ตอนที่ 11

ตอนที่ 11

วันที่ 30 ในฐานะจอมมารของผม

ยังเหลือเวลาอีก 24 ชั่วโมงก่อนที่จะได้เวลานั้น

ต้องขอบคุณข้อมูลที่รั่วไหลของเจ้าจอมมารโง่หลายๆคน จึงเกิดความเห็นต่างๆนาๆพลิกมาเป็นไปโค่นล้ม เหล่าจอมมารกันเถอะ

เมื่อวันพรุ่งนี้มาถึง  เจ้าพวก【กฏ】 ที่เป็นมนุษย์ทั้งหลายก็จะบุกโดเมนของผม

นั่นก็เพราะว่า จอมมาร = ความชั่วร้าย

ทุกความทรงจำที่เคยมีมาเมื่อสมัยตอนเป็นมนุษย์ของ  【โกลาหล 】 ที่กลายเป็นจอมมาร โดนลบออกไปจากสมองของมนุษย์ผู้นั้น

มนุษยชาติจะทำการปราบกำจัดจอมมารโดยอ้างเหตุว่าเป็นไปเพื่อความชอบธรรม

เนื่องจากพวกเขาไม่รู้มาก่อนเลยว่า จอมมารเองก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อน ดังนั้นจึงสามารถฆ่าจอมมารได้โดยไม่ต้องรู้สึกผิดบาปแต่อย่างใด

อย่ามาล้อเล่นกันนะโว้ย ! ผมจะต้องรอดชีวิตต่อไปให้ได้ ! และผมต้องได้อิสระมาด้วย !

จอมมารอีโก้จัดก็ดี เจ้าพวกมนุษย์ที่เที่ยวเหวี่ยงความชอบธรรมบ้าๆนั่น ช่างหัวม่างให้หมด !

ผมจะทำการเคลื่อนไหวเพื่อตัวเองเท่านั้น

การเตรียมการต้อนรับผู้บุกรุกนั้นก็สมบูรณ์แบบแล้วเช่นกัน

ลูกน้องผมประกอบด้วย สไลม์ 300 , หนู 300 , ค้างคาว100  , หมาป่า 200  , ก็อบลิน100 และ โคโบ้ล 50  ตัว

ในบรรดา ก็อบลิน 100 ตัวนั้น มี 50 ตัวติดมีด (2 CP) 20 ตัวสวมชุดเกราะหนัง (5 CP) และใช้ขวานเหล็ก (10 CP), อีก 15 ตัวเป็นพลธนูถือ ธนูไม้  (5 CP)และอีก 12 ตัวเป็นพลธนูถือธนูเหล็ก  (10 CP) และอีก 3 ก็เป็น— 『ก็อบลินโกง 』 (200 CP)

ส่วนกลุ่มโคโบ้ล 50 ตัว มี 27 ตัวสวมเกราะหนังและใช้ดาบเหล็ก (10 CP)  20 ถือหอกเหล็ก  (10 CP) , โล่เหล็ก (10 CP) และเกราะเหล็ก (10 CP)

มีตัวหนึ่งถือ ดาบเงิน  (100 CP), โล่เงิน (100 CP),หมวกเงิน (100 CP) และเกราะเงิน  (100 CP)

ตัวอื่นๆก็ถือหอกเงิน (100 CP), โล่เงินสวมหมวกและเกราะเงิน

แถมผมยังสร้างดาบเหล็ก หอกเหล็ก  ขวานเหล็ก และแท่งเหล็ก จากแต้ม 50 CP ขึ้นมาเป็นเหยื่อล่อผู้บุกรุกด้วย

แถมผมยังสร้างบัลลังค์ที่ผ่อนคลายร่างกาย และยังเป็นมิตรกับผู้นั่ง แถมด้วยบาเรียเวทย์มนตร์ป้องกัน  【คอร์จริง 】 แถมยังมีอุปกรณ์เวทย์หลายๆอย่างเก็บไว้เป็นไพ่ตายอีกด้วย

ส่วนค่า CP ที่เหลือ ผมก็เอาไปประดับตกแต่งให้โดเมนของผมดูน่าสนใจขึ้นนิดๆหน่อยๆ

ด้วยเหตุนี้ผมจึงเหลืออยู่ 0 CP ในวันพรุ่งนี้ก็จะฟื้นคืนกลับมา  240 CP แต่ผมตัดสินใจว่าจะใช้มันตามสถานการณ์

สไลม์และหนูเรียกว่าเป็นเหยื่อล่อก็ยังได้ พวกนั้นจะโดนปล่อยไว้รอบๆทางเข้าโดเมนเพื่อหลอกล่อผู้บุกรุก

พอเจ้าพวกนั้นเข้ามาข้างในลึกซักหนึ่งกิโลเมตร พวกนั้นก็จะเจอกับหีบสมบัติ  และผมก็ก็อบลินถือมีดไว้สามตัวเพื่อทำหน้าที่เป็นผู้อารักษ์ขากล่องสมบัติ

และหากเจ้าพวกนั้นเข้ามาลึกจากตำแหน่งหีบอีก ก็จะมีค้างคาวและหมาป่าปรากฏตัวออกมา

หลังผ่านไปครึ่งทางแล้ว ที่รอพวกเขาอยู่ก็คือ ก็อบลินใช้ธนู ที่คอยดักกระหน่ำยิงฝนธนูใส่ผู้บุกรุก

เอาจริงๆถ้าเห็นเจ้าพวกนั้นยอมถอยหลังไปได้ผมจะแฮปปี้กว่านะ ถ้าเป็นไปได้น่ะ

และหากผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก็คือ การที่ ผู้รอดชีวิตไปเที่ยวโฆษณาว่า 『มีแต่มอนสเตอร์อ่อนๆกับสมบัติดีๆ 』

และหากผ่านพวกก็อบลินพลธนูมาได้ ก็คงต้องให้กองทัพโคโบ้ลจัดการกับพวกเขา

และหากยังรอดปลอดภัยมาถึงชั้นในสุดได้ ก็จะมาพบกับผม จอมมารกับโคบ้อลสองตัวที่ใส่เซ็ทซิลเวอร์ครบเครื่อง

หากผมยังแพ้อีกก็ … ไม่มีอะไรต่อแล้วล่ะ

นี่เป็นแผนการ ที่ดีที่สุดที่ผมมีได้

ดังนั้นตราบใดที่ผมยังอยู่ด้านในโดเมนของผม , ผมก็สามารถตรวจสอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นสดๆในดันเจี้ยนของผม

ผมได้ทำการฝึกซ้อมครั้งแล้ว ครั้งเล่า

จนมาวันนี้ ถึงจุดที่ผมรู้สึกเป็นมิตรกับลูกน้องของผมที่ตอนแรกผมเห็นว่า หน้าตาน่าเกลียด

— สันติชั่วคราว  (เหลือเวลา : 0 ชั่วโมง)

และวันแห่งการตัดสินชะตาชีวิตก็มาถึง

◆

ในวันนั้น  — หนึ่งเดือนหลัง  『หายนะครั้งใหญ่ 』 ได้ผ่านพ้นไป

ขณะนี้ ผมเตรียมตัวเตรียมใจอยู่ในด้านในลึกสุดของดันเจี้ยน โดเมนของผม  และเฝ้ารอการบุกเข้ามาที่จะเกิดในเร็วๆนี้

บุคคลที่ยืนข้างกายผมเป็นมอนสเตอร์ครึ่งมนุษย์ ครึ่งหมา — โคโบ้ลที่มีดาบเงินสะพายอยู่ที่สะโพก

เบื้องหน้าผม กลุ่มพวกแฟรี่ชั่วร้ายที่ชื่อว่า ก็อบลินก็กำลังรอรับคำสั่งจากผมอยู่

มาหาผมได้เลย เจ้าพวกอ้างตนว่าเป็นฮีโร่ทั้งหลายเอ๋ย!

ในวันนี้แหละ วันที่ผมโหยหายอิสระภาพ ความวุ่นวายโกลาหล และการรังสรรค์

เรามาเริ่มจากกำจัดฮีโร่ที่บุกรุกเข้ามา

ผมจะแสดงให้พวกแกเห็นเองว่า ผมสามารถมีชีวิตรอดในโลกใบนี้ได้

ผมจะฉวยคว้าเสรีภาพมาด้วยมือตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ตั๋วนำทางไปสู่อิสรภาพ  !

และก้าวแรกนั้นก็เริ่มจากการที่ผมกลายเป็นจอมมารที่แข็งแกร่งที่สุดในเขตพื้นที่นี้ — 『คานาซาว่า』!