Chapter 1221 ราชาปิศาจต้าเห่ย ไสหัวออกมาพบกับบิดา
ใช่.
จุนซ่างเซียวไม่ต้องการเงิน.
ถึงจะไม่ได้อะไรกลับมา เขาก็ต้องกำจัดราชาปิศาจต้าเห่ยให้ได้!
ระบบที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เพราะรู้ว่าชายคนนี้โกรธเกรี้ยวแล้วจริง ๆ แม้แต่ลืมนิสัยดั้งเดิมของตัวเองไปแล้ว.
“พี่ใหญ่จุน...”ซ่างโหยวเหินที่ตะลึงงัน.
ความโกรธเกรี้ยวของอีกฝ่าย ทำไมถึงได้รุนแรงขนาดนี้?
“ฟู่ ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่อย่างบ้าคลั่ง จิตสัมผัสที่แผ่ออกไปอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ในเวลานั้น เขาที่พบเห็นเมืองที่พังทลาย มีนักรบเกราะดำที่กำลังไล่ล่าสังหารผู้คนอยู่.
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
เกิดระเบิดเสียงดังก้อง นักรบเกราะดำที่สมองระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ พร้อมกับล้มลงบนพื้นไปตาม ๆ กัน.
ในเวลานั้น ใต้พื้นพิภพ ยังมีผู้รอดชีวิตสองสามพันคน พวกเขาที่ได้แต่สวดมนต์ภาวนา ขอให้สวรรค์ได้ช่วยเหลือให้พวกเขารอดชีวิต.
“ตูมมมม!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น พื้นดินที่พังทลายฝุ่นผงที่คละคลุ้ง.
อีกพื้นที่แห่งหนึ่งผู้ฝึกยุทธ์ทวีปเทียนหยวนที่นอนเกลือกกลิ้งบนพื้น หน้าอกที่มีบาดแผล ใบหน้าโกรธเกรี้ยวไม่ยินดี.
“เหล่าเหอ!”
เพื่อนร่วมทีมของเขาที่โกรธเกรี้ยว คำรามลั่นด้วยความโกรธ ไม่สนใจความเป็นความตายพุ่งเข้าไป สังหารนักรบเกราะดับ เพื่อที่จะช่วยพวกเดียวกัน.
ทว่านักรบเกราะดำนั้นกับมีมากมายมหาศาล.
เหล่ายอดฝีมือทวีปเทียนหยวนนั้นมีน้อยมากยากที่จะต่อต้านกับอีกฝ่ายได้.
“ฆ่าพวกมันให้หมด.”
ขุนพลนักรบเกราะดำตะโกนเสียงดัง.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น นักรบเกาะดำหลายพัน ที่แผ่พลังที่แปลกประหลาดออกมา พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นมืดมิดไปในทันที.
ผู้ฝึกยุทธ์ทวีปเทียนหยวนที่บาดเจ็บเหลือรอดไม่กี่สิบคน พลังวิญญาณของพวกเขาที่ปลดปล่อยออกมาทั้งหมด หวังที่จะต่อสู้จนตัวตาย.
“ฟิ้ว ----”
ในเวลานั้น ริ้วแสงเส้นหนึ่งที่ตัดผ่านท้องฟ้าผ่านมา ศีรษะของนักรบเกราะดำหลายพันคนที่ระเบิดติด ๆ กัน ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะล้มลงกองกันเกลื่อนทันที.
พื้นที่ที่มืดมิดฉีกขาด กลายเป็นใสกระจ่าง ความมืดที่สลายหายไป ฟื้นคืนสู่ปรกติ.
เดิมทีผู้ฝึกยุทธ์ทวีปเทียนหยวนเตรียมใจที่จะตายอยู่แล้ว ตอนนี้กลายเป็นงงงวยไปตาม ๆ กัน.
พลังที่กวาดผ่านมานั้น ทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงความปลอดภัย.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ทุกคนที่จ้องมองไปยังทิศทางที่ริ้วแสงพุ่งผ่านไป.
ในครรลองสายตาของพวกเขา พบบุรุษผู้หนึ่งที่สวมชุดสีดำยืนอยู่บนดาดฟ้าเรืออย่างอหังการ ใบหน้าที่เผยท่าทางเคร่งขรึม แววตาเย็นยะเยือบ กลิ่นอายทั่วร่างของเขาที่แผ่ออกมาราวกับเทพสงคราม!
“องค์ชาย!”
เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่รอดชีวิตมองเห็นผู้เยาว์อีกคนที่ยืนอยู่ด้านข้างชายชุดดำ แววตาที่เผยความตื่นเต้นดีใจออกมาทันที.
“ขออภัย.”
ซ่างโหยวเหินกำหมัดแน่น “ข้ามาสายไป!”
อาณาจักรต้าซ่างที่ครอบครองพื้นที่ 60% แผ่นดิน แน่นอนว่าย่อมเป็นที่เคารพนับถือต่อผู้คน.
เขาที่เป็นองค์ชาย ไม่สามารถอยู่ร่วมเป็นร่วมตาย เมื่อภัยพิบัติมาถึงกับหนีเป็นคนแรก เขาที่ได้แต่ตำหนิตัวเองตลอด.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
เหล่านักรบเกราะดำที่บินมาจากพื้นที่ไกลออกไป จำนวนครั้งนี้น่าจะมีถึง 35,000 ตน.
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้น หอกสะบั้นเก้าสวรรค์ปรากฏ ก่อนที่จะรวมพลัง ร่างกายของเขาหายไป ปรากฏด้านหน้าศัตรู พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า“ไม่พอมือ.”
“ตูมมมม!”
“ตูมมมม!”
ลำแสงที่พวยพุ่งออกจากหอก ทะลวงกรีดท้องฟ้า สังหารนักรบเกราะดำหลายพันตนไปในทันที!
“ราชาปิศาจต้าเห่ย!”
จุนซ่างเซียวที่ถือหอกชี้ไปด้านหน้า คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว “ไสหัวออกมาหาบิดา!”
เสียงที่ดังกึกก้องท่วมท้องฟ้า ความโกรธเกรี้ยวที่ราวจะสะบั้นมิติให้แหลกสลาย!
เขาที่ยังไปไม่ถึงกับเป้าหมาย รู้สึกราวว่าตอนนี้ได้พบกับบอสใหญ่เข้าซะแล้ว!
ต้องไม่ลืมว่า เขาต้องการไปยังป้อมปราการซิงกง ทว่าต้องแวะมาจัดการปัญหาก่อน.
“ฟู่ ฟู่ ซูมมม!”
เสียงที่ดังกึกก้องยังไม่จบ จากทิศตะวันออกของทวีปเทียนหยวน เมฆสีดำที่หนาแน่นเคลื่อนที่มาราวกับคลื่นทะเลคลั่งกำลังซัดสาด.
ฟ้าดินที่มืดครึ้ม กลิ่นอายความมืดมิดที่หนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ.
“หวู่ หวู่!”
ล้มเย็นที่พัดเป่า เสียงหวีดหวิวที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ.
ผู้ฝึกยุทธ์ทวีปเทียนหยวนที่บาดเจ็บใบหน้าบิดเบี้ยวเปลี่ยนเป็นอัศจรรย์ใจ.
“พี่ใหญ่จุน!”
ซ่างโหยวเหินที่กำหมัดแน่น ดวงตาที่กลายเป็นริ้ว ๆ เส้นเลือดฝอยกระจายไปทั่วดวงตา“ราชาปิศาจต้าเห่ยมาแล้ว!”
จุนซ่างเซียวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ออกมาหาความตายแล้วสินะ.”
“ฟู่ ฟู่!”
เมฆสีดำก้อนใหญ่ที่เคลื่อนที่เร็วเป็นอย่างมาก.
นักรบเกราะดำบนเมฆทมิฬที่บินมาด้วยความเร็วสูง ลอยอยู่ห่างจากจุนซ่างเซียวร้อยกว่าจั้ง จำนวนของพวกมันที่มากมายหลายแสนตน.
ด้วยจำนวนของทัพที่มากมาย ทำให้ซ่างโหยวเหินหัวใจสั่นสะท้าน.
ทว่าใบหน้าของจุนซ่างเซียวที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
ครั้งหนึ่งที่พิภพสงคราม เขาก็เคยยืนหน้ารับมือกับอสุรกายสงครามหลายแสนด้วยตัวคนเดียวมาเช่นกัน.
เหล่านักรบเกราะดำที่ไม่ได้ลงมือ ทว่าที่ใจกลางทัพนั้นมีกลิ่นอายที่แปลกประหลาดน่าเกรงขามแผ่ออกมา.
“เจ้าหนู.”
เสียงที่ทำให้เมฆทมิฬสั่นไปมา “เจ้าเป็นใคร?”
จุนซ่างเซียวที่เงยหน้า ยืดอกกล่าวอย่างภาคภูมิ “ดูเหมือนว่าสมองจะมีแต่กล้ามเนื้อไม่รู้จักผู้กล้าสุดหล่อจุน!”
“ข่าก ถุยยย!”
เสียงจากบนก้อนเมฆที่ดังกึกก้อง.
จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาเล็กน้อย “ไม่ยอมรับความจริงอย่างงั้นรึ?!”
“อิ อิ อิ อิ!”
เสียงชั่วร้ายที่ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า เมฆหมอกสีดำ ที่แผ่ออกมารวมกันก่อรูปเป็นชายชราหัวล้านสวมชุดสีดำ ดวงตาเต็มไปด้วยความดุร้าย แววตาที่ไม่แยแสสิ่งมีชีวิตทั้งมวล.
พริบตานั้นจุนซ่างเซียวโกรธเกรี้ยวอกแทบระเบิด.
เพราะว่าอีกฝ่ายนั้นได้สวมชุดที่เหมือนเขา แม้แต่หัวล้านอีกต่างหาก.
เจ้าอัปลักษณ์นี่ ไม่เพียงแต่สวมชุดเหมือนเขายังเลียนแบบหัวล้านเขาด้วย.
“เจ้าหนู.”
ราชาปิศาจต้าเห่ยที่หัวเราะเยาะ “เจ้าคือผู้ช่วยที่ทวีปเทียนหยวนเชิญมาอย่างงั้นรึ?”
“ไม่ผิด.”จุนซ่างเซียวเอ่ยอกมาเล็กน้อย.
“อิ อิ อิ อิ!”
ราชาปิศาจต้าเห่ยหัวเราะอย่างชั่วร้าย “สะบั้นมิติระดับต่ำยังไปไม่ถึง คิดจะเป็นผู้กล้า เจ้าไปเอาความกล้ามาจากใหน?”
ซ่างโหยวเหินที่ตะลึงงัน.
ไม่ใช่ว่าพี่ใหญ่จุนอยู่ในระดับสะบั้นมิติขั้นกลางรึ? ไม่สิ....จงใจซ่อนพลังบ่มเพาะ ไม่ให้ราชาปิศาจต้าเห่ยเห็น เพื่อช่วงชิงความได้เปรียบ.
ด้วยความแข็งแกร่งของเขาไม่พอ จึงยากจะตรวจสอบพลังบ่มเพาะจุนซ่างเซียวได้นั่นเอง.
อย่างไรก็ตาม เหล่ายอดฝีมือสะบั้นมิติระดับต่ำที่ได้รับบาดเจ็บของทวีปเทียนหยวน ย่อมมองเห็น ทว่าพวกเขาจะกล้าวิจารณ์คนที่ฝ่าบาทเชิญมาได้อย่างไร.
จะสามารถชนะราชาปิศาจต้าเห่ยได้หรือไม่?
แม้นว่าพวกเขาจะสงสัย คนที่องค์ชายนำมาจะต้องมีพลังพิเศษบางอย่างแน่.
“จัดการขยะอย่างเจ้า ไม่ต้องมีพลังมากหรอก.”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวออกมาเล็กน้อย.
ในเวลานั้น เขาที่ครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว คิดอย่างไรที่จะสามารถส่งหอคอยเทียนหยวน ออกไปทุบอีกฝ่าย ให้อ้ายยาจัดการ.
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น ราชาปิศาจต้าเห่ยที่ปลดปล่อยพลังออกมา ก่อรูปเป็นแขนพลังสีดำ กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา“ราชาผู้นี้จะทำให้เจ้าได้เห็นพลังของขยะเอง!”
เห็นพลังที่โถมทับมา จุนซ่างเซียวที่ได้แต่คำรามในใจ“เจ้าชั่วนี่ ไม่คิดจะเจรจาหน่อยรึไง!”
