บทที่ 39 : เจ้าคู่ควรหรือ?

บทที่ 39 : เจ้าคู่ควรหรือ?

ใน​ขณะนี้, ชายชุดดำสามคนก็เคลื่อนไหวทันที

แสงสีดำอันน่าสะพรึงกลัวสามดวงระเบิดออก เปล่งรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ผู้คนตกตะลึง

บุคคลทั้งสามนี้รวมตัวกันและได้ก่อร้างสร้างรูปแบบการประสานงานที่เหนือชั้น

ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบคมก็จะรู้ได้ทันทีว่าหากผู้ต่อกรอยู่ระดับต่ำกว่าอาณาจักรพระราชวังสีม่วงย่อมไม่มีมิอาจสามารถเอาชนะได้อย่าง​แน่นอน​

ยิ่งไปกว่านั้น, เหตุผลที่เหล่าองค์​ชาย​ล้มเหลวในการโจมตีวังชั้นในนั้นก็เป็นเพราะชายชุดดำทั้งสามคนนี้

ผู้ผู้​ฝึกตนครึ่งก้าวอาณาจักรพระราชวังสีม่วงทั้งสาม เกือบจะ​เรียกได้ว่าไร้เทียมทานในพระราชวัง​นี้เลยทีเดี​ยว

เเละ​เมื่อ​เผชิญหน้า​กับ​การโจมตี​นี้…..แม้แต่ดวงตาอันสวยงามของเซี่ยจือซวน ก็เผยให้เห็นถึงความจริงจังเช่นเดียวกัน

เนื่องจากข้อบังคับของราชวงศ์ ลุงจงจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างแน่นอน…..มิฉะนั้น หากมีการละเมิดกฎ, กลุ่มผู้ฝึกตนอาณาจักรพระราชวังสีม่วงของราชวงศ์ก็จะลงมือทันที

เเละในเวลานั้นเธอจะไม่มีโอกาสได้ขึ้นสู่ไปสู่จุดสูงสุด

ในขณะที่​ทุกคนคิดว่าเซี่ยจือซวนจะต้องพบกับจุดจบของเธอด้วยน้ำมือของชายทั้งสาม...

ทันใดนั้น ด้านหน้า​ของเธอก็มีสตรีถือดาบยาวปรากฏกายขึ้น​อย่างรวดเร็ว

เมื่อทุกคนเห็นหญิงสาวผู้นี้ชัดๆเต็มสองตา…..พวกเขา​ต่างก็ตกตะลึงทันที​

และเมื่อเย่ว์ไห่มองเห็นบุคคลนี้ ปากของเขาก็อ้าค้างจนพูดออกมาไม่ได้

“รู่ชวง! เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

ขณะที่เขากำลัง​สับสน​อยู่, เย่ว์รู่ชวงก็ได้เคลื่อนไหวเเล้ว​

ดาบยาวของเธอกวาดไปมาในอากาศ…..ทันใดนั้น​มันก็ตามมาด้วยเจตนาดาบอันน่าสะพรึงกลัวที่ทะยานพุ่งผ่านอากาศ

ฟ้าว~!

ทันใดนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงครวญครางอู้อี้สามครั้งติดต่อกัน

ทุกคนที่สังเกตอย่าง​ใกล้ชิดจะเห็นว่าผู้​ฝึกตนทั้งสามทีเซี่ยหวู่เจี๋ยส่งมานั้น ล้วนถูกคมดาบของเย่ว์รู่ชวงสังหารจนหมดสิ้น

………..!!!!!

ฉากนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างตกตะลึงพร้อม​กันหมด

ใครจะไปจินตนาการได้ว่าผู้​ฝึกตนครึ่งก้าวอาณาจักรพระราชวังสีม่วงทั้งสามคนจะถูกสตรีผู้นี้สังหารในดาบเดียว​?

หากไม่ใช่เพราะรัศมีที่เล็ดลอดออกมาจากนาง….จนเห็นได้ชัดว่านางอยู่ใน​อาณาจักรปราการสวรรค์ขั้นที่เก้าเท่านั้น

พวกเขาคงจะคิดว่าคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรพระราชวังสีม่วงผู้ทรงอำนาจ

………

ณ ขณะนี้​

เซี่ยหวู่เจี๋ย มองไปที่ลูกน้องของเขาที่ถูกสังหารด้วยความตกตะลึง

จากนั้น​เขาก็หันมามองดูใบหน้าเย็นชาหากแต่งามประณีตของเย่ว์รู่ชวง

ในใจลึกๆของเขาอดรู้สึกหลงใหลอย่างช่วยไม่ได้

เขาหายใจเข้าลึกๆ….จ้องมองดูเย่ว์รู่ชวงแล้วพูดว่า

"แม่นาง, ข้าไม่รู้​ว่าเซี่ยจือซวนเสนอผลประโยชน์​อะไรเจ้าได้บ้าง…..เเต่ถ้าหากเจ้ายินดีที่จะย้ายมาร่วมกับเปิ่นหวาง, ข้าก็ยินดีที่จะมอบตำแหน่งฮองเฮาให้แก่เจ้า, และเรามาแบ่งปันเกียรติยศนี้ร่วมกัน”

“แม่นางคิดเห็นเช่นไร?”

เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเขาได้พบสตรีที่ทำให้เขาตกอยู่ในห้วงอภิรมณ์…..ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเลที่จะเสนอตำแหน่งฮองเฮาให้เธอ

อย่างไรก็ตาม, คำตอบที่เขาได้รับคือการที่เย่ว์รู่ชวงส่ายศีรษะโดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่เเม้เเต่จะมองเซี่ยหวู่เจี๋ยด้วยซ้ำ…..ทำราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน

เในฐานะบุตรชายของฮองเฮา, เซี่ยหวู่เจี๋ยจะเคยประสบความอัปยศอดสูเช่นนี้ได้อย่าง​ไร?

ใบหน้าของเขาในตอนนี้จึงน่าเกลียดเป็นอย่างมาก

น่าเสียดายที่เซี่ยจือซวน…..ไม่ได้ให้โอกาสเขาพูดมากกว่านี้

“เมืองหลวงทั้งหมดถูกล้อมและถูกกวาดล้างโดยเปิ่นกงแล้ว, ผู้ติดตามที่เจ้าไว้ใจก็ถูกเปิ่นกงสังหารหมดเเล้วเช่นกัน……เซี่ยหวู่เจี๋ย เจ้ามีอะไรจะพูดอีกไหม?”

เซี่ยจือซวนเยาะเย้ยเขาอย่างเย็นชา ……ไม่มีการแสดงความรักต่อพี่น้องเลยสักนิด​

ในราชวงศ์, ความรักในครอบครัวเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

แม้แต่ระหว่างพ่อกับลูกมันยังเป็​นไปไม่ได้…..ไม่ต้องพูดถึงพี่น้องต่างมารดาเลย

เเละเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เซี่ยหวู่เจี๋ยก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะออกมา

"ฮ่าฮ่าฮ่า เซี่ยจือซวน เจ้าคิดว่าเจ้าชนะแล้วจริงๆงั้นหรือ”

“ท่านบรรพบุรุษ…..โปรดออกมาจัดการนังนี่ด้วยเถิด”

ด้วยคำพูดเหล่านี้, การแสดงออกของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที

เเละทันใดนั้น, พวกเขาทุกคนก็สัมผัส​พลังที่เพิ่มขึ้นได้อย่างกะทันหัน…..เเละพลังนี้เป็นเอกลักษณ์ของผู้ฝึก​ตน​อาณาจักรพระราชวังสีม่วง

ต่อหน้าต่อตาทุกคน, ชายชราคนหนึ่งซึ่งอยู่ในขอบเขต​อาณาจักรพระราชวังสีม่วงก็ได้บินลงมาจากท้องฟ้าและมายืนอยู่ต่อหน้าเซี่ยจือซวน

เมื่อเห็นชายชรา เซี่ยอู๋เจี๋ยก็รีบทำความเคารพเขาทันที​

"ข้าขอคารวะ ท่านบรรพบุรุษ!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา, บรรพบุรุษเฒ่าก็เพิกเฉยต่อตัวตนของเขาและจ้องมองไปที่เซี่ยจือซวน

“ราชวงศ์ต้าเซี่ย, ไม่อาจให้สตรี​ถือครอง……เซี่ยจือซวน เจ้าไม่ควรมักใหญ่ใฝ่สูงเช่นนี้”

“จงปิดผนึกทักษะการต่อสู้ของเจ้าซะ…..และเตรียมตัวแต่งงานเชื่อมไมตรีกับราชวงศ์ต้าเสวี่ย!”

บรรพบุรุษ​เฒ่าไม่พูกฮั่มทำเพลง, เขาประกาศอนาคตและชะตากรรมของเซี่ยจือซวนโดยตรง

เเละเมื่อได้ยินสิ่งนี้…..ทุกคนรอบๆก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพร้อม​ๆกัน

แน่นอนว่าไม่เคยมีผู้ใดในราชวงศ์ต้าเซี่ยให้สตรีก้าวขึ้นเป็นจักรพรรดินี …….เเละเซี่ยจือซวนก็เหมือน​จะไม่รู้ถึงการคงอยู่สัตว์ประหลาดเฒ่าประจำราชวงศ์!

ชั่วครู่หนึ่งพวกเขามองไปที่เซี่ยจือซวนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยรู้สึกเสียดาย

อย่างไรก็ตาม, เมื่อได้ยินคำพูดของบรรพบุรุษ​เฒ่า…..เซี่ยจือซวนกลับไม่ได้สนใจ​เขาเลยสักนิด​

“คิดจะปิดผนึกทักษาะการต่อสู้ของข้า…..ฝันไปเถอะ​”

“เซี่ยไห่ เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้รึว่าเจ้าคิดอะไรอยู่?”

“เหตุผลเดียวที่เจ้าอยากให้เซี่ยอู๋เจี๋ยขึ้นเป็นฮ่องเต้, ก็เพราะเขาและมารดาของเจ้ามาจากตระกูลเดียวกัน…..ตอนนี้เจ้าเลิกเสแสร้งแกล้งเป็นผู้ทรงธรรม​ได้แล้ว!”

เมื่อได้ยินคำตำหนิ​นี้, เซี่ยไห่ก็เบิกตากว้างด้วยความโกรธ

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้มาหลายปีแล้วนับตั้งแต่เขาประสบความสำเร็จในการทะลวงเข้าสู่อาณาจักรพระราชวังสีม่วง

เเต่ตอนนี้กลับมีผู้เยาว์กล้ามาตำหนิผู้อาวุโสเช่นเขาแบบนี้……นั่นยิ่งทำให้เขาโกรธเคืองมากขึ้น​ไป​อีก​

“นางแพศยา…..ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไร สตรีก็ไม่อาจขึ้นเป็นฮ่องเต้ได้”

“นี่เป็นการตัดสินใจของข้าและเหล่าบรรพบุรุษ…..ผู้ฝึกตนอาณาจักร​พระราชวังสีม่วงคนอื่นๆ ก็ไม่ยอมเช่นกัน”

“ในเมื่อเจ้าปฏิเสธที่จะปิดผนึกทักษะการต่อสู้…..ก็อย่าตำหนิบรรพบุรุษผู้นี้ที่ต้องลงมือ!”

หลังจากพูดจบ เขาก็ส่งเสียงคำรามดังๆออกมา

จากนั้น​มือใหญ่ของเขาก็เอื้อมมือไปเบื้องหน้า ควบแน่นพลังงานวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนและคว้าไปทางเซี่ยจือซวน

ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของอาณาจักรพระราชวังสีม่วงปะทุขึ้น เเละกดลงบนร่างกาย​ของ​เซี่ยจือซวนจนทำให้เธอรู้สึกถึงความ​กดดันอันมหาศาล

ภายใต้แรงกดดันของอาณาจักรพระราชวังสีม่วง, แม้แต่การต่อต้านหรือการเคลื่อนไหว​ก็กลายเป็นเรื่องยากมากสำหรับเธอ

ในขณะที่​มือใหญ่กำลังจะคว้าตัวเซี่ยจือซวน ในยามนี้เย่ว์รู่ชวงก็ได้เคลื่อนไหวเเล้ว

ดาบของเธอตัดผ่านในเเนวนอน ปราณดาบหลุดออกจากฝัก และเสียงหวีดหวิวของคมดาบที่พัดผ่าอากาศก็ดังกึกก้องในหูของทุกคน

พร้อมกับเสียงดังนี้, ทุกคนก็เห็นว่าดาบของเย่ว์รู่ชวงฟันทะลุผ่านฝ่ามือนี้โดยตรง

ฝ่ามือพลังวิญญาณ​แตกหัก, ปราณดาบอันคมกริบอย่างน่าอัศจรรย์ได้ส่งผลให้เซี่ยไห่ผละมือจากเป้าหมาย​และหันไปจ้องมองนางแทน

“เย่ว์รู่ชวง…..เจ้าช่างน่าสนใจนัก”

“หลังจาก​ผ่านไปหลายปี ในที่สุดเจ้าก็สามารถ​หาวิธีที่จะทะลวงผ่านอาณาจักรควบแน่นแกนกลางได้จริงๆ”

ในฐานะอัจฉริยะชั้นนำของต้าเซี่ยเเละเป็นผู้ที่ได้รับการเลือกจากเมืองโบราณชางหยวนให้เป็นนักบุญหญิงในอดีต…..เซี่ยไห่จึงรับรู้ถึงตัวตนของเย่ว์รู่ชวงและเขายังเคยไปพบเธอโดยเฉพาะอีกด้วย!

เเต่เมื่อได้ยินคำพูดของเขา…. การแสดงออกของเย่ว์รู่ชวงก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น

บนใบหน้าที่สวยงามของเธอจ้องมองไปที่เซี่ยไห่เเละเธอก็พูดอย่างสงบ

"ข้าแนะนำให้ท่านหยุดเสียตั้งแต่ตอนนี้…..มันยังพอมีทางคุยกันได้"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้เซี่ยไห่ก็โกรธขี้นอีกครั้ง

"หยิ่ง​ผยองนัก, ข้ายอมรับว่าเจ้ามีพรสวรรค์​อยู่บ้าง…..แต่น่าเสียดายที่เจ้ายังไม่ทะลุผ่านอาณาจักรพระราชวังสีม่วง, ดังนั้น​การปราบปรามเจ้า สำหรับ​ข้านั้นง่ายพอๆกับพลิกฝ่ามือ”

“คุกเข่าลง!”

หลังจากพูดแล้วด้วยความโกรธ เขาก็เคลื่อนไหวทันที

พลังอันน่าสะพรึงกลัวของอาณาจักรพระราชวังสีม่วงปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์ในยามนี้

แรงผลักดันนี้น่ากลัวจนทำให้ผู้คนต่างถอยหนี…..เพราะพวกเขากลัวว่าจะได้รับผลกระทบจากการต่อสู้​ของทั้งสองคน

อย่างไรก็ตาม เมื่อแรงผลักดันนี้ไปถึงเย่ว์รู่ชวง มันก็ถูกทำลายสิ้นซากด้วยเจตนาดาบอันน่าสะพรึงกลัวที่ปลดปล่อย​ออกมาจากเธอ

“ปราบข้า?.....คิดว่าเจ้าคู่ควรหรือ?”

หลังเสียงเย็นชาของเย่ว์รู่ชวงก้องกังวาน​

ในช่วงเวลาถัดมาร่างอันสง่างามก็ทะยานขึ้นไปในอากาศ และทำการ​โจมตี​เซี่ยไห่โดยตรง​!

………………………