Chapter 1227 โชคจงบังเกิด
จุนซ่างเซียวรู้ว่าซ่างโหยวเหินร่ำรวย ทว่าไม่คาดคิดว่าจะรวยขนาดนี้!
นอกจากนี้ขุมทรัพย์ราชวงศ์ซ่างยังกว้างมาก ที่เห็นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของยอดเขาน้ำแข็งเท่านั้น!
“มีศิษย์เช่นนี้.”
จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“ถึงจะมีพรสวรรค์แย่ ข้าก็ไม่ไล่เจ้าออกแน่.”
“เผยธาตุแท้ เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว!”ระบบหมดคำจะพูด.
“เจ้านิกาย.”
ซ่างโหยวเหินที่ก้าวออกไปอีกหลายร้อยก้าวไปหยุดที่ปากถ้ำแห่งหนึ่ง ขณะเอ่ยออกมาว่า“พื้นส่วนที่สอง ข้าจะต้องมีระดับปราชญ์ยุทธ์ถึงจะเข้าไปได้.”
จุนซ่างเซียวสัมผัสได้ว่า ประตูทางเข้าถ้ำนั้นมีค่ายกลทรงพลังปกคลุมอยู่รอบ ๆ.
“เปิ่นจั้วเข้าไปได้ไหม?”
“เอิ่ม...เจ้านิกายจะทดสอบเข้าไปรึ?”
บรรพชนเคยสั่งสอนสืบทอดมาว่าคนนอกที่เข้าไปได้ ไม่เพียงแค่ต้องมีพลังตามกำหนด ทว่ายังจะต้องเงื่อนไขด้วย.
“ทดสอบ?”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว.
อย่างไรก็ตามขณะเขาก้าวมาถึงด้านหน้าประตูศิลา พลังมากมายที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างกาย พยายามทะลวงไปยังทะเลจิตสำนึกของเขา.
ระบบเอ่ย “การโจมตีทางวิญญาณ!”
จุนซ่างเซียวที่โคจรวิชาสวรรค์กลั่นวิญญาณทันที เพื่อปกป้องพลังดังกล่าว.
ทำให้เขาสามารถทนพลังการโจมตีเข้ามาได้.
ท้ายที่สุดพลังดังกล่าวก็ค่อย ๆ สลายหายไป ค่ายกลรอบ ๆ ที่ราวกับถูกเปิดการใช้งาน ทันใดนั้นก็เกิดพลังโจมตีไปทุกทิศทุกทาง.
“.”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว ในเวลานั้นพลังโจมตีวิญญาณที่เพิ่มพูนขึ้น.
มา!
โจมตีมาเลย!
“วูซซซ! วูซซซซ!”
ค่ายกลรอบ ๆ ที่เรืองแสงปรากฏม่านพลังขึ้น เป็นพลังที่หนาแน่นสั่นกระเพื่อมจนมองเห็นด้วยตาเปล่า.
ซ่างโหยวเหินที่อยู่ด้านหลังจ้องมองด้วยแววตาประหลาดใจ.
ในเวลานี้ เจ้านิกายที่ยืนอยู่ด้านหน้าประตูศิลา ราวกับยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง ไม่ต่างกับยอดฝีมือรุ่นก่อนที่สร้างขุมทรัพย์ต้าซ่างเลย!
“ตึก ตึก ตึก!”
ในเวลาต่อมา จุนซ่างเซียวถูกผลักออกมา ก่อนกระอักโลหิตออกมา.
“เจ้านิกาย!”
ซ่างโหยวเหินที่เข้าไปพยุงทันที.
“....เปิ่นจั้วไม่เป็นไร!”จุนซ่างเซียวที่พยุงร่างขึ้นยืน พร้อมกับโคจรวิชาสวรรค์กลั่นวิญญาณอย่างบ้าคลั่ง ความเจ็บปวดที่โจมตีมาค่อย ๆ สลายหายไป.
ระบบเอ่ย “นี่คือเป็นค่ายกลอำนาจวิญญาณขั้นสุดยอด ด้วยความแข็งแกร่งของโฮสน์ตอนนี้ไม่สามารถต้านได้.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่กลายเป็นเงียบ.
การโจมตีทางวิญญาณเห็นชัดเจนว่าไม่ใช่โจมตีมาแค่ทิศทางเดียว ทว่ามันยังมากมายจากทั่วทิศ ราวกับกำลังถูกรัวหมัดมาจากศัตรูนับไม่ถ้วน.
กล่าวให้ถูกจิตวิญญาณโกวเซิ่งถือว่าไม่เลวเลย.
ทว่าค่ายกลขุมทรัพย์ต้าซ่างนั้นเกิดจากจิตวิญญาณมากมายของยอดฝีมือ ไม่มีทางที่จะรับมือได้ง่าย ๆ.
“ข้าไม่เชื่อ!”
จุนซ่างเซียวที่สูดหายใจลึก พร้อมกับก้าวเดินเข้าไปอีกครั้ง.
“ครืนนนนน!”
ในเวลานี้เขายากจะต้านเอาไว้ได้ แม้แต่กระเด็นครูดกับพื้น กระอักโลหิตออกมาอีกครั้ง.
ร่างกายไม่ได้บาดเจ็บหนัก เพราะว่าความเจ็บปวดนั้นเป็นจิตวิญญาณมากกว่า.
เขานึกได้ทันที ราชาปิศาจต้าเห่ยที่ถูกอ้ายยาทรมานหมื่นปี...เกรงว่ารสชาติเจ็บปวดทางวิญญาณคงเป็นแบบนี้อย่างแน่นอน!
“เจ้านิกาย.”
ซ่างโหยวเหินกล่าวเตือน “ไม่เป็นไร ศิษย์ก้าวถึงระดับปราชญ์เมื่อไหร่ ค่อยเปิดเขตแดนนี้อีกครั้งก็ได้.”
บรรพชนอาณาจักรต้าซ่างที่ทิ้งสมบัติเอาไว้ให้เขา ด้านในมีทรัพยากรบ่มเพาะมากมาย ซึ่งจะเปิดได้เมื่อพลังบ่มเพาะถึงเกณฑ์แล้วเท่านั้น.
ดังนั้น เมื่อก้าวไปถึงตอนนั้นเขาก็สามารถเข้าไปได้.
“ข้าจะลองอีกครั้ง!”
จุนซ่างเซียวที่สูดหายใจลึก ปรับจิตใจโคจรพลังบ่มเพาะ พร้อมกับพุ่งเข้าไปด้านหน้า.
“ไร้ประโยชน์.”ระบบเอ่ย.
ด้วยระดับเวลานี้ ค่ายกลจิตวิญญาณที่ร้ายกายมาก ไม่ว่าจะแข็งขืนอย่างไรก็ไม่มีทางผ่านไปได้.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวไปปรากฏขึ้นที่ประตูศิลา ก่อนที่จะหยุด ยกมือขึ้นพร้อมกับต่อยออกไปในทันที.
“เจ้านิกาย ไม่!”ซ่างโหยวเหินที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
ระบบค่ายกลขุมทรัพย์ของต้าซ่าง หากพยายามใช้พลังปลด จะทำให้เกิดพลังสะท้อนกลับอย่างรุนแรง!
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
ซ่างโหยวเหินที่ตื่นตะลึง ก่อนที่จะได้ยินเสียงการเคี้ยวกัด เป็นรอยก่อนที่เจ้านิกายจะต่อลงไปนั้นมีริ้วแสงของแมลงตนเล็ก ๆ กัดม่านพลัง!
“ฟิ้ว!”
ในเวลาต่อมาม่านพลังค่ายกลที่ยอดฝีมือมากมายร่วมกันสร้างก็สลายหายไปทันที กลิ่นอายโบราณที่แผ่ออกมาจากด้านใน.
ซ่างโหยวเหินที่กลายเป็นงงงวย.
ค่ายกลที่บรรพชนทิ้งเอาไว้ ถูกกัดทะลวงง่าย ๆ เลยอย่างงั้นรึ?
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมากล่าวกับตัวเอง “ข้าไม่ควรที่จะแข็งขืนตั้งแต่ต้น ให้ซุยฮัวลงมือตั้งแต่แรกก็เสร็จแล้ว.”
......
ค่ายกลจิตวิญญาณถูกกัดด้วยแมลงกาลอากาศ ทำให้สูญเสียพลังป้องกันไป.
คลื่นพลังสะท้อนของค่ายกลที่ถูกหยุดลง ทำให้ ไม่ไม่ได้รับการโจมตีทางวิญญาณอีกต่อไป
การทะลวงค่ายกลของลูกหลานต้าซ่างจะค่อย ๆ ทะลวงพื้นที่ต่าง ๆ ไปที่ละส่วน ๆ.
ทว่าตอนนี้หากบรรพชนต้าซ่างรับรู้ว่า ค่ายกลที่ลงทุนลงแรงมากมายสร้างขึ้น พังทลายทั้งหมดเพียงแค่คน ๆ เดียว คงกระอักโลหิตแน่.
“เจ้านิกาย....”
ซ่างโหยวเหินกล่าวด้วยท่าทางเศร้า “ค่ายกลทั้งหมดถูกทำลาย.”
“โหยวเหิน.”จุนซ่างเซียวเอ่ย “บรรพชนรุ่นก่อนทิ้งสมบัติและค่ายกลเอาไว้ นั่นก็เพื่อเป็นการกระตุ้นเตือนให้เจ้าพยายามฝึกฝนให้แข็งแกร่งขึ้น.”
ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง.
หากไม่พยายามก็จะไม่สามารถได้รับสมบัตินั่นเอง.
บรรพชนตระกูลซ่างที่ทิ้งค่ายกลและจำกัดระดับบ่มเพาะให้ลูกหลานไล่ล่าตามความฝัน ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นก็ยิ่งได้รับผลตอบแทน.
นั่นคือสิ่งที่บรรพชนทั้งสิบรุ่นคาดหวัง.
ครั้งนี้วันนี้มันถูกทำลายด้วยคน ๆ เดียว
จุนซ่างเซียวที่กล่าวต่อไป “ตอนนี้เจ้าเป็นศิษย์ของเปิ่นจั้ว หลังจากนี้จะต้องกลายเป็นยอดฝีมือไร้ที่เปรียบ ดังนั้นระบบค่ายกลนี้จะมีอยู่หรือไม่ ไม่ใช่สิ่งจำเป็นต่อไป.”
“!”
ระบบ “แหล อีกแล้ว!?”
“เจ้านิกาย!”
ซ่างโหยวเหินที่แววตาร้อนขึ้นมา“ทราบแล้ว สมบัติของต้าซ่างก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไร!”
“อนาคตไกล เป็นคนที่มีอนาคตจริง ๆ.”
“......”
ระบบแทบทรุด เอ่ยออกมาว่า“ข้าขอถอนคำพูด ไท่จื่อต้าซ่างที่เป็นศิษย์ใหม่นี้ สมองกลวงจริง ๆ!”
“ไป เข้าไปดู.”
จุนซ่างเซียวและซ่างโหยวเหินที่ก้าวเข้าไปด้านใน เพราะว่าระบบค่ายกลพังทะลาย จึงไม่มีการทดสอบใด ๆอีก พวกเขาสามารถก้าวเดินเข้าไปด้านในราวกับเดินอยู่ในสวนหลังบ้าน.
......
พื้นที่เขตสองไม่มีหลุมศิลาวิญญาณ ทว่ามีตำรายุทธ์มากมายและยังมีอาวุธและเกราะอีกนับไม่ถ้วน.
โดยเฉพาะที่ใจกลางถ้ำนั้น มีแท่นศิลา ที่ใจกลางมีส่วนคัมภีร์ที่แผ่พลังลึกลับออกมา ขณะจุนซ่างเซียวก้าวเดินเข้าไป แววตาที่ร้อนขึ้นมาทันทีเช่นกัน.
ใช่แล้ว!
มันคือส่วนคัมภีร์แสงเจ็ดสีทำลายล้างส่วนที่หก!
ส่วนที่หนึ่งถึงห้า ซื้อจากร้านค้า ส่วนที่หกพบในขุมทรัพย์ต้าซ่าง ท้ายที่สุด....ก็ไม่ต้องล่วงเกินใครแล้ว!
“โหยวเหิน.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ส่วนคัมภีร์นี้ เปิ่นจั้วนำไปได้หรือไม่?”
“พูดได้ไม่อายปากเลย?”ระบบแทบทรุด.
เก็บเงินสิบล้านศิลาวิญญาณเพื่อรับมาเป็นศิษย์ ตอนนี้ยังต้องการส่วนคัมภีร์อีก นี่มันเกินกว่าคุ้มค่าแล้ว!
ระบบที่แทบทนไม่ไหวจะมองต่อไป!
ซ่างโหยวเหินกล่าวอย่างจริงจัง “ในเมื่อสิ่งนี้เป็นของบรรพชนนิกายนิรันดรสร้างขึ้น เจ้านิกายนำมันกลับไปก็ถูกแล้ว.”
“......”
ระบบแทบทรุด “เจ้านี่ก็สมองกลวงจริง ๆ.”
“แก๊ก!”
จุนซ่างเซียวที่ตบไปที่ไหล่ของเขา เอ่ยออกมาว่า“ควรค่าที่เป็นศิษย์ที่เปิ่นจั้วคาดหวัง.”
“ฟิ้ว!”
ส่วนคัมภีร์ชิ้นที่หกก็หายไป เข้ามาอยู่ในแหวนมิติ.
แน่นอน.
จุนซ่างเซียวย่อมมีหลักการของตัวเอง.
หลังจากได้รับส่วนคัมภีร์แล้ว สมบัติอื่น ๆ เขาย่อมไม่สนอีกต่อไป.
บรรพชนต้าซ่องย่อมต้องเหลือสมบัติให้กับลูกหลานตัวเอง ในเมื่อเขาได้ส่วนคัมภีร์แล้วจะโลภได้อย่างอื่น ได้อย่างไร.
จุนซ่างเซียวไม่ได้โลภต้องการสมบัติอย่างงั้นรึ?
ถึงเขาจะเป็นเจ้านิกาย แต่ก็จำเป็นต้องดูแลศิษย์เรือนแสน ซึ่งแน่นอนว่าทุกคนต้องกินต้องใช้ ไม่เช่นนั้นจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างงั้นรึ?
เพื่อนิกาย.
เขาย่อมต้องการทรัพยากรมากมายนับไม่ถ้วน.
ก่อนหน้านี้เขาที่ใช้วิธีการต่าง ๆ มากมาย แม้แต่การกระทำหน้าไม่อาย ต่อให้ทุกคนทั่วหล้าเข้าใจผิดเขาก็หาได้สนใจ.
ข้า.
จุนซ่างเซียว!
เพื่อนิกายและศิษย์ ย่อมจะไม่ก้าวเดินไปบนเส้นทางเหมือนกับเจ้าสำนักหวัง!
......
“โหยวเหิน.”
จุนซ่างเซียวที่โบกมือขึ้น เอ่ยออกมาว่า“นี่คือเม็ดยา เจ้านำมันไปกินเถอะ มันจะกลั่นร่างกาย วิญญาณและส่วนอื่น ๆ ทำให้เจ้ายกระดับเพิ่มมากขึ้นกว่าระดับเดิม.”
“ครับ!”
ซ่างโหยวเหินที่รับเม็ดยามา ก่อนที่จะเริ่มกินทีละเม็ด.
พริบตานั้น ชีพจรและกายเนื้อของเขาที่ถูกยกระดับ ทำให้เขาถึงกับยืนตะลึงงัน.
เขามีพลังบ่มเพาะกษัตริย์ยุทธ์เท่านั้น หลังจากกินเม็ดยาบูรณะร่างกายและเม็ดยากลั่นวิญญาณ ก็ยกระดับไปอีกหลายขั้นในทันที.
“จริง ๆ ด้วย!”
ซ่างโหยวเหินที่ลอบตื่นเต้นดีใจ“เจ้านิกายร้ายกาจจริง ๆ!”
ระบบที่คิดว่าเขาคือประติมากรรมรูปปั้นทราย.
ซึ่งแน่นอน ว่าไม่ว่าใครเห็นก็คงจะคิดเหมือน ๆ กัน.
ทว่าด้วยอีกฝ่ายจัดการราชาปิศาจต้าเห่ย ทำให้เขานั้นเคารพเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุผลนี้จึงไม่ลังเลที่จะพาอีกฝ่ายเข้ามาในขุมทรัพย์ต้าซ่าง แม้แต่มอบส่วนคัมภีร์ให้.
เมื่อรับมา ก็ย่อมต้องตอบแทน!
ทำให้ซ่างโหยวเหินคิดว่าการที่เจ้านิกายมอบยาวิเศษมาให้ก็เพราะตอบแทนส่วนคัมภีร์!
หากเขารู้ว่า เม็ดยากลั่นร่างกายและยากลั่นวิญญาณ ตลอดจนเม็ดยาอื่น ๆ ขอเพียงเป็นศิษย์ใหม่ ทุกคนล้วนแต่ได้รับล่ะก็ เกรงว่าคงจะต้องหลบมุมไปร้องไห้โฮแน่.
“โหยวเหิน.”
จุนซ่างเซียวที่นำตำรายุทธ์ฉบับคัดลอกออกมา “ตำรายุทธ์ที่อยู่ด้านในขุมทรัพย์ ไม่สามารถเทียบกับวิชาในนิกายได้ หลังจากนี้เจ้าไม่ต้องเสียเวลาฝึกแล้ว.”
“ครับ!”
ซ่างโหยวเหินที่รับมา ขณะก้าวเข้าไปในห้องโดยสาย ยิ่งศึกษายิ่งตื่นตะลึง ท้ายที่สุดก็เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น“วิชาของนิกายง่ายที่จะศึกษา ไม่เพียงแค่ลึกลับ ยังทรงพลังมากกว่าวิชาที่บรรพชนทิ้งไว้ให้อีก!”
ในเวลานั้น.
เขาที่คาดหวังอนาคตตัวเองในทันที.
และต้องการกลับไปยังนิกายจริง ๆ.
......
นิกายนิรันดร.
ซูเซียวโม่เอ่ย “ส่งมาเลย!”
“ฟิ้ว!”
ฟุตบอลแห่งความสุขที่พุ่งมาเห็นเป็นริ้วแสง ก่อนที่จะเห็นฝุ่นคลุ้งไปทั่วบริเวณ.
“แย่งกลับมา! ขวางไว้!”
ลี่ซ่างเทียน ซือหม่าจงต้าที่กระโดดออกไป ขาทั้งสองข้างผสานกัน ทว่าขณะสัมผัสบอล ลูกบอลที่บิดเบี้ยวก่อนที่จะกระเด็นลอยขึ้นไป.
“ฟิ้ว!”
ซูเซียวโม่ที่ลอยขึ้นไปเช่นกัน ง้างเท้ายาว พร้อมกับเล็งไปยังประตู.
“มาเลย!”
หยางยูหัวที่กระชับเท้า มือทั้งสองข้างที่มีพลังธาตุปฐพีอาบไล้ พร้อมกับสร้างม่านพลังป้องกันขึ้นมา.
“ตูมมมมมมมมมม ----”
ในเวลานั้นลูกฟุตบอลแห่งความสุขก็พุ่งมาจากด้านบน หมุนอย่างรวดเร็ว เห็นเห็นริ้วแสงมีควันสีขาวลอยออกมา.
“ย๊ากกกกก!”
หยางยูฮัวที่ตะโกนดัง ไม่เพียงแค่ป้องกันสุดกำลัง ผมสีดำของเขาที่ลอยละล่องร่ายรำบนอากาศ.
ตูมมมมมม!”
ในเวลานั้น ม่านพลังที่แตกเป็นทาง.
“กึก กึก กึก!”
หยางยูฮัวที่ยากจะต้านได้ ถูกผลักครูดพื้นไปด้านหลังทีละก้าวทีละก้าว ลูกบอลที่รุนแรงหมุนไม่หยุด จนผลักเขาเข้าไปในประตู พร้อมกับตะโกนดัง “ข้ารับไม่ไหวแล้ว!”
“เฮ้อ.”
หลิวหว่านซีที่เป็นกรรมการส่ายหน้าไปมา ก่อนที่จะเปลี่ยนป้ายจาก 99 ต่อ 0 เป็น 100 ต่อ 0.
หลี่ชิงหยางที่เผยยิ้ม.
ลานยุทธ์หลังจากที่เหล่าเจิ้นเสริมพลังค่ายกล ทำให้พวกเซียวโม่เล่นฟุตบอลแล้วไม่ทำให้สนามพังทลาย เขาก็รู้สึกพอใจ.
“น่ากลัวไปแล้ว!”
ที่ไกลออกไป ศิษย์ใหม่ที่เพิ่งเข้ามา ขนหัวลุกหนังหัวชาหนึบ.
พวกเขาเพิ่งเรียนรู้การเล่นฟูตบอล ตอนนี้เห็นเหล่าศิษย์หลักเล่นกันแล้ว ช่างเป็นอะไรที่น่าพรั่นพรึงนัก!
ในจักรวาล.
ซ่างโหยวเหินที่ไม่ได้เห็นภาพดังกล่าว ตอนนี้รู้สึกมีความสุขและคาดหวังเป็นอย่างมาก.
......
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น.
จุนซ่างเซียวที่ออกจากทวีปเทียนหยวน มุ่งตรงไปยังทิศทางป้อมปราการซิงกง.
เวลาภารกิจเหลือเพียงหนึ่งเดือน ตอนนี้ทำให้เขากระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก.
“รออะไรอีก.”
ระบบเอ่ย “รีบรีเฟรชร้านค้าระดับสูงได้แล้ว หากล้มเหลวพลังบ่มเพาะจะถูกผนึกสิบปี นั่นจะไม่ยิ่งกว่าบัดซบรึไง.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่กลายเป็นเงียบ.
เขาที่ถูกระบบบังคับภารกิจ หากล้มเหลว ยังต้องถูกลงโทษอีก.
“อีกอย่าง.”
ระบบกล่าวเตือน “การไปป้อมปราการซิงกงไม่รู้ว่าจะดีหรือร้าย ถึงแม้ว่ารีเฟรซแล้วไม่สามารถชำระล้างจิตวิญญาณปิศาจได้ แต่ก็อาจจะได้ไพ่ลับที่ทรงพลังมา ทำให้ลดความอันตรายที่ไม่รู้ได้ด้วย.”
“ก็ได้ เจ้าถือว่าเป็น ยอดนักขาย!”
จุนซ่างเซียวที่ยอมรับในที่สุด ขณะนำกระถางธูปออกมาสักการะ พร้อมกับเปิดคอนโซนร้านค้าระดับสูง ”แต้มสนับสนุนไม่มาก หวังว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ.
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน : 38990 / 100000.”
สินค้าที่กำลังเปลี่ยนแปลง โหวเซิ่งที่หลับตาลง พลางคุกเข่าคำนับ ผ่านกู่ พระแม่นวีหวาและเซียนคนอื่น ๆ ให้ลูกหลานโชคดี.
“ความโชคดีจงมา!”
“ความโชคดีจงมา!”
ระบบที่ร้องตะโกนดัง.
หนึ่ง สอง สาม.
จุนซ่างเซียวที่นับในใจ ขณะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น.
......
“ว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
ในห้องโดยสารอีกห้อง ซ่างโหยวเหินที่ได้ยินเสียงเจ้านิกายหัวเราะลั่น พลางเผยความสงสัย“เกิดอะไรขึ้น?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เขาที่หัวเราะดังขึ้นและก็ดังขึ้น.
“พรึด โครม!”
จุนซ่างเซียวที่หัวเราะจนตกเก้าอี้.
การรีเฟรชครั้งนี้ เขาสลดหรือมีความสุขกัน?
ไม่สิ.
มีกล่องที่มีอักษร” ?’
“ดูนั่น!”
ระบบเอ่ย “ข้าพูดไม่ผิด ขอแค่โฮสน์กล้า ๆ รีเฟรช จะต้องได้สุดยอดสินค้าอย่างแน่นอน!”
จุนซ่างเซียวที่คาดไม่ถึง เขาที่ปรับสภาพจิตใจ ขณะจดจ้องมองสุดยอดสินค้า!
สิ่งนี้ปรากฏขึ้นมาสองครั้งแล้ว แน่นอนว่าทุกครั้งจะได้เสื้อผ้าที่ไม่มีวันฉีกขาดด้วย ทว่าเขตแดนลับเป็นตายและเขตแดนลับเก้าสวรรค์ ก็ถือเป็นสุดยอดสินค้าอย่างไม่ต้องสงสัย.
ถึงจะต้องใช้แต้มเท่าไหร่ ก็ต้องเอามาครองครอง!
กึก!
อย่างไรก็ตามเพียงแค่คิดถึงราคาก็ทำให้เขาตกใจเหมือนกัน
สุดยอดสินค้าที่มีราคาถึง 100,000 แต้ม แน่นอนว่าไม่ใช่สินค้าถูก ๆ อีกอย่างตอนนี้เขามีแต้มแค่ 30,000 แต้มเท่านั้น!
