Chapter 1097 สามารถขุด และสร้างอุโมงค์ได้
สิบวัน ยี่สิบล้านศิลาดาราหกแฉก ถูกเจ้าหนอนน้อยกินจนวิวัฒนาการเป็นแมลงกาลอากาศ.
จากรูปร่างของมันแล้ว มันดูเหมือนกับบารอนแนสในเกมที่เขาเคยเล่นเป็นอย่างมาก.
“ฟู่ ฟู่!”
“ฟู่ ฟู่!”
แมลงกาลอากาศที่ยืนเด่น ร่างกายของมันที่แผ่พลังพิเศษออกมา ทำให้ม่านพลังค่ายกลสั่นไหว.
“เจ้าสามารถเชื่อมต่อห้วงมิติได้ยังตอนนี้?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
แมลงกาลอากาศเอ่ยอย่างภาคภูมิ “หมู ๆ!”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
กล่าวจบมันที่อ้าปากขึ้น เคี้ยวห้วงมิติอย่างอร่อยทันที.
“ใช้ได้!”
จุนซ่างเซียวที่ยกนิ้วโป้งให้.
ด้วยความแข็งแกร่งของเขาเวลานี้ สามารถฉีกห้วงมิติได้ ทว่ากับไม่ได้สามารถสร้างทิ้งรอยไว้ได้ เพราะว่าเมื่อฉีกห้วงมิติแล้ว มันก็จะคืนกลับมาอย่างรวดเร็ว.
ส่วนแมลงกาลอากาศเมื่อมันฉีกมิติ มันสามารถคงสภาพมิติให้กลายเป็นเหมือนกับหลุมดำเล็ก ๆ คงสภาพเอาไว้.
“จูเหริน.”
“ท่านต้องการไปใหน ข้าจะพาท่านไป!”
“แผ่นดินเผ่าวิญญาณ!”
“มีพื้นที่ตั้งหรือไม่?”
แมลงกาลอากาศที่กลืนกินมิติได้ ทว่าจักรวาลนั้นกว้างใหญ่ไพศาล ไม่ได้มีระบบจีพีเอสระบบระบุตำแหน่งสะหน่อย ทำได้เพียงแค่กินทะลวงมิติไปเรื่อย ๆ ไม่สามารถบอกเป้าหมายที่ตั้งได้.
“มี!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ตามข้ามา.”
......
เมืองนิรันดร.
กองกำลังใหญ่สี่ทัพที่ฝึกฝนอยู่ที่ลานยุทธ์ทุกวัน นอกจากนี้ยังมีเผ่าสัตว์อีกหลายแสนตะเวนรอบ ๆ เมือง ดูแล้วน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก ด้วยการควบคุมบัญชาการของเสวี๋ยเหรินกุย ทำให้ที่แห่งนี้แผ่กลิ่นอายเหมือนกับค่ายทหารดูรุนแรงมากขึ้นไปอีก.
ไม่ใช่ว่ากล่าวเกินจริงแม้แต่น้อย.
ทัพชั้นยอดของแต่ละจังหวัด ต่อหน้าทัพสัตว์ขี่สงคราม หากผ่านมาจะต้องสีตาไปมาด้วยความหวั่นเกรงและเหลือเชื่ออย่างแน่นอน.
“เหล่าซาน ข้ารู้สึกกังวลเล็กน้อย.”
ศิษย์นิกายซั่งซาที่รับผิดชอบส่งแร่มาที่นี่ เดินเข้ามาในถนน ไม่กล้าแม้แต่มองเหล่ากองกำลังสัตว์ขี่หมาป่าที่น่าเกรงขาม พวกเขาที่ตัวสั่นหลั่งเหงื่อที่เย็นยะเยือบออกมา.
พวกเขาที่เคยอาศัยแต่ในเมืองมนุษย์ เมื่อเข้ามาในสถานที่แห่งนี้มีเผ่าสัตว์มากมายเต็มไปหมด ทำให้รู้สึกราวกับหลุดมายังอีกโลก.
“ข้ารู้สึกหวาดกลัวจริง ๆ.”
ศิษย์ที่ถูกเรียกว่าเหล่าซานเคยมาหลายครั้งเอ่ยออกไปว่า“ไม่จำเป็นต้องกังวล พวกเขาเป็นมิตร ไม่โจมตีพวกเราหรอก.”
“ฟิ้ว---”
ในเวลานั้น ริ้วแสงที่พุ่งจากจำหนักเจ้าเมือง ปรากฏแมลงตัวใหญ่น่าพรั่นพรึงที่บินข้ามอากาศไป.
“นั่นมันอะไรกัน!”
“ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!”
เหล่าสัตว์ร้ายในเมือง ศิษย์นิกายซั่งซาต่างก็ชะงักเพ่งพิศ ไม่รู้ว่าสิ่งที่บินออกไปนั้นก็คือแมลงกาลอากาศ.
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ออกจากค่ายกล ไม่ได้เอ่ยแจ้งเสวี๋ยเหรินกุยและคนอื่น ๆ แต่อย่างใด ตอนนี้ร่อนลงที่พื้นที่ค่ายกลผนึก.
“จูเหริน!”
แมลงกาลอากาศที่ร่อนลง เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ“ที่นี่มีกลิ่นอายเผ่าเดียวกับข้าด้วย!”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ก่อนหน้านี้หมื่นปี เผ่าวิญญาณได้เชื่อมต่ออุโมงค์มายังทวีปชิงหยุนด้วยแมลงกาลอากาศ.”
“เข้าใจแล้ว!”แมลงกาลอากาศเอ่ย “อุโมงค์มิตินี้เกิดขึ้นเมื่อหมื่นปีที่แล้ว มันเชื่อมต่อไปยังทวีปเผ่าวิญญาณงั้นรึ?”
“ไม่ผิด.”
จุนซ่างเซียวพยักหน้ารับ.
แมลงมิติเอ่ย “ในเมื่อมันมีอุโมงค์มิติอยู่แล้ว ทำไมจูเหรินไม่ใช้มันไปเลยล่ะ ทำไมต้องการเชื่อมอุโมงค์ใหม่?”
“หากใช้อุโมงค์เดินเข้าไป ก็จะถูกพบเข้าง่าย ๆ ข้าต้องการแฝงตัวเข้าไปไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ค่ายกลของราชันย์ค่ายกลที่ทิ้งเอาไว้ สามารถที่จะผนึกเอาไว้ได้ชั่วคราว หากว่าเขาใช้อุโมงค์ดังกล่าวไป ไม่เท่ากับช่วยอีกฝ่ายทะลวงมันก่อนเวลาหรอกรึ?
เรื่องโง่ ๆ แบบนี้ โกวเซิ่งไม่มีทางทำ.
“รู้แล้ว.”
แมลงกาลอากาศเอ่ย “จูเหรินต้องการเชื่อมต่อเส้นทาง เพื่อแฝงตัวเข้าไปสินะ.”
“ไม่ผิด.”
จุนซ่างเซียวประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากเจ้าตัวเล็กวิวัฒนาการ ความฉลาดของมันก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย ยี่สิบล้าน....เอ่อ ไม่สิ มันยังเจ็บหัวใจอยู่!
แมลงกาลอากาศเอ่ย “แล้วอุโมงค์มิติใหม่ที่ข้าสร้างขึ้น หากเผ่าวิญญาณพบ ไม่เท่ากับว่ามีปัญหาเหมือนเดิมรึ?”
“เรื่องนี้......”
จุนซ่างเซียวที่เคยคิดเรื่องนี้เหมือนกัน คิดวิธีการแก้ปัญหา หลังจากเข้าไปในแผ่นดินเผ่าวิญญาณแล้ว จะใช้ค่ายกลปิดแยกอุโมงค์มิติเอาไว้.
อย่างไรก็ตามการกระทำดังกล่าวถือว่าเสี่ยงมาก ต้องบอกว่าต้องจัดการอย่างรวดเร็ว หากว่าไปโผล่ที่ไม่เหมาะสม ก็อาจจะถูกพบตัวก่อน.
“ที่จริงจูเหรินไม่ต้องกังวลเลย.”แมลงกาลอากาศเอ่ย “ข้าสามารถขุดและถมอุโมงได้ด้วย.”
“ถมอุโมงค์ได้อย่างงั้นรึ?”
“แน่นอน!”
แมลงกาลอากาศเอ่ย “จูเหริน หากกังวลเกี่ยวกับอุโมงค์ที่มีมาตั้งแต่หมื่นปี ที่อาจทำให้เผ่าวิญญาณบุกมา ข้าสามารถปิดช่องดังกล่าวได้ในตอนนี้เลย แม้แต่ทำให้มันเป็นมิติที่หนาแน่นยากที่จะทะลวงเข้ามาได้อีกด้วย!”
จุนซ่างเซียวที่เผยความดีใจขึ้นมาทันที “งั้นปิดมันทันทีเลย!”
หลายวันมานี้ เขาที่กังวลเรื่องที่อีกฝ่ายจะทะลวงค่ายกลมา เผ่าวิญญาณอาจจะนำทัพใหญ่บุกมา หากว่าสามารถปิดอุโมงค์นี้ได้ แน่นอนว่าไม่ต้องกังวลอีกแล้ว!
“ได้เลย!”
แมลงการอากาศลากร่างที่ใหญ่โตของมันเข้าไปใกล้ค่ายกลเอ่ยออกมาว่า “จูเหริน มีค่ายกลเล็กน้อยขวางทางเอาไว้ ข้ากินมันเลยได้ใช่ใหม?”
“ไม่ได้ ไม่ได้!”
จุนซ่างเซียวที่กล่าวแนะนำทันที “กินค่ายกลแล้ว ไม่เท่ากับทำลายผนึกไปเลยรึ?!”
“ไม่เป็นไร.”
แมลงกาลอากาศเอ่ย ”ระยะทางระหว่างสองพิภพนั้นไกลมาก ถึงแม้นว่าข้าจะทะลวงค่ายกลไป เผ่าวิญญาณก็ต้องใช้เวลานานเพื่อที่จะเดินทางมา ในเวลานั้นอุโมงค์มิติก็หายไปแล้ว.
“มั่นใจนะ?”
“มั่นใจ!”
จุนซ่างเซียวไม่ค่อยสบายใจนัก เอ่ยออกไปว่า“งั้นเจ้าแสดงความสามารถให้ข้าดูก่อน.”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
แมลงกาลอากาศที่ขยับอยู่ด้านหน้าเขตแดนแดนค่ายกล อ้าปากกว้างเคี้ยวมิติเสียงดัง กลายเป็นรูขนาดใหญ่ จากนั้นดวงตาของมันที่เป็นประกาย พร้อมกับเปล่งแสงพ่นอะไรบางอย่างออกจากปากเหมือนกับสายน้ำ.
“แปะ!”
พลังงานที่หนาแน่ หลุมสีดำที่เปิดอยู่ค่อย ๆ ฟื้นคืนและหายไป เพียงไม่นานห้วงมิติก็แข็งเชื่อมต่อกัน จนมองไม่ออกว่ามันเคยถูกทำลาย.
ในยุคโบราณเทพธิดาหนี่หวา คงดีถ้ามีแมลงกาลอากาศช่วยปิดรู!
“เฮ้ย!”
จุนซ่างเซียวที่ตกใจ “เร็วขนาดนี้เลย?”
แมลงกาลอากาศเอ่ย “จูเหริน ตอนนี้เชื่อหรือยัง?”
“ตกลง.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวอย่างรวดเร็ว “เจ้าสามารถกินค่ายกลได้ ทว่าต้องปิดอุโมงค์ให้เร็วที่สุด หากเผ่าวิญญาณฉวยโอกาสได้ ข้าจะนำเจ้าไปทำเนื้ออบแน่.”
แมลงกาลอากาศที่เคลื่อนที่ไปด้านหน้าค่ายกล พร้อมกับอ้าปากเคี้ยวม่านพลัง แสงที่ส่องสว่างจ้า.ปากของมันที่อ้ากว้าง ส่องประกายแสงวับวาว.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
ภายใต้พลังเชื่อมต่อที่แข็งแกร่ง และค่ายกลที่ติดตั้งมาเป็นเวลานั้น มันที่กลืนกินเพียงเวลาไม่กี่ลมหายใจ ก็หายไปไม่เห็นแล้ว.
......
แผ่นดินเผ่าวิญญาณ.
เผ่าวิญญาณนับหมื่นที่นั่งสมาธิเพื่อโคจรพลัง ผสานเข้ากับลวดลายอักขระร่วมมือกัน จู่ ๆก็ตื่นตะลึงเป็นไก่ไม้ทันที
“ครืนนนนน ----”
พริบตานั้น ม่านพลังค่ายกลที่คงอยู่ปกป้องทวีปชิงหยุนนับหมื่นปี ทันใดนั้นก็แตกสลายลง.
ในเวลานั้น.
เหล่ายอดฝีมือนับหมื่นของเผ่าวิญญาณที่งงงันเต็มไปด้วยความสงสัย.
ด้วยการที่พวกเขาร่วมพลังกัน เกรงว่าจะต้องใช้เวลาอีกหลายเดือนถึงจะทะลวงม่านพลังค่ายกลนี้ได้ ทำไมจู่ ๆมันทะลวงได้ง่าย ๆ เช่นนี้?
“ฟิ้ว!”
ผู้นำยอดฝีมือเผ่าวิญญาณที่ตั้งสติได้ลุกขึ้นยื่น กล่าวด้วยความยินดี “ทะลวงผนึกได้แล้ว สามารถไปยังทวีปชิงหยุนได้แล้ว เร็วเข้า! เร็ว! รีบแจ้งท่านจักรพรรดินิ!”
“รับทราบ!”
ในเวลานั้นผู้ใต้บังคับบัญชาที่เร่งรีบบินไปยังวังหลวงทันที.
“ไป!”ยอดฝีมือคนหนึ่งที่เอ่ยเสียงดัง “ไปกับข้าเข้าไปในอุโมงค์ ไปยังทวีปชิงหยุน เพื่อสนับสนุนถางจู่ทั้งเก้า!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
เหล่ายอดฝีมือเผ่าวิญญาณนับหมื่นที่ลุกขึ้นพร้อม ๆ กัน.
อย่างไรก็ตาม พวกเขาคงคาดไม่ถึง แม้นว่าม่านพลังค่ายกลจะทะลวงได้แล้ว ทว่าจุดเชื่อมต่ออีกฝ่ายมายังทวีปชิงหยุน เวลานี้กำลังฟื้นคืนกลับเป็นเหมือนเดินเรียบร้อยแล้ว.
“จัดการ.....เรียบร้อยแล้วรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่จับจ้องมองเผยใบหน้าท่าทางงงวยเล็กน้อย.
ในเวลาต่อมา ค่ายกลที่ราชันย์ค่ายกลทิ้งเอาไว้ เพื่อปิดทางเข้าของอุโมงค์เชื่อมต่อเผ่าวิญญาณ ตอนนี้ถูกแมลงกาลอากาศปิดช่องมิติไปเรียบร้อยแล้ว.
“สมบัติน้อย.”
จุนซ่างเซียวที่เวลานี้ดวงตาเป็นประกาย เอ่ยออกไปว่า พิภพสงครามแต่ละแห่งนั้นมีค่ายกลปกป้อง เจ้าสามารถทะลวงเข้าไปได้หรือไม่?”
ด้วยเหตุผลที่ว่าแม้แต่ค่ายกลโบราณของราชันย์ค่ายกลยังไม่สามารถต้านมันได้ ไม่ว่าม่านพลังใดคงจะสามารถทะลวงได้หมด.
แมลงกาลอากาศที่กล่าวอย่างภาคภูมิ “แมลงชั้นสูงเช่นข้า สามารถที่จะกัดกินม่านมิติใด ๆ ก็ได้ ไม่ต้องเอ่ยถึงม่านพลังค่ายกลเลย!”
จุนซ่างเซียวได้ยินดังนั้น ดวงตาที่เป็นประกายแวววับทันที.
