Chapter 1216 ซ่างโหยวเหิน
“ข้าสาบานเลย!”
ระบบเอ่ย “หอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวน ไม่ได้ขโมยมาจากมือของคนอื่น!”
“แล้วส่วนคัมภีร์ล่ะจะว่าไง?”
“เรื่องนั้น....ทว่ามันเป็นสิ่งพิเศษ!”
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางสงสัย.
ระบบเอ่ย “ยกเว้นส่วนคัมภีร์ สินค้าอื่น ๆ นั้นได้มาจากช่องทางที่ถูกต้อง โฮสน์ไม่ต้องสงสัย!”
“เชื่อเจ้าก็บ้าแล้ว!”
จุนซ่างเซียวที่เหลือบตามองบน ก่อนที่จะคว้าร่างผู้เยาว์เข้าไปในห้องโดยสาร พร้อมกับเพิ่มพลังเคลื่อนที่บินออกไป.
กล่าวได้ว่างานที่รับมานี้ถือว่าเสี่ยงเป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ตามโกวเซิ่งถือว่าเป็นคนขี้งกเป็นอย่างมาก.
ในเวลานั้นเขาที่ครุ่นคิด ทวีปเทียนหยวนและหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนมีอะไรเกี่ยวข้องกันหรือไม่ ของวิเศษชิ้นนั้นถูกขโมยมาจากทวีปเทียนหยวนงั้นรึ?
หากแต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะบังเอิญขนาดนั้น.
ไว้ให้เด็กหนุ่มคนนี้ฟื้นขึ้นมา ไว้ค่อยถามก็แล้วกัน.
......
“แค๊ก แค๊ก.”
หนึ่งวันหลังจากนั้น เด็กหนุ่มก็ฟื้นคืนสติ คิดถึงร่างของยอดฝีมือสี่คนระเบิดร่างกายตัวเอง ก็ต้องนั่งก้มหน้าเศร้าสร้อย แม้แต่มีน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อย.
เขาหนีออกมาในอวกาศนานแล้ว มีผู้คุ้มกันทั้งสี่คอยช่วยเหลือ พวกเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งเหนือกว่าคำว่านายบ่าวไปมาก.
จุนซ่างเซียวย่อมเข้าใจความรู้สึกดี ดังนั้นจึงมอบกระดาษเช็ดหน้าให้อีกฝ่าย.
ชายหนุ่มที่พยายามสงบสติอารมณ์ ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างสุภาพ “ขอบคุณที่ช่วยเหลือ.”
“ไม่ต้องขอบคุณ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้ารับค่าจ้างมาแล้ว ย่อมต้องทำตาม.”
ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างขมขื่น “สหายช่างซื่อตรงจริง ๆ ที่รักษาคำพูด”
“ก็ถูก.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “คนแปลกหน้าไม่รู้จัก รู้หน้าไม่รู้ใจ.”
เด็กชายที่ไม่เอ่ยอะไรอีกต่อไป.
“เจ้ามาจากทวีปเทียนหยวนอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม.
“อืม.”
“เจ้าเคยได้ยินหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนหรือไม่?”
ได้ยินคำพูดดังกล่าว ผู้เยาว์คนดังกล่าวก็เผยความเจ็บปวดเอ่ยออกมาว่า“นั่นคืออุปกรณ์เทพของทวีปเทียนหยวนของข้า!”
“!”
จุนซ่างเซียวที่ตะโกนอยู่ในใจ “ใหนบอกไม่ได้ขโมย!”
“ไม่ได้ขโมย!”
ระบบที่กล่าวแย้ง “ไม่ได้ขโมยเลย!”
“เช่นนั้นก็นำมาเฉย ๆ สินะ!”
“......”
ระบบที่พูดไม่ออก.
ผู้เยาว์คนดังกล่าวกัดฟันแน่น “หากไม่เพราะว่าหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนหายไปเมื่อหลายพันปีก่อน ทวีปเทียนหยวนของพวกเราคงไม่ถูกกำจัด!”
“หายไปหลายพันปีแล้วรึ?”
ใบหน้าของจุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางตกใจ.
ระบบได้ทีเอ่ยกล่าวออกมาด้วยความโกรธ “โฮสน์เพิ่งซื้อมาไม่กี่ปี เวลาไม่ตรงกัน ตอนนี้เข้าใจยัง!”
“ชิ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาเล็กน้อย “บางทีระบบอาจจะย้อนอดีตไปขโมยมาก็ได้.”
“......”
ระบบที่หมดคำจะเถียงกับอีกฝ่ายจริง ๆ.
“เดี๋ยวนะ!”
ผู้เยาว์คนดังกล่าวเงยหน้าขึ้น เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ “แล้วท่านรู้จักหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนได้อย่างไร?”
“เอิ่ม...เรื่องนี้....”จุนซ่างเซียวครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนเอ่ยออกมาว่า“ข้าได้ยินขณะตระเวนผ่านพิภพใหญ่ แน่นอนว่าย่อมต้องได้ยินคนอื่นพูดถึง.”
“เป็นเช่นนี้นะเอง.”
ผู้เยาว์คนดังกล่าวย่อมไม่ใส่ใจนัก.
จุนซ่างเซียวเอ่ยถามด้วยความสงสัย “อุปกรณ์เทพของทวีปเทียนหยวนนั้นเป็นอย่างไรรึ?”
เขาไม่สามารถยืนยันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่าหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนและอุปกรณ์เทพทวีปเทียนหยวนนั้นคือสิ่งเดียวกัน ต้องไม่ลืมว่าในจักรวาลแห่งนี้อาจจะมีสิ่งที่ชื่อที่คล้ายกันก็เป็นได้.
“ข้าก็ไม่เคยเห็น.”
ผู้เยาว์คนดังกล่าวเอ่ย “ทว่าข้าได้ยินมาว่า รูปร่างของมันนั้น.....”
ขณะที่จุนซ่างเซียวได้ยินลักษณ์ ภายในใจเริ่มมั่นใจอย่างแน่นอน อุปกรณ์เทพของทวีปเทียนหยวนก็คือหอคอยสะกดวิญญาณเทียนหยวนที่เขามีอยู่.
ใครจะคิดเล่าว่าในจักรวาลที่กว้างใหญ่ไพศาลจะมาพบกับที่มีที่ไปของอุปกรณ์เทพที่ระบบขโมยมา?
“ผู้ยอดเยี่ยมมีนามว่าอะไรอย่างงั้นรึ?”ผู้เยาว์คนดังกล่าวเอ่ยสอบถามออกมา.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “โคตรหล่อจุน.”
“เอิ่ม!”
ชายหนุ่มที่กลายเป็นเอ๋อเหรอเล็กน้อย ก่อนที่จะกล่าวแสดงความเคารพ“แม้นว่าจะรับเงินไปแล้ว ทว่าพี่ชายจุนยังช่วยข้า ต้องขอบคุณ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ให้เรียกเจ้าว่าอะไร?”
“ซ่างโหยวเหิน.”
“ในทวีปเทียนหยวนเจ้ามีสถานะอะไรอย่างงั้นรึ?”
“.....”
ซ่างโหยวเหินที่กลายเป็นเงียบทันที.
จุนซ่างเซียวที่ยักไหล่ เอ่ยออกมา“ข้าถามไปงั้นล่ะ.”
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเจ้าของพิภพ เป็นญาติจักรพรรดิ ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เขาเพียงแค่นำอีกฝ่ายไปส่งยังพิภพถัดไปโดยปลอดภัยก็พอ.
ซ่างโหยวเหินเอ่ย “สถานะของข้าในทวีปเทียนหยวนนั้น เป็นไท่จื่อของอาณาจักรต้าซ่าง.”
“เห็นราศีของเจ้าเลยไม่น่าแปลกใจอะไร.”จุนซ่างเซียวที่ไม่ได้เผยท่าทางประหลาดใจใด ๆ.”
“ราศี?”
ซ่างโหยวเหินเอ่ยหยางเศร้าใจ“ถูกคนมาทำลายประเทศและครอบครัว ยังจะให้ข้ามีราศีอะไรได้อีก.”
จุนซ่างเซียวไม่ได้สอบถามอะไรต่อไปอีก เพราะว่าเขาพอจะคาดเดาสถานการณ์อีกฝ่ายได้ อาณาจักรดังกล่าวคงพบกับอุบัติเหตุ อีกฝ่ายคงหนีตีฝ่าวงล้อมออกมา นอกอวกาศเพื่อเอาชีวิตรอด.
น่าสงสาร.
ทว่าเขาก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้.
“ข้าจะส่งเจ้าพิภพถัดไป.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ซ่างโหยวเหินเอ่ย “พี่ชายจุน คนที่ไล่ตามข้าพวกเขาคง.....”
จุนซ่างเซียวยกมือขึ้นขัด “ข้ารับผิดชอบช่วยเจ้าหนีออกมาจากอันตราย ไม่ได้รับผิดชอบเรื่องของเจ้าจากนี้ ดังนั้นพวกคนที่ไล่ตามเจ้า ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า.”
แม้นว่าจะโหดร้ายก็ต้องเอ่ยกล่าวออกไปตามจริง.
ซ่างโหยวเหินที่ไม่ได้ประหลาดใจอะไร ทว่าเขาที่เอ่ยกล่าวอย่างจริงจัง “ข้าจะจ้างท่านต่อไปได้ใหม.”
“โทษที.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้าคือเจ้านิกาย ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของราชวงศ์.”
“เดี๋ยวนะ.”
“ตอนนี้เจ้ามีเงินอยู่รึ?”
โกวเซิ่งที่ใช้สัมผัสตรวจสอบกับอีกฝ่าย พบว่าไม่มีแหวนมิติอีกแล้ว จึงไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสามารถจ้างเขาได้.
“มี!”
ซ่างโหยวเหินที่ยกมือขึ้น ห้วงมิติที่ส่ายไปมา ก่อนที่จะปรากฏแหวนมิติขึ้น เขาเอ่ยออกมาว่า“ในนี้มีศิลาวิญญาณห้าล้านก้อน ขอให้พี่จุนรับรองความปลอดภัยของข้า.”
ในเมื่ออีกฝ่ายเคยเป็นไท่จื่อ แม้แต่มีเรือเหาะส่วนตัว กล่าวได้ว่าศัตรูของอีกฝ่ายต้องแข็งแกร่งอย่างแน่นอน ตั้งแต่ที่เขาช่วยอีกฝ่ายเกรงว่าคงได้เป็นศัตรูกับคนเหล่านั้นเรียบร้อยแล้ว.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือตบบ่าอีกฝ่าย เอ่ยออกมาว่า”การพบกันได้ในอวกาศถือว่าเป็นโชคชะตา ข้าจะรับผิดชอบความปลอดภัยเจ้าเอง.
ในเวลานั้นอีกฝ่ายที่ส่งมอบแหวนมิติให้อีกฝ่าย.
“ขอบคุณพี่ใหญ่จุน!”ซ่างโหยวเหินเอ่ย.
หลังจากจุนซ่างเซียวตรวจสอบก็เอ่ยออกมาว่า“แน่นอนว่าต้องปกป้องเจ้าให้ไปถึงเป้าหมาย บอกสถานที่ที่เจ้าต้องการไป.”
“ข้าต้องการไป...”
ซ่างโหยวเหินที่เงียบไปเล็กน้อย สายตาที่หนักแน่น เอ่ยออกมาว่า“ป้อมปราการซิงกง!”
“ช่างบังเอิญ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้าเองก็ต้องไปที่นั่นเหมือนกัน.”
ซ่างโหยวเหินที่เผยความประหลาดใจ“พี่ใหญ่จุนต้องการไปทำอะไรที่ป้อมปราการซิงกงรึ?”
“ไปหาสหายเก่า.”จุนซ่างเซียวกล่าวอย่างมาดมั่น.
ซ่างโหยวเหินที่เผยท่าทางประหลาดใจ เอ่ยออกมาว่า“พี่ใหญ่จุนมีสหายอาศัยอยู่ในป้อมปราการซิงกงด้วยรึ? แน่นอนว่าจะต้องเป็นยอดฝีมือเป็นแน่ บอกนามอีกฝ่ายได้หรือไม่?”
“......”
จุนซ่างเซียวต้องการเอ่ยเจ้าป้อมปราการคือสหาย ทว่าดูเหมือนอาจจะก่อปัญหาภายหลังจึงเอ่ยเปลี่ยนหัวข้อ “เจ้าล่ะ ไปที่นั่นทำอะไร?”
“ไถ่ตัวนักโทษ.”
“ไถ่ตัวนักโทษ?”
จุนซ่างเซียวถึงกับตะลึงงัน.
ซ่างโหยวเหินที่ใบหน้าบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “บรรพชนผู้ก่อตั้งอาณาจักรต้าซ่าง เพราะว่าทำผิดกฎจึงถูกนำไปขังในนรกเก้าชั้น ข้าต้องการช่วยประชาชน ก็ทำได้แค่ต้องไถ่ตัวเขาออกมา.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “นรกอย่างงั้นรึ?”
“ข้าได้ยินบรรพชนเอ่ย นรกป้อมปราการซิงกง ก็คือคุก เป็นสถานที่เอาไว้คุมขังอาชญากรคนสำคัญ”ซ่างโหยวเอ่ยเอ่ย.
“อ้าว เฮ้ย!”
สถานที่นั่นก็เหมือนกับระบบคุกของนิกายนิรันดรนะสิ.
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางสนใจ เอ่ยออกมาว่า“เล่าเรื่องนรกเก้าชั้นให้ข้าฟัง.”
ซ่างโหยวเหินที่คิดในใจ“ไม่ใช่ว่ามีสหายในป้อมปราการซิงกงหรอกรึ? แล้วทำไมไม่รู้เรื่องนี้กัน?”
โกวเซิ่งมีสหายแน่นอน.
ทว่าก็เข้าใจเรื่องราวเกี่ยวกับป้อมปราการซิงกงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ไม่เช่นนั้นแล้ว เขาคงไม่ถ่อมาจากทวีปชิงหยุนอันไกลโพ้น.
ซ่างโหยวเหินทีเริ่มเล่าเรื่องดังกล่าว หลังจากได้ยินแล้ว จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ“ไม่ใช่เลียนแบบระบบคุกในนิกายนิรันดรเหรอเหรอ!”
“โทษที!”
ระบบที่กล่าวออกมาทันที“คนอื่นเขาตั้งมาเป็นเวลานาน ใครเลียนแบบใครกันแน่!”
“โครม!”
จุนซ่างเซียวที่ตบโต๊ะ คิดอะไรได้ในทันที“ป้อมปราการซิงกงจะต้องมีระบบควบคุมนักโทษที่ดีอย่างแน่นอน จะต้องไปดูสักหน่อย!”
ระบบเอ่ยเสียงดัง“ใครจะไปทำอะไรน่าเบื่อปานนั้น จะเข้าไปสำรวจเพื่อเลียนแบบระบบคุกเท่านั้นนะรึ?!”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นเป็นกากบาท จ้องมองไปรอบ ๆ “มันจะต้องมีประโยชน์ในอนาคตแน่!”
“......”
ระบบที่คล้ายจะเถียง “อยากทำอะไรก็ทำไป หวังว่ามันจะไม่เป็นเหมือนกับปราสาททราย!”