Chapter 1083 พิธีหมั้น
กับเรื่องใหญ่ที่นิกายนิรันดรบุกนิกายไท่เสวียนเซิงยังไม่ทันจางหาย เหล่าชาวยุทธ์ต้องตื่นตะลึงไปอีกครั้ง กับบัตรเชิญที่พวกเขาได้รับ มีใครกันเล่าที่จะกล้าปฏิเสธ.
ดูเหมือนว่าจะไม่ได้จบแค่นั้น.
แม้นว่าจะไม่ได้เอ่ยเรื่องเงิน อย่างน้อยก็ต้องเตรียมของขวัญที่มีค่าไปเพื่อแสดงความยินดี.
โกวเซิ่งนั้นเชิญกลุ่มอิทธิพลใหญ่และคนที่มีชื่อสียง แม้นว่าจะไม่กล่าวบังคับ ทว่าพวกเขาก็ต้องเตรียมตัวมาร่วมงานกันทุกคน.
กล่าวให้ถูกต้อง.
กับสินสอดพวกแร่สมุนไพรที่จ่ายออกไป เหล่าของขวัญแต่งงานนี่ล่ะ จะนำมาชดเชย จะได้ไม่ขาดทุนมากนัก.
ส่วนศิลาดาราวิญญาณหกแฉกหนึ่งแสน จุนซ่างเซียวยินดีที่จะมอบให้กับศิษย์ ไม่ว่าอย่างไร อย่างแย่ที่สุด....ก็สามารถนำสิ่งของไปค้าขาย แลกเปลี่ยนกับทวีปจิวเทียนใหม่ได้.
แม้นว่าเขาจะไม่ได้วางแผนที่จะติดต่อกับพิภพอื่น ๆ มากนัก ทว่ามันคงเป็นประโยชน์เหมือนกัน หากมีการค้าขายกันบ้าง.
หากวันใหนขาดศิลาวิญญาณ แน่นอนว่าเขาจะต้องมองหาพิภพอื่น ๆ เพื่อค้าขายแลกเปลี่ยนอย่างไม่ต้องสงสัย.
“ตู้ตู้.”
ที่โรงอาหาร จุนซ่างเซียวนั่งและเอ่ยออกมาว่า“วันที่หกเดือนห้า ศิษย์พี่ของเจ้าจะจัดพิธีหมั้น เรื่องงานเลี้ยงต้องมอบให้กับโถงอาหารแล้ว.”
“รับทราบ!”
หลิวหว่านซีที่พยักหน้าอย่างจริงจัง จากนั้นก็เริ่มเตรียมงาน พบว่าเรื่องนี้เจ้านิกายลงมือด้วยตัวเอง พร้อมกับขอเงินเพิ่ม ต้องไม่ลืมว่างานเลี้ยงใหญ่ย่อมต้องมีค่าใช้จ่ายมาก.
นายน้อยหยวนที่ตระหนี่ทว่าก็จัดสรรเงินลงมาจำนวนมากทันที.
เจ้านิกายที่กล้าส่งสินสอดจำนวนมากให้กับนิกายไท่เสวียนเซิ่ง แน่นอนย่อมให้ความสำคัญกับซูเซียวโม่ งานเลี้ยงเองก็ต้องยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน.
......
สิบวันหลังจากนั้น.
วันที่สี่เดือนถัดมา.
ศิษย์ทุกคนที่กำลังวุ่นวาย นิกายที่กำลังตกแต่งด้วยป้ายผ้าและแขวนตะเกียงด้วยสีที่สดใสงดงาม.
ในเวลานั้นที่เมืองไท่กู่มีผู้ฝึกยุทธ์มากมายที่เดินทางมาไกล ทำให้ประชาชนในเมืองไท่กู่เต็มไปด้วยผู้คนจนแน่นขนัด นอกจากนี้ยังมีคาราวานร้านค้าแผงรอยมากมายปรากฏขึ้นเต็มไปหมด.
“ผู้คนมากมาย ย่อมมีเงินจำนวนมากหมุนเวียน สร้างรายได้ให้กับเมืองเป็นอย่างมาก.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ที่ห้องโถง ส่งจิตสัมผัสออกไปกวาดตามองเมืองไท่กู่ เห็นฝูงชนชาวยุทธ์มากมาย ใบหน้าก็เผยยิ้มออกมา.
กับผู้คนมากมายที่เดินทางมา แน่นอนว่าต้องกินต้องดื่ม แต่ละคนต่างก็เป็นคนที่มีฐานนะกันทั้งนั้น ดังนั้นย่อมนำเงินมาจ่ายไม่น้อยที่เมืองไท่กู่.
โดยเฉพาะเม็ดยาร้านขายยาถังตานในเมืองแห่งนี้ ผู้คนที่เนืองแน่นต่อแถวยาวจนไปถึงด้านนอก.
“ฟิ้ว-”
นอกเมืองไท่กู่ เจ้าเมืองหานที่ร่อนลง ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในเมือง.
เพราะว่าเหล่ายอดฝีมือที่ทรงพลังนั้นไว้หน้านิกายนิรันดรไม่น้อย แม้นว่าจะถูกบังคับให้เข้าร่วมงานหมั้นในครั้งนี้แต่ยังไงก็ต้องเข้าร่วม เขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แม้แต่เดินทางมาให้ถึงก่อนเวลาด้วยซ้ำ.
มู่ซ่างหง ซือถูเห่าหยุน อี้เทียนเจียนและอีกหลายคนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับจุนซ่างเซียว แน่นอนว่าย่อมยินดีที่จะมาแสดงความยินดี.
แม้แต่เชื่อว่า ของขวัญที่จ่ายไปแลกกับงานเลี้ยงสุดหรู ย่อมต้องคุ้มค่าอย่างแน่นอน.
เหล่ายอดฝีมือนอกจังหวัดที่ไม่ได้มีความแข็งแกร่งยากที่จะได้รับเชิญ ทว่าในมนทลชิงหยางนั้น ขอเพียงเป็นตระกูลใหญ่ ไม่ว่าระดับใดต่างก็ได้รับการเชื้อเชิญทั้งนั้น.
ฉินเห่าหราน เสิ่นถงและอีกหลายคนได้รับเชิญเช่นกัน.
โดยเฉพาะ.
นิกายเขาซ่างซานที่เป็นพันธมิตร.
ไม่เพียงแค่เดินทางมาก่อนเวลา ยังมาพักที่เรือนรับรองในส่วนของแขกอีกด้วย.
“เจ้านิกาย.”
หลี่ชิงหยางเข้ามารายงาน “เจ้าวังซีมา.”
“รีบเชิญเร็วเข้า.”
นี่คือพันธมิตรที่สองของนิกายนิรันดร วังเมี่ยวฮัวย่อมได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่าปรกติ ซึ่งมีสวนติดกับนิกายเขาซ่างซาน.
“เจ้านิกายจุนเพื่อศิษย์หญิงใหญ่ ไม่ลังเลที่จะเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ความสัมพันธ์อาจารย์และศิษย์ช่างเหนียวแน่นน่าชื่นชมนัก.”ซีจิงเสวียนเอ่ย.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เจ้าวังซีชื่นชมเกินไปแล้ว.”
ระบบเอ่ยกล่าว“ในเวลานี้ได้โอกาสทดสอบคำหวานรสพิลาสแล้ว โฮสน์ไม่ลองดูล่ะ!”
“ไปไกล ๆ!”
กล่าวถึงคำบอกรักจากตำรารสพิลาสคำบอกรัก โกวเซิ่งก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที.
เพราะได้ทดสอบหลายครั้งแล้ว แต่มันกับไม่ใกล้เคียงความสำเร็จสักที แม้แต่คิดจะเผามันทิ้งด้วยซ้ำ ไม่ต้องการเอ่ยอะไรออกมาอีกแล้ว.
ระบบเอ่ย “เฮ้อ มันขึ้นกับคนใช้มากกว่า หากเจอคนที่เหมาะไม่มีทางที่จะหลุดมือไปได้!”
“เจ้าวังซี.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “งานหมั้นศิษย์ มีเรื่องมากมายต้องจัดการ จุนโหมวคงต้องขอตัวก่อน.”
ซีจิงเสวียนเผยยิ้ม “เพิ่งมานิกายนิรันดรเมื่อไม่นาน คุ้นเคยกับที่นี่อยู่ไม่น้อย เจ้านิกายจุนไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงข้า จัดการเรื่องตัวเองเถอะ.”
“ขอตัว.”
จุนซ่างเซียวที่ก้าวออกจากสวน พร้อมกับชี้โน้นนี้ให้ลี่เฟยไปแขวนตะเกียง “เจ้าบ้า แขวนตรงนั้นต่างหากเล่า!”
ซีจิงเสวียนที่เดินทอดน่องไปเรื่อยเปื่อย ระหว่างทางพบสิ่งก่อสร้างที่ดูยิ่งใหญ่โอ่อ่าราวกับสวนสวรรค์.
ผ่านมาไม่นานเท่าไหร่ดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย ทว่าในเวลานั้นนางที่ต้องหยุดทันที เพราะว่าลู่เชียนเชียนได้มาปรากฏที่ด้านหน้า ใบหน้าที่ไม่แยแสเอ่ยออกมาว่า“ทางดังกล่าวคือหลังเขาที่เป็นส่วนเฉพาะและซับซ้อนไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าไป.”
“อืม.”
ซีจิงเสวียนที่พยักหน้ารับ ก่อนที่จะจ้องมองนางอย่างเพ่งพิศ เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “เจ้านิกายเพื่อแม่นางลู่แล้วกล้าที่จะเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ช่างน่าอิจฉานัก.”
“....”ลู่เชียนเชียนที่ไม่เอ่ย.
ซีจิงเสวียนที่ชี้ไปยังพื้นที่แห่งหนึ่งที่งดงามเอ่ยออกมาว่า“ด้านนั้นไปได้หรือไม่?”
“ได้.”ลู่เชียนเชียนเอ่ยออกมาเล็กน้อย.
ซีจิงเสวียนเอย “ขอตัว.”
ลู่เชียนเชียนที่จ้องมองเจ้าวังซีที่จากไป พร้อมขมวดคิ้วไปมา พลางลอบคิดในใจ“คำพูดของนางเมื่อครู่หมายความว่าอย่างไรกัน?”
......
วันที่หก.
วันมงคล.
เช้ารุ่งขึ้น เหล่าชาวยุทธ์จำนวนมากที่ก้าวขึ้นมายังทางเข้านิกายนิรันดร์.
“จังหวัดหนานซือ เมืองเหอหลิน ตระกูลซุย มอบของขวัญศิลาวิญญาณเทียม 500.”
“จังหวัดซีเหนียนหยาง เมืองชิงหยาง ตระกูลหลี่ มอบของขวัญศิลาเทียม 1000.”
“จังหวัดตงเป่ยลู่......”
เหล่าประมุขและเจ้านิกายต่างก็ตบเท้าเข้ามาในนิกายนิรันดร มีหลี่ซ่างเทียนที่ประกาศผ่านโทรโข่งแจ้งสาร.
ซือหม่าจงตะเอ่ย “เจ้าตะโกนนานแล้ว มาเปลี่ยนกัน ไปพักก่อน!”
“ไปพักแล้ว หายเหนื่อยแล้วมาเปลี่ยนข้าด้วย.”
......
“เจ้านิกายจุน ยินดีกับศิษย์ที่หมั้นหมายของท่านด้วย!”
“ยินดี ยินดี!”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ด้านหน้าห้องโถง ตอนรับแขกเหรื่อมากมาย ใบหน้าที่เผยยิ้มอย่างอบอุ่น.
ราว ๆ หนึ่งชั่วยาม.
เหล่าแขกที่แยกย้ายเข้าประจำที่นั่ง ซึ่งมีซูเซียวโม่และเซี่ยซุยอวิ๋นบนเวทีพิธี.
งานหมั้นหมายที่ดูธรรมดาทั่วไป.
ญาติสนิทและบิดามารดา ที่ต้องรับน้ำชาจากคู่บ่าวสาว.
บนที่นั่งครอบครัว บิดามารดาของซูเซียวโม่ที่นั่งอยู่เงียบ ๆ ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาคือปุถุชนทั่วไป รอบ ๆ เต็มไปด้วยผู้ฝึกยุทธ์มากมาย กลิ่นอายที่ดูน่าหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย.
อย่างไรก็ตาม เมื่อลูกสะใภ้ที่คุกเข่าคารวะอย่างนอบน้อม ใบ้หน้าของพวกเขาก็เผยยิ้มไม่หุบทันที.
อีกที่นั่งฝั่งเจ้าสาว ก็มีบิดามารดาของเซี่ยซุยอวิ๋น ทั้งสองแม้นว่าจะฝึกยุทธ์แต่ก็ไม่ใช่คนที่โดดเด่น แม้นว่าจะเป็นศิษย์นิกายไท่เสวียนเซิ่งเช่นกัน ทว่าได้รับผิดชอบดูแลธุรกิจด้านนอก กลับมายังนิกายไม่ค่อยบ่อยนัก.
“เย่ฟู่ เย่มู่!”(พ่อตา แม่ยาย!)
ซูเซียวโม่ที่คุกเข่า พร้อมกับเสิร์ฟน้ำชา “โปรดดื่มชา!”
“.”
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ด้านหน้าห้องโถง ลอบคิดในใจ “เจ้านี่มันหน้าหนาจริง ๆ ยังไม่ได้แต่งงานกันด้วยซ้ำ.”
ระบบเอ่ย “หากไม่หน้าหนาจะหาภรรยาได้อย่างไร.”
กล่าวถึงเรื่องหน้าหนา โฮสน์เองก็ไม่เบาเหมือนกัน แม้แต่รับฝ่ามือของพิภพเบื้องบนได้ด้วยซ้ำ ว่าแต่ทำไมถึงยังโสดอยู่?
บางทีอาจจะไม่ใช่แค่หน้าหนาเท่านั้น ทว่ายังมีเรื่องอื่นเกี่ยวข้องด้วยรึ?
......
หลังจากซูเซียวโม่และเซี่ยซุยอวิ๋นรับน้ำชา พิธีหมั้นก็จบลง.
จากนั้นงานเลี้ยงรับแขกก็เริ่มขึ้น แน่นอนว่าอร่อยอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นจะมีคนมอบของขวัญรึ?
“เสิร์ฟอาหารและสุรา!”จุนซ่างเซียวที่กล่าวเสียงดัง.
โถงอาหารรับผิดชอบเสิร์ฟอาหาร โถงฝนพรำที่รับผิดชอบเสิร์ฟสุรา.
อาหารที่ทำจากฝีมือหลิวหว่านซี สุราที่หมักโดยหลานกัง แน่นอนว่าเป็นสุราปรกติธรรมดา ไม่ได้ช่วยเพิ่มพลังบ่มเพาะแต่อย่างใด.
อย่างไรก็ตาม สุราที่สร้างจากผู้เชี่ยวชาญ ถึงแม้นว่าจะเป็นสุราธรรมดา ก็ถือว่ามีระดับสุดยอด ดังนั้นทุกคนทีเริ่มกินดื่ม ก็ต้องตื่นตะลึงกับอาหารและสุรา วิญญาณแทบจะล่องลอยไปสู่สวรรค์ชั้นเก้า.
“ศิษย์น้องเย่.”
ลี่เฟยที่วางไหสุราบนโต๊ะเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “วันนี้เป็นงานหมั้นของศิษย์พี่ เจ้าอย่าได้ทำให้ผิดหวัง!”
“......”
เย่ซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
คิดถึงว่าหลังจากนี้ตัวเองต้องเผชิญหน้ากับการดื่มเมามายา จึงต้องทำใจให้มั่น ฝึกฝนดื่มสุราอย่างอื่นไปก่อน “หมดแก้ว!”
“ตกลง!”
“ศิษย์น้องเย่ นี่สิบุรุษที่แท้จริง!”
เห็นเย่ซิงเฉินที่วางแผนดื่มเหล้า หลี่ชิงหยางที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณสอบถามหลิวหว่านซี“ศิษย์น้อง เจ้าล๊อกเล้าปศุสัตว์ดีหรือยัง?”
“ล๊อกแล้ว!”
“ข้าได้ให้เหล่าเจิ้นใช้ค่ายกลปกปิดเป็นพิเศษด้วย!”
“เช่นนั้นคงไม่มีปัญหา.”
......
หลังจากที่ทุกคนกินดื่มจนพอใจ ก็กล่าวลาจากไป.
ท่าทางตอนมา.
แตกต่างกับก่อนจากไปอย่างสิ้นเชิง.
เห็นท่าทางของชาวยุทธ์ จุนซ่างเซียวที่ได้แต่ส่ายหน้าไปมา “เกลี้ยงอย่างรวดเร็ว.”
“ตูมมมม!”
ในเวลานั้น เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
หลี่ชิงหยางที่รับรู้ได้ในทันที มันมาจากตำแหน่งเล้าปศุสัตว์ ถึงกับกุมกบาลไปเหมือนกัน “ศิษย์น้องเย่ไม่ใช่ว่าทะลวงค่ายกลเข้าไปแล้วรึ?!”