Chapter 1223 หลักการของจุนซ่างเซียว
ราชาปิศาจต้าเห่ยนั้นมีกายมนุษย์ ดังนั้นทักษะพิฆาตของแม่น้ำและขุนเขานำทางย่อมสามารถใช้ได้ผล.
ในเวลานั้น หลังจากเมฆรูปฝ่ามือชี้ประกบกัน เกิดเป็นหลุมนำวน พลังที่มองไม่เห็นรวมตัวขึ้น ที่ตำแหน่งยุทธศาสตร์ ก่อนจะทะลวงโจมตีฝ่ายตรงข้าม.
อย่างไรก็ตาม.
ถึงจะเป็นอาวุธเหนือเทวะเจ้านิกาย แต่ก็ยังยากจะสั่นคลอนยอดฝีมือสะบั้นมิติขั้นกลาง.
จุนซ่างเซียวไม่ได้ประหลาดใจ เศร้าใจแต่อย่างใด แม้นว่าทักษะพิฆาตของไม้เท้าแม่น้ำและขุนเขานำทางไม่มีผล ทว่ามันก็สามารถสร้างโอกาสให้กับเขาได้เช่นกัน!
“ไปเลย!”
“หวานใจของข้า!”
คำพูดที่น่าอายที่ดังก้อง หอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนก็ถูกส่งออกไปในทันที!
ราชาปิศาจต้าเห่ยที่ป้องกันพลังที่มองไม่เห็นเอาไว้ ทำให้เขาเผยจุดอ่อน จึงถูกโจมตีออกมาในทันที.
แน่นอนว่า ด้วยความแข็งแกร่งของเขา ถึงแม้นว่าจะเป็นภูเขาแสนลูกก็ไม่ส่งผลต่อเขา ทว่ากับเสียงที่น่าหวาดกลัว ฝังจิตฝังใจ ฝันร้ายหลายหมื่นปีที่ดังก้อง ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านแทบอ่อนยวบลงมา
“เจ้าหลานเต่าน้อย ข้าจะนำเจ้าไปฝึกนับจากวันนี้.”
“เจ้าหลานเต่าน้อย หลังจากนี้เห็นข้าเมื่อไหร่จะต้องเรียกข้า ท่านย่าทวด.”
“เจ้าหลานเต๋าน้อย เจ้าชอบอันใหน? วันนี้เลือกมาเลย.”
“เจ้าหลานเต่าน้อย ข้ามาแล้ว.”
ความทรงจำอันเลวร้ายที่ฝังในจิตสำนึก ทำให้ราชาปิศาจต้าเห่ยหวาดกลัวขั้นสุด ท้ายที่สุดเขาก็หมดแรงต้าน ปล่อยให้หอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนโจมตีฟาดลงมาอย่างดุร้าย.
......
50,000 ปีที่แล้ว.
ความรู้สึกด้านลบของสิ่งมีชีวิตมากมายในจักรวาลเบื้องล่าง ได้รวมตัวผสานรวมเข้าหากัน ก่อเกิดเป็นสิ่งมีชีวิต.
40,000 ปีที่แล้ว.
กลุ่มก้อนปิศาจที่บ่มเพาะก่อเป็นรูปเป็นร่าง.
30,000 ปีที่แล้ว.
มันกลายร่างเป็นสิ่งมีชีวิตเปิดเชาว์ปัญญา ตระหนักรู้.
20,000 ปีที่แล้ว.
หลังจากมีชีวิตและความนึกคิดก็เริ่มเติบโตและวิวัฒนาการ.
ก่อนหน้านั้นหนึ่งหมื่นห้าพันปี.
ราชาปิศาจต้าเห่ยที่เป็นปิศาจโดยสมบูรณ์ ขณะเผยยิ้มอย่างมืดมน แต่แล้วก็ถูกพิภพเบื้องบนจับเข้าไปขังในหอคอยสะกดวิญญาณ และผนึกเอาไว้ในหุบเขาแห่งหนึ่งในทวีปเทียนหยวน และเริ่มถูกทรมานทรกรรม.
จิตวิญญาณปิศาจที่กำเนิดขึ้นที่จักรวาลเบื้องล่าง ทว่ายังไม่ได้ทำอะไรมากมาย ต้องพบกับชะตากรรมน่าพรั่นพรึงสะแล้ว.
“ฮือ ฮือ!”
ในทุก ๆคืน ราชาปิศาจต้าเห่ยต้องร้องไห้โหยหวน.
เสียงคร่ำครวญหวาดผวา ที่น่าหวาดผวาที่ดังไปทั่วเขตแดนลับ ตลอดหมื่นปี กล่าวได้ว่าหุบเขาดังกล่าวนั้นคือตำนานหุบเขาที่น่าหวาดกลัวที่สุด.
หลังจากผ่านไปหนึ่งหมื่นปี การทรมานก็จบลง.
เพราะหอคอยสะกดวิญญาณหายไปในทันที ทำให้ราชาปิศาจต้าเห่ยหลุดออกมานั่นเอง!
ตื่นเต้น ดีใจอย่างที่สุด.
นั่นคืออารมณ์ของราชาปิศาจต้าเห่ย.
ด้วยเหตุนี้ราชาปิศาจต้าเห่ยก็เริ่มรวบรวมพลังปิศาจกลืนกินพลังงานด้านลบของผู้คน ค่อย ๆ ฟื้นคืนพลังที่ถูกชำระล้างไปตลอดหมื่นปี ปราณปิศาจที่มากล้นก็ค่อย ๆ ฟื้นคืนพลังในที่สุด.
ห้าพันปีผ่านไป.
มันได้คืนความแข็งแกร่ง และออกจากเขตแดนลับได้โดยง่าย ก่อนที่จะเริ่มสร้างหายนะให้กับทวีปเทียนหยวน.
ขณะมันกำลังคืนความยิ่งใหญ่ กำลังยึดครองทวีปเทียนหยวนโดยสมบูรณ์ หอคอยสะกดวิญญาณก็ปรากฏ และผนึกมันอีกครั้ง.
ในเวลานี้ราชาปิศาจต้าเห่ยที่ถูกสะกดโดยสมบูรณ์.
......
“ฟู่ ฟู่!”
สายลมที่พัดโบก ห้วงมิติที่แตกร้าวเป็นทาง.
เหล่านักรบเกราะดำทั้งหนึ่งหมื่นตนที่นอนเกลือกกลิ้งไปในบนพื้น ราวกับดวงวิญญาณสูญสิ้น ใบหน้าซีดเซียว ร่างกายกระตุกเป็นช่วง ๆ.
ซ่างโหยวเหินถึงกับหวาดผวา.
เหล่ายอดฝีมือที่บาดเจ็บของทวีปเทียนหยวนที่ตื่นตะลึงไปในทันที.
นี่มัน....เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ในเวลานั้นฝุ่นที่ค่อย ๆ สลายหายไป สายตาของพวกเขาก็สามารถมองเห็นหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนที่ใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้น.
“นี่มัน.....”
ซ่างโหยวเหินที่ร้องอุทานเสียงดัง “อุปกรณ์เทพ ทวีปเทียนหยวนที่หายไป!”
เขาไม่เคยเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริง ทว่าก็รับรู้เกี่ยวกับบันทึกของมัน ดังนั้นกลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้นทำให้เขาตัดสินเข้าใจได้ในทันที!
เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่เวลานี้ดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาทันที.
ของวิเศษที่หายไปนับหมื่นปี คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาปรากฏขึ้นที่นี่อีกครั้ง!
ฝัน?
พวกเขากำลังฝันอยู่ใช่ไหม!
ในเวลานั้น เมฆสีดำบนท้องฟ้าก็ค่อย ๆ สลายหายไป ท้องฟ้าที่มีแสงตะวันสาดส่องไปทั่วแผ่นดิน.
ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่ว เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่บาดเจ็บถึงกับคุกเขา พร้อมกับชูแขนขึ้น น้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
เหล่านักรบเกราะดำที่เวลานี้เริ่มร่างกายระเบิดสลายหายไปตัวแล้วตัวเล่า พลังธาตุมืดที่สลายหายไปอย่างสิ้นเชิง.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่โบกมือ หอคอยสะกดวิญญาณที่ใหญ่ยักษ์ก็ย่อส่วนและลอยคืนกลับมา.
“ฟิ้ว!”
เขาที่มาลอยอยู่ด้านหน้าซ่างโหยวเหินเอ่ยออกมาว่า“ทุกอย่างจบแล้ว.”
“พรึด โครม!”
ซ่างโหยวเหินที่คุกเข่าลงพื้น กล่าวด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณพี่ชายจุน ที่กำจัดปิศาจให้กับทวีปเทียนหยวนของข้า!”
จุนซ่างเซียวที่ใช้พลังพยุงเขาเอาไว้ พลางเอ่ยออกไปว่า“กำจัดมารร้ายที่ทำความชั่วเป็นสิ่งที่ผู้กล้าควรกระทำ.”
“พี่ใหญ่จุน!”
ซ่างโหยวเหินที่นำแหวนมิติหลายวงออกมา กล่าวออกไปว่า“นี่ศิลาวิญญาณสิบล้าน โปรดรับไว้ด้วย!”
“ไม่!”
จุนซ่างเซียวที่ขมวดคิ้วไปมา “เจ้ากำลังดูแคลนข้า!”
“วีรบุรุษสุด ๆ.”
ระบบที่อยู่กับเขามานาน นี่เป็นครั้งแรกที่คนส่งเงินให้แต่อีกฝ่ายไม่รับ.
“เงินบางอย่างก็รับได้ เงินบางอย่างก็ไม่สามารถรับได้”จุนซ่างเซียวกล่าวอย่างภาคภูมิ “นี่คือหลักการของข้าจุนซ่างเซียว!”
ซ่างโหยวเหินเอ่ย “พี่ใหญ่จุนช่วยทวีปเทียนหยวนจากราชาปิศาจได้ ศิลาวิญญาณนี้ย่อมสมควรอยู่แล้ว.”
“......”
จุนซ่างเซียวที่ไม่ขยับ.
“พี่ใหญ่จุน....”
“ในเมื่อเจ้ามีความจริงใจขนาดนี้ สิบล้านนี้ข้าคงต้องรับไว้สินะ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยอย่างจริงจัง“ทว่าไม่ใช่เพราะว่าข้าทำลายราชาปิศาจต้าเห่ยหรอกนะ เป็นค่าใช้จ่ายที่จะรับเจ้าเป็นศิษย์ต่างหาก.”
“ตกลง!”
ซ่างโหยวเหินที่เอ่ยกล่าวด้วยความดีใจ.
ด้วยเหตุนี้จุนซ่างเซียวจึงได้รับสิบล้านศิลาวิญญาณโดยละม่อม ทว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการรับเป็นศิษย์ ไม่เกี่ยวกับการทำลายปิศาจร้าย ดังนั้นเขาที่ได้แต่เอ่ยอย่างภาคภูมิ “ข้าไม่ได้ทำลายหลักการข้านะ!”
ระบบคำรามลั่น “ค่าใช้จ่ายรับศิษย์ต้องใช้ถึงสิบล้านศิลาวิญญาณระดับเก้าเลยรึไง!”
“เอ้า ก็นิกายของข้า.”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวอย่างอหังการ “คือนิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล!”
“......”
ระบบที่ไม่มีคำจะโต้เถียงเลยจริง ๆ.
......
ภายในหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวน.
เจาโตวโตวภายในห้องบัญชาการไม่กล้าแม้แต่มองภาพค่ายกลสะท้อนเลยแม้แต่น้อย.
เหล่านักโทษที่คุมขังในคุกทั้งเก้าชั้นที่ตัวสั่นงันงกหลบอยู่ในมุม หลับตาแน่น ไม่กล้ามองค่ายกลสะท้อนสักคน.
“อึก อึก.”
สามทรราชซิงกงที่เวลานี้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แขนขาสั่นเป็นเจ้าเข้า.
ชายหมวกเขียวที่ดื้อรั้นเห็นภาพดังกล่าว ใบหน้าที่สั่นกระตุกไปมาอย่างบ้าคลั่ง.
ทำไมพวกเขาถึงต้องแสดงท่าทางเช่นนั้น? เพราะว่านักโทษที่เพิ่งจับมาเมื่อครู่นี้ ตอนนี้ถูกรัดด้วยเชือก พร้อมกับผูกรัดห้อยบนเพดาน ก่อนจะถูกทรมานอย่างหนักหน่วง.
เผลี๊ยะ เผลี๊ยะ เผลี๊ยะ!
ซี่!
ภาพบนหน้าจอที่สั่นไปมา นับได้กว่า 9999 ครั้ง.
