากนายจาริตะวันออก แต่ไม่รู้ว่าในโลกใบนี้ จะเหมือนกันหรือไม่?
“ข้าบ่มเพาะมานานหลายหมื่นปี ตอนนี้ได้พลังในการรับรู้สรรพสิ่ง เพราะว่าข้าไม่ระวัง เลยถูกจับมาขังไว้ที่นี่ โทษที ข้ายังไม่เคยทำเรื่องชั่วช้ามาก่อนเลย!”ใบหน้าของนักโทษร้ายแรงที่เผยความเศร้าใจเป็นอย่างมาก.
“เจ้า!”
เขาชี้ไปยังจุนซ่างเซียว พลางคำรามลั่น “ทุกสรรพสิ่งในจักรวาลนี้ ข้าสามารถได้ยินเสียงจากความรู้สึกของพวกเขาได้ ทำไมข้าไม่สามารถได้ยินอะไรจากเจ้า!”
“......”
จุนซ่างเซียวที่ใบหน้าเอ๋อเหรอเล็กน้อย.
เจ้าไม่ได้ยินเสียงจากข้า จึงได้ปรากฏตัวออกมาหางั้นรึ?
“บางที......”
จุนซ่างเซียวที่เผยยิ้ม “ข้าคงหล่อเหลาเกินไป เจ้าเลยไม่สามารถได้ยินความรู้สึกของข้า.”
……..
諦聽 : ตี้ทิง 。
สัตว์เทพพาหนะคู่พระบารมีของ "พระกษิติครรภ์ราชามหาโพธิสัตตว์เจ้า" นั้น เรียกชื่อว่า "ตี้ทิง" ฟังแต่สิ่งที่เป็นความจริง ฟังแต่สิ่งที่เป็นสัจจะ มีเขาหนึ่งเขา หูเหมือนสุขัย กายเป็นมังกร ศีรษะเป็นเสือ หางสิงโต เท้าเป็นกิเลน
ในคราวที่พระตี้จั้ง หรือ "จินเฉียวเจวี๋ย" มาถึงพุทธบรรพรตจิ่วหัวซาน ท่านได้พาสุนัขสีขาวข้ามน้ำข้ามทะเลมาด้วย หลังจากที่พระตี้จั้งดับขันธ์ไปแล้ว สุนัขตัวนั้นก็สิ้นขัย มีความเชื่อกันว่า พระตี้จั้งจากเกาหลีรูปนั้นคือการนิรมาณกายมาเพื่อโปรดสัตว์ของ "พระกษิติครรภ์ราชามหาโพธิสัตตว์"
สัตว์เทพตี้ทิงนั้น มีอิทธิฤทธิ์สามารถทราบวาระจิตดีชั่วของสัตว์ทั้งหลาย รู้ความเป็นมาเป็นไป อดีตอนาคตของสัตว์โลก
Jirapat Na Ranong : ผู่เหมินเตี้ยนกวนอินเต้าฉ่าง.
ที่มา https://www.facebook.com/215005885503962/posts/1210632329274641/
