จอมปราชญ์นิรันดร์ บทที่ 88 การท้าชิงระหว่างสองยอดเขา

ในพริบตาเดียว ซูสือโม่วก็เข้าร่วมสำนักมานานกว่าสองเดือนแล้ว

ตอนนี้เป็นกลางปีพอดี

วันนี้ ซูสือโม่วกำลังไตร่ตรองเคล็ดวิชารวบรวมวิญญาณในถ้ำพำนักของมัน ทันใดนั้นพยัคฆ์วิญญาณได้ยินเสียงกระบี่บินพุ่งมาทางพวกมัน

ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูหน้าถ้ำพำนักอย่างรีบร้อน

"พี่ชาย เปิดประตูหน่อย เจ้าอยู่ข้างในนั้นหรือไม่?" เสียงของอ้วนน้อยดังขึ้น

ซูสือโม่วถอนหายใจ มันกำลังจะเข้าใจในสิ่งหนึ่งได้ แต่ก็ต้องถูกขัดจังหวะความคิด หลังจากลุกขึ้นจากแท่นหินทำสมาธิ มันก็เดินออกมาจากถ้ำพร้อมกับพยัคฆ์วิญญาณ

เพราะพยัคฆ์วิญญาณสูงกว่าอ้วนน้อยและดูดุร้ายน่ากลัว อ้วนน้อยเกือบจะวิ่งหนีออกไปพร้อมกระบี่บินทันที

จนกระทั่งมันเห็นป้ายสัตว์วิญญาณที่คอของพยัคฆ์วิญญาณ อ้วนน้อยจึงค่อยสงบลงและหัวเราะ "พี่ชาย ท่านช่างเก่งเหลือเกิน ตอนนี้ท่านมีสัตว์วิญญาณแล้ว!"

"เกิดอะไรขึ้นหรือ? เหตุใดจึงรีบร้อนขนาดนั้น" ซูสือโม่วเห็นว่าจมูกของอ้วนน้อยมีเหงื่อผุดออกมาราวกับมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น

อ้วนน้อยตบหน้าผากตัวเอง แล้วตอบอย่างรวดเร็วว่า "พี่ชาย ย่อมเป็นเรื่องไม่ดีแน่ ศิษย์ยอดเขาสรรพาวุธกำลังต่อสู้กับศิษย์ยอดเขาวิญญาณในสนามประลองวิญญาณของพวกมัน!"

"หืม?"

ซูสือโม่วขมวดคิ้ว "อธิบายให้ชัดเจนสิ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"คือเรื่องเป็นเช่นนี้"

อ้วนน้อยจัดระเบียบความคิดแล้วเล่ารายละเอียดเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างละเอียด

ดวงตาของซูสือโม่วเย็นชาทันที

ดูเหมือนมันจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ศิษย์ทั้งสองยอดเขาขัดแย้งกัน

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ซูสือโม่วอยู่แต่ในถ้ำพำนักและปรากฏตัวน้อยมาก มันไม่เพียงไม่เข้าร่วมการสอบประจำเดือนเท่านั้น แม้แต่จะตอบรับคำท้าทายจากเฟิงห่าวอวี้ก็ไม่ทำ ทำให้เฟิงห่าวอวี้รู้สึกว่าตัวเองถูกดูแคลน!

นั่นย่อมเป็นความอัปยศของมันแน่นอน!

แน่นอนว่าศิษย์ยอดเขาวิญญาณคงจะเยาะเย้ยว่าซูสือโม่วเป็นคนขี้ขลาดที่ไม่กล้ารับคำท้าทาย และอื่นๆ อีกมากมาย

เมื่อศิษย์ยอดเขาสรรพาวุธได้ยิน พวกมันก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน และจากนั้นสองฝ่ายก็ได้ทะเลาะวิวาทกันมาช่วงหนึ่ง

ทุกอย่างทวีความรุนแรงจนมาถึงทุกวันนี้ เมื่อการต่อสู้ปะทุขึ้น ทำให้ศิษย์ของทั้งสองยอดเขาท้าชิงกัน

หากให้พูดตามตรง นอกจากซูสือโม่วแล้ว ไม่มีศิษย์คนใดจากยอดเขาสรรพาวุธที่มีรากวิญญาณสวรรค์ หรือเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้

ศิษย์ส่วนใหญ่ของยอดเขาสรรพาวุธใช้เวลาไปกับการยกระดับขอบเขตการฝึกและการตีอาวุธ

แม้จะเป็นนักรบขอบเขตสกัดปราณในขั้นเดียวกัน ศิษย์ยอดเขาสรรพาวุธก็ยังด้อยกว่าศิษย์ยอดเขาวิญญาณอยู่มาก แม้แต่ระดับที่สูงกว่าของคนเหล่านี้เพียงแค่ระดับเดียว ก็อาจจะแพ้ได้เหมือนกัน

นี่เป็นการท้าชิงที่ยอดเขาสรรพาวุธไม่มีทางชนะแน่นอน!

โดยไม่พูดอะไรต่อ ซูสือโม่วเรียกกระบี่บินแล้วพูดเสียงเย็น "ไปกันเถอะ! ไปยอดเขาวิญญาณ!"

พยัคฆ์วิญญาณก็กระโดดขึ้นไปบนกระบี่บินด้วย ในฐานะสัตว์วิญญาณของซูสือโม่ว มันต้องตามไปด้วยเป็นธรรมดา

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ซูสือโม่วเพิ่งจะเข้าสู่ขอบเขตสกัดปราณระดับ 6 ด้วยความเร็วสูงสุด กระบี่บินของมันแทบจะเทียบเท่ากับอ้วนน้อยที่อยู่ขอบเขตสกัดปราณระดับ 7 แล้ว!

ต้องเข้าใจว่าอ้วนน้อยมีรากวิญญาณสวรรค์ด้วย

อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงที่ว่าความเร็วของพวกมันใกล้เคียงกัน หมายความว่าคุณภาพปราณวิญญาณของซูสือโม่วนั้นสูงกว่าอ้วนน้อยเสียอีก!

"นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย"

อ้วนน้อยรู้สึกสับสนมาก

"พี่ชาย อย่าหุนหันพลันแล่นนะ" พวกมันกำลังจะไปถึงยอดเขาวิญญาณแล้ว เมื่ออ้วนน้อยเห็นสายตาเย็นชาของซูสือโม่ว มันจึงเตือนด้วยความกลัวว่าอีกฝ่ายอาจทำอะไรผิดพลาดไปได้

ซูสือโม่วไม่ได้ตอบ

ผู้ฝึกเทพยุทธ์ไม่ได้รับอนุญาตให้ต่อสู้กันตามใจชอบภายในยอดเขาไร้ตัวตน หากมีข้อขัดแย้งกัน พวกมันต้องทำที่สนามประลองวิญญาณ

แต่ละยอดเขามีสนามประลองวิญญาณของตัวเองตั้งอยู่ในทิศตะวันตกตามลำดับ

ทั้งนี้ ทิศตะวันตกนั้นหมายถึงธาตุโลหะ เป็นสัญลักษณ์แห่งการฆ่าฟัน!

อย่างไรก็ตาม แม้แต่ในสนามประลองวิญญาณ ผู้ฝึกเทพยุทธ์ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้สังหารหรือทำลายขอบเขตการฝึกของอีกฝ่าย มันเป็นเพียงสถานที่เพื่อตัดสินผู้ชนะเท่านั้น

แต่แน่นอนว่าการประลองกัน โดยเฉพาะระหว่างผู้ฝึกเทพยุทธ์ที่อยู่ในระดับเดียวกัน มักจะตัดสินในช่วงจังหวะสำคัญเพียงพริบตาเดียว เป็นเรื่องยากที่ใครสักคนจะสามารถควบคุมพลังของตัวเองได้ในช่วงขณะเหล่านั้น และอุบัติเหตุก็เคยเกิดขึ้นในสนามประลองมาแล้วหลายครั้ง

ไม่นานนัก ซูสือโม่วและอ้วนน้อยก็มาถึงเหนือยอดเขาวิญญาณ ในทิศตะวันตก มีผู้คนมารวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ มีศิษย์หลายคนยืนมองอยู่

ซูสือโม่วและอ้วนน้อยลงจากกระบี่บินไปยังข้างนอกสนามประลอง

"เปิดทางหน่อย เปิดทางหน่อย!" ด้วยร่างกายที่อวบอ้วน อ้วนน้อยผลักเปิดทางอย่างแรง

ศิษย์หลายคนจากยอดเขาวิญญาณกำลังจะด่ามันอยู่แล้ว แต่พอเห็นพยัคฆ์วิญญาณเดินตามหลังซูสือโม่ว พวกมันก็ผวาและกลืนคำด่าลงไปอีกครั้ง

เมื่ออยู่ตรงหน้าซูสือโม่ว พยัคฆ์วิญญาณมีท่าทีสงบเสงี่ยมราวกับลูกแมว แต่พอออกมาข้างนอก มันดูดุร้ายและน่าเกรงขาม ส่งเสียงคำรามหยาบกร้านออกมาเป็นครั้งคราว

ไม่นานนัก พวกมันก็มาถึงด้านหน้าของฝูงชน

มีศิษย์ฝึกหัดอย่างน้อย 2,000 คนมารวมตัวรอบๆ สนามประลอง ไม่ใช่แค่ศิษย์จากยอดเขาวิญญาณและยอดเขาสรรพาวุธเท่านั้น แต่ศิษย์จากสามยอดเขาอื่นๆ ก็มาที่นี่ด้วยเมื่อได้ยินข่าว

การท้าประลองในครั้งนี้ได้สร้างความวุ่นวายให้กับทั้งห้ายอดเขาทีเดียว!

โดยทั่วไปแล้ว คนที่ยืนอยู่แถวหน้าของฝูงชนย่อมเป็นอัจฉริยะและผู้มีพรสวรรค์สูงสุดของแต่ละสำนัก เหลิ่งโหรวผู้มีรากวิญญาณน้ำแข็งก็อยู่ในนั้นด้วย มองดูการประลองด้วยสีหน้าเฉยเมย

บนสนามประลอง นักรบขอบเขตสกัดปราณระดับ 8 จากยอดเขาวิญญาณกำลังประลองกับซวี่อี้

ซวี่อี้อยู่ขอบเขตสกัดปราณระดับ 9 สูงกว่าอีกฝ่ายหนึ่งระดับ แต่กลับถูกรุมเร้าจนเสียเปรียบอย่างมาก และอีกไม่นานก็จะพ่ายแพ้แน่นอน

การประลองระหว่างนักรบขอบเขตสกัดปราณระดับนั้นจะห้ามใช้สิ่งของต่างๆ เช่น อาวุธวิญญาณและยันต์

แม้ทั้งคู่จะขี่กระบี่บินเช่นเดียวกัน แต่นักรบขอบเขตสกัดปราณระดับระดับ 8 จากยอดเขาวิญญาณชำนาญการใช้กระบี่บินมากกว่า กระบี่บินของอีกฝ่ายรุมเร้าซวี่อี้อย่างต่อเนื่อง

ในขณะที่การใช้กระบี่บินของซวี่อี้นั้นดูคล้ายๆ งุ่นง่านและไม่ค่อยชำนาญ

"คนนั้นชื่อซุนเทา เป็นผู้มีรากวิญญาณสวรรค์ขั้นสูงของยอดเขาวิญญาณ มันไม่ได้เป็นคนสำคัญมากนักในหมู่พวกเรา แต่มันนับถือเพียงเฟิงห่าวอวี้" อ้วนน้อยที่อยู่ในขอบเขตสกัดปราณระดับ 7 กระซิบบอก "เฮ้อ แม้ข้าพเจ้าจะอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าคนผู้นั้น แต่ก็อาจจะเอาชนะมันได้เลยนะเนี่ย"

ซูสือโม่วพยักหน้ารับรู้ แล้วมองไปรอบๆ จนกระทั่งสบตากับเฟิงห่าวอวี้ผู้สวมชุดสีม่วงที่มีท่าทางหยิ่งผยองซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล

ในตอนนั้นเอง เฟิงห่าวอวี้ก็หันมามองซูสือโม่วด้วยสายตาเย้ยหยัน

"หึ หึ ในที่สุดเจ้าก็มาแสดงตัวบ้างแล้วหรือ?"

เฟิงห่าวอวี้หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา แล้วประกาศออกไปด้วยเสียงดังฟังชัด "ซุนเทา อย่าปล่อยให้มันลากยาวไปจนเกินควร จบให้มันซะที อัจฉริยะจากยอดเขาสรรพาวุธมาชมแล้ว"

เฟิงห่าวอวี้เอ่ยคำว่า 'อัจฉริยะ' ออกมาอย่างหนักแน่น ในขณะนั้นเอง สายตาจำนวนมากก็หันมามองที่ซูสือโม่ว

เหลิ่งโหรวหันมามองที่ซูสือโม่วอย่างเฉยเมย แล้วก็หันกลับไปมองการประลองต่อ

แม้จะอยู่ระหว่างการประลองที่เข้มข้น แต่ซุนเทาก็ยังหันออกมาจากสนามประลอง แล้วมองไปที่ซูสือโม่วได้

เมื่อเห็นซูสือโม่ว ซุนเทาก็หัวเราะร่วน ทำท่าทางปั้นเขียวเล็กน้อย กระบี่บินของมันเรืองแสงขึ้นมาทันที แล้วปล่อยพลังออกไป พุ่งกระแทกกระบี่บินของซวี่อี้จนถูกผลักออกไป และพุ่งตรงไปที่หัวใจของซวี่อี้!

นัยน์ตาของซวี่อี้ดูตกใจมาก มันต้องการจะหลีกหนี แต่พอเห็นกระบี่บินพุ่งมา ร่างกายของมันกลับแข็งทื่อไปชั่วขณะ

ซูสือโม่วหรี่ตาลง

พอใกล้จะปักเข้าที่หน้าอกของซวี่อี้ ซุนเทาหัวเราะเบาๆ แล้วเปลี่ยนทิศทางของกระบี่บินไปทางข้างบนเล็กน้อย

สวบ!

กระบี่บินปักเข้าที่บ่าของซวี่อี้อย่างจังจนเลือดพุ่งกระจาย

ซวี่อี้ครางออกมา ถูกแรงกระแทกจนเดินโซซัดโซเซ ในที่สุดก็ตกลงไปจากสนามประลอง

ศิษย์จากยอดเขาสรรพาวุธสองสามคนรีบวิ่งเข้ามาประคองร่างซวี่อี้ไว้ ทายาบนบาดแผลเพื่อช่วยหยุดเลือด

บรรดาศิษย์จากยอดเขาสรรพาวุธจ้องมองด้วยสีหน้าโกรธแค้น และตะโกนออกมาว่า "ชนะไปแล้วนี่ ทำไมถึงต้องทำให้มันบาดเจ็บด้วย!"

"หึ หึ อย่าโทษฝ่ายข้าพเจ้าเลย คนผู้นั้นมันไร้ฝีมือเองต่างหาก"

ซุนเทาพูดหยาม "ยอดเขาสรรพาวุธดีแต่พูด ไปถึงขอบเขตสกัดปราณระดับ 9 แล้วอย่างไร? แม้ว่าเจ้าจะมีขอบเขตที่เหนือกว่าข้าพเจ้า แต่ก็ไม่มีค่าในสายตาของข้าพเจ้าหรอก!"